Αγόρασε άφοβα τα μη εμπορικά βιβλία, ευγενικέ αναγνώστη, όπου τα βρεις. Έτσι κι αλλιώς οι συγγραφείς τους δεν κερδίζουν τίποτα. Εκτός αυτού υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να γράφτηκαν όχι για να πουληθούν, αλλά για να διαβαστούν. Αυτό σημαίνει ότι δεν γράφτηκαν με προσοχή μήπως δυσαρεστηθεί κανείς. Γιατί λένε πως αυτό που γράφεις προσέχοντας να μην δυσαρεστηθεί κανένας, κανένας δεν αξίζει και να το διαβάσει.
Βέβαια το σύγχρονο εμπορικό βιβλίο παρακάμπτει το σκόπελο αυτό, αφού εκείνο που προσφέρει στον αναγνώστη , δεν είναι τίποτε περισσότερο απ΄ τις αισθητικές επινοήσεις αυτού που το συνέγραψε. 'Ετσι κι αυτός είναι ασφαλής κι ο αναγνώστης ικανοποιημένος, αφού δεν περιμένει τίποτε περισσότερο. Το ίδιο άλλωστε συμβαίνει και με τις άλλες μορφές τέχνης, τη μουσική, το τραγούδι κλπ και γενικά με οτιδήποτε προσφέρεται μέσω του τύπου και των ΜΜΕ γενικά.
Ίσως αυτός είναι ένας από τους λόγους που η κοινωνία μας έχει αποτελματωθεί και με τίποτε δεν ανανεώνεται, γιατί δεν περιμένει τίποτε και δεν έχει απαίτηση για την ποιότητα της ζωής, παρά μόνο δέχεται παθητικά ό,τι προσφέρεται και αγοράζει πειθήνια ό,τι της διατάξουν.
Την ευθύνη για την ανανέωση της κοινωνίας, όσο κι αν φαίνεται παράξενο, την έχουν οι φιλόλογοι και οι θεολόγοι καθηγητές των γυμνασίων και των λυκείων της πατρίδας μας. Δυστυχώς δεν έχουν αντιληφθεί ακόμα και οι ίδιοι την υψηλή αποστολή τους, να συνδέσουν το παρόν με την κλασική παιδεία και με την παράδοση της Εκκλησίας. Δεν είναι στην τύχη, που ο φιλόλογος υποτιμήθηκε τόσο πολύ, και γενικά τα κλασικά γράμματα σε όλον τον κόσμο. Ούτε είναι τυχαίο ότι προβάλλεται η μοντέρνα τέχνη και η υποκουλτούρα της, γιατί στην πραγματικότητα είναι η άρνηση της τέχνης και των γραμμάτων. Ίσως δεν είμαστε ακόμα σε θέση να αντιληφθούμε τις βλαβερές συνέπειες του χωρισμού και της ανησυχίας που προκαλεί η σύγχυση που επικρατεί μεταξύ μας, ακόμα και ανάμεσα στα μέλη της οικογένειας.
Πρέπει να δουλέψουν οι φιλόλογοι και οι θεολόγοι για να ανανεώσουν τα ονόματα , για να ξεπεραστεί η σύγχυση, που έσπειρε στον κόσμο το "διαίρει και βασίλευε", η μόνιμη πρακτική του Εχθρού. Μια νέα εποχή του πύργου της Βαβέλ είναι μπροστά μας, αυτή που δημιουργήθηκε με τον συνδικαλισμό και τον κομματισμό σε όλους τους τομείς.
Και να που οι πολιτικοί απευθύνονται πάλι στους συνδικαλιστές να επιλύσουν το πρόβλημα που οι ίδιοι δημιούργησαν, σαν να πρόκειται για τα σχολικά κτίρια και για τις υπηρεσιακές ανάγκες των εκπαιδευτικών και όχι για την ίδια την Παιδεία και τον άνθρωπο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου