Το πρόβλημα αυτού του τόπου

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Το πρόβλημα αυτού του τόπου είναι ότι οι κάτοικοι στην πλειονότητά τους μιλούν μια μετάφραση της ελληνικής , αλλά δεν σκέφτονται στην ελληνική γλώσσα. Σκέφτονται σε άλλες γλώσσες και μεταφράζουν στην ελληνική γλώσσα.

Θα μπορούσαμε να πούμε, ότι ο κόσμος αυτός "χάθηκε στη μετάφραση". Π.χ σκέφτονται την έννοια της δικαιοσύνης, σε κάποια γλώσσα της Δύσης και μιλούν για τη δικαιοσύνη, σε μια μετάφραση της ελληνικής. Το ίδιο για την έννοια της ελευθερίας, της δημοκρατίας κ.ά.

Η διάσπαση αυτή σκέψεως και γλώσσης, είναι μια μορφή σχιζοφρένειας. Γιατί σχιζοφρένειας; Διότι σε κάθε περίπτωση, είναι δύο ή και περισσότερα Εγώ, που αδυνατούν να γνωρίσουν το ένα, το άλλο!

Άνθρωποι και σκύλοι

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Οι φίλοι των σκύλων επείγονται να κάνουν τους σκύλους να σκέφτονται όπως οι άνθρωποι. ΠΙστεύουν πως παρόλο που δε μιλούν, μπορούν να σκέφτονται και να συλλαμβάνουν τις σκέψεις των ανθρώπων και τους συλλογισμούς τους.

Άκουσα δυο γυναίκες στο δρόμο να μιλούν στο σκύλο τους. Προφανώς ήταν μητέρα και κόρη. Η κόρη μίλαγε στο σκύλο αυστηρά, ενώ η μητέρα του μίλαγε χαϊδευτικά.

-Εσύ να μην τον χαΪδεύεις, όταν τον μαλώνω, είπε η κόρη στη μητέρα της.

Οι γυναίκες αυτές πίστευαν πως ο σκύλος τους σκεφτόταν όπως οι ίδιες και μπορούσε κι αυτός να κάνει προβλέψεις για το μέλλον του.
Η κόρη προσπαθούσε να τον "διαπαιδαγωγήσει" σωστά, ενώ η μητέρα τον λυπόταν. Φανταζόταν τον καϋμένο το σκύλο, να συλλογίζεται πως με αυτές τις δύο γυναίκες,  δεν αξίζει η ζωή!

ΣΥ, ΚΥΡΙΕ, Η ΕΛΠΙΣ ΜΟΥ

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Συνάντησα στην πλατεία τον Νίκο, έναν γνωστό μου από τη Βέροια. Ανησυχεί τί θα γίνουν τα παιδιά μας. Όλος ο κόσμος ανησυχεί, του λέω. Μήπως πρέπει αντί να ανησυχούμε, να έχουμε την ελπίδα μας στο Θεό; Ο Νίκος συμφωνεί μαζί μου.

Είναι απίστευτη η ευκολία με την οποία πιστεύουμε ό,τι είναι ενθαρρυντικό. Ο πνευματικός μου είχε καταλάβει πόσο ευκολόπιστος είναι κανείς όταν του λες αυτό που θέλει ν' ακούσει. Συνήθως πήγαινα να τον βρω, όταν ένιωθα αποθαρρυμένος.

Ο παπα Δημήτρις μούλεγε:
-Εσείς, κ. Μόσχο, είσθε ασφαλής. Θα ζήσετε πολλά χρόνια.
Άκουγα τα λόγια του και τα πίστευα. Θαρρώ , αν μού 'λεγε, δεν θα πεθαίνω ποτέ, κι αυτό θα το πίστευα. Τόση ήταν η ανάγκη μου ν' ακούσω καλά λόγια από κάποιον. Επόμενο ήταν, ύστερα από αυτά που άκουγα στην Ανάκριση.

Είναι απόγευμα. Δεν ξέρω από πού προέρχεται η κακή μου διάθεση. Είναι από την ανησυχία του Νίκου ή απ' την μπόρα, που θα ξεσπάσει και ηλεκτρίζει την ατμόσφαιρα; Όταν είμαι ανήσυχος διαβάζω τον 90ό ψαλμό:

"Ότι συ, Κύριε, η ελπίς μου.
τον Ύψιστον έθου καταφυγήν σου.
Ου προσλεύσεται προς σε κακά,
και μάστιξ ουκ εγγιεί εν τω σκηνώματί σου.
Ότι τοις αγγέλοις αυτού εντελείται περί σου,
του διαφυλάξαι σε εν πάσαις ταις οδοίς σου."

ΤΟ ΨΕΥΔΟΣ ΩΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΕΘΟΔΟΣ

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Να γνωρίζετε τις μεθόδους του πονηρού, είπε ο Ιησούς στους Μαθητές Του, για να μην είναι πιο έξυπνα από σας τα παιδιά του κόσμου τούτου.

Το ψεύδος χρησιμοποιείται ευρέως ως πολιτική μέθοδος. Το ψεύδος ως μέθοδος παραμονής στην εξουσία π.χ. χρησιμοποιείται κάπως έτσι. Μια πολιτική κατάσταση όταν επιδιώκει να κατέχει την εξουσία παρακάμπτοντας την νομιμότητα σκέφτεται; Γιατί να μην τα ψευτίσω όλα και ιδίως την ελευθερία και τη δημοκρατία; Ποιός θα αγωνιστεί για την ψευδο-ελευθερία και την ψευδο-δημοκρατία Έτσι διαστρεβλώνει το νόημα της ελευθερίας και της δημοκρατίας.

Η ΑΓΡΑΜΜΑΤΗ ΓΙΑΓΙΑ ΜΟΥ, ΚΙ Η ΔΙΑΣΩΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣHΣ

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Θα κοιμηθώ τον μεσημεριανό μου ύπνο, των 45 λεπτών, όπως λέει η ιατρική Επιστήμη. Όχι παραπάνω. Δεν είναι καλό για την καρδιά ο πολύς ύπνος. Η γιαγιά μου μου το έλεγε πάντα, όταν κοιμόμουν λίγο παραπάνω. Έλεγε : "Σε πλείασε ο ύπνος". Πού τους ήξερε τους αρχαίους γλωσσικούς τύπους, ενώ είχε πάει μόνο μέχρι την τρίτη δημοτικού. Τους ήξερε από την Εκκλησία. Για να μη λένε οι εχθροί της Εκκλησίας, ότι δεν είναι αυτή που διέσωσε την Ελληνική Γλώσσα. Ποιός τη διέσωσε; Μήπως οι εχθροί της;

Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΚΑΤΑΒΛΗΤΗ

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Η ελευθερία είναι ακατάβλητη. Ο ελεύθερος άνθρωπος δεν χάνει το ηθικό του! Ο αγώνας για την εσωτερική ελευθερία είναι και αγώνας για τη φυσική επιβίωση σε συνθήκες ανελευθερίας.

Τέσσερα χρόνια βασάνιζαν δύο ομήρους οι αντάρτες στο Λίβανο, για να κάμψουν το ηθικό τους και να τους υποδουλώσουν ηθικά, αλλά οι όμηροι θεωρούσαν ότι ο μόνος τρόπος να επιβιώσουν στην απάνθρωπη βία ήταν να σώσουν την εσωτερική τους ελευθερία. Πράγματι , ο αγώνας τους να παραμείνουν εσωτερικά ελεύθεροι, έσωσε τη ζωή τους.

Σημείωση:
Περισσότερα για τους δυο αυτούς ομήρους γράφουμε στο βιβλίο για τον ΚΙνηματογράφο με τίτλο Ο ΘΕΟΣ ΤΟΥ ΘΕΡΙΣΜΟΥ, Το σχετικό δοκίμιο με τίτλο ¨Τυφλή Ελπίδα" δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ελευθερία, στη στήλη Λαρισινά Δοκίμια. Κάντε κλικ, εδώ

«Τυφλή ελπίδα» - eleftheria.gr
www.eleftheria.gr/m/απόψεις/item/75214-.html
Λαρισινά δοκίμια. «Τυφλή ελπίδα». Δημοσίευση: 10 Φεβ 2011 1:29 | Τελευταία ενημέρωση: 24 Σεπ 2015 16:07. Άρθρα. Κανένας δεν γίνεται δούλος, αν δε

«Τυφλή ελπίδα»

Κανένας δεν γίνεται δούλος, αν δεν συναινέσει ο ίδιος. Εκείνο που προέχει πάντα είναι να διατηρήσει κανείς το πνεύμα του ελεύθερο. Αυτή είναι η...

ELEFTHERIA.GR

Ασκούμαι άρα υπάρχω

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Τα πάντα σου δίνουν τη χαρά τους με αντάλλαγμα. Μόνο η Φύση και το Άγιο ΠΝεύμα μοιράζουν τη χαρά δωρεάν. ΔΕν περιμένουν ανταπόδοση. Ασκούμαι άρα υπάρχω. Η άσκηση είναι με ανταλλάγματα ή χωρίς; Πιστεύω ότι είναι χωρίς ανταλλάγματα. Ασκούμαι από αγάπη για την άσκηση. Έτσι ειμαι ελεύθερος απ΄ το να περιμένω ανταπόδοση. Η άσκηση είναι στοιχείο της ελευθερίας και η ελευθερία είναι ανεξαγόραστη, πράγμα που σημαίνει ότι και η άσκηση είναι χωρίς να περιμένουμε ανταπόδοση.

Ασκούμαι, άρα υπάρχω.ΎΠαρξη δεν ειναι μόνο ζωή. Είναι ζωή με πληρότητα. Ζωή ολοκληρωμένη. Που σου δίνει το αίσθημα ότι εδώ, σ' αυτόν τον κόσμο ο άνθρωπος δεν είναι στην τύχη. Έχει μοναδική αποστολή για να την φέρει εις πέρας. Η άσκηση χαρίζει σ' αυτόν που ασκείται, το αίσθημα της εκπλήρωσης του προορισμού του. Κανείς δεν νιώθει όσο ασκείται ότι είναι βάρος της γης και κανείς δεν λυπάται τον εαυτό του, αλλά χαίρεται, γιατί υπάρχει και γιατί κανείς δεν μπορεί να εκπληρώσει για λογαριασμό του την αποστολή του.Η ζωή ως άσκηση αποστολής σε κάνει να νιώθεις ότι σε χρειάζονται, πράγμα που είναι αναγκαίο να το νιώθουμε.

Το αίσθημα αυτό είναι ε΄μφυτο για μας τους Έλληνες. Γεννιούμαστε για να είμαστε κοινωνία και χαιρόμαστε γιατί υπάρχουμε! Η κοινωνία μας δεν είναι συμβατική. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο τόπος μας παράγει ακόμα Αγίους. Το να υπάρχεις για την δική μας Παράδοση είναι να ασκείσαι. Η Παράδοσή μας είναι ασκητική ή αλλιώς Νηπτική.

Η ίδια ελληνική λέξη "ασκώ", "ασκούμαι" σημαίνει πως η άσκηση είναι κοινωνική, παρόλο που ο ασκητής διαλέξει συχνά την έρημο για την άσκησή του! Άσκηση κατά λέξη σημαίνει ότι δεν έχω "σκήτη", "σκήνος", "καταφύγιο" είμαι "άσκηνος" "εκτεθειμένος στον κίνδυνο", βγαίνω απ΄ την ασφάλεια της αδράνειας, ,γίνομαι δημιουργικός, έχω βγει απ΄ το "κουκούλι" μου. Η άσκηση είναι δημιουργία, έκθεση στον κίνδυνο.΄|Εξω απ΄ τη σκηνή. Ο Άγιος Ιωάννης ο Καυσοκαλυβίτης έκαιγε τα καλύβια του, για να είναι πάντα χωρίς κάλυμμα.

Δεν μπορούμε να είμαι εξασφαλισμένοι, να μην διακινδυνεύουμε τίποτε, μένουμε αδρανείς στο καταφύγιό μας και να έχουμε μέσα μας το πνεύμα της άσκησης. Η άσκηση είναι περιπέτεια. "Βαριά η καλογερική", λέει ο λαός μας.Αυτός που έχει ως σκοπό της ζωής του την άσκηση, λέγεται ασκητής. Ασκητής του πνεύματος ή ασκητής του σώματος, ανάλογα με αυτό στο οποίο κατά κύριο λόγο ασκείται. Αυτός που εξασκεί το σώμα του λέγεται αθλητής. Αυτός ασκεί κάποιο "άθλημα'. π.χ. το άθλημα του δρομέα, του αθλητού του άλματος, του παλαιστή κ.ά.

Ο Άγιος Ιωάννης ο Καυσοκαλυβίτης, εφάρμοζε κατά γράμμα το πνεύμα της άσκησης. Γνώριζε ότι αυτός που ασκεί το πνεύμα του Θεού δεν μπορεί να κατοικεί στη νασφάλεια του σκήνους ή της σκήτης. Έφτιαχνε το καλύβι του και το έκαιγε, για να διατηρεί πάντοτε μέσα του του πνεύμα της Άσκησης.Αγαπούσε το Θεό πάνω από όλα. Ήταν γεμάτος από τον θείο Έρωτα και ήθελε να ζει ως ένας ερωτικός μετανάστης. Ερωτικό μετανάστη ονόμαζε κάποιος τον εαυτό του που δεν παντρεύτηκε στο χωριό του, αλλά πήγε σώγαμπρος σε άλλο χωριό. Το έμαθα απ΄ το γιο του, που με ρώτησε τί γράφω και του είπα , γράφω για τους ασκητές που ζουν στις ερήμους, γιατί αγαπούν το πνεύμα της Άσκησης. Ο πατέρας μου έκανε έτσι. Δεν θέλησε να παντρευτεί στο χωριό του και μπήκε σώγαμπρος σε άλλο χωριό. Ονόμαζε τον εαυτό του "ερωτικό μετανάστη". Έτσι είναι κι οι ασκητές "ερωτικοί μετανάστες' για την αγάπη του Θεού και της Άσκησης! Αυτά μου είπε ο φίλος μου σερβιτόρος στο καφέ που πηγαίνω με το σημειωματάριό μου και γράφω αυτά τα μικρά δοκίμια, σαν άσκηση!

Για να κάνουμε κάτι σαν άσκηση, πρέπει να αγαπάμε την άσκηση. Δεν θα κάνουμε τίποτε σαν άσκηση, αν δεν την αγαπάμε, αν δεν είμαστε ερωτευμένοι με την άσκηση. Άρα η κινητήρια δύναμη της άσκησης είναι ο ενθουσιασμός. Πρέπει να είμαστε ενθουσιασμένοι με το πνεύμα της άσκησης. Το κύριο χαρακτηριστικό του είναι η ελευθερία. Όπου θέλει πνέει, λέει ο Κύριός μας. Θα γνωρίσουμε πότε ένα πνεύμα δεν είναι του Θεού, γιατί δεσμεύει την εσωτερική ελευθερία μας.

Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης χρησιμοποίησε ως σύμβολο του πνεύματος της ελευθερίας τη βροχή. "Θα σταματήσει , είπε, ο κατήφορος, εννοώντας τη σκλαβιά των Ελλήνων στους Τούρκους, αν πέσει επάνω σε όλους σαν βροχή, η επιθυμία της Ελευθερίας."

Περιοδικό "ΑΦΥΠΝΙΣΗ"

Ποιός είναι ο άνθρωπος

 Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Άραγε θα δω την ψυχή μου τόσο καθαρά, όπως βλέπω το σώμα μου, αναρωτιέται ο Μάρκος Αυρήλιος. Τί εννοεί άραγε ο Μάρκος Αυρήλιος ως ψυχή; Ο λόγιος αυτός Αυτοκράτωρ των Ρωμαίων δεν ταυτίζει τον εαυτό του με το σώμα του. Δεν θεωρεί ότι ο άνθρωπος είναι το σώμα του. Αυτός που πιστεύει ότι είναι το σώμα , δεν απορεί αν θα δει την ψυχή του, γιατί τη βλέπει. Η ψυχή του είναι το σώμα του.

Ο Μάρκος Αυρήλιος πιστεύει ότι ο άνθρωπος είναι σώμα και πνεύμα και το μεν σώμα το βλέπει κάθε άνθρωπος, το πνεύμα όμως για να το δούμε πρέπει να πιστέψουμε στο πνεύμα. Αυτός που δεν πιστεύει στο πνεύμα είναι αυτός που κλείνει τα μάτια του για να μην το δει. Αλλά ακόμα κι αυτός έρχεται κάποια στιγμή , που το βλέπει, ύστερα από κάποια τραγικό συμβάν. Ο νέος στον ¨Πόρφυρα" του Σολωμού, είδε την ψυχή του, λίγες στιγμές πριν τον τραγικό του θάνατο: "Άστραψε φως και γνώρισε ο νιος τον εαυτό του", γράφει ο Σολωμός.

Θα μου πείτε, αφού ο Μάρκος Αυρήλιος πιστεύει στο πνεύμα, γιατί απορεί, αν θα δει την ψυχή του; Απορεί γιατί δεν τη βλέπει καθαρά. Πριν το Χριστό ο άνθρωπος δεν βλέπει καθαρά την ψυχή του. Όσοι πιστεύουν στον Λόγο του Θεού, στον σπερματικό όπως λέγεται ο Λόγος του Θεού, διαισθάνονται την ύπαρξη της ψυχής και μιλούν γι΄ αυτήν, όπως ο ΌΜηρος, ο Σωκράτης, οι Τραγικοί ποιητές και πολύ περισσότερο οι Προφήτες του Χριστού , που μιλούν για την ενανθρώπιση του Θεού στο πρόσωπο του Ιησού!

moschoblog.blogspot.com

Οι ρόλοι του πατέρα και της μητέρας στην ανατροφή του παιδιού (επανάληψη)

MAR 29

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Στην ανατροφή του παιδιού οι ρόλοι του πατέρα και της μητέρας είναι καθοριστικοί. Οι ρόλοι τους διαφέρουν τόσο, ώστε αν θέλαμε να τους παραστήσουμε με κάποιο σχήμα, θα λέγαμε ότι ο πατέρας για το παιδί είναι ο ουρανός και η μητέρα η γη. Αν αναλάμβαναν δυο άντρες να μεγαλώσουν ένα παιδί, το παιδί αυτό δεν θα είχε ποτέ την μάνα μέσα του, να του καλύπτει τις ανάγκες του σώματος κι αν αναλάμβαναν δυο γυναίκες να μεγαλώσουν ένα παιδί, το παιδί αυτό δεν θα είχε ποτέ τον πατέρα μέσα του , να του καλύπτει τις ανάγκες του πνεύματός του, με άλλα λόγια δεν θα αγαπούσε ποτέ ούτε τον εαυτό του ούτε κανέναν άλλον. Θα του έλειπε ο ουρανός, που συμβολίζει το δημιουργικό και ζωογόνο πνεύμα. Θα του έλειπε μέχρι το τέλος της ζωής του το αίσθημα της ασφάλειας και της ζεστασιάς που δίνει η αίσθηση της αγαπημένης παρουσίας του πατέρα.

Όταν το παιδί που μεγαλώνει με τους κανονικούς γονείς, ανοίξει τα φτερά του και φύγει, ο πατέρας κι η μητέρα μπαίνουν μέσα του και γίνεται το ίδιο ο πατέρας κι η μητέρα του εαυτού του. Παιδιά που στερήθηκαν νωρίς τον πατέρα ή τη μητέρα αισθάνονται την έλλειψή τους μέχρι το τέλος της ζωής τους.

Στις γήινες και ουράνιες κατοικίες μιλώντας πάντα σχηματικά, η μητέρα είναι το σώμα (η γήινη κατοικία) και ο πατέρας είναι ο οριστικός ένοικος, το πνεύμα. (Ουκ έχομεν ώδε μένουσαν πόλιν), αυτό είναι το διαρκές παράπονο του πνεύματος στην διαμάχη του με το σώμα. Το σώμα πολεμάει δίχως ανάπαυλα το πνεύμα, λέει η Γραφή. Ο οριστικός κάτοικος, το πνεύμα, είναι σαν τον ανύπαρκτο ιππότη. Ο πατέρας και η μητέρα του ετοιμάζουν την πανοπλία του και το άλογό του. Η μητέρα ετοιμάζει την πανοπλία κι ο πατέρας ετοιμάζει τον ίδιο τον ιππότη.

Παιδιά που μεγαλώνουν με την έλλειψη αυτή είτε γιατί έλειψαν πραγματικά είτε έλειψαν ψυχολογικά οι γονείς τους, αν έλειψε η μάνα συναντούν δυσκολίες στην επιβίωσή τους (δεν είναι μάνα για τον εαυτό τους) κι αν έλειψε ο πατέρας συναντούν δυσκολίες στις σχέσεις τους με τους άλλους. Όταν λείπει η μάνα συναντούν δυσκολίες, θα λέγαμε στη γήϊνη κατοικία τους, ενώ αν έλειψε ο πατέρας συναντούν δυσκολίες στην δημιουργική ζωή τους. Σύμβολο του σώματος είναι η γη και σύμβολο του δημιουργικού και ζωογόνου πνεύματος ο ουρανός.

Ο στόχος της νέας αποικιοκρατίας

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Ποιός είναι ο στόχος των βιομηχανικά προηγμένων χωρών, τις οποίες διοικεί μια ελίτ πλουτοκρατών και επιβάλλουν μια νέα αποικιοκρατία είς βάρος των φτωχών;
Ο απώτερος στόχος είναι να υποτάξουν τον φτωχό κόσμο , για να τους υπηρετεί και για να δέχεται τη βία, χωρίς να μπορεί να προβάλει αντίσταση.
Για να το επιτύχουν αυτό χρησιμοποιούν όλες τις μεθόδους του Κακού εις βάρος των φτωχών χωρών και των ανθρώπων που δεν ανήκουν στην ελίτ , που νέμεται την εξουσία.
Ο ίδιες χώρες είχαν επιβάλλει την αποικιοκρατίας στην Ασία και στην Αφρική από όπου εκδιώχθηκαν , αφού τους γέμισαν ασθένειες, αλκοολισμό, αφροδίσια νοσήματα, φτώχεια και το χειρότερο διχόνοια και όπλα για να σκοτώνονται μεταξύ τους και να είναι εξαρτημένοι από αυτούς.
Είναι γνωστή η σκηνή κάπου στην Αφρική, ,που μοιάζει με παραβολή της αποικιοκρατίας. Ο ιθαγενής υπηρετεί τον αποικιοκράτη και σαν αμοιβή δέχεται κλωτσιές.
Αυτός είναι ο στόχος της αποικιοκρατίας που επιβάλλουν ξανά στον κόσμο: να τους υπηρετεί όλος ο κόσμος και σαν αμοιβή , να δέχεται αγόγγυστα τις κλωτσιές του. Ήδη η πρακτική αυτή εφαρμόζεται, ,δυστυχώς με επιτυχία από τους αποικιοκράτες τοκογλύφους στη φτωχή πατρίδα μας. Είθε να ξυπνησει κάποτε ο λαός αυτός, να χρησιμοποιήσει τις ενώσεις του, ώστε ενωμένος να αγωνιστεί για την ελευθερία του. Αλλά πρώτα πρέπει να κατανοήσει ότι δεν είναι ελεύθερος. Δυστυχώς ακόμα δεν γνωρίζει ότι αυτό που στερείται είναι η ελευθερία.
Όταν ρώτησαν τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη πώς θα σταματήσει ο κατήφορος των Ελλήνων κάτω από την τούρκικη σκλαβιά, απάντησε; Όταν θα πέσει επάνω στον καθένα, η επιθυμία της ελευθερίας σαν βροχή!

Αγαπώ το ωραίο

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

    Αγαπώ το ωραίο! Και μόνο ότι η ανιδιοτέλεια είναι στοιχείο εκ των ων ουκ άνευ του ωραίου, αξίζει να αγαπάμε το ωραίο. Η αισθητική καλλιέργεια του ελληνικού λαού φαίνεται από μια λαϊκή ρήση, που για μένα συνδέεται άμεσα με την αγάπη του για το ωραίο. Όταν αρνούμαστε να δεχθούμε κάτι, λέμε "Αυτό δεν είναι ωραίο"! Το αισθητικό κριτήριο, με το οποίο έχουμε την αίσθηση του ωραίου κατέχει την υψηλότερη θέση στην ψυχή του ελληνικού λαού. Μπορούμε να δεχθούμε σχεδόν τα πάντα, ως Έλληνες. Ένα δεν μπορούμε να δεχθούμε, αυτό που δεν είναι ωραίο. Αυτό δείχνει ότι η αντίληψη του ελληνικού λαού για το ωραίο περιέχει όλες τις αρετές.   
        Οι αρχαίοι πίστευαν ότι στη δικαιοσύνη υπάρχει κάθε αρετή. Αλλά με την δημιουργία τους στον τομέα του ωραίου, αποδεικνύουν ότι το ίδιο πιστεύουν και για την έννοια του ωραίου, πως σ' αυτήν υπάρχει συγκεντρωμένη κάθε αρετή. Αλλά και μόνο ότι το ωραίο δεν συμβαδίζει με την ιδιοτέλεια, όπως δεν συμβαδίζουν η φωτιά με το χιόνι, αξίζει να αγαπάμε το ωραίο πάνω από όλα. Η αγάπη αυτή βέβαια ανήκει στο Θεό. Πράγματι αγαπάμε τον Ιησού πάνω από όλα! Δεν υπάρχει κάτι που δεν είναι ωραίο και αξιαγάπητο στο πρόσωπο του Ιησού!
       Κατάλαβα ότι αγαπώ το ωραίο και την αλήθεια πάνω από όλα, από το γυμνάσιο ακόμα. Δεν μπορούσα να στρωθώ στο διάβασμα, αν δεν ήταν ολόκληρο το σπίτι σε τάξη. Έτσι βοηθούσαμε τα αδέρφια μου κι εγώ τη μητέρα μας να βάλει τάξη στα πράγματα για να είναι ωραία κι ύστερα καθόμουν να διαβάσω.
       Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε, μια ολόκληρη ζωή κι ακόμα θεωρώ το μεγαλύτερο μάθημα, να μάθω να βάζω τάξη στα σκεπάσματα, στα ενδύματα, στο τραπέζι με τα βιβλία, παντού. Βάζω τάξη στα πράγματα αν και ξέρω ότι η αταξία που με βασανίζει είναι η αταξία στον εσωτερικό μου κόσμο. Τώρα όμως ξέρω πως δεν μπορώ να βάλω τάξη στον εσωτερικό μου κόσμο που δε βλέπω, ενώ δεν μπορώ να βάλω τάξη στα πράγματα που βλέπω.
       Σε κάποια επιστολή του ο Απόστολος Παύλος γράφει για μια μέθοδο που θα μπορούσαμε να την ονομάσουμε υποθετική μέθοδο. Στηρίζεται στο γεγονός ότι μπορούμε να επηρεάσουμε την αιτία ενεργώντας επάνω στο αποτέλεσμα. Αυτό ο Απόστολος Παύλος εννοεί με τα λόγια του "και οι έχοντες γυναίκες, ως μη έχοντες, και οι κλαίοντες ως μη κλαίοντες". Θέλει να πει πως αν εξωτερικά είμαστε εύθυμοι μπορούμε να επηρεάσουμε την αιτία που χαλάει την ευθυμία μας. Απλώς να έχουμε εύθυμο πρόσωπο και θα γίνουμε εύθυμοι.
       Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με την εξωτερική τάξη στα πράγματα. Βάζοντας τάξη στα εξωτερικά πράγματα, βάζουμε τάξη και στον εσωτερικό μας κόσμο. Αν κάπου υπάρχει εξωτερική αταξία, οπωσδήποτε υπάρχει και εσωτερική αταξία, στις σκέψεις, στους λογισμούς, στα αισθήματα...Όσο για μένα , αρχίζω τη μέρα μου με ευχαρίστηση και με ευγνωμοσύνη στο Χριστό και στην Παναγιά γιατί ζω!
        "Το ωραίο δημιουργεί τις ενώσεις". Η ισχύς ενός  λαού , είναι η ενότητά του και ο πολιτισμός του. Στην πραγματικότητα οι συγκρούσεις είναι συγκρούσεις πολιτισμών, στις οποίες επικρατεί ο ανώτερος πολιτισμός. Ας αγαπήσουμε , λοιπόν το ωραίο, για να ενωθούμε γι να αγωνιστούμε για την ελευθερία μας. Από τα αρχαία χρόνια ακόμα, το ωραίο είναι το σπουδαιότερο κριτήριο. Η Διοτίμα έλεγε πως οι άνθρωποι εκ φύσεως αγαπούν το καλό.(Καλό στα αρχαία χρόνια σημαίνει ωραίο. Καλολογία είναι η επιστήμη του ωραίου).   
         Αγαπώντας το ωραίο, ενωμένοι, θα υπερβούμε την οικονομολογική κρίση. Είστε φτωχοί, μας λένε, και μας λυπούνται, επειδή το μόνο κριτήριο που ξέρουν είναι το οικονομικό. Δεν είμαστε φτωχοί. Ο διάβολος είναι φτωχός!Ρωτήστε τους Έλληνες, αν θέλουν να διαλυθούν οι οικογένειές τους, να διαλυθεί η κοινωνία τους για να σωθούν οι τράπεζες. Όπου οι κοινωνίες διαλύθηκαν, σώθηκαν οι τράπεζες! Χρέη για το λαό, εκατομμύρια στις τράπεζες! 

Το γράψιμο είναι σβήσιμο (Άντον Τσέχωβ)

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Το γράψιμο είναι σβήσιμο (Άντον Τσέχωβ). Αν γράφεις και δεν μπορείς να σβήσεις ο ίδιος αυτό που γράφεις, τα λόγια σου γινονται πηγή ανησυχίας.

Οι Αρχαίοι ονόμαζαν τα προφορικά λόγια "έπεα πτερόεντα", δηλαδή "πουλιά πετούμενα", γιατί σαν τα πουλιά φεύγουν από σένα και δεν μπορείς να τα ξαναφέρεις πίσω, ενώ τα γραπτά μένουν.

Τα γραπτά μένουν Scripta manent , έλεγαν οι Ρωμαίοι, με την έννοια ότι μπορείς να τα σβησεις εσύ ο ίδιος.

Στην τρικυμία οι Μαθητές του Ιησού φοβήθηκαν και είπαν: Κύριε , σώσον ημάς, απολύμεθα (Κύριε σώσε μας, χανόμαστε). Και ο Ιησούς τους είπε: Τί δειλοι εστέ, ολιγόπιστοι; Τότε εγερθείς, γράφει ο Ευαγγελιστής Ματθαίος, επετίμησε τους ανέμοις και τη θαλάσση και εγένετο γαλήνη μεγάλη.

Όταν οι μαθητές του Ιησού Πέτρος και Ιωάννης απολύθηκαν απ΄ τη φυλακή πήγαν στους άλλους Μαθητές και τους διηγήθηκαν τί είχε συμβεί, ότι τους απαγόρεψαν να μιλούν για το Χριστό. ΟΙ Απόστολοι, καθώς γράφει το Βιβλίον των Πράξεων, όταν άκουσαν τί είχε συμβεί, ομοθυμαδόν, δηλαδή με μια ψυχή προσευχήθηκαν στο Θεό, Δέσποτα, συ ο ποιήσας τον ουρανόν και την γην και την θάλασσαν και πάντα τα εν αυτής, ....έπιδε επί τας απειλάς αυτών και δος τοις δούλοις σου μετά παρρησίας πάσης λαλείν τον λόγον σου, ... Και δεηθέντων αυτών ....επλήσθησαν άπαντες Πνευματος Αγίου, και ελάλουν τον λόγον του Θεού μετά παρρησίας. (Πράξεις Δ΄23-31)

Πατρίδα ή Θάνατος

Του Μ.Ε. Λαγκουβάρδου

Η αγάπη της πατρίδας είναι ωραία και μας ενώνει. Το ωραίο δημιουργεί τις ενώσεις. Έλαβα προχθές από την Πορτογαλία, από μια φίλη αναγνώστρια, μια αφιέρωση. Είναι ένα τραγούδι της πατρίδας, που όταν η τραγουδίστρια το τραγούδησε μπροστά στο κοινό της αναλύθηκε σε λυγμούς. Οι θεατές, όλοι νέοι της Πορτογαλίας, ξέσπασαν σ’ ένα ατέλειωτο χειροκρότημα.

Η αγάπη της πατρίδας είναι αγάπη όλων των ανθρώπων όπου γης. Στην Αφρική, στον εθνικο-απελευθερωτικό αγώνα των Μπουργκινέζων η ιδέα που ένωνε τους αγωνιστές ήταν «Πατρίδα ή θάνατος». Ο ηγέτης τους, ο Τόμας Σάνκαρα, έλεγε πως ήθελε να τον θυμούνται ως έναν άνθρωπο που με τη ζωή του βοήθησε την ανθρωπότητα.

Και στην ένωση με άλλες χώρες αγαπάμε την πατρίδα μας και αγωνιζόμαστε για την ελευθερία της. Αν δεν αγαπάμε την πατρίδα και την ελευθερία ούτε καμιά ένωση αγαπάμε. Αν δεν αγαπάμε τον τόπο μας, θ’ αγαπήσουμε την ένωση κρατών; Αν δεν αγαπάμε την πατρίδα μας θα πέσουμε στην εκτίμηση όλου του κόσμου ως απάτριδες. Δεν θα μας εμπιστεύεται κανείς. Θα λένε, αυτοί δεν είναι άξιοι εμπιστοσύνης. Σε περιόδους παρακμής, όπως η δική μας τώρα, η κυριότερη αξία που κλονίζεται και βασανίζει τους ανθρώπους είναι η Πίστη. Η σπουδαιότερη αρχή της οικονομίας είναι η Καλή Πίστη.

Αλλά κι από στοιχειώδη εξυπνάδα αγαπάμε την πατρίδα μας. Αύριο, ,για οποιοδήποτε λόγο οι ενώσεις μπορεί να διαλυθούν. Οι άλλοι θα έχουν την πατρίδα τους, τη γλώσσα τους, την πίστη τους. . Εμείς τί θα ‘χουμε; Ποιος είναι τόσο υποβαθμισμένος ψυχικά και πνευματικά, για να μη νιώθει ευγνωμοσύνη για τους αγωνιστές της ελευθερίας της πατρίδας;

Έγραψα προχθές στο διαδίκτυο τα λόγια αυτά που μου είπε ο φίλος μου Ευρυπίδης για την σημερινή κατάσταση: «Κανένας δεν τολμάει να αναλύσει το «ματαιότης ματαιοτήτων». Το διάβασε η φίλη μου η κ.Τερέζα και με παρακάλεσε να της πω τί σημαίνει «ματαιότης ματαιοτήτων». Στα Πορτογαλικά, είπε, ματαιότης (Vanidade, βανιδάτζε) σημαίνει «ματαιοδοξία» στην οποία οδηγεί η διαφθορά. Γράψε μου, είπε, ποια είναι η ερμηνεία σύμφωνα με την Ορθόδοξη Παράδοση των Πατέρων της Εκκλησίας και την Πατερική Θεολογία.

Η κυρία Τερέζα είναι φίλη της Ελλάδος και γράφει στο διαδίκτυο για το δίκαιο της Ελλάδος όσον αφορά το άνομο χρέος προς τους τοκογλύφους. Διαβάζει τακτικά αυτά που γράφω στο διαδίκτυο και με χαρά διαπιστώνω ότι διψάει να μάθει για την Ορθοδοξία και για τους ορθοδόξους. Κάποτε είμαστε όλοι ορθόδοξοι.. Κάποτε οι Πορτογάλοι κι οι άλλοι λαοί της Ευρώπης (Ισπανοί, Γαλάτες, Λατίνοι κ.ά.) ήταν χριστιανοί ορθόδοξοι κι αποτελούσαν μέρος της Δυτικής Ελληνικής Αυτοκρατορίας.

Απαντώντας στο ερώτημα της φίλης μου για την έννοια που έχει στα ελληνικά η λέξη ματαιότητα, ανέφερα δυο παραδείγματα από τον Όμηρο και το Σοφοκλή. Ο Όμηρος χρησιμοποιεί τη λέξη «ματάω» από όπου προέρχεται η λέξη «ματαιότητα» , με την έννοια του «είμαι αργός» κι ο Σοφοκλής χρησιμοποιεί την ίδια λέξη «ματέζω» με την έννοια του «ζω μάταια». . Η έννοια του αργού, του αποτελματωμένου, του βραχυκυκλωμένου είναι πιο κοντά στην ερμηνεία των Πατέρων της Εκκλησίας. Το αντίθετο του «αργού» του «πεθαμένου» του «οκνηρού» είναι το «γρήγορο»:το «ζωντανό» το «ελεύθερο». «Γρηγορείτε και προσεύχεσθε». Η Εντολή «Γρηγορείτε» σημαίνει να είμαστε ελεύθεροι από την καταπίεση και να ζητάμε το έλεος του Θεού, για να ενωθούμε μαζί Του. .

Κατά την Ορθοδοξία ζωή με νόημα είναι ο διαρκής αγώνας για την ελευθερία, η νηπτική ζωή, όπως την ονομάζει η Εκκλησία μας. Εξαρτάται από εμάς αν η ζωή μας έχει νόημα ή είναι όλα «ματαιότης ματαιοτήτων», γιατί δεν αγωνιζόμαστε για την ελευθερία μας. Δεν είναι όλα μάταια από τη μοίρα, από το πεπρωμένο. Η Ορθοδοξία δεν είναι μοιρολατρία.

Δυστυχώς ούτε στην Ελλάδα διδάσκεται η ορθόδοξη ερμηνεία της Ελευθερίας. Δεν διδάσκεται γιατί διεκόπη με τους Βαυαρούς η διδασκαλία της Ορθόδοξης Νηπτικής Παράδοσης . Δεν προβάλλονται πια ως πρότυπα ζωής οι αγωνιστές της Ελευθερίας της Πατρίδος.

"Τί επληθύνθησαν οι θλίβοντές με" , ιδιωτική έκδοση εκτός εμπορίου

Πρώτη δημοσίευση, Εφημερίδα Ελευθερία Λάρισας

ΕΥΘΡΑΥΣΤΟΤΗΤΑ ΚΙ ΑΝΤΙΕΥΘΡΑΣΤΟΤΗΤΑ

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου !

Η κρίση στην Ελλάδα έπληξε όλους τους τομείς της ζωής. Δεν είναι όμως η απόκριση στα πλήγματα η ίδια σε όλους τους τομείς.

Η διαφορά στην απάντηση στις προκλήσεις εξαρτάται από την κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο κάθε τομέας. Υπάρχουν δύο βασικές καταστάσεις, τη μία θα την ονομάσουμε εύθραυστη και την αντίθετή της αντιεύθραυστη.

Το χαρακτηριστικό αυτών που βρίσκονται στην εύθραυστη κατάσταση, είναι ότι τα πλήγματα που δέχονται τους αδυνατίζουν.

Ενώ το χαρακτηριστικό αυτών που βρίσκονται στην αντιεύθραυστη κατάσταση είναι ότι τα πλήγματα που δέχονταιι, τους δυναμώνουν.

Κι αυτό το παρατήρησαν οι Έλληνες και έπλασαν το μύθο της Λερναίας Ύδρας, που όσο της έκοβες ένα κεφάλι φύτρωναν δύο. Η ποραβολή της Λερναίας Ύδρας σημαίνει εκείνο που γίνεται πιο δυνατό όταν δέχεται πλήγμα!

Οι συγγραφείς του βιβλίου ΙκιγκάΙ Εκτορ Γκαρθία και Φρανσεσκ Μιραλλιες σχολιάζουν τον μύθο αυτό στο βιβλίο τους.,

Όλοι θα θέλαμε να είμαστε σε κατάσταση "αντιευθραυστότητας" για να δυναμώνουμε με τα πλήγματα και γενικά με τις προκλήσεις της ζωής. Ποιά είναι άραγε η κατάσταση αυτή ; Ποιό είναι το κύριο χαρακτηριστικό της; Μπορεί να αποκτήσει ο καθένας; Ποιοί είναι οι τυχεροί που το έχουν;

ΟΙ τυχεροί είναι οι καλλιτέχνες. Το κύριο χαρακτηριστικό της "αντιευθραυστότητας" είναι να έχεις διάφορες επιλογές. Αν έχεις διάφορες επιλογές, είσαι σε κατάσταση "αντιευθραυστότητας".

" Πίσω από την ιδέα αυτή της αντιευθραυστότητας " σημειώνουν οι συγγραφείς του βιβλίου, "φαίνεται ότι κρύβεται η ρήση του Νίτσε: ό,τι δε μας σκοτώνει, μας κάνει πιο δυνατούς."

moschoblog.blogspot.com

ΠΟΣΟ ΑΡΓΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ ;

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Χρόνια ολόκληρα άκουγα ότι είναι καλό να πλένει κανείς τα δόντια του, μετά το φαγητό. Γιατί με το στόμα καθαρό, δε νιώθουμε την ψευτο-πείνα που μας ωθεί να βάλουμε κάτι στο στόμα μας, δηλαδή να "τσιμπολογήσουμε" ανάμεσα στα γεύματα, πράγμα που αποτελεί σοβαρό λάθος, γιατί διακόπτει τον μεταβολισμό .Μπορεί και τριάντα χρόνια. Όταν τελικά εφάρμοσα την καλή αυτή συνήθεια είδα πόσο καλό πράγμα είναι να πλένει κανείς το στόμα του μετά το φαγητό!

Αν λοιπόν αυτό το απλό πράγμα πρέπει να το ακούει κανείς επί χρόνια, για ν' αγαπήσει μια καλή συνήθεια, πόσα χρόνια θα κάνει ν' αγαπήσει κανεις την επιθυμία της ελευθερίας ;

Θα μου πείτε γιατί να αγαπήσουμε την πνευματική ευημερία και ιδίως την επιθυμία της ελευθερίας, αν εμάς μας νοιάζει η υλική ευημερία; Να σας πως γιατί. Διότι πρώτα σου αρπάζουν την πνευματική ευημερία και κατοπιν σου αρπάζουν και το ψωμι και την υλική ευημερια.

Θέλω να πω σ' αυτόν που νοιάζεται για την υλική ευημερία και δε θέλει ν' ακούσει για ελευθερία, για οικογένεια, για πατρίδα, Πιστεύει ότι η υλική ευημερία εξασφαλίζεται χωρίς αγώνες για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των φτωχών; Φυσικά όχι. Κι οι αγώνες για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των φτωχών, γίνονται χωρίς δύναμη και χωρίς πίστη στα δικαιώματα των φτωχών;

Θα έχει κανείς δύναμη ν' αγωνιστεί, αν διαλυθεί η οικογένεια και η κοινή πίστη στην ελευθερία; Γιατί λοιπόν αυτός που πιστεύει στην υλική, ευημερία δεν νοιάζεται για την ενότητα της οικογένειας και της κοινωνίας; Είναι αγωνιστής των δικαιωμάτων αυτός που δεν έχει ούτε οικογένεια, ούτε πατρίδα ούτε πίστη;