Μόσχος Λαγκουβάρδος, Γιατί οι άγιοι έφευγαν στα όρη;

Γιατί οι άγιοι έφευγαν στα όρη;

Γιατί οι άγιοι έφευγαν στα όρη; Οι άγιοι θεωρούν ως αιτία του πολέμου την φιλαργυρία και την πλεονεξία. Με αυτό που γίνεται σήμερα στη δύστυχη λωρίδα της Γάζας και προκαλεί τη φρίκη σε όλο τον κόσμο, δεν είναι δύσκολο να καταλάβεις γιατί οι άγιοι άφηναν τις πόλεις και έφευγαν στα όρη. Έφευγαν για να μη βλέπουν τους δυνατούς να εξοντώνουν τους αδυνάτους και τους φτωχούς. Άφηναν τις πόλεις και πήγαιναν στα όρη, θεωρώντας μικρότερη τη βλάβη από τα θηρία και τα στοιχεία της φύσεως από τη βλάβη των ανθρώπων.
Δείτε τι γράφει στη Φιλοκαλία ο όσιος Νείλος ο Ασκητής για τη φυγή των αγίων στα όρη και στα βουνά: «‘Όλα λοιπόν τα περιέχοντα την αρετή είναι σταθερά και βέβαια κι όλα αυτά που συνοδεύουν την κακία είναι σχήματα και σκηνές, που δεν διαφέρουν απ΄ τη φαντασία. Γι’ αυτό οι άγιοι έφευγαν απ΄ τις πόλεις και απέφευγαν τις συντυχίες των πολλών, γνωρίζοντας ότι η επαφή με διεφθαρμένους ανθρώπους σε φθείρει σαν κολλητική αρρώστια.
Γι’ αυτό δεν έπαιρναν τίποτα μαζί τους και εγκατέλειπαν ό,τι είχαν , παραιτούμενοι απ΄ τους περισπασμούς και τις φροντίδες τους, γιατί γνώριζαν ότι όχι μόνο κατέχεσαι από αυτά που κατέχεις, αλλά μετατρέπεσαι και σε πρόβατο, που το βόσκουν για να το αρμέξουν. Γι’ αυτό ο μέν Ηλίας εγκατέλειψε την Ιουδαία και έζησε στο όρος Κάρμηλος, που ήταν έρημο και γεμάτο θηρία, και δεν υπήρχε ούτε τροφή ούτε τίποτε, εκτός από δέντρα και αρκούνταν να τρέφεται με τα ακροβλάσταρα. Το ίδιο και ο μαθητής του Ελισσαίος, που εκτός απ΄ την διαγωγή δέχτηκε απ΄ το διδάσκαλό του και το καλό να φεύγεις και να ζεις στην έρημο. Και ο Ιωάννης επίσης ζούσε στην έρημο του Ιορδάνη και τρεφόταν με ακροβλάσταρα και άγριο μέλι.
(…) Και γενικά όλοι οι άγιοι, (και όχι μόνο οι άγιοι και οι προφήτες του Ισραήλ) , για τους οποίους δεν ήταν άξιος ο κόσμος, εγκατέλειπαν την οικουμένη, «επ’ ερημίαις πλανώμενοι και όρεσι και σπηλαίοις και ταις οπαίς της γης, ντυμένοι με δέρματα, στερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, αποφεύγοντας τις κακίες των ανθρώπων και τα αλλόκοτα πράγματα που πλημμυρίζουν τις πόλεις, όπως δραπετεύει κανείς από μια φυλακή»
Τα λόγια αυτά περιέχονται σε ένα απόσπασμα από κάποιο κείμενο του οσίου Νείλου του Ασκητή, (4ος αιών μ.Χ.) του οποίου η πατρίδα ήταν η Κωνσταντινούπολη και καθηγητής του ο θείος Χρυσόστομος. Ευγενής και πολύ πλούσιος , χρημάτισε έπαρχος της πατρίδας του. Κατόπιν όμως «χαίρειν ειπών», καθώς γράφει στο βίο του ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, «και το Σίναιον καταλαβών Όρος , τον ασκητικό βίο διάλεξε».
Τα θύματα των αμάχων περιμένουν από μας κι από ολόκληρο τον κόσμο, αντί να σωπαίνουμε και να δεχόμαστε να μας εθίζει η τηλεόραση με τον τρόπο της , χάριν των χρημάτων, να μη δεχθούμε παθητικά τον πόλεμο και τη βία από όπου κι αν προέρχεται.