ΠΗΓΗ: Νίκος Παυλίδης, Το Σαράντα της Ολύμπου
_____________________________________
Μέσα στου εξιταλισμού
Τη δύσκολη την πάλη
Κάστρα που δεν επέσασι
Εστάθητε, δασκάλοι!
(Στο δάσκαλο που τον έστειλαν οι Ιταλοί στην εξορία)
Δάσκαλε, χτύπα θαρρετά
Την πόρτα της φυλής σου
Κι αυτή θ’ ανοίξει με χαρά
Ν’ ακούσει τη φωνή σου.
Τετράγωνο του μηδενός
Μένει ένα κουάρτο
‘πο δω και πέρα το σχολειό
Θα μένει πάντα σκάρτο.
Γράμμα γράψε τη μάνα σου
Γραφή πως θα γυρίσεις
Ο ήλιος παίζει στα παραθύρια σου
Μαύρα ‘ναι τα μαλλιά σου
Μαύρα τα φρύδια σου.
(Στη γαλανόλευκη)
Τα κύματά σου θάλασσα
Άσπρα και γαλανά ‘ ναι
Κι αυτά τα δυο σου χρώματα
Πώς ήτανε θυμάμαι.-
Κάτω στα Δωδεκάνησα
Μπροστά στις εκκλησίες
Στάθηκ ‘ η γαλανόλευκη
Με αίμα και θυσίες.
Μεγάλ’ είναι η πατρίδα μας
Το ριζικό της το ‘χει
Να λέει πάντα στον εχθρό
Μολών Λαβέ και Όχι.
Οι κλέφτες κι οι αρματωλοί
Θα ξαναζωντανέψουν
Κι όσο στρατό κι αν φέρουσι
Θε να τον σακατέψουν.
Φαίνεται δε διαβάσασι
Καθόλου, καθόλου ιστορία
Η χώρα που πατήσασι
Δεν είν Αβησσυνία .
(Αναντεύοντας την ελεύθερη Κρήτη)
Να ‘χα κι εγώ τη χάρη σου
Ηλία μου προφήτη,
Απού ξυπνάς κάθε πρωί
Και χαιρετάς την Κρήτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου