18.1.11

Η Ελλάδα είναι ένα πλούσιο χωράφι που δεν καλλιεργείται


Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Η Ελλάδα είναι ένα πλούσιο χωράφι που δεν καλλιεργείται.

Η Τουρκία είναι ένα φτωχό χωράφι που καλλιεργείται.

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ κύριε Μόσχο..Σας στέλνω ένα ενδειαφέρον κείμενο επιστολή από το καταπληκτικό βιβλίο του αγίου Ι.Χρυσοστόμου ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΟΡΙΑ.[404 Μ.Χ]..ΑΠΌΣΠΑΣΜΑ.
10η επιστολή..

Ανώνυμος είπε...

ΜΕΓΙΣΤΗ Η ΑΞΙΑ ΤΩΝ ΠΑΘΗΜΑΤΩΝ
^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^
Απομένει να κάνουμε μια σύγκριση κατορθωμάτων και παθημάτων,για να καταλάβεις οτι επιφυλάσσονται αμοιβές όχι μόνο για τα κατορθώματα ,αλλά και για τα παθήματα..Και αναφέρομαι στο μεγάλο αθλητή,αυτή την πέτρα της υπομονής που διέπρεψε και στα δυο και ας ρίξουμε μια ματιά στα κατορθώματα:
Ξένος κανείς δεν πέρασε νύχτα στην ύπαιθρο.Στον οδοιπόρο οι πόρτες μου ήταν ανοιχτές-Ιωβ.31,32..Όλα του τα αγαθά ήταν στη διάθεση όσων είχαν ανάγκη.Ήμουν τα μάτια των τυφλών και των χωλών τα πόδια.Πατέρας ήμουν των φτωχών και οι ξένοι φρόντιζα να βρουν το δίκιο τους.Τσάκιζα τους κυνόδοντες του άδικου και από τα δόντια τους τη λεία τους τραβούσα.Ποτέ μου στους φτωχούς ό,τι ζητούσαν δεν το αρνήθηκα,ούτε άφησα μες στην απελπισία τους τις χήρες.Ιώβ.29,15-17,31,16..Ακολούθησέ με τώρα στην απαρίθμηση των παθημάτων του,'οπου και θα συγκρίνουμε πότε ήταν λαμπρότερος ο Ιώβ,όταν κατόρθωνε τα έργα της αρετής η όταν έπασχε τα οδυνηρά που του προξένησαν η πολλή αθυμία;...>>>συνχ

Ανώνυμος είπε...

..Πότε ήταν λαμπρότερος ,όταν άνοιγε το σπίτι του σε όλους η όταν έπασχε δοξάζοντας το Θεό;Πότε ήταν πιο χαρούμενος,όταν προσευχόταν για τα παιδιά του και τα σύναζε γύρω του,η όταν αφού καταπλακώθηκαν υπέμεινε με ανωτερότητα πνευματική;Πότε ήταν ανώτερος,όταν υπερασπιζόταν τους αδικουμένους η όταν έβλεπε το σώμα του να κατατρώγεται από τα σκουλίκια και έξινε τις πληγές του με ένα όστρακο για το οποίο λέγει''Λιπαίνω τους βόλους της γήςμε το πυο που τρέχει από το ξύσιμο''.Παρότι λοιπόν εκείνα ήταν κατορθώματα,ενώ αυτά παθήματα,τα τελευταία τον κατέστησαν πιο λαμπρό από τα πρώτα.Δια τούτο το λόγο όταν έβγαινε παλικάρι σε αυτές τις δοκιμασίες ο διάβολος είχε το θράσος να αποκριθεί ξεδιάντροπα στο Θεό''Μήπως με το αζημίωτο σε σέβεται ο Ιώβ;''-1,9.Όταν όμως τα πάντα ολοκληρώθηκαν λίαν επιτυχώς,γύρισε τη πλάτη του και έφυγε ντροπιασμένος γιατί αυτά τα παθήματα απετέλεσαν την κορωνίδα της αρετής του,την κορύφωση των στεφάνων του ακόμα δε και την πιο ακριβή εφαρμογή της πίστεώς τουστο Θεό.συνεχ>>>

Ανώνυμος είπε...

..Αλλά και ο ίδιος ο Ιώβ θέλοντας να δηλώσει πόσο πιο οδυνηρή και από το θάνατο είναι η τυραννίδα της αθυμίας είπε''Ο θάνατος είναι ανάπαυση του ανθρώπου..ας ήταν να είχε η προσευχή μου απόκριση,να αποφάσιζε ο Θεός να κόψει το νήμα της ζωής μου και θα πηδούσα από τη χαρά μου μέσα στα δεινά που μούδωσε να υποφέρω''.-6,8-10.Τόσο βαρύ πράγμα ήταν η αθυμία.Όσο όμως πιο βαρύ πράγμα είναι αυτή ,τόσο πιο μεγάλες ανταμειβές έχει..
Ετσι μπορώ να σε διαβεβαιώσω ότι το κέρδος από την υπομονή που προκείπτει από τα παθήματα [ακόμη και αν δεν τα υφίσταται κανείς για χάριν του Θεού]είναι μεγάλο.Διότι και ο Ιώβ δεν ήξερε την αιτία των παθημάτων του..δεν ήξερε οτι όλα τα υπέφερε για χάρη του Θεού,όμως επιβραβεύτηκε επειδή τα υπέμεινε με γενναιότητα.
Ας πάμε τώρα σε αντιπαράθεση στο φτωχό Λάζαρο.Εκείνος είχε αυτή τη φυσική ασθένεια.Δε βρίσκουμε να αποδώσουμε στο Λάζαρο κανένα κατόρθωμα..δεν έλέησε φτωχούς,δεν παραστάθηκε σε αδικημένους αφού βρίσκουμε οτι ήταν κατάκοιτος στην πόρτα του πλουσίου,άρρωστος,γεμάτος πληγές που τις έγλυφαν τα σκυλιά,πράγμα που σημαίνει ότι όλα ανήκαν στην κατηγορία των παθημάτων.και όμως,παρότι δεν έπραξε τίποτα σπουδαίο,επειδή απλά υπέμεινε γενναία τη θλίψη και τη στενοχώρια,έφτασε να απολαμβάνει τα ίδια θεία αγαθά μετον πατριάρχη Αβραάμ.>>>

Ανώνυμος είπε...

...Εδώ θα πω κάτι σημαντικό.
ΚΑΙ ΑΝ ΑΚΟΜΑ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΝΕΙ ΕΝΑ ΣΠΟΥΔΑΙΟ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟ ΚΑΛΟ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΚΟΠΙΑΣΕΙ Η ΝΑ ΠΑΘΕΙ ΚΑΤΙ Η ΚΑΙ ΝΑ ΚΙΝΔΥΝΕΨΕΙ,ΔΕΝ ΘΑ ΛΑΒΕΙ ΠΟΛΥ ΜΙΣΘΟ.''Αλλά ο καθένας θα πάρει το δικό του μισθό ανάλογα με τον κόπο του.-Α.ΚΟΡΙΝΘ.3,8,που σημαίνει,όχι σύμφωνα με το μέγεθος του κατορθώματος αλλά με τη βαρύτητα του παθήματος.''Αν πρέπει να καυχηθώ,θα καυχηθώ για τα παθήματά μου..''μας λέγει ο Παύλος.Αν λοιπόν τα παθήματα έχουν τόσο μεγάλες αμοιβές και από αυτά το πιο οδυνηρό και δύσκολο είναι η αθυμία,σκέψου πόσες ανταποδώσεις σε περιμένουν....
***

ΜΕΛ είπε...

Κατορθώματα και παθήματα και αμοιβές για αμφότερα.
Έτσι είναι.
Διαλέγει κανείς και παίρνει.
Η αθυμία όμως είναι βαρετή. Δύσκολα την αντέχει κανείς. Η ακηδία, όπως λέγεται στην γλώσσα του μοναχισμού.