Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Μια φορά μου είπε κάποιος ποιητής και εκδότης, "είσαι εξομολογητικό άτομο, να γράφεις ημερολόγιο". Πράγματι ό,τι γράφω είναι η αυτοβιογραφία μου. Θα ήθελα να ζω την εποχή των πρώτων χριστιανών, που τα είχαν όλα κοινά, η εποχή αυτή κράτησε δύο αιώνες και συνεχίστηκε στα κοινοβιακά μοναστήρια. Εκείνο που δεν συνεχίστηκε ήταν η δημόσια εξομολόγηση.
Θα ήθελα πράγματι να μπορούσαμε να εξομολογούμαστε δημόσια. Πόσο κοντά θα νιώθαμε ο ένας στον άλλον. Και πόσο επιεικείς θα είμαστε με τα λάθη των άλλων. Αφού κανένας δεν είναι αναμάρτητος. Τώρα δεν μπορούμε να ανοίξουμε την καρδιά μας ούτε σ' αυτόν που αδικήσαμε, για να του ζητήσουμε συγνώμην.
Θα μου πείτε, μπορούμε να εξομολογηθούμε στον πνευματικό μας και στο Θεό. ΚΙ αυτή η εξομολόγηση δεν παύει να είναι έμμεση. Έμμεσα είναι τα περισσότερα πράγματα. Γι' αυτό λέει ο Απόστολος Παύλος "Βλέπομεν γαρ άρτι δι' εσόπτρου εν ανινίγματι, τότε δε πρόσωπον προς πρόσωπον. άρτι γινώσκω εκ μέρους, τότε δεν επιγνώσομαι καθώς επεγνώσθην."( 1 Κορ. 13: 12).
(Αλήθεια, τώρα βλέπουμε τα πράγματα θαμπά, σαν μέσα από μεταλλικό καθρέφτη. τότε όμως πρόσωπο με πρόσωπο θα δούμε το Θεό. Τώρα γνωρίζω μόνο ένα μέρος, τότε όμως θα γνωρίσω με πληρότητα, όπως και ο Θεός μ' έχει γνωρίσει.)
moschoblog.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου