Έγνωσαν τον Θεόν, μάλλον γνωσθέντες υπό Θεού.
Γαλ.Δ΄, 8-21
Μια παροιμία λέει, "αν δεν το χαϊδέψεις το μωρό μαραζώνει ". Το μωρό βλέπει αυτόν που το χαϊδεύει σαν Θεό. Το "χάδι" λέγεται στην καθαρεύουσα "θωπεία", η οποία πιθανόν προήλθε από τη λέξη "θεοπτεία" που σημαίνει όραση του Θεού.
Ο άνθρωπος, ως νήπιο είναι "θεόπτης" ,βλέπει το Θεό. Ο Κύριος λέει, πως θα δούμε το Θεό, αν γίνουμε σαν τα παιδιά, αν αποκτήσουμε ξανά την αθωότητα του παιδιού.
"Αμήν λέγω υμίν, εάν μη στραφήτε και γένησθε ως τα παιδία, ου μη εισέλθητε εις την βασιλείαν των ουρανών. και ος εάν δέξηται παιδίον τοιούτον εν επί τω ονόματί μου, εμέ δέχεται. ος δ' αν σκανδαλίση ένα των μικρών τούτων των πιστευόντων εις εμέ, συμφέρει αυτώ ίνα κρεμασθή μύλος ονικός εις τον τράχηλον αυτού και καταποντισθή εν τω πελάγει της θαλάσσης".
Πόσο μεγάλη είναι η ευθύνη αυτών που διοικούν την Εκπαίδευση, να μην γίνουν αφορμή να κλονιστεί η πίστη των παιδιών, τα οποία πιστεύουν στο Θεό!
Αλλά και η λέξη "χάδι" έχει την ίδια έννοια του να είσαι σαν Θεός, για το μωρό. Η λέξη "χάδι" προέρχεται από το ρήμα "χανδάνω" , που σημαίνει είμαι ανοιχτός, δεκτικός. Η δεκτικότητα για το παιδί είναι σαν το Θεό. Δε ζει χωρίς τη δεκτικότητα. Το παιδί που το απορρίπτουν δεν μπορεί να ζήσει.
Μια άλλη παροιμία λέει, "αν δε χτίσεις σπίτι κι αν δεν παντρέψεις παιδί, δεν είσαι νοικοκύρης". Κι η παροιμία αυτή σημαίνει την "δεκτικότητα". Το σπίτι και η αποκατάσταση του παιδιού είναι αναγκαία για το παιδί. Δεν είναι κανείς ολοκληρωμένος άνθρωπος, αν δεν είναι δεκτικός στο παιδί.
Η νομοθεσία του Σόλωνος, χιλιάδες χρόνια πρίν από σήμερα προέβλεπε , ώστε η συμπεριφορά απέναντι στα παιδιά , να είναι πιο δεκτική για το παιδί, από ό,τι είναι σήμερα. Κατά τη νομοθεσία του Σόλωνος, η πολιτεία προέβλεπε όχι μόνο για την μόρφωση των ορφανών των πολέμων, αλλά και για την επαγγελματική τους αποκατάσταση.
Η αδιαφορία της πολιτείας για την ανεργία των νέων, είναι ακατανόητη πράξη, για τους Έλληνες της εποχής του Σόλωνος και για τους Έλληνες λόγιους, που δημιούργησαν την Ελληνική Γλώσσα.
Τα αρχαία, αλλά και τα σημερινά καθεστώτα καταρρέουν, επειδή δεν εννοούν ποιός είναι ο ενδόμυχος πόθος των λαών και αδιαφορούν για τη δουλεία και για την ανεργία των νέων.
Στον εσωτερικό μας κόσμο, χάδι και θωπεία είναι η αναγνώριση, που αν τη στερηθούμε για πολύ καιρό, μαραζώνουμε όπως τα νήπια. Βλέπουμε σαν Θεό ή σαν Φύλακα Άγγελό μας αυτόν που μας γνωρίζει σ' έναν κόσμο που μας αγνοεί και στον οποίο είμαστε σαν χαμένοι. Εκ φύσεως γνωρίζουμε ότι υπάρχουμε επειδή μας γνωρίζουν.
Ο Απόστολος Παύλος στην επιστολή του προς τους Γαλάτες, γράφει το χαρμόσυνο γι' αυτούς, ότι γνώρισαν το Θεό, αλλά σπεύδει να προσθέσει κάτι ακόμα πιο χαρμόσυνο, ότι ο Θεός τους γνωρίζει. "Έγνωσαν τον Θεόν, μάλλον γνωσθέντες υπό Θεού. πώς επιστρέφετε πάλιν επί τα πτωχά και ασθενή στοιχεία."
Μπορούμε να πούμε "με γνωρίζουν, άρα υπάρχω". Για τους άλλους που δεν μας γνωρίζουν είμαστε ανύπαρκτοι. Δεν είμαστε πραγματικοί. Σαν τον Ιησού, που οι Μαθητές του δεν τον αναγνώρισαν όταν περπατούσε πάνω στη θάλασσα. Τον θεώρησαν φάντασμα. και φώναξαν από το φόβο τους.
Ο Ευαγγελιστής Μάρκος σχολιάζει τη στάση τους, που δεν εννόησαν το θαύμα των άρτων, ότι ήταν η καρδιά τους πωρωμένη. Η καρδιά αυτών που δεν μας αναγνωρίζουν είναι σαν τους ανθρώπους που η καρδιά τους είναι πωρωμένη. Ακόμα κι αν φωνάξουμε βοήθεια, κανένας δε θα μας ακούσει, αφού κανένας δε μας βλέπει σαν πραγματικούς ανθρώπους.
Πιστεύω ότι στον άλλον κόσμο, θα μας δεχθούν τα αγαπημένα μας πρόσωπα. Και ο Φύλακας Άγγελός μας θα μας οδηγήσει να πάμε να προσκυνήσουμε το Χριστό. Η ξενιτιά είναι πικρή, όχι γιατί δεν τη γνωρίζουμε, αλλά γιατί δεν μας γνωρίζει. Ο πιό πικρός στίχος στο μοιρολόγι του Λόρκα για το φίλο του ταυρομάχο Ιγνάτιο Σάντσεθ Μεχίας, που σκοτώθηκε στην αρένα, είναι ο στίχος "Κανένας δε θα θελήσει να κοιτάξει στα μάτια σου, γιατί είσαι νεκρός."
Επίσης είναι συνταρακτικός ο τίτλος στο ίδιο ποίημα, "Ψυχή απούσα". (alma ausente), που αρχίζει με αυτούς τους στίχους: "Δε σε γνωρίζει ο ταύρος, ούτε η συκιά, ούτε τα αλογα, ούτε τα μυρμήγκια του σπιτιού σου".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου