Μια μικρή ιστορία σαν παραβολή

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου


   

        Αν η μικρή ιστορία που θα σας διηγηθώ συνέβαινε κάποια άλλη φορά και όχι τώρα , δεν θα είχε ενδιαφέρον να γραφεί. Τώρα έχει ιδιαίτερο νόημα γιατί δείχνει πως οι άνθρωποι ακόμα κι οι φίλοι γίνονται επιφυλακτικοί ο ένας απέναντι στον άλλον.

        Όσο η ζωή γίνεται πιο δύσκολη τόσο χάνεται ο  αυθορμητισμός κι η εμπιστοσύνη!

        Προσκάλεσα σε δείπνο κάποιο φίλο με τη σύζυγό του,  αλλά δε δέχτηκαν την πρόσκλησή μου για λόγους ανεξάρτητους από τη θέλησή τους. Το ίδιο  έκανε και μια φίλη μου. 

      Το τραπέζι είναι για το ερχόμενο Σάββατο, στο "Νικόδημο", όπου πρώτα ο Θεός, θα παίξει το Trio Chord  στο Νικόδημο στο οποίο συμμετέχει κι ο γιος μου ο Γρηγόρης που παίζει βιολί.  

     

      Ένιωθα κάπως μπερδεμένος κι όταν γύρισα στο σπίτι άνοιξα το Ευαγγέλιο στην τύχη, όπως κάνω πάντα, ιδίως όταν βρίσκομαι σε κατάσταση που χρειάζεται πνευματική καθοδήγηση. Το Ευαγγέλιο άνοιξε στη σελίδα που γράφει την παραβολή για το τραπέζι στο οποίο ο οικοδεσπότης κάλεσε πολλούς και δεν πήγαν!

      Ευτυχώς, λίγη ώρα μετά μας ειδοποίησαν από το Νικόδημο ότι η αίθουσα σχεδόν έχει κλείσει!