Σύγχρονοι δουλοπάροικοι

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Το σπίτι είναι για την οικογένεια. Είναι ο τόπος και ο χρόνος της ζωής μας τον οποίο αφιερώνουμε στην οικογένεια. Ο τόπος και ο χρόνος της εργασίας,πάλι, είναι για την εργασία ή ο τόπος και ο χρόνος της αναψυχής είναι για την αναψυχή. Ο Θεός χάρισε το χρόνο (και τον τόπο) στον άνθρωπο. Την ώρα της κρίσεως θα κληθεί καθένας μας να δώσει λόγο στον Κριτή για την καλή χρήση του χρόνου και του τόπου. Ακόμα και για μια μάταιη στιγμή ή λέξη θα δώσουμε λόγο,λέει η Αγία Γραφή.

Ο τόπος και ο χρόνος είναι προορισμένος γι΄ αυτό που είναι προορισμένος. Ο τόπος αναψυχής είναι για να αφήσεις τις σκέψεις της δουλειάς ή της οικογένειας και να βρεθείς λίγη ώρα σε ησυχία με τον εαυτό σου ή με τους φίλους σου,δίχως να σε βασανίζουν οι λογισμοί του διαβόλου.

Οι παλιοί διδάσκονταν από την Εκκλησία την αρετή της διάκρισης. Ήξεραν να αποδίδουν στον τόπο και το χρόνο αυτό που του ταιριάζει. Έλεγαν π.χ. ότι η ώρα του φαγητού είναι ιερή.Προσεύχονταν και ευχαριστούσαν το Θεό πριν και μετά από το φαγητό. Πίστευαν ότι πρέπει να τρώμε ήσυχα, με συγκεντρωμένο το νου στο φαγητό.

Η νέα εποχή με σκοπό να καταργήσει το αυτεξούσιο και την ελευθερία του ανθρώπου απομάκρυνε τους ανθρώπους από το Θεό κι ύστερα βρήκε τρόπους να μην είναι ο νους σου συγκεντρωμένος εκεί όπου είσαι και σ΄ αυτό που κάνεις π.χ. επινόησε τα γεύματα εργασίας ή το κινητό τηλέφωνο με το οποίο μετέτρεψε τους κατόχους σε νέους δουλοπάροικους.

Οι παλιοί δουλοπάροικοι, όπως το λέει η λέξη, παροικούσαν στα χτήματα. Δεν είχαν σπίτι, ούτε προσωπική ή οικογενειακή ζωή. Τα πάντα ανήκαν στον ιδιοκτήτη ο οποίος τους πουλούσε μαζί με τα χτήματα, όπως τα παραρτήματα της ακίνητης περιουσίας του.Οι δουλοπάροικοι ήταν παραρτήματα των κτημάτων.

Πήγα το πρωί στο γειτονικό καφενείο για λίγη αναψυχή, για να ξεφύγω από τις σκέψεις της οικογένειας. Για κακή μου τύχη δίπλα μου ήρθε και κάθισε με την πλάτη γυρισμένη προς εμένα ένας με νεοποχίτικη εμφάνιση. Έβγαλε το κινητό του τηλέφωνο, άπλωσε τα χαρτιά του στο τραπέζι και επί μία ώρα και περισσότερο τηλεφωνούσε στους πελάτες του και διεκπεραίωνε εις επήκοον όλων τις υποθέσεις του από το καφενείο. Μετέτρεψε δηλαδή τον τόπο και το χρόνο αναψυχής των συνανθρώπων του σε οίκον εμπορίου.

Προσευχόμουν μέσα μου να τελειώσει τις δουλειές του (να τις τελειώσουμε μαζί, μια που κι εγώ ανυπομονούσα για τις δουλειές του ). Στην πραγματικότητα τον λυπόμουν, γιατί θεωρούσε ως κατάκτηση αυτό που ήταν η δουλεία του.

Η νέα εποχή μεγάλωσε τόσο πολύ το χώρο και το χρόνο της εργασίας, ώστε οι σύγχρονοι άνθρωποι ανεπαισθήτως έγιναν οι νέοι δουλοπάροικοι, που όλη η γης είναι γι΄ αυτούς ο τόπος της εργασίας τους.Δεν έχουν πια ούτε προσωπική ούτε οικογενειακή ζωή.

Η νέα εποχή γέμισε τον κόσμο Σισύφους. Ποιος θα αγωνισθεί για να μπουν όρια στο εμπόριο και για να μη μετατραπούν τα πάντα σε εμπόρευμα;