Μόσχος Εμμ. Λαγκουβάρδος, Απογύμνωση

Απογύμνωση

«Εξέδυσάν με τα ιμάτιά μου»
(Εκκλησιαστικό τροπάριο)


Ξαναείδα στον ύπνο μου το εφιαλτικό εκείνο όνειρο, ότι τάχα είμαι γυμνός ενώ όλοι είναι ντυμένοι. Πίστευα ότι είναι από το άχχος της δουλειάς μου, γιατί έπαψα να το βλέπω όταν έφυγα απ΄τη δουλειά.

Στο χωριό μου όταν ήμουν παιδί το να σε ξεγυμνώσουν ήταν σαν ένα παιχνίδι που προκαλούσε τα γέλια σ' αυτούς που παρακολουθούσαν το θέαμα , καθώς πάλευες, να σωθείς απ' τον εξευτελισμό και την ταπείνωση. Το ίδιο άσχημο παιχνίδι ήταν όταν σε έριχναν κάτω με μια τρικλοποδιά κι οι άλλοι γελούσαν με το πάθημά σου. Δεν μου άρεσε ή βία και δεν καταλάβαινα γιατί σε πολλούς αρέσει.

Τα όνειρα δεν ξέρεις αν αυτά επηρεάζουν την πραγματικότητα ή η πραγματικότητα επηρεάζει τα όνειρα. Λένε ότι τα όνειρα κατευθύνουν τη συνειδητή ζωή. Οι άγιοι όμως εφιστούν την προσοχή ως προς τα όνειρα, διότι μας εξαπατούν και γι΄ αυτό δεν πρέπει να βασιζόμαστε σ΄ αυτά. Μόνον αυτοί που διαθέτουν μεγάλη διάκριση, μπορούν να διακρίνουν τα αγγελικά όνειρα. Συνήθως τα περισσότερα όνειρα είναι δαιμονικά. Ένα απλό κριτήριο για να διακρίνεις τα όνειρα είναι τα συναισθήματα που σου προκαλούν μετά. Αν σου προκάλεσαν ηρεμία ή ταραχή.

Σε μένα η αιτία που θα δω κάποιον εφιάλτη είναι η πραγματικότητα. Συνήθως κάτι συνταρακτικό θα συμβεί την ημέρα, για να το δω σε άλλη μορφή, τη μορφή του ονείρου, στον ύπνο μου. Την τελευταία φορά με επηρέασαν τα λόγια κάποιου ότι γίνομαι μισητός στον κόσμο με αυτά που γράφω και η απογοήτευση κάποιας κοπέλας. Είχε βάλει τα καλά της και ερχόταν με το λεωφορείο στη Λάρισα, αλλά για κάποιο λόγο που αναφερόταν στη συμπεριφορά του νέου που θα συναντούσε θα επέστρεφε στη Θεσσαλονίκη με το επόμενο λεωφορείο.

Η όμορφη κοπέλα καθόταν στη διπλανή θέση από μένα. Την άκουγα να μιλάει και σκεφτόμουν με λύπη ότι πάει χαμένο το ωραίο ντύσιμό της. Πόσες ώρες θα φρόντιζε την εμφάνισή της με χαρούμενη προσδοκία για την συνάντηση, που όπως είχε ματαιωθεί. Απ΄ τη μια στιγμή στην άλλη, η πραγματικότητα μας διαψεύδει. Είμαστε ανυπεράσπιστοι στη δημόσια απογύμνωση, που φανερώνει την εσωτερική μας ένδεια. Πώς έχουμε τόση ανάγκη να μας αγαπούν και να μας φυλάνε απ΄ το κακό, αλλά δεν υπάρχει κανείς στον οποίο να έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη, εκτός από τον αγαπημένο, το γλυκύτατο Ιησού.

Λυπήθηκα για την κοπέλα και για τα λόγια του γνωστού μου, πως γίνομαι μισητός με αυτά που γράφω και ξαναείδα τον εφιάλτη της απογύμνωσης, τον εφιάλτη του πάθους του Χριστού. Αν δεν νιώσεις την απέραντη μοναξιά της απογύμνωσης , που μοιάζει με ηθικό θάνατο , δεν θα καταλάβεις το πάθος του Χριστού. Είδα ότι ήμουν γυμνός από τη μέση και πάνω και μαζί με κάποιο δικηγόρο, που έπασχε από γεροντική άνοια, έψαχνα να βρω ένδυμα και δεν έβρισκα, ώσπου βρήκα ένα πουκάμισο σε κάποια χαλάσματα και το φόρεσα. Όμως ύστερα από λίγο ήρθε ο ιδιοκτήτης του εξαγριωμένος και μου το πήρε.
Γράφω για να συναντήσω κάποιο αγαπημένο μου πρόσωπο, όπως η νεαρή κοπέλα τον αγαπημένο της ή μήπως γράφω για να καλύψω την εσωτερική μου γυμνότητα, όπως στην περίπτωση του εφιάλτη; Μήπως φοβάμαι ότι θα μείνουν οι σκέψεις, γυμνές στην κοινή χλεύη; Ας μη δίνω τόση σημασία στα όνειρα και μάλιστα στους εφιάλτες. Ό,τι γράφτηκε γράφτηκε.