Απουσιάζει ποτέ ο Θεός; Κρύβεται ποτέ ο Θεός από μας; Τί συμβαίνει άραγε, όταν καλούμε το Θεό και δεν λαμβάνουμε καμία απάντηση; Ζητάμε απ' το Θεό και δε μας δίδεται. Κρούομε την πόρτα του Θεού και δεν ανοίγει.
Ο Δαβίδ μιλάει με το Θεό, όπως μιλάμε σε άνθρωπο:
Εξεγέρθητι, ίνα τί υπνοίς, Κύριε;
ανάστηθι και μη απώση εις τέλος.
Ινατί το πρόσωπόν σου αποστρέφεις;
επιλανθάνη της πτωχείας ημών και της θλίψεως ημών;
Ότι εταπεινωθη εις χουν η ψυχή ημών,
εκολλήθη εις γην η γαστήρ ημών.
Ανάστα. Κύριε, βοήθησον ημιν
και λύτρωσαι ημάς ένεκεν του ονόματός σου. "
(Ψαλμ.43:23-27)
Πώς διαβάζεις αυτό το κείμενο; Το Θεό περιγράφει ο Δαβίδ, ή τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος κοιμάται, απωθεί, αποστρέφει το πρόσωπό του, λησμονά, πέφτει χαμηλά. Ο άνθρωπος ζητά βοήθεια και λύτρωση.
Αυτά που φαίνεται να κάνει για μας ο Θεός, εμείς κάνουμε γι' αυτόν. Εμείς αδιαφορούμε, εμείς απομακρυνόμαστε από αυτόν,
η δική μας ζωή πέφτει χαμηλά...
Δεν είναι λοιπόν φταίχτης ο Θεός ούτε απωθεί. Ουαί και αλίμονο. Ο Κύριος κατακεραυνώνει με τους λόγους Του αυτούς που σκότωσαν τους προφήτες που τους έστειλε.:
Ιερουσαλήμ, Ιερουσαλήμ,, η αποκτένουσα τους προφήτας και λιθοβολούσα τους απεσταλμένους προς αυτήν! Ποσάκις ηθέλησα επισυναγαγείν τα τέκνα σου ον τρόπον επισιυνάγει όρνις τα νοσσία εαυτής υπό τας πτέρυγας, και ουκ ηθελήσατε. Ιδού αφίεται υμίν ο οίκος υμών έρημος. λέγω γαρ υμίν , ου μη με ίδητε απ' άρτι, έως αν είπητε, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου."
Μόσχος Λαγκουβάρδος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου