"Χαίρετε και αγαλλιάσθε"

Του Μόσχου Έμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Ρώτησαν κάποιον ιστορικό, πώς εντάσσονταν στο Βυζάντιον οι μετανάστες και ο ιστορικός απάντησε: " Τότε ο κόσμος ενδιαφερόταν για τα πνευματικά. Τώρα ενδιαφέρεται για τα οικονομικά." Τον ρώτησαν επίσης για την Παιδεία, αν η κρίση κάνει κακό στην Παιδεία και ο ιστορικός απάντησε: "Η Παιδεία είχε πρόβλημα πριν από την οικονομική κρίση."

Τη δεκαετία του΄60 ζούσα στην Κάλυμνο. Εκεί γνώρισα το Γιώργο, τον στιλβωτή στην παραλία, μπροστά στο βιβλιοπωλείο του Μακαρούνα. Κάθε πρωϊ περνούσα μπροστά του για να πάω στη δουλειά μου και ανταλλάσσαμε τον ίδιο πάντα χαιρετισμό: "Καλημέρα, Γιώργο". "Χαίρετε και αγαλλιάσθε, Μόσχο μου, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοις ουρανοίς".

Ο Γιώργος χαιρόταν με το παραμικρό, όπως τα παιδιά. Ποιο ήταν το μυστικό του; Το μυστικό του ήταν ότι χαιρόταν με το Θεό. Όταν πήγα σπίτι του η γριά μητέρα του (ο πατέρας του, ναυτικός, κάηκε μαζί με το πλοίο όπου δούλευε), μου είπε ότι ο Γιώργος ευχαριστεί κάθε μέρα το Θεό για τους καρπούς της γης. Γονατίζει μπροστά τους και ευχαριστεί το Θεό που χαρίζει τους καρπούς στους ανθρώπους.

Δεν ένιωθε λύπη ο Γιώργος; Ένιωθε λύπη. Έπασχε από ένα σωρό ασθένειες, αλλά τις υπέφερε χωρίς να γογγύζει.Ήταν βέβαιος ότι ο Θεός θέλει τη σωτηρία όλων των ανθρώπων. Δεν κλαιγόταν ποτέ. Εργαζόταν κάθε μέρα την κοπιαστική γι΄ αυτόν δουλειά του, αν και ασθενής.

Πέρασε από τότε μισός αιώνας περίπου. Ο Γιώργος δε ζεί. Ο σημερινοί άνθρωποι παραλύουν από τη λύπη τους με αυτά που ακούουν.Νιώθουν όπως ο προφήτης Ιερεμίας όταν έγραφε αυτούς τους στίχους ακούοντας τα δεινά που περίμεναν τους Ιουδαίους: "Ηκούσαμεν την ακοήν αυτών, παρελύθησαν αι χείρες ημών, θλίψις κατέσχεν ημάς, ωδίνες ως τικτούσης." Αν ο Γιώργος ζούσε τώρα θα αρκούνταν σε ό,τι δίνει ο Θεός. Σαν τον Απόστολο Παύλο, που λέει, αν έχομε τροφές και σκεπάσματα, να αρκούμαστε σ΄ αυτά. Γιατί να μην αρκούμαστε σ΄ αυτά; Μήπως ο Θεός δεν έδωσε σε όλους μας τη δύναμη να ελευθερωθούμε από την Αίγυπτο των παθών μας;

Ο Ευαγγελιστής Μάρκος ιστορώντας το θαύμα του καθαρισμού του λεπρού περιγράφει μια μέρα του Κυρίου, που δείχνει πως και εκείνη την τόσο μακρινή εποχή, δυο χιλιάδες χρόνια πριν από σήμερα , οι άνθρωποι γνώριζαν τις πραγματικές τους ανάγκες. "Τω καιρώ εκείνω" γράφει ο άγιος Ευαγγελιστής, "απήλθεν ο Ιησούς εις έρημον τόπον, κακεί προσηύχετο. Και κατεδίωξαν αυτόν ο Σίμων και οι μετ΄ αυτού, και ευρόντες αυτόν λέγουσιν αυτώ ότι πάντες ζητούσι σε. Και λέγει αυτοίς. Άγωμεν εις τας εχομένας κωμοπόλεις, ίνα και εκεί κηρύξω. εις τούτο γαρ εξελήλυθα.Και ην κηρύσσων εν ταις συναγωγαίς αυτών εις όλην την Γαλιλαίαν και δαιμόνια εκβάλλων. Και έρχεται προς αυτόν λεπρός, παρακαλών αυτόν και γονυπετών αυτόν και λέγων αυτώ, ότι εάν θέλης, δύνασαί με καθαρίσαι. Ο δε Ιησούς σπλαχνισθείς, εκτείνας την χείρα ήψατο αυτού και λέγει αυτώ. Θέλω, καθαρίσθητι. Και ειπόντος αυτού ευθέως απήλθεν απ΄αυτού η λέπρα, και εκαθαρίσθη."

Σήμερα εμείς, τους δύσκολους αυτούς καιρούς, ακούμε τη φωνή του Κυρίου Ιησού και γινόμαστε μέτοχοι αυτού. "Προσέξτε αδελφοί μου",γράφει ο Απόστολος Παύλος στην επιστολή του προς τους Εβραίους,"μήπως κανείς από σας έχει τόσο κακή και άπιστη καρδιά, ώστε να απομακρυνθεί από τον αληθινό Θεό. Κάθε μέρα να ενθαρρύνετε ο ένας τον άλλον, όσο ισχύει το σήμερα, έτσι ώστε να μην εξαπατήσει κανέναν από σας η αμαρτία και τον κάνει σκληρόκαρδο.Γιατί τότε μόνο θα μετέχουμε στο μεγαλείο του Θεού, αν διατηρήσουμε ως το τέλος σταθερή την εμπιστοσύνη που δείξαμε αρχικά στο Χριστό."