Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Χρόνια ολόκληρα άκουγα ότι είναι καλό να πλένει κανείς τα δόντια του, μετά το φαγητό. Γιατί με το στόμα καθαρό, δε νιώθουμε την ψευτο-πείνα που μας ωθεί να βάλουμε κάτι στο στόμα μας, δηλαδή να "τσιμπολογήσουμε" ανάμεσα στα γεύματα, πράγμα που αποτελεί σοβαρό λάθος, γιατί διακόπτει τον μεταβολισμό .Μπορεί και τριάντα χρόνια. Όταν τελικά εφάρμοσα την καλή αυτή συνήθεια είδα πόσο καλό πράγμα είναι να πλένει κανείς το στόμα του μετά το φαγητό!
Αν λοιπόν αυτό το απλό πράγμα πρέπει να το ακούει κανείς επί χρόνια, για ν' αγαπήσει μια καλή συνήθεια, πόσα χρόνια θα κάνει ν' αγαπήσει κανεις την επιθυμία της ελευθερίας ;
Θα μου πείτε γιατί να αγαπήσουμε την πνευματική ευημερία και ιδίως την επιθυμία της ελευθερίας, αν εμάς μας νοιάζει η υλική ευημερία; Να σας πως γιατί. Διότι πρώτα σου αρπάζουν την πνευματική ευημερία και κατοπιν σου αρπάζουν και το ψωμι και την υλική ευημερια.
Θέλω να πω σ' αυτόν που νοιάζεται για την υλική ευημερία και δε θέλει ν' ακούσει για ελευθερία, για οικογένεια, για πατρίδα, Πιστεύει ότι η υλική ευημερία εξασφαλίζεται χωρίς αγώνες για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των φτωχών; Φυσικά όχι. Κι οι αγώνες για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των φτωχών, γίνονται χωρίς δύναμη και χωρίς πίστη στα δικαιώματα των φτωχών;
Θα έχει κανείς δύναμη ν' αγωνιστεί, αν διαλυθεί η οικογένεια και η κοινή πίστη στην ελευθερία; Γιατί λοιπόν αυτός που πιστεύει στην υλική, ευημερία δεν νοιάζεται για την ενότητα της οικογένειας και της κοινωνίας; Είναι αγωνιστής των δικαιωμάτων αυτός που δεν έχει ούτε οικογένεια, ούτε πατρίδα ούτε πίστη;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου