Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Ο μακαρίτης ο παππούς μου Αγγελάκης, από την Δεσκάτη Γρεβενών, έζησε στην Αμερική. Αν και του ζητούσα επίμονα να μου μιλήσει για την ζωή του στην Αμερική, δεν μου μίλησε ποτέ. Προσπάθησα να βγάλω μόνος μου συμπέρασμα. Για την Αμερική δεν γνωρίζαμε σχεδόν τίποτα στο χωριό. Η μόνη αναφορά στο όνομά της ήταν οι αμερικάνικες ποικιλίες στα σταφύλια. Ήταν η εποχή που κάθε οικογένεια πορευόταν τα κηπευτικά και τα φρούτα της από τους κήπους και τα αμπέλια. Δεν υπήρχε ούτε ένα μανάβικο στην κωμόπολη. Θυμάμαι τα φρούτα στους κήπους και περισσότερο θυμάμαι με νοσταλγία τα αμπέλια με τις αρχαίες ποικιλίες των σταφυλιών. Θυμάμαι τα χρώματα, τα σχέδια, το άρωμα και την γεύση!
Κάποτε άνοιξε ένα μανάβικο στη Δεσκάτη και θυμάμαι το πρώτο πράγμα που μου έκανε εντύπωση ήταν τα σταφύλια που πουλούσε , κάτι χοντρόπετσα, κιτρινοπράσινα, που τά ονόμαζαν «αμερικάνικα». Κανείς δεν φανταζόταν ότι τα σταφύλια αυτά, τα αμερικανικά με την αισθητή διαφορά στην ποιότητα και στην ομορφιά από τα αρχαία σταφύλια της Δεσκάτης, θα εκτόπιζαν τα ντόπια, στην αρχή κι αργότερα θα ξεπάτωναν κάθε ρίζα παλιού αμπελιού. Ώσπου ο κόσμος άφησε τον τόπο , τον ιδανικό τόπο, χέρσο, μέχρι σήμερα. Δεν υπήρχε ούτε για δείγμα σταφύλι από τις αρχαίες ποικιλίες.
Είπαν ότι τα ξέρανε μια αρρώστια των αμπελιών, η «|φυλλοξήρα». Μπορεί να είναι αλήθεια. Είναι όμως αλήθεια, πως το ίδιο πάθανε όλες οι χώρες , στις οποίες πάτησε το πόδι της η αποικιοκρατία. Οι αποικιοκράτες κουβάλησαν μαζί τους όχι μόνο τις συνήθειές τους (αλκοολισμός κ.ά.) αλλά και τις αρρώστιες τις δικές τους και των προϊόντων τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου