Οι σκέψεις έχουν εκτός από το διανοητικό μεγάλο ή μικρό βάρος, έχουν και υλικό βάρος που γίνεται αισθητό με το σώμα μας. Οι δυσάρεστες σκέψεις έχουν ασήκωτο υλικό βάρος. Κάποτε έκανα μια σωματική άσκηση στην οποία σηκωνόμουνα από το έδαφος ρίχνοντας όλο το βάρος στο ένα πόδι. Χρειαζόταν να κρατώ την αναπνοή μου και να έχω την προσοχή μου συγκεντρωμένη σ’ αυτό που κάνω. Ποτέ δεν θυμάμαι να απέτυχα, εκτός από μία φορά, που τη στιγμή που πήγα να σηκωθώ, ήρθε στο νου μου μια δυσάρεστη σκέψη.
Γι’ αυτό όταν είμαστε άρρωστοι αποφεύγουμε τις σκέψεις και προτιμάμε να βλέπουμε εικόνες. Ο κόσμος που χαζεύει όλη την ώρα στο χαζοκούτι, νιώθει καλύτερα να μη σκέφτεται και να βλέπει τις εικόνες. Η σκέψη θέλει σθένος, που συχνά δεν το έχουμε. Κι οι ευχάριστες παρέες το ίδιο κάνουν. Δεν μας αφήνουν να φορτωνόμαστε το βάρος των σκέψεων.
Όσο είμαστε παιδιά νιώθουμε πως τις σκέψεις τις φορτώνονται οι γονείς μας. Όταν μεγαλώσουμε όμως πρέπει να σηκώσουμε οι ίδιοι το φορτίο των σκέψεων. Ούτε μπορούμε να διαλέγουμε πάντα τις ανάλαφρες σκέψεις. Το μόνο που μπορούμε είναι να έχουμε επίγνωση των δυσάρεστων σκέψεων. Να διακρίνουμε τα εξής: Πρώτον ότι δεν είναι ο εαυτός μας η δυσάρεστη σκέψη και δεύτερον ότι είναι επιπρόσθετη, πρόσκαιρη, παροδική, που φεύγει. Να έχουμε πάντα στο νου ότι δεν είμαστε από τα παροδικά στοιχεία του κόσμου. Ο κόσμος αυτός φεύγει και μαζί και η επιθυμία του. Αν έχουμε την επίγνωση αυτή καμία σκέψη δεν θα είναι για μας δυσβάστακτη.
Ο Κύριος είπε στους Μαθητές Του, θα σας δώσω τη δύναμη να πατάτε επάνω σε σκορπιούς και σε όφεις και σε όλη τη δύναμη του εχθρού και δεν θα σας βλάφτουν. Η νοερά προσευχή του Ονόματος του Ιησού, σύμφωνα με τους νηπτικούς Πατέρες της Εκκλησίας έχει τη δύναμη αυτή να μας φυλάει από τη δύναμη του Εχθρού του ανθρωπίνου γένους, το διάβολο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου