ΠΛΗΞΗ

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Τί κάνεις με την φοβερή πλήξη; Βγαίνεις έξω, όταν μπορείς. Κι όταν δεν μπορείς κι είσαι αναγκασμένος να μείνεις μέσα; Βλέπεις τηλεόραση. Αν δεν θέλεις να δεις τηλεόραση ή την βαρέθηκες;

Κουβέντα στο τηλέφωνο. Αν δεν σ' αρέσει ούτε η κουβέντα στο τηλέφωνο ή δεν απαντάει κανείς; Βάζεις τάξη στο σπίτι ή κάνεις γυμναστική ή ακούς μουσική ή βλέπεις κάποια ταινία; Κι αν τίποτε από όλα αυτά δεν σε βοηθάει στην πλήξη σου; Τί κάνεις; Μήπως τρως; Η χειρότερη λύση, να τρως από πλήξη.

Μήπως πρέπει να αναρωτηθείς γιατί πλήττεις; Τί θα βγει μ' αυτό; Πλήττεις γιατί δεν σ' αρέσει τίποτα από αυτά που υπάρχουν γύρω σου κι από αυτά που κάνεις. Θά 'θελες μια καλύτερη παρέα ή ένα καλύτερο περιβάλλον;

Μας είναι βαρετά τα πρόσωπα που είναι κοντά μας ή τα πράγματα γύρω μας ή μήπως μας είναι βαρετός ο εαυτός μας; Αν μας ήταν βαρετά τα πρόσωπα και τα πράγματα, θα μέναμε χωρίς αυτά με τον εαυτό μας. Ποτέ δεν είμαι λιγότερο μόνος από ότι είμαι μόνος, λέει κάποιος ποιητής. Μάλλον δεν τον καταλαβαίνουμε τον ποιητή αυτόν που η καλύτερη παρέα του είναι ο εαυτός του. Είναι τυχερός γιατί έχει πάντοτε παρέα και δεν πλήττει ποτέ. Εμείς όμως πλήττουμε και με τον εαυτό μας.

Δεν μένει παρά να εξετάσουμε γιατί δεν μας αρέσει η παρέα με τον εαυτό μας. Δεν μπορείς να πεις ότι δεν σ' αρέσει η παρέα με τον εαυτό σου, όταν είσαι ανάμεσα σε άλλους και μπορείς να τους βλέπεις και να σε βλέπουν. Φυσικά και δεν θα σ' άρεσε, όπως δεν άρεσε στον βασιλέα και προφήτη Δαβίδ να είσαι μόνος με τον εαυτό σου, ως "στρουθίον μονάζον επί δώματι" ή ως "νυκτικόραξ εν οικοπέδω".

Θά θελα να νιώθω ανθρώπους γύρω μου αλλά μέσα μου να είμαι καθαρός από λογισμούς. Μάλλον αυτό μας φταίει και εξαιτίας του νιώθουμε πλήξη, ότι έρχονται μαύρες σκέψεις στο μυαλό μας.

Αγαπώ τον τόπο μου!

(Μ.Λαγκουβάρδου, Τί επληθύνθησαν οι θλίβοντές με;)

Το υπαρξιακό άγχος

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Σε μένα το άγχος δεν έχει συγκεκριμένη αιτία. Αυτό το είδος του άγχους , αν δεν κάνω λάθος, λέγεται υπαρξιακό άγχος ή εσώτατο άγχος και είναι το άγχος της απιστίας ή της ολιγοπιστίας.

Αν η πίστη μου στο Θεό αδυνάτισε,νιώθω άγχος. Άρα το αντίδοτο είναι να ζητήσω από τον Κύριον να ενισχύσει την πίστη μου. Είναι η προσευχή του Εκατόνταρχου, Κύριε βοήθει μοι τη απιστία.

Ο Εκατόνταρχος είχε ζητήσει από τον Κύριον, να θεραπεύσει τον υπηρέτη του που κινδύνευε να πεθάνει. Εκείνη την εποχή τους υπηρέτες τους είχαν σαν παιδιά, όπως εμείς τα ψυχοπαίδια. Νιώθεις θαυμασμό γι΄ αυτόν τον άνθρωπο, που αγαπούσε τόσο τον υπηρέτη του. Ο Κύριος του είπε, αν έχει πίστη, ο υπηρέτης του θα σωθεί. Τότε ο Εκατόνταρχος είπε: Πιστεύω, Κύριε. Βοήθησέ με στην απιστία.

Ο Κύριος έχει πολλούς τρόπους να μας δώσει πίστη ή να ενισχύσει την πίστη μας που παραπαίει. Είναι η μελέτη και η προσευχή και βέβαια ο αγώνας με την αμαρτία.

Η καλύτερη μελέτη για μένα είναι η μελέτη των ψαλμών του Δαβιδ. Άρα ξαναρχίζει η των Ψαλμών περιφορά. Στίχοι σαν αυτούς είναι διαρκώς στη σκέψη μου και στα χείλη μου:

"Προωρώμην τον Κύριόν μου, ότι εκ δεξιών μου εστίν ίνα μη σαλευθώ."

"Κύριος ποιμαίνει με και εις ουδέν με υστερήσει. Εις κήπον χλόης εκεί με κατεσκήνωσεν."

"Επί χειρών αρούσι σε ίνα μη προσκόψει προς λίθον τον πόδα σου."κ.ά.

Γιατί μιλάμε με σύμβολα, εικόνες, μεταφορές;

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Γιατί μιλάμε με σύμβολα, εικόνες, μεταφορές; Ο λαός πιο πολύ μιλάει με σύμβολα, με εικόνες , με μεταφορές. Ίσως γιατί μιλάει με την καρδιά και απευθύνεται στην καρδιά.Τα σύμβολα, οι εικόνες, οι μεταφορές είναι απ' την καρδιά και απευθύνονται στην καρδιά. 

Αντίθετα με τον λόγο και με την λογική που είναι κοινή σε όλους, όταν μεταδίδουμε κάτι απ΄ την καρδιά μας, αυτό είναι μοναδικό. Είναι έργο της καρδιάς μας. Παράδειγμα ο στίχος αυτός του δημοτικού τραγουδιού, που δείχνει πως ακόμα και τα άψυχα νιώθουν τις καλές δονήσεις όταν συντονίζονται με την καρδιά:

¨Θαυμάζομαι που περπατείς πώς δεν ανθούν οι ρούγες!"

Το λέω αυτό γιατί και μόνον ένας άνθρωπος που περπατάει στο δρόμο με πρόσωπο γελαστό, μεταδίδει την καλή του διάθεση σε όλους, ακόμα και στα άψυχα.

Ο Απόστολος Παύλος σχεδόν παροτρύνει τους πιστούς να χαμογελούν έστω και με το ζόρι. "Και οι έχοντες γυναίκες ως μη έχοντες", λέει. Και σ' αυτούς που δεν έχουν γυναίκες να φέρονται σαν να έχουν. " Και οι με έχοντες (γυναίκες) ως έχοντες".

Το γελαστό πρόσωπο είναι μεταδοτικό στους άλλους και σε μας τους ίδιους. Αν αναπτύξει κανείς την ενσυναίσθησή του, που σημαίνει ότι σε όλους θα βλέπει τον εαυτό του, φαντάζεσαι τί θα υποφέρέι αυτός ο άνθρωπος βλέποντας τόσα θλιμμένα πρόσωπα γύρω του!

moschoblog.blogspot.com

ΤΡΕΙΣ ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Πρέπει να είναι η υποχρεωτική η διδασκαλία των Αρχαίων Ελληνικών στην Εκπαίδευση και για τους εξής τρεις λόγους μεταξύ των άλλων:

1ον) διότι στη γλώσσα αυτή είναι γραμμένο το Ευαγγέλιο και είναι κρυπτογραφημένη όλη η σοφία των Αρχαίων Ελλήνων. Χωρίς εμβάθυνση στη σοφία του παρελθόντος οι κοινωνίες δεν ανανεώνονται

2ον) διότι δεν είναι δυνατή η εκμάθηση της ετυμολογίας της Ελληνικής γλώσσας. Απόδειξη ότι δεν διδάσκεται πλέον στην Ελλάδα η ετυμολογία της Ελληνικής γλώσσης. Μια κινεζική παροιμία λέει "ετοιμάσου να κατακτήσεις έναν λαό, που ξέχασε την ετυμολογία της γλώσσας του. Και

3ον) διότι σ' αυτήν είναι γραμμένη η Ιστορία του τόπου μας κι ο τόπος ανήκει σ' αυτούς που έγραψαν την ιστορία του .

Alma ausente (Ψυχή απούσα)

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Οι Άγιοι δεν αφήνουν να γράφουμε όταν είμαστε άρρωστοι ή στενοχωρημένοι. Κι η στενοχώρια αρρώστια είναι. Δεν αφήνουν για να μην περάσει η στενοχώρια στο γράψιμό μας και θα μεταδοθεί και στους αναγνώστες..

Ίσως γι' αυτό πρέπει να προσέχουμε τί διαβάζουμε. Να ρωτάμε, ποιός το έγραψε κι αν ήταν καλά ή ήταν άρρωστος ή στενοχωρημένος όταν τό 'γραφε.

Ο λόγος πρέπει νά 'ναι γλυκός. Πώς θά 'ναι γλυκός, αν εκείνος που γράφει είναι γεμάτος πίκρα; Το ίδιο συμβαίνει και στην μαγειρική. Οι γυναίκες που μαγειρεύουν κανονικά δεν πρέπει να μαγειρεύουν όταν είναι στενοχωρημένες. Θα μεταδοθεί η πίκρα και σ' αυτούς που θα φάνε το φαγητό της.

Πρέπει πρώτα να θεραπευόμαστε απ΄ τη στενοχώρια μας κι ύστερα να κάνουμε οτιδήποτε θα μεταδοθεί στους άλλους. Κι εμάς τους ίδιους θα βλάψει κάτι που έγινε με στενοχώρια από εμάς ή από τους άλλους. Τώρα φαντασθείτε τί γίνεται με τα πράγματα που κατασκευάζουν οι μηχανές. Μια μηχανή ποτέ δεν νιώθει χαρά. Είναι ένα πράγμα ξερό από αισθήματα. Να μετέχουμε μόνο σε ό,τι γίνεται με αίσθημα για να μην μας βλάψει. Αυτήν την έννοια έχει ο σταυρός κι η ευλογία έχει σε κάθε πράγμα , όταν το δοκιμάζουμε.

Παλιά οι άνθρωποι ευλογούσαν κι έκαναν το σταυρό τους επάνω στα φαγητά, ακόμα και επάνω στα ενδύματα , πριν τα φορέσουμε, για να μεταδώσουν επάνω σ' αυτό αισθήματα. Ο πατέρας στο τραπέζι σταύρωνε το καρβέλι το ψωμί. Πολλοί σταυρώνουν το μαξιλάρι όταν πέφτουν στο κρεβάτι να κοιμηθούν τη νύχτα.

Ο κόσμος γεμίζει πίκρα όταν αδειάζει από αισθήματα. Ο Λόρκα έγραψε το ποίημα Alma ausente (Ψυχή απούσα) , για έναν κόσμο χωρίς αισθήματα, που αρχίζει με το στίχο, "δεν σε γνωρίζει ο ταύρος ούτε η συκιά/ ούτε τ' άλογα ούτε τα μυρμήγκια του σπιτιού σου.

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Μια φορά μου είπε κάποιος ποιητής και εκδότης, "είσαι εξομολογητικό άτομο, να γράφεις ημερολόγιο". Πράγματι ό,τι γράφω είναι η αυτοβιογραφία μου. Θα ήθελα να ζω την εποχή των πρώτων χριστιανών, που τα είχαν όλα κοινά, η εποχή αυτή κράτησε δύο αιώνες και συνεχίστηκε στα κοινοβιακά μοναστήρια. Εκείνο που δεν συνεχίστηκε ήταν η δημόσια εξομολόγηση.

Θα ήθελα πράγματι να μπορούσαμε να εξομολογούμαστε δημόσια. Πόσο κοντά θα νιώθαμε ο ένας στον άλλον. Και πόσο επιεικείς θα είμαστε με τα λάθη των άλλων. Αφού κανένας δεν είναι αναμάρτητος. Τώρα δεν μπορούμε να ανοίξουμε την καρδιά μας ούτε σ' αυτόν που αδικήσαμε, για να του ζητήσουμε συγνώμην.

Θα μου πείτε, μπορούμε να εξομολογηθούμε στον πνευματικό μας και στο Θεό. ΚΙ αυτή η εξομολόγηση δεν παύει να είναι έμμεση. Έμμεσα είναι τα περισσότερα πράγματα. Γι' αυτό λέει ο Απόστολος Παύλος "Βλέπομεν γαρ άρτι δι' εσόπτρου εν ανινίγματι, τότε δε πρόσωπον προς πρόσωπον. άρτι γινώσκω εκ μέρους, τότε δεν επιγνώσομαι καθώς επεγνώσθην."( 1 Κορ. 13: 12).

(Αλήθεια, τώρα βλέπουμε τα πράγματα θαμπά, σαν μέσα από μεταλλικό καθρέφτη. τότε όμως πρόσωπο με πρόσωπο θα δούμε το Θεό. Τώρα γνωρίζω μόνο ένα μέρος, τότε όμως θα γνωρίσω με πληρότητα, όπως και ο Θεός μ' έχει γνωρίσει.)

moschoblog.blogspot.com

Η ΤΕΧΝΗ ΘΕΡΑΠΕΎΕΙ ΤΑ ΠΑΘΗ

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

 Η Τέχνη θεραπεύει δείχνοντας μπροστά στα μάτια μας, το πάθος που μας βασανίζει και δεν μπορούμε να το δούμε στη ζωή. Παράδειγμα: Ο Ντοστογιέφσκι στο μυθιστόρημά του "Αδελφοί Καραμαζώφ" δείχνει τον Δημήτρη Καραμαζώφ που υποφέρει από το μίσος του κατά του πατέρα του.

Ο αναγνώστης που υποφέρει απ΄ το ίδιο πάθος, θα δει τον εαυτό του στον Δημήτρη Καραμαζώφ και μπορεί να πει " εγώ είμαι αυτός" και ίσως να θεραπευτεί με το έλεος και το φόβο, που θα νιώσει . Το ίδιο μπορεί να συμβεί για οποιοδήποτε άλλο πάθος, απ΄ το οποίο υποφέρουμε και δεν το ξέρουμε, ώσπου να το δούμε. Κάλλιο αργά παρά ποτέ.

Ο Αριστοτέλης στον ορισμό του της τραγωδίας γράφει για την θεραπεία των παθών. Η τραγωδία, λέει, θεραπεύει δι' ελέους και φόβου . τα παθήματα αυτά που δείχνει μπροστά στα μάτια μας,

Η άλκη το ελάφι

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Η άλκη, το ελάφι , ζυγίζει πάνω από 600 κιλά και είναι δυνατό σαν ταύρος.Η άλκη, την άνοιξη, κατεβαίνει από τα ψηλά βουνά στις κοιλάδες, για να ζευγαρώσει κι ύστερα από φοβερές μάχες με τους άλλους διεκδικητές, συγκεντρώνει ολόκληρο κοπάδι από συντρόφους, τις οποίες χάνει καθώς τις οδηγεί στο λημέρι της.

Η άλκη μετά την απώλεια του κοπαδιού ,επιστρέφει ολομόναχη στα ψηλά βουνά της. Στην πραγματικότητα αυτό ήθελε. Γιατί αν ήθελε μία ή δύο ή τρεις ή και τέσσερις συντρόφους, θα τις διάλεγε και θα τίς ανέβαζε με ασφάλεια στα βουνά του

Θα μου πείτε, τί με νοιάζει τί κάνει η άλκη, το αρσενικό ελάφι που ζει μόνη του στα ψηλά βουνά. Δεν με νοιάζει ούτε το ζώο η άλκη - αγαπώ το άλογο περισσότερο από όλα τα ζώα- ούτε τα ζώδια με ενδιαφέρουν. Οι Κινέζοι πιστεύουν ότι όσοι γεννιούνται , όπως εγώ το έτος της Άλκης, φέρουν τα χαρακτηριστικά αυτού του ζώου, αλλά εμείς δεν πιστεύουμε στα ζώδια ούτε στην αστρολογία και στην μαντική τέχνη.

Οι Κινέζοι δίνουν στο κάθε έτος το όνομα ενός ζώου. Το έτος που γεννήθηκα οι Κινέζοι το ονομάζουν έτος της άλκης. Και μια άλλη σύμπτωση, η άλκη έχει έναν αδένα που μοσχοβολάει και τον λένε μόσχο . Απ΄ τον αδένα της αυτόν γίνεται το ακριβότερο άρωμα του κόσμου, το άρωμα του μόσχου. Και βέβαια το προτέρημά της αυτό είναι κι ο θάνατός της, γιατί την κυνηγούν οι λαθροκυνηγοί και την σκοτώνουν για τον μόσχο της.

Η άλκη είναι ένα καλό παράδειγμα στο εξής: Οι άνθρωποι συνήθως ψάχνουν γύρω από αυτούς να βρουν την χαρά, ενώ η βασιλεία του Θεού, όπως είπε ο Κύριος είναι μέσα μας. Η βασιλεία του Θεού εντός υμών εστί. Σαν το ελάφι που γυρίζει γύρω από αυτό να βρει το άρωμα του μόσχου, ενώ ο μόσχος είναι μέσα του!

Η άλκη είναι επίσης ένα καλό παράδειγμα για το Ωραίο. Το ωραίο εν δυνάμει βρίσκεται μέσα στον άνθρωπο, ως δώρο του Θεού. Όταν καλλιεργούμε την αγάπη μας για το ωραίο , το ωραίο μέσα μας δεν είναι απλώς ένας σπόρος, αλλά φυτρώνει και γίνεται ολόκληρο δέντρο. Έτσι βλέπουμε την ομορφιά και την χάρη του Θεού παντού σε όλα τα πράγματα που ευλογούνται.

Ο ανώτερος άνθρωπος

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

        Ο ανώτερος άνθρωπος είναι ένας καταλύτης. Όταν τον πλησιάζεις ή γίνεσαι ανώτερος κι εσύ, τουλάχιστον όσο βρίσκεσαι κοντά του ή γίνεσαι χειρότερος. Πάντως δεν μένεις ο ίδιος.

       Ο ορισμός του καταλύτη είναι αυτός: Καταλύτης είναι η ουσία που με την παρουσία της διευκολύνει μία χημική αντίδραση, χωρίς όμως να λαμβάνει μέρος στην συγκεκριμένη αντίδραση.

      Η παρουσία του Ιησού σ' αυτούς που ετοιμάζονταν να λιθοβολήσουν την μοιχαλίδα υπήρξε καταλυτική. Δεν μπορούσαν να ασκήσουν βία με την παρουσία του Ιησού. Υπήρξαν όμως περιπτώσεις, που ο Ιησούς εξαγρίωσε το πλήθος με την παρουσία του: "Εβάστασαν ουν πάλιν λίθους οι Ιουδαίοι ίνα λιθάσωσιν αυτόν. απεκρίθη αυτοίς ο Ιησούς. πολλά καλά έργα έδειξα υμίν εκ του πατρός μου. δια ποίον αυτών έργων λιθάζετέ με; " (Ιω.10:31)

        'Ετσι όπως ο ανώτερος άνθρωπος είναι ένας καταλύτης, το ίδιο καταλύτες είναι και η ανώτερη Τέχνη και η Πίστη. Στην καταλυτική δύναμη του Ωραίου και του Ιερού, διακρίνεται το αισθητικό και το θρησκευτικό βίωμα, από τα συναισθήματα.

       Η ευχαρίστηση από το άκουσμα ενός μελωδικού τραγουδιού δεν είναι καταλυτική, όπως είναι το αισθητικό βίωμα σε μια τραγωδία (πρβλ.τον ορισμό του Αριστοτέλους ) ή όπως είναι το θρησκευτικό βίωμα του Ιερού, στην λατρεία του Θεού, στην Εκκλησία ή στην καθαρή από αλλότριους λογισμούς, αυτενεργούμενη, αδιάλειπτη, νοερά προσευχή του Ονόματος του Ιησού.

moschoblog.blogspot.com

Μπορεί η Εκκλησία να φυλάξει τους πιστούς από καταχρήσεις εις βάρος τους;

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Ένας Αμερικανός ποιητής του μαύρου χιούμορ ο Έρικ Μπλοκ στο ποίημά του "Δέκα τρόποι να σκοτώσεις έναν άνθρωπο", προτείνει σαν τον πιο αποτελεσματικό τρόπο να σκοτώσεις έναν άνθρωπο, να τον φέρεις στο κέντρο μιας σύγχρονης πόλης και να τον αφήσεις να ζει εκεί."

Σήμερα 20-3-17, προφανώς τους ξέφυγε υπερβολική δόση ραντίσματος. Ένιωθες στο κέντρο της πόλης δύσκολα, σαν να επιβαρύνθηκε ακόμα περισσότερο καθώς αθροίστηκε με τις χιλιάδες αλληλο-διασταυρούμενες, καταστροφικές για τον άνθρωπο, δυνάμεις που επιδρούν από τις διάφορες ρυπογόνες εστίες.

Όσο απομακρυνόσουν από το κέντρο της πόλης, τόσο ένιωθες καλύτερα. Συνάντησα μια φίλη μου νά 'ρχεται απ΄ το κέντρο.. Έβλεπες την κούραση στο πρόσωπό της. Την ίδια κούραση ένιωθα κι εγώ περπατώντας στην Παπαναστασίου προς την Κεντρική πλατεία.

Άραγε δεν υπάρχει κανένας τρόπος να προστατευτεί κανείς απ΄ το ράντισμα (μάσκα ή κάτι άλλο, κάποιο αντίδοτο...) ποιός θα το πει στον κόσμο που βομβαρδίζεται με χημικές ουσίες;

Δεν πρέπει η Εκκλησία να ενδιαφερθεί; Μπορεί άραγε η Εκκλησία να ελέγξει την Εξουσία;

Φιλοσοφικός διάλογος περί του Ωραίου

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

           Συνάντησα στην Κεντρική πλατεία, τον συμμαθητή μου στο γυμνάσιο Τυρνάβου Νικήτα. Με κάλεσε στην παρέα του, έστω και για λίγο. Του είπα ότι έχω κέφια και μπορεί να υπερβάλω λίγο, λόγω κρητικής καταγωγής. Πολλοί Κρητικοί είναι «κουζουλοί», που σημαίνει «τρελοί». Έτσι του έπλεξα ένα μικρό εγκώμιο, λέγοντας ότι ήταν ανάμεσα στους πιο όμορφους συμμαθητές και είπα μερικά ονόματα χωρίς να συμπεριλάβω ανάμεσα σ’ αυτά και το δικό μου.

        Όλοι αυτοί έμοιαζαν τον Αλαίν Ντελόν, που αγαπούσαν τότε τα κορίτσια. Εγώ μάλλον έμοιαζα με τον Ελ Γκρέκο και με τους Ισπανούς χιντάλγος, που μόνο καμιά ξεχασμένη ρομαντική θα με προτιμούσε εκείνον τον καιρό. Από τότε όμως γνώριζα να ξεχωρίζω την ομορφιά σ’ εκείνους που είχαν πρόσωπο σαν τριαντάφυλλο κι ανάστημα κυπαρισσένιο.

       Στην Ανάκριση πέρασαν χιλιάδες, λίγοι όμως που μετριούνται στα δάχτυλα είχαν την ομορφιά που μου άρεσε, το ραδαλένιο πρόσωπο, το υψηλό ανάστημα, το χαμογελαστό στόμα. Ερχόταν κάποιος με αυτά τα χαρακτηριστικά, κι όπως έμαθα αργότερα, όλο του το σόϊ ήταν έτσι υψηλόσωμοι, ευθυτενείς, με ρόδινη επιδερμίδα και χαμογελαστοί. Τι γενιά ήταν αυτοί!

       Λυπημένος, που ο σημερινός κόσμος δεν αγαπάει το Ωραίο και δεν συνδέει όπως οι Αρχαίοι, την ωραία μορφή με την ψυχή, ξέσπασα το θυμό μου, στον Νικήτα:

       Μ.- Η αιτία όλης της τραγωδίας της ανθρωπότητας, είναι γιατί δεν θαυμάζουν το ωραίο. Το ανέραστο παγιδεύει τους ανθρώπους στις χαμηλές συγκινήσεις.

        ΝΙΚΗΤΑΣ: Ο άνθρωπος είναι γεννημένος να θαυμάζει την ομορφιά. Αυτοί που δεν θαυμάζουν την ομορφιά, δεν έχουν γίνει ακόμα άνθρωποι. Είναι λίγο παρακάτω. Ό,τι είναι όμορφο είναι ανθρώπινο!

Δεν ξέρω, αν και ο Νικήτας δεν ήπιε λίγο τσίπουρο, με τέτοιες θαυμάσιες ιδέες.

Χωρίσαμε γιατί θα πήγαινε σε κάποιο φαρμακείο κι εγώ συνέχισα την συνηθισμένη μου διαδρομή Παπαναστασίου, Κύπρου, Καραθάνου, Καραϊσκάκη, Ταγματάρχου Βελισσαρίου.

       ΝΙΚΗΤΑΣ: -Καλό μεσημέρι.

       Μ. : Καλό μεσημέρι, με λιγότερο φαγητό.

      ΝΙΚΗΤΑΣ: - Ξέρεις τι φαγητό έχω; Στιφάδο!

KATOIKIEΣ

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

         Οι Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας γράφουν από την εμπειρία τους, πως ο άνθρωπος είναι σώμα και πνεύμα και πως τα δύο αυτά είναι αξεχώριστα. Χρησιμοποιούν ως εικόνα το αναμμένο σίδερο. Όπως στο αναμμένο σίδερο δεν μπορείς να ξεχωρίσεις την φωτιά απ΄ το υλικό της φωτιάς έτσι και σε μας, δεν μπορεί ποτέ να ξεχωρίσει το πνεύμα απ' το σώμα.
       Και στο θάνατο πώς ξεχωρίζει το πνεύμα από το σώμα. Φαίνεται πως ούτε στο θάνατο ξεχωρίζει το πνεύμα απ' το σώμα. Αν ξεχώριζε αυτό που θα έμενε, το πνεύμα, δεν θα ήταν άνθρωπος. Το πνεύμα δεν μένει ποτέ γυμνό από την κατοικία του, το σώμα. Αυτό σημαίνουν τα λόγια του Κυρίου, "εν τω οίκω του πατρός μου πολλαί μοναί εισίν." Ότι φεύγουμε από τον υλικό κόσμο και αφήνουμε την υλική κατοικία μας, το σώμα, αλλά όχι γυμνοί. Κι οι αγιογράφοι παριστάνουν την ψυχή με σώμα, όχι χωρίς το σώμα. Γι΄ αυτό ο άνθρωπος ονομάζεται ¨"υπόσταση" δηλαδή πνεύμα και κατοικία του πνεύματος μαζί. Ούτε μόνο πνεύμα ούτε μόνο κατοικία (σώμα).

      Αυτοί που πιστεύουν στην εξαφάνιση και θέλουν να καούν τα σώματά τους, για να απαλλαγούν ίσως από αυτά , απλώς ματαιοπονούν, (βουδιστές, άθεοι κ.ά. ) γιατί δίχως κατοικία (σώμα) δεν υπάρχουν. Δεν έχουμε επιλογή οι άνθρωποι μεταξύ υπάρξεως και ανυπαρξίας, αλλά μόνο μεταξύ μακάριας ύπαρξης και κολασμένης. Διαλέγουμε και παίρνουμε.

ΤΟ ΠΑΙΓΝΙΔΙ ΩΣ ΣΥΜΒΟΛΟ ΑΓΑΠΗΣ

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

        Στην ταινία του Ακίρα Κουροσάβα "Όχι ακόμα", ο ήρωάς της, ένας διάσημος καθηγητής ιατρικής, με πληθώρα μαθητών, που τον θαυμάζουν, χάνει την γάτα του και πέφτει σε κατάθλιψη αυτός και η γυναίκα του. Η γάτα για τον καθηγητή είναι ένα παιγνίδι, που ανταποκρίνεται στην αγάπη του, σ' ένα κόσμο που αγνοεί την ανιδιοτελή αγάπη. Ο καθηγητής λυπάται σαν ένα παιδί που χάνει το αγαπημένο του παιγνίδι. Η ταινία δείχνει πόσο σημαντικό είναι και για τον ενήλικο, το παιγνίδι.

      Στην ταινία του Όρσον Ουέλες "Πολίτης Κέϊν", το "ρόζμπαντ" είναι για τον πολίτη Κέϊν, τον ήρωα της ταινίας, ένα παιγνιδάκι που του αγόρασαν οι αγαπημένοι του γονείς, πριν τους χάσει. Το παιγνιδάκι αυτό συμβολίζει την αγάπη που τον στηρίζει , ενώ η τεράστια περιουσία που απέκτησε, χάνεται σε μια στιγμή και δεν μένει παρά η στάχτη.

      Σε πολλούς αρέσει π.χ. το παιγνίδι με το τάβλι. Αν τους το εξαφανίσεις, θα λυπηθούν πολύ. Το "κοροϊδάκι" στην ελληνική ταινία "Το κοροϊδάκι της δεσποινίδας" φαντάζομαι ότι είναι ένας άνθρωπος, που παίζει το ρόλο του παιγνιδιού της δεσποινίδας. Οτιδήποτε και οποιοσδήποτε μπορεί να γίνει αγαπημένο παιγνίδι σε κάποιον ευαίσθητο άνθρωπο. που αν το χάσει θα λυπηθεί, αν το ερμηνεύσει ως έλλειψη αγάπης.

      Στο ποίημα του Ρόμπερτ Λαξ, "Ο βιολιστής που παίζει στα σοκκάκια", ο βιολιστής είναι ένα παιγνίδι γι΄ αυτούς που αγαπούν το παίξιμό του και θέλουν να το ακούν. Το πρόβλημα του βιολιστή είναι εκείνοι που δεν αγαπούν το παίξιμό του και που ενοχλούνται να το ακούν και δεν θέλουν ούτε να τον ακούν ούτε να τον βλέπουν. Τί πρέπει να κάνει ο βιολιστής; Να μείνει να παίζει; Να εξαφανιστεί γρήγορα;

      Ο Λαξ δίνει αυτή τη λύση στο πρόβλημα του βιολιστή, την ίδια λύση που δίνει στη ζωή του: Να φεύγει παίζοντας. Αυτό πρέπει να το συνειδητοποιήσουν αυτοί που αγαπούν το παίξιμο του βιολιστή, και να μην ερμηνεύουν την πρόσκαιρη φυγή, ως έλλειψη αγάπης.

Μικρός διάλογος με αναγνώστη περί Θεού.

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ: Ο άνθρωπος πλάστηκε για το καλό και για το κακό. Κατ' εικόνα και ομοίωση του πλάστη του. Ποιος να δικάσει ποιόν και γιατί. Εξάλλου ουδείς εκών κακός!!! Μεγάλε Πλάτωνα!!!

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:  Ο συλλογισμός σας έχει εσφαλμένη βάση. Αν δέχεται κανείς το Θεό, δεν το δέχεται ότι υπάρχει για το κακό. Δεν χωρεί το κακό στην έννοια του Θεού. Είναι σαν να λέτε ότι μέσα στη φωτιά υπάρχει χιόνι. Η φωτιά και το χιόνι είναι ασύμβατα.

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ:  Ουδέν καλον αμιγές κακού και τανάπαλιν. Δυο όψεις του ίδιου νομίσματος. Μακάρι Κλπ...Ο διαχωρισμός σε απόλυτο καλό και κακό είναι ανθρωποβορος..

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Αν και δεν μ' αρέσει να διαφωνώ μαζί σας, επιτρέψτε μου , να διαφωνήσω ακόμα μία φορά. Για να φτάσετε στο συμπέρασμά σας συγχέετε το Θεό με την δημιουργία Του, πράγμα που είναι λογικά και πραγματικά απαράδεκτο. Παρόλο που και η λογική είναι απαράδεκτη, γιατί ο Θεός δεν είναι αντικείμενο λογικής επεξεργασίας. Προσωπικά προσεγγίζω το Θεό με την πίστη.

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ:  Δηλαδή πίστευε και μη ερεύνα!!!

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:  Η επιστημονική έρευνα είναι μέσον για να γνωρίσουμε τον εξωτερικό κόσμο. Τον εσωτερικό κόσμο μας, δεν τον γνωρίζουμε με την επιστημονική έρευνα. Τον εσωτερικό μας κόσμο τον γνωρίζουμε με την αγάπη. Η ηρωίδα του Μπέργκμαν στην κινηματογραφική ταινία Φθινοπωρινή συμφωνία , λέει κάποια στιγμή, "μόνο αν υπήρχε κάποιος να μ΄ αγαπάει όπως είμαι, ίσως τολμούσα κι εγώ να γνωρίσω τον εαυτό μου, όπως είμαι." (Μπέργκμαν)
 Οι ψυχικές και πνευματικές καταστάσεις δεν επαληθεύονται στο επιστημονικό πείραμα. Εν τούτοις δεν μπορούμε να αρνηθούμε ότι υπάρχουν ψυχικές και πνευματικές καταστάσεις. Αν και υλιστές αρνούνται την ύπαρξη των πνευματικών αξιών της ζωής γι΄ αυτόν ακριβώς το λόγο, ότι δεν αποδεικνύονται στο επιστημονικό εργαστήριο.

Στην έρημο

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Όταν κάποιος  νέος, στην Αμερική, έμαθε ότι ο πατέρας του είχε κι άλλη οικογένεια σε άλλη πόλη, εγκατέλειψε τις σπουδές του, τους φίλους του, την πόλη του και περπάτησε τόσο βαθιά μέσα στην έρημο, που πέθανε από την πείνα και τις αρρώστιες, γιατί δεν μπορούσε πια να επιστρέψει.

Ο Αμερικανός συγγραφέας Τζων Ντύαρ, κινδύνεψε να πάθει το ίδιο. Ο πατέρας του εγκατέλειψε την οικογένειά του με τα έξι παιδιά του και εξαφανίστηκε. Ο Τζων Ντύαρ δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί το έκανε αυτό ο πατέρας του κι όλα του πήγαιναν στραβά. Δεν μπορούσε να στεριώσει σε καμιά δουλειά, η υγεία του ήταν χάλια, ο γάμος του διαλυόταν...

-Γιατί δεν πας να βρεις τον πατέρα σου; του λέει κάποιος φίλος του. Κι αυτό έκανε.Έψαξε παντού να τον βρει και τελικά αντί τον πατέρα του, βρήκε τον τάφο του.

-Γιατί μας εγκατέλειψες, τον ρώτησε γονατίζοντας μπροστά  στον τάφο του. Άφησες έξι παιδιά να τα μεγαλώσει η μάνα μας και δεν έδωσες κανένα σημείο ζωής όλα αυτά τα χρόνια;

Φυσικά δεν πήρε απάντησε απ΄ τον πατέρα του, αλλά απ΄' τον εαυτό του. Ύστερα από τόσα βάσανα που πέρασε, είχε γίνει ταπεινός.

-Ποιός μου λέει, πατέρα, αν ήμουν κι εγώ στη θέση σου, δεν θα έκανα τα ίδια;

Έτσι συγχώρησε τον πατέρα του κι από τότε περιόδευε τις πολιτείες της Αμερικής δίνοντας διαλέξεις με θέμα την συγχώρηση του πατέρα. Ο Τζων Ντύαρ πιστεύει, πως εκείνος που δεν συγχωρεί τον πατέρα του, θέλει να παραμείνει παιδί. Συγχωρώντας τον πατέρα μας, πετάμε με τα δικά μας φτερά.

ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ

 Αν είχαμε να διαλέξουμε μεταξύ ανεξέλεγκτης τεχνολογίας και τεχνολογίας ελεγχόμενης από την συνείδηση, τί θα διαλέγαμε;

Αν ξέραμε ότι η Τεχνολογία είναι στην ουσία της κίνηση μηχανική, δηλαδή Χρόνος. Οι Αρχαίοι Έλληνες κατάλαβαν τί είναι ο Χρόνος αν αφεθεί ανεξέλεγκτος απ'΄ την συνείδηση. Έλεγαν πως ο χρόνος τρώει τα παιδιά του και τον ονόμαζαν "πανδαμάτορα", δηλαδή αυτός που δαμάζει τα πάντα. Και φυσικά και τον άνθρωπο. Εδώ βρίσκεται η ουσία του ερωτήματος "Τεχνολογία χωρίς έλεγχο από την συνείδηση ή Τεχνολογία υπό τον έλεγχο της συνείδησης".

Τί είναι λοιπόν καλύτερο για μια επιχείρηση που χρησιμοποιεί την τεχνολογία; Να ξεχάσει την συνείδηση ή να χρησιμοποιεί την τεχνολογία υπό τον έλεγχο της συνείδησης. Αν η επιχείρηση αυτή  μεταξύ της συνείδησης και της παραφροσύνης επιλέγει την συνείδηση, θα έχει πάντοτε υπό τον έλεγχο της συνείδησης την τεχνολογία της. Αν ξεχάσει τη συνείδηση και επιλέξει την τεχνολογία πάνω από όλα, μπορεί προσωρινά να κερδίσει, αλλά μακροπρόθεσμα θα χάσει, γιατί ισχύει αυτό που λένε οι Αρχαίοι Έλληνες Λόγιοι, " Ο χρόνος τρώει τα παιδιά του".

Ο Ιησούς μας διδάσκει να ζούμε σ' αυτόν τον κόσμο, χωρίς να είμαστε από τα στοιχεία αυτού του κόσμου. Προφανώς για τον ίδιο λόγο, γιατί τα στοιχεία αυτού του κόσμου, τρώνε τα παιδιά τους.

Αυτός λοιπόν που έχει την ευθύνη μιας επιχείρησης που χρησιμοποιεί την τεχνολογία θα έχει πάντοτε την τεχνολογία υπό τον έλεγχο της συνείδησης. Αυτό σημαίνει ότι τοποθετεί  το εμπόρευμα εκεί όπου είναι ο χώρος του. Αν το εμπόρευμα βρίσκεται παντού, αυτό είναι τυραννία. Την τυραννία αυτή την νιώθει τώρα ο καλλιτέχνης. Για παράδειγμα, το βιβλίο εκτός εμπορείου έχει αποκλειστεί. Κι αυτό που κάνουν στον ποιητή σήμερα, θα κάνουν σε σένα αύριο. 

ΤΟ ΒΔΕΛΥΓΜΑ ΤΗΣ ΕΡΗΜΩΣΕΩΣ

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Κάποιος ρώτησε ένα άγιο ασκητή τί να κάνει για να σωθεί κι ο άγιος του απάντησε

-Να μην εξευτελίσεις άνθρωπο και θα σωθείς.

Πώς εξευτελίζει κανείς έναν άνθρωπο; Υπάρχουν πολλοί τρόποι να εξευτελίσεις έναν άνθρωπο και όλοι αυτοί οι τρόποι έχουν το ίδιο αποτέλεσμα, την εξουθένωσή του, να τον εξουθενώσεις, να του βγάλεις το λάδι (του βαπτίσματος) , λέει ο λαός.

Τώρα, τί σημαίνει "λάδι του βαπτίσματος", νομίζω ότι σημαίνει να μην σέβεσαι την ανθρώπινη υπόσταση, το πρόσωπο, δηλαδή τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, που κατοικεί στον άνθρωπο αυτόν ή αλλιώς να του βγάλεις την σφραγίδα της δωρεάς του Αγίου Πνεύματος.

Φοβερό πράγμα η εξουθένωση! Είναι φοβερό ότι την εξουθένωση αυτή, δηλαδή την αποστέρηση από τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος, την δεχόμαστε, όταν μας καταλαμβάνει το πάθος της υπερηφάνειας. Την υπερηφάνεια την βδελύσσεται ο Κύριος.

'Οταν δείτε, λέει το Ευαγγέλιο , το βδέλυγμα της ερημώσεως, δηλαδή αυτό που μας αποστερεί από την σφραγίδα της δωρεάς του Αγίου Πνεύματος, να στέκεται σε τόπο που ανήκει στο Θεό, να καταφύγουμε στα όρη, δηλαδή να βάλουμε θεμέλιο της ζωής σταθερό και αιώνιο, το μόνο που υπάρχει, ο Ιησούς Χριστός και να μην γυρίσουμε πίσω στα μη εσωτερικά αναγκαία πράγματα. (Πρβλ. Ματθ.κδ' 15επ. Αποκ.κα΄ 5 επ.)

moschoblog.blogspot.com

Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΤΟ ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟ

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

        Ο Ιησούς μας διδάσκει την πειθώ, όχι την δίκη. Ευλογείτε και μην καταράσθε, λέει. Να ευλογούμε και να μην τρέχουμε στα δικαστήρια. Η ευλογία δημιουργεί σύμπνοια, η δίκη διχάζει. Στα μοναστήρια, αποφεύγουν τις συζητήσεις. Οι μοναχοί δεν μιλούν αν δεν τους ρωτήσεις. Κι όταν τους ζητήσεις κάτι , θα σου πουν "νά 'ναι ευλογημένο".

       Κάποιος μοναχός δεν ήξερε πώς ερίζουν οι άνθρωποι. Δεν ήξερε γιατί δεν είχε μάθει να μιμείται την επιθυμία των άλλων για αποκτήματα. Ένας άλλος έμπειρος μοναχός ανέλαβε να του μάθει πώς μαλώνουν οι άνθρωποι. Έβαλε ένα κανάτι ανάμεσά τους και του είπε, εγώ θα λέω είναι δικό μου το κανάτι, εσύ θα λές όχι είναι δικό μου το κανάτι, και θα μαλώσουμε.

       -Αυτό το κανάτι είναι δικό μου, λέει ο έμπειρος μοναχός.

       -Νά 'ναι ευλογημένο. Πάρ' το αδερφέ μου, είπε ο άπειρος μοναχός κι έτσι παρέμεινε όπως ήταν αγνός, χωρίς να μιμηθεί την επιθυμία του άλλου.

      Θα μου πείτε, η μίμηση είναι μάθηση. Αν δεν μιμούμαστε δεν μαθαίνουμε. Αλλά οι μοναχοί δεν θέλουν να μάθουν τον τρόπο που ζούνε οι άνθρωποι στον κόσμο, γι΄ αυτό καταφεύγουν στα βουνά και στις ερήμους, για να αποφύγουν την μίμηση-μάθηση των επιθυμιών του κόσμου.

      Στα δικαστήρια όλο κατήγοροι και κατηγορούμενοι είναι. Η Δικαιοσύνη είναι τυφλή , σημαίνει ότι είναι αμέτοχη. Αν ταυτιστεί με την μια ή την άλλη πλευρά, δεν είναι δικαιοσύνη, αλλά γίνεται κι αυτή κατήγορος ή κατηγορούμενος. 

     Η Δικαιοσύνη μένει αμέτοχος ,για να καταλάβει αυτό που οι αντίδικοι δεν καταλαβαίνουν. Οι δικαστές υποφέρουν γιατί φορτώνονται το ασυνείδητο των άλλων. Και για να το πούμε στην αργκό "τρώνε το ασυνείδητο των άλλων στη μάπα".

Να φέρουμε το παιγνίδι κοντά στο παιδί

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

      Στην παιδική ηλικία, τα παιδιά χαίρονταν στον τόπο μας τα λουλούδια τα ίδια και όχι τις γνώσεις τους για τα λουλούδια. Η εποχή όμως άλλαξε. Ξένες ιδέες από άλλες παραδόσεις επικρατούν τώρα και στον τόπο μας και μας επηρεάζουν. Τώρα οι γονείς νοιάζονται πιο πολύ , να μάθουν τα παιδιά τους τα ονόματα των πραγμάτων και όχι τα ίδια τα πράγματα.

    Αυτός είναι ο λόγος, που εργαζόμαστε να φέρουμε το παιγνίδι κοντά στα παιδιά. Παίζοντας τα παιδιά μαθαίνουν να έχουν την προσοχή τους σ' αυτό που είναι για να μην αποκτούν απλώς ψιλές γνώσεις χωρίς επίγνωση και χωρίς να στηρίζονται στην πραγματικότητα.

     Στη δική μας παράδοση η θεωρία στηρίζεται όχι στο μυαλό, αλλά στην εμπειρία. Ο Λόρκα στο ποίημά του "Ο ποιητής στη Νέα Υόρκη", γραφει: ΄ότι ο κόσμος παρακινείται να μαθαίνει θεωρία που δεν εφαρμόζεται πουθενά και που όταν εφαρμόζεται γίνεται με τη βία. ΄Εχουν, λέει, στο κρανίο τους μια μάταιη αστρονομία , που την εφαρμόζουν με τη βία. Συλλαμβάνουν μια θεωρία σε κάποιο γραφείο κι ύστερα αναγκάζουν την πραγματικότητα να συμμορφωθεί στη θεωρία τους.(Tienen una vaga astronomia de pistolas en sus calaveras).

     Στην δική μας Παράδοση, η θεωρία είναι πράξεως επίβασις.(Θεωρία εστί πράξεως επίβασις). Δηλαδή η θεωρία στηρίζεται στην πραγματικότητα και όχι στο μυαλό. Κάποιος σύγχρονος φιλόσοφος λέει, πως η ανθρωπότητα προσπάθησε χιλιάδες χρόνια με το μυαλό. Τώρα πρέπει να προσπαθήσει με την καρδιά !

H ZΩΗ ΕΙΝΑΙ ΟΠΩΣ ΕΙΜΑΣΤΕ

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Η στενοχώρια είναι αξιολύπητη. Κανένας δεν την θέλει. Από παντού την διώχνουν. Γιατί δεν αλλάζει κι αυτή χαρακτήρα. Πώς μπορεί να ζει έτσι;

Σε ποιον άραγε τόπο θα γινόταν δεκτή η στενοχώρια; Ποιός θέλει τη στενοχώρια; Δεν ξέρω κανέναν να τη θέλει. Εντάξει να τη διώχνουμε, αλλά με καλό τρόπο. Να προσευχόμαστε γι΄ αυτούς που μας στενοχωρούν. Έτσι φεύγει η στενοχώρια με τη θέλησή της. Κι όταν ακόμα και εμείς οι ίδιοι να προκαλούμε την στενοχώρια, αν προσευχηθούμε, νομίζω θα φύγει με το καλό. Κύριε, όση στενοχώρια μου δίνει ο εαυτός μου, τόση χαρά να του δώσεις. Έτσι πιστεύω θα φύγει η στενοχώρια.

Μια φορά ήρθε μια γυναίκα απ΄ τις Δυτικές Πολιτείες της Αμερικής, στις Ανατολικές και συναντώντας έναν συγγραφέα, τον ρώτησε πώς είναι η ζωή στις Ανατολικές Πολιτείες. Ο συγγραφέας την ρώτησε, στις Δυτικές πώς είναι; Μια χαρά είναι η ζωή στις Δυτικές Πολιτείες, είπε.

Μια χαρά είναι η ζωή και στις Ανατολικές Πολιτείες , απάντησε ο συγγραφέας.

Μια άλλη φορά ήρθε μια γυναίκα από τις Βόρειες Πολιτείες στις Νότιες και συναντώντας  έναν συγγραφέα, τον ρώτησε, πως είναι η ζωή στις Νότιες Πολιτείες. Ο συγγραφέας τη ρώτησε, πώς είναι η ζωή στις Βόρειες Πολιτείες. Χάλια είναι η ζωή στις Βόρειες Πολιτείες, απάντησε η γυναίκα. Χάλια είναι η ζωή κι εδώ στις Νότιες Πολιτείες, είπε ο συγγραφέας.

Το συμπέρασμα που βγαίνει από τις συναντήσεις και τις απαντήσεις αυτές είναι ότι η ζωή είναι όπως είμαστε!

Έγερση ή αυτο-ύπνωση;

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Να αδιαφορούμε, οπότε ας κοιμούμαστε ακόμα και όρθιοι; Ή να μην αδιαφορούμε και να είμαστε ξυπνητοί; Πάντα ανοιχτά , πάντα άγρυπνα τα μάτια της ψυχής μου, Εγώ κοιμάμαι κι καρδιά μου αγρυπνά.

Απ΄ την αρχή του κόσμου δύο δυνάμεις συγκρούονται, η δύναμη της Έγερσης και η δύναμη του Ερπετού. Με τη δύναμη της Έγερσης θέλουμε να είμαστε ή με τη δύναμη του Ερπετού, που σέρνεται με την κοιλιά του στη γη και αδιαφορεί για τον ουρανό;

Ότι ο ύπνος είναι αδιαφορία μπορείτε να το διαπιστώσετε, παρατηρώντας, όταν ακούτε μια συζήτηση που δεν σας ενδιαφέρει ή βρίσκεσθε ανάμεσα σε πρόσωπα που δεν σας ενδιαφέρουν , πώς με κόπο συγκρατείτε το χασμουρητό σας και τον ύπνο σας.

Το ότι η Έγερση είναι ενδιαφέρον, ενώ ο ύπνος είναι αδιαφορία, ο λαός το λέει με την παροιμία αυτή: "Το αγώι ξυπνάει τον αγωγιάτη."

Αγρυπνείτε δεόμενοι εν παντί. Αγρυπνείτε και προσεύχεσθε. Εκνήψατε δικαίως. Είναι οι Εντολές που η Ορθόδοξη Παράδοση φυλάει ως κόρην οφθαλμού ως την Νηπτική Παράδοση της Εκκλησίας, την οποία διέκοψε η Δύση με τις επιρροές του Παπισμού και της Διαμαρτύρησης.

Η εξουσία ενισχύει τις αιρέσεις, γιατί προλειαίνουν το έδαφος για την επιβολή της παγκόσμιας δικτατορίας. Να μην απορεί κανείς, λοιπόν, για την εχθρότητα της Δύσης. Η Εκκλησία με την νηπτική της παράδοση είναι το μοναδικό εμπόδιο στα σχέδια των εξουσιαστών.