Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Ο λαός και η Εκκλησία το ίδιο , είναι επιεικής στα θέματα της ηθικής. Δεν καταδικάζει με αποτροπιασμό αυτούς που παραβαίνουν τους κανόνες της ηθικής. Θυμάμαι όταν ήμουν παιδί έλεγα στη μητέρα μου, ότι δεν θα αγαπούσα καμία και δεν θα παντρευόμουν κι η μητέρα μου γελούσε κι έλεγε: «Θα βρεθεί και για σένα καμιά σκορδόπιστη και θα σε καβαλικέψει στ’ αυτιά.»
Την άπιστη την έλεγε «σκορδόπιστη». Το σκόρδο είναι σύμβολο του κοινού, του δίχως αξία γιατί είναι συνηθισμένο. Σε αντίθεση π.χ. με τα ζαφείρια, τους πολύτιμους λίθους, που είναι σπάνια κι έχουν μεγάλη αξία. Ο Έλιοτ στα Τέσσερα Κουαρτέττα του, χρησιμοποιεί την εξής εικόνα: «Σκόρδα και ζαφείρια στη λάσπη».
Ο λαός μιλάει με εικόνες και μεταφορές και δεν χρησιμοποιεί όρους και γενικές έννοιες. Π.χ. το κοινό, το συνηθισμένο , το παρομοιάζει με «σκόρδο».
Μ’ αρέσει που ο λαός μας κι η Εκκλησία είναι επιεικής. Δεν είναι σαν τους προτεστάντες και τους ζηλωτές που διακρίνουν τους ανθρώπους σε καθαρούς και σε αμαρτωλούς ή σε καλούς και σε κακούς, κι οι μεν καλοί θα πάνε στον παράδεισο ενώ οι κακοί θα πάνε στην κόλαση.
Όταν οι Μαθητές ζήτησαν απ΄ τον Ιησού να τους επιτρέψει να ζητήσουν να πέσει φωτιά και να κάψει τους αμαρτωλούς γιατί είναι ζιζάνια, ο Ιησούς τους είπε να αφήσουν να μεγαλώνουν τα ζιζάνια με το καλό σιτάρι, μήπως η φωτιά μαζί με τα ζιζάνια κάψει και το καλό σιτάρι.
Η επιείκεια δεν σημαίνει προτίμηση της αμαρτίας, προς Θεού! Άλλωστε η αμαρτία και τιμωρεί και δεν είναι ευτυχώς για πάντα. Πάντα ελπίζουμε να ελευθερωθούμε από αυτήν. Έχουμε τα παραδείγματα Αγίων οι οποίοι υπήρξαν προηγουμένως αμαρτωλοί.
Η επιείκεια η οποία είναι επίσης όρος της νομικής επιστήμης, έχει την έννοια του "αποδιδόναι εκάστω το προσήκον". Μόνον ο Θεός κρίνει οριστικά κι Αυτός περιμένει την μετάνοια του αμαρτωλού και την επιστροφή του στην αγάπη. Ο αμαρτάνων μισεί την εαυτού ψυχήν.
Αξίζει να σημειωθεί ότι επιείκεια δείχνει επίσης η εικονογραφία της Εκκλησίας, στην οποία ακόμα και οι αμαρτωλοί στον Άδη ιστορούνται ευπρεπισμένοι.
Ο λαός και η Εκκλησία το ίδιο , είναι επιεικής στα θέματα της ηθικής. Δεν καταδικάζει με αποτροπιασμό αυτούς που παραβαίνουν τους κανόνες της ηθικής. Θυμάμαι όταν ήμουν παιδί έλεγα στη μητέρα μου, ότι δεν θα αγαπούσα καμία και δεν θα παντρευόμουν κι η μητέρα μου γελούσε κι έλεγε: «Θα βρεθεί και για σένα καμιά σκορδόπιστη και θα σε καβαλικέψει στ’ αυτιά.»
Την άπιστη την έλεγε «σκορδόπιστη». Το σκόρδο είναι σύμβολο του κοινού, του δίχως αξία γιατί είναι συνηθισμένο. Σε αντίθεση π.χ. με τα ζαφείρια, τους πολύτιμους λίθους, που είναι σπάνια κι έχουν μεγάλη αξία. Ο Έλιοτ στα Τέσσερα Κουαρτέττα του, χρησιμοποιεί την εξής εικόνα: «Σκόρδα και ζαφείρια στη λάσπη».
Ο λαός μιλάει με εικόνες και μεταφορές και δεν χρησιμοποιεί όρους και γενικές έννοιες. Π.χ. το κοινό, το συνηθισμένο , το παρομοιάζει με «σκόρδο».
Μ’ αρέσει που ο λαός μας κι η Εκκλησία είναι επιεικής. Δεν είναι σαν τους προτεστάντες και τους ζηλωτές που διακρίνουν τους ανθρώπους σε καθαρούς και σε αμαρτωλούς ή σε καλούς και σε κακούς, κι οι μεν καλοί θα πάνε στον παράδεισο ενώ οι κακοί θα πάνε στην κόλαση.
Όταν οι Μαθητές ζήτησαν απ΄ τον Ιησού να τους επιτρέψει να ζητήσουν να πέσει φωτιά και να κάψει τους αμαρτωλούς γιατί είναι ζιζάνια, ο Ιησούς τους είπε να αφήσουν να μεγαλώνουν τα ζιζάνια με το καλό σιτάρι, μήπως η φωτιά μαζί με τα ζιζάνια κάψει και το καλό σιτάρι.
Η επιείκεια δεν σημαίνει προτίμηση της αμαρτίας, προς Θεού! Άλλωστε η αμαρτία και τιμωρεί και δεν είναι ευτυχώς για πάντα. Πάντα ελπίζουμε να ελευθερωθούμε από αυτήν. Έχουμε τα παραδείγματα Αγίων οι οποίοι υπήρξαν προηγουμένως αμαρτωλοί.
Η επιείκεια η οποία είναι επίσης όρος της νομικής επιστήμης, έχει την έννοια του "αποδιδόναι εκάστω το προσήκον". Μόνον ο Θεός κρίνει οριστικά κι Αυτός περιμένει την μετάνοια του αμαρτωλού και την επιστροφή του στην αγάπη. Ο αμαρτάνων μισεί την εαυτού ψυχήν.
Αξίζει να σημειωθεί ότι επιείκεια δείχνει επίσης η εικονογραφία της Εκκλησίας, στην οποία ακόμα και οι αμαρτωλοί στον Άδη ιστορούνται ευπρεπισμένοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου