Συνάντησα κάποιον νεαρό με καλή εμφάνιση στη Θεσσαλονίκη, στην οδό Αριστοτέλους. Έμοιαζε με τους νεαρούς προτεστάντες, που έρχονται στην Ελλάδα και μοιράζουν «Καινές Διαθήκες». Ο νεαρός αυτός φώναζε πολιτικά συνθήματα από το μεγάφωνο. Τον πλησίασα και του είπα πολύ ήσυχα για να μην τον ενοχλήσω, ότι τα συνθήματά του είναι όλα υπέρ των δικών του. Υπέρ των εχθρών του δε λέει τίποτα. «Ποιοι είναι οι εχθροί;» ρώτησε. «Αυτοί που δεν συμφωνούν μαζί σας, οι καπιταλιστές. Τι σχεδιάζετε γι΄ αυτούς; Δεν πρέπει οι ιδέες σας να περιλαμβάνουν όλους τους πολίτες;». «Αυτούς θα τους βάλουμε να δουλέψουν», είπε. «Θα τους βάλετε να δουλέψουν με τη βία, όπως έκανε ο Μάο;». Δεν απάντησε και εξακολούθησε να διαλαλεί τα συνθήματά του. Δεν ξέρω αν ο ίδιος ήταν διατεθειμένος να δουλέψει με τη βία ή ακόμη και να πάει να μείνει όπου τον στείλουν. Ο Στάλιν μετακινούσε με τη βία ολόκληρους πληθυσμούς απ΄ το ένα άκρο της Ρωσίας στο άλλο, για να τους αναγκάσει να αφήσουν τα κτήματά τους.
Τα πολιτικά συστήματα και τα αντίστοιχα πολιτικά κόμματα και πολιτικές παρατάξεις έχουν σωστά σχέδια για τους δικούς τους. Εκεί όπου δυσκολεύονται είναι στα σχέδιά τους για τους εχθρούς τους, γι΄ αυτούς που δεν συμφωνούν μαζί τους. Η σκέψη τους γι΄ αυτούς δεν απέχει από το όραμα του Κίσιγνκερ, να μείνουν οι λίγοι και καλοί. Απόδειξη είναι ότι τα πολιτικά συστήματα και τα αντίστοιχα πολιτικά κόμματα αγνοούν το Ευαγγέλιο και θεωρούν ανεφάρμοστες τις Εντολές, ιδίως την Εντολή «αγαπάτε τους εχθρούς υμών». Η στάση τους δεν απέχει από την θρησκευτική μισαλλοδοξία. Χωρίζουν τους ανθρώπους σε δικούς τους και σε εχθρούς τους, σε καλούς, που είναι οι δικοί τους και σε κακούς που είναι οι άλλοι. Πράγμα που σημαίνει ότι μέσα τους υπάρχει ο φόβος του υπερπληθυσμού και ο αντίστοιχος πόθος, να μείνουν οι λίγοι και οι καλοί.
Η σκέψη να μείνουν οι λίγοι και καλοί δεν παραμένει απλώς στο χώρο του φανταστικού. Εφαρμόζεται με διάφορους τρόπους. Το κοινό όμως παραπλανάται και έχει αλλού στραμμένη την προσοχή του¸ στις χαμηλές συγκινήσεις π.χ. στο ποδόσφαιρο και γενικά στο θέαμα. Ποιος μπορεί να εξετάσει τις ιδέες που του υποβάλλουν τα διάφορα κέντρα που τον επηρεάζουν, για να έχει προσωπική γνώμη, αν είναι σωστές ή όχι; Όλοι οι ειδικοί επιστήμονες, που δεν ξέρουμε ποιοι τους κατευθύνουν και μόνον το υποπτευόμαστε , υποστηρίζουν ότι η γη δεν μπορεί να θρέψει τους κατοίκους της. Έτσι γίνονται ανεκτές από τον κόσμο «λύσεις» όπως η νομιμοποίηση της άμβλωσης, ο περιορισμός των γεννήσεων, ακόμα και η στείρωση, και το χειρότερο από όλα στο βάθος ανεχόμαστε την κατασκευή όπλων μαζικής καταστροφής μπροστά στο φόβο ενός παγκόσμιου λιμού. Τι θα γίνει αν η πεινασμένη ανθρωπότητα ορμήσει στα ανεπτυγμένα κράτη; Το έργο των επιστημόνων που υποστηρίζουν ότι το πρόβλημα είναι ηθικό, ότι η γη μπορεί να θρέψει τον πληθυσμό της και μάλιστα με ήπια μέσα, θάβεται από τα ΜΜΕ και δεν το γνωρίζει κανείς.
Η σκέψη να μείνουν οι λίγοι και καλοί φαίνεται απίστευτη σε κάθε λογικό άνθρωπο. Είναι δυνατόν άνθρωποι με σώας τας φρένας να σκέφτονται με αυτόν τον τρόπο; Το ακόμα πιο παράδοξο είναι ότι τη σκέψη αυτή δεν την κάνουν λίγοι πλουτοκράτες που κυβερνούν τη γη και πάσχουν από το φόβο του υπερπληθυσμού. Η ίδια σκέψη θέλγει και πολλούς φτωχούς, που είναι ευάλωτοι στην πολιτική προπαγάνδα, λόγω της φτώχιας και της αμάθειας.
Ότι τα ίδια πολιτικά συνθήματα βρίσκουν απήχηση στους πλούσιους και στους φτωχούς αποδεικνύει ότι πλούτος και φτώχεια όσο και τα αντίστοιχα πολιτικά συστήματα (καπιταλισμός και σοσιαλισμός) κατευθύνονται απ΄ τα ίδια κέντρα εξουσίας. Το πολιτικό σύνθημα του Κίσινγκερ , «να περιοριστεί ο πληθυσμός της γης από έξι δισεκατομμύρια σε ένα» δε διαφέρει από το σύνθημα « να μείνουν οι λίγοι και οι καλοί».
Όσο για μας, τους απλούς πολίτες, δε μένει παρά να ελέγχουμε όσο μπορούμε την περιέργειά μας, να μην είμαστε τόσο ευάλωτοι στην προπαγάνδα, για να μην παγιδευόμαστε στις συγκινήσεις της.
«Δεν υπάρχει τίποτα να σώσεις », λέει ο Άγγλος ποιητής Ντέϊβιντ Χέρμπερτ Λώρενς, « εκτός από μια μικρή ησυχία στην καρδιά, τόσο μικρή σαν το μάτι μιας βιολέτας».
"Ρεθεμνιώτικα Νέα"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου