Το ημερολογιακόν είναι δογματικόν θέμα

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Το ημερολογιακόν είναι δογματικόν θέμα. Η άρνηση του πατρώου ημερολογίου είναι άρνηση της ενανθρωπίσεως του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού. Αν ο χρόνος και ο τόπος του ιστορικού χριστιανισμού είναι συμβατικός και όχι πραγματικός, αυτό σημαίνει ότι ο Χριστός δεν έχει την ανθρώπινη φύση. Η ανθρώπινη φύση είναι αδιαχώριστος από τις διαστάσεις του χρόνου και του τόπου.

Ο Χριστός δεν είναι ένας κάποιος Χριστός που γεννήθηκε σε ένα κάποιο τόπο σε μια κάποια εποχή. Τίποτε δεν μπορεί να αλλάξει το ιστορικό πρόσωπο του Ιησού ή την ιστορία της Εκκλησίας, ώστε να μην συνδέεται με τον πραγματικό τόπο και χρόνο. Ο Χριστός δεν είναι μια κάποια αόριστη χριστική διάθεση σε κάποιους ανθρώπους.

Η αλλαγή του Ημερολογίου δήθεν χάριν της διόρθωσής του είναι η εικονομαχία με άλλη μορφή. Όπως οι εικονομάχοι στην πραγματικότητα αρνούνται την ενσάρκωση του Κυρίου το ίδιο και οι με σεβόμενοι το ημερολόγιο της Εκκλησίας, το οποίο θεωρούν συμβατικό, ώστε να αλλάζει κατά τις απόψεις της εκάστοτε επιστήμης, αρνούνται ότι ο Ιησούς υπήρξε ιστορικό πρόσωπο, δηλαδή συνδεδεμένο με τις διαστάσεις συγκεκριμένου τόπου και χρόνου. Κανένας άνθρωπος δεν είναι ένα κάποιο αόριστο ον εκτός τόπου και χρόνου.

Αν ο Ιησούς δεν είναι αληθινός άνθρωπος, κανένας άνθρωπος δεν είναι αληθινός. Ο βουδισμός,η θρησκεία που δεν έχει πίστη στο Θεό, ο Ινδουϊσμός και οι άλλες θρησκείες του απολύτου , θεωρούν ότι η ύπαρξη του ανθρώπου και ολοκλήρου του κόσμου δεν είναι παρά μια αυταπάτη, μια πλάνη, μια μάγυα όπως την λένε και το μόνο πραγματικό είναι το μηδέν.

Η αλλαγή του Ημερολογίου έγινε δήθεν για την επιστημονική ακρίβεια, ενώ ο πραγματικός σκοπός είναι ο οικουμενισμός τον οποίο υπαγορεύει η Νέα Τάξη. Κατά τον οικουμενισμό ο ιστορικός Χριστιανισμός δεν είναι παρά μία θρησκεία όπως οι άλλες, όπως ο παπισμός, ο προτεσταντισμός, ο νεοπαγανισμός ακόμα και η αθεϊα.

Η ψευδο-επιστήμη μας για τις θρησκείες στηρίζεται ολοκληρωτικά στην πεποίθηση ότι δεν υπάρχει ουσιαστική διαφορά στον ιστορικό χριστιανισμό και στις διάφορες θρησκείες. Στις μέρες μας ο αντιχριστιανισμός προσπαθεί να διαιωνίσει τη σύγχυση αυτή και εν πολλοίς το έχει κατορθώσει.

"Μακριά από του να αρνιέται την αποτυχία η μεγάλη χριστιανική θεολογία την βεβαιώνει, αλλά για να την μεταβάλει σε λαμπρή νίκη. Ο θάνατος μεταβάλλεται σε ανάσταση. Ο Λόγος που εκδιώχθηκε δίνει τη δυνατότητα να γίνουν παιδιά του Θεού σε όλους εκείνους που τον καταδίωξαν , σε όλους εκείνους που τον δέχονται. Η εκδίωξη του Λόγου είναι η αρχή του τέλους για το "βασίλειο του σατανά". Η ήττα μέσα στον κόσμο σημαίνει στην πραγματικότητα νίκη πάνω στον κόσμο."(Ρενέ Ζιράρ, Η οδός των ασεβών, εκδ. Εξάντας).