Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Γιατί ο κόσμος παρασύρεται τόσο εύκολα απ' την προπαγάνδα; Ο κόσμος είναι σαν το νήπιο, που του τραγουδούν την "καλή μας αγελάδα".
Η καλή μας αγελάδα
τρώει κάτω στη λιακάδα
μικρά χόρτα και μεγάλα
για να κατεβάσει γάλα
Να το κάνουμε τυράκι,
να το κάνουμε βουτυράκι
να το βάλουμε στο πιάτο,
και να πούμε "ορίστε φάτο";
Η προπαγάνδα είναι το βουτυράκι στο πιάτο. Καμιά προσπάθεια, κανένας κόπος, καμιά αγωνία από μέρους του νηπίου. Ο κόσμος για την προπαγάνδα, ένα νήπιο.
Ο Όμηρος γράφει για τους συντρόφους του Οδυσσέα, ότι ήταν νήπια και χάθηκαν. Όταν βρίσκονταν στη χώρα των Λωτοφάγων ήθελαν να μείνουν εκεί για πάντα. Οι Λωτοφάγοι ήταν ήσυχοι (μισοκοιμισμένοι), το κλίμα ήταν ωραίο κι η ζωή εύκολη. Δεν άκουγαν τον Οδυσσέα που τους θύμιζε ότι η αποστολή τους είναι να επιστρέψουν στην πατρίδα:
"Οδυσσέα", του έλεγαν "είσαι πολύ σκληρός με τον εαυτό σου και με εμάς." Και χάθηκαν.
Εμείς θυμίζουμε στα παιδιά μας την αποστολή τους;
Πιστεύουμε κάπου, ώστε να , τους εμπνέουμε μια στάλα σεβασμό, ώστε να προσέξουν στα λόγια μας ή δεν πιστεύουμε πουθενά κι είμαστε εντελώς απελπισμένοι;
Τα παιδιά των λουλουδιών χάθηκαν στα ναρκωτικά: "Ο κόσμος τραβάει το δρόμο του και το χορτάρι μεγαλώνει μοναχό του", τραγουδούσαν.
moschoblog.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου