Ορθή δογματική συνείδηση

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Τα θέματα της ορθοδόξου πίστεως έχουν αιώνια, πανανθρώπινη σημασία. Δεν μπορούμε να την αντιληφθούμε και γι’ αυτό ας ακολουθούμε πιστά τους Πατέρες της Εκκλησίας. Αν πάλι έχουμε την τάση να ερευνούμε και τα θέματα αυτά, ας τα ερευνούμε με οδηγό τους Πατέρες της Εκκλησίας. Δεν μπορούμε να έχουμε την άγνοιά μας για οδηγό. Αν δεν ξέρουμε την σημασία του Συμβόλου της Πίστεως, ας ρωτήσουμε τους Πατέρες, αντί να ψάχνουμε με την λογική μας να την μάθουμε. Παλιά οι άνθρωποι δέχονταν τις αλήθειες που παρέλαβαν στην Εκκλησία χωρίς να τις αμφισβητήσουν. Έτσι τις παραλάβαμε και έτσι τις παραδίδουμε στους νεωτέρους, έλεγαν. Σήμερα θέλουν να βεβαιωθούν με τη λογική τους για την αλήθεια των πραγμάτων, ακόμα και για πράγματα που δεν προσφέρονται για λογική επεξεργασία, όπως είναι η Πίστη, η Ελπίδα, η Αγάπη και όλη η αλυσίδα των αρετών.

Ένα παράδειγμα. Αναρωτιέται κάποιος με οδηγό την λογική του και την άγνοιά του: Τι πειράζει αν δεν πιστεύω στο Χριστό αν έχω αγάπη και τις άλλες αρετές; Τι πειράζει αν δεν πιστεύω ότι η Χάρη του Χριστού είναι άκτιστη αλλά είναι κτιστή, δηλαδή δημιούργημα του Θεού και όχι η ίδια η ενέργεια του Θεού ή αν το Άγιο Πνεύμα εκπορεύεται μόνο από τον Πατέρα και εκπορεύεται κι από τον Υιό ή αν ο Πατέρας δεν είναι Πατέρας αλλά μητέρα; Ένας δεν είναι ο Θεός; Γιατί να υπάρχουν διάφορες θρησκείες αντί μία θρησκεία σε όλη τη γη; Τι πειράζει αν υπάρχουν κι άλλοι σωτήρες του κόσμου εκτός από τον Χριστό;

Φυσικά δεν μπορούμε να απαντήσουμε σε όλες αυτές τις απορίες με την λογική μας χωρίς τους Πατέρες της Εκκλησίας, οι οποίοι έχουν μέσα τους το Χριστό και γνωρίζουν ότι όλα είναι του Χριστού. Ότι αν η αγάπη και κάθε αρετή δεν είναι του Χριστού, δεν είναι τίποτα.

Η λογική θα λάβει οπωσδήποτε τις απαντήσεις που ζητεί. Οι αιρέσεις προσφέρονται να ικανοποιήσουν την περιέργειά της και να τον προετοιμάσουν να δεχθεί τον Αντίχριστο. Ποιος είναι ο Αντίχριστος; Είναι αυτός που θα επιβάλει την παγκόσμια ειρήνη , την παγκόσμια θρησκεία και την παγκόσμια εξουσία, αυτήν του Μεγάλου Αδελφού. Πρόγευση όλων αυτών έχουμε λάβει ήδη από την κατάργηση της δημοκρατίας και τον φανερό ή κρυμμένο ολοκληρωτισμό σε όλες τις εκφάνσεις της σύγχρονης ζωής στον κόσμο.

Μαθαίνοντας ρωσικά

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Αν ακούσεις ή δεις γραμμένη τη ρωσική λέξη «νασλαζντιένιε», πώς θα θυμηθείς τι σημαίνει; ‘Ενας τρόπος είναι να την αποστηθίσεις , αν σ’ αρέσει η αποστήθιση. ‘Ενας άλλος τρόπος πιο καλός και πιο δημιουργικός είναι να την συνδέσεις με κάποια ελληνική, με την οποία συνηχεί λίγο έως πολύ. Η «νασλαζντιένιε» θυμίζει λίγο, παρατραβηγμένα βέβαια, την ελληνική λέξη «ζήλος». Ζήλος είναι επιθυμία. Η επιθυμία είναι πάντα για κάτι που απολαμβάνουμε. Έτσι με την σύνδεση αυτή τα πράγματα είναι απλά. Νασλαζντιένιε οι Ρώσοι λένε την απόλαυση. Ζήλο εμείς λέμε την επιθυμία για την απόλαυση. Η Ελληνική είναι αρχαιότερη της Ρωσικής. Άρα η Ρωσική ονομάζει την απόλαυση από την ελληνική λέξη «ζήλος». Αν ακούσεις τη λέξη «νασλαζντιένιε», οπωσδήποτε ο νους σου με τους νόμους του συνειρμού, με τους οποίους λειτουργεί, θα φέρει στη μνήμη σου, το νόημά της.

Για περισσότερη εμπέδωση θα την συνδέσεις κατόπιν με την αντίθετη ρωσική λέξη, την «λισάτσια» (στέρηση). Και με αυτόν τον τρόπο θα προχωρήσεις στην φιλοσοφία της γλώσσης. Σήμερα, έχουμε την μοναδική επιλογή μεταξύ ασκητισμού (στέρησης) και σχιζοφρένειας. Αν επιλέξουμε την «νασλαζντιένιε», δηλαδή το κυνήγι της απόλαυσης θα γίνουμε σχιζοφρενείς, δηλαδή δύο προσωπικότητες, μία αυτή που στηρίζεται στα πράγματα, δηλαδή στην υπάρχουσα ανέχεια και η άλλη αυτή που στηρίζεται στη φαντασία, δηλαδή στην μαγική απόλαυση. Μαγική με την έννοια να χρησιμοποιείς το πνεύμα για την ιδιοτέλεια.

"Πνευματικό ημερολόγιο"

Γιατί ο κόσμος παρασύρεται τόσο εύκολα απ΄ την προπαγάνδα;

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Γιατί ο κόσμος παρασύρεται τόσο εύκολα απ' την προπαγάνδα; Ο κόσμος είναι σαν το νήπιο, που του τραγουδούν την "καλή μας αγελάδα".

                                                      Η καλή μας αγελάδα
                                                      τρώει κάτω στη λιακάδα
                                                      μικρά χόρτα και μεγάλα
                                                      για να κατεβάσει γάλα

                                                      Να το κάνουμε τυράκι,
                                                      να το κάνουμε βουτυράκι
                                                      να το βάλουμε στο πιάτο,
                                                      και να πούμε "ορίστε φάτο";

Η προπαγάνδα είναι το βουτυράκι στο πιάτο. Καμιά προσπάθεια, κανένας κόπος, καμιά αγωνία από μέρους του νηπίου. Ο κόσμος για την προπαγάνδα, ένα νήπιο.

Ο Όμηρος γράφει για τους συντρόφους του Οδυσσέα, ότι ήταν νήπια και χάθηκαν. Όταν βρίσκονταν στη χώρα των Λωτοφάγων ήθελαν να μείνουν εκεί για πάντα. Οι Λωτοφάγοι ήταν ήσυχοι (μισοκοιμισμένοι), το κλίμα ήταν ωραίο κι η ζωή εύκολη. Δεν άκουγαν τον Οδυσσέα που τους θύμιζε ότι η αποστολή τους είναι να επιστρέψουν στην πατρίδα:

"Οδυσσέα", του έλεγαν "είσαι πολύ σκληρός με τον εαυτό σου και με εμάς." Και χάθηκαν.

Εμείς θυμίζουμε στα παιδιά μας την αποστολή τους; 

Πιστεύουμε κάπου, ώστε να , τους εμπνέουμε μια στάλα σεβασμό, ώστε να προσέξουν στα λόγια μας ή δεν πιστεύουμε πουθενά κι είμαστε εντελώς απελπισμένοι;

Τα παιδιά των λουλουδιών χάθηκαν στα ναρκωτικά: "Ο κόσμος τραβάει το δρόμο του και το χορτάρι μεγαλώνει μοναχό του", τραγουδούσαν.

moschoblog.blogspot.com

ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ MULLINS

Ο Ευστάθιος Mullins, ιστορικός συγγραφέας, στην ομιλία του με τον τίτλο "money and the conspiracy of evil" (Το χρήμα και η συνωμοσία του κακού) , είπε πως παντού σε όλα τα κόμματα, τις κυβερνήσεις, τα συστήματα υπάρχουν τα ίδια πρόσωπα (δημοκρατίες, ναζισμός, κομμουνισμός, φασισμός κ.α΄).
Για την Αμερική είπε ότι είναι ένα κράτος του πολέμου εναντίον των πολιτών του. Ότι βρίσκεται σε διαρκή πόλεμο με τους πολίτες του!

Το δώρο της ζωής

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Το πρωί με ξύπνησε αυτό το όνειρο. Βρισκόμουν με άλλους δύο σε μια αίθουσα αναμονής. Ο ένας από αυτούς ήταν φίλος μου. Ο τρίτος κάποια στιγμή άνοιξε την τσάντα του και έβγαλε ένα κομμάτι κέϊκ και το έδωσε στο φίλο μου, που το έφαγε. Αυτό το κέϊκ είναι για μένα, είπε ο φίλος μου ενώ είχε ακόμα στο στόμα του το κέϊκ.

Έκανα να φύγω νιώθοντας μέσα μου τη λύπη της απόρριψης. Άλλαξα όμως γνώμη. Χάρις στο φίλο μου , ένιωσα να με πλημμυρίζει ένα αίσθημα υπέρτατης ευγνωμοσύνης προς τον Ιησού, που δεν με απορρίπτει ποτέ. «Οι φίλοι μου και οι πλησίον μακρόθεν έστησαν.» Αυτός ο στίχος του Δαβίδ με παρηγορούσε όταν νεαρός φοιτητής νοσηλευόμουν στο ΑΧΕΠΑ. Ο Ιησούς βρίσκεται μαζί μας και στο πιο φριχτό πεπρωμένο. Βρίσκεται εκεί για μας και βαστάει την αγωνία μας.

Όταν ο Τσάρος χάρισε την ζωή στον θανατοποινίτη Ντοστογιέφσκι, ο Ντοστογιέφσκι, όπως γράφει στο ημερολόγιό του, ένιωσε μέσα του να τον πλημμυρίζει ένα αίσθημα απέραντης ευγνωμοσύνης. Αυτή ήταν η πρώτη του σκέψη, μόλις έμαθε την χάρη, μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα: Απορούσε γιατί δεν αγαπούσε όλους τους ανθρώπους με την μεγαλύτερη αγάπη που μπορούσε να νιώσει. Το δώρο της ζωής κάλυπτε κάθε στέρηση.

Πώς θεραπεύονται οι αναμνήσεις

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Ρώτησα μια ηλικιωμένη γυναίκα στην Εκκλησία του Παλαιού Νεκροταφείου, όταν σχόλασε η Θεία Λειτουργία: πώς θεραπεύονται οι αναμνήσεις και μου είπε, «τις ξαναζούμε υπό το πνεύμα του Χριστού».

Βέβαια, αυτό δεν μπορεί κανείς να το κάνει μόνος του. Πρέπει να γίνει εντός της Εκκλησίας, υπό την καθοδήγηση γέροντος στην εξομολόγηση. Δεν μπορούμε να θεραπεύσουμε από μόνοι μας τον εαυτό μας. Στην Ορθοδοξία πιστεύουμε ότι η θεραπεία είναι ενέργεια της Θείας Χάρης. Από εμάς εξαρτάται να αφαιρέσουμε τα εμπόδια που εμποδίζουν την Θεία Χάρη να μας επισκεφθεί: Αδελφοί, καθαρίσωμεν εαυτούς από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος, επιτελούντες αγιωσύνην εν φόβω Θεού, γράφει ο Απόστολος Παύλος στην Δεύτερη προς Κορινθίους επιστολή του.

"Πνευματικό ημερολόγιο"

Γνώση και υπερηφάνεια

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

 .Όταν ερχόταν κάποιος σπουδαίος, στην κωμόπολη, κανένας βουλευτής ή κανένας υπουργός όλοι έλεγαν ο ένας στον άλλον, ότι τον γνώριζαν. Οι αστοί κυρίως. Οι ξωμάχοι δεν ασχολούνταν μαζί του. Αυτοί είχαν τα δικά τους. Ήταν ταπεινοί.

Αν γνωρίζονταν με τον βουλευτή, δεν θα έλεγαν "γνωρίζω τον βουλευτή",. Θα έλεγαν ότι ο βουλευτής τους γνωρίζει. Αυτό είναι ταπείνωση. Το ίδιο ισχύει στην γνώση του Θεού. Ο απλός πιστός θα πει με χαρά, ο Θεός με γνωρίζει. Δίχως ταπείνωση ανθεί η "θεολογία".

 Η Εκκλησία μας είναι φειδωλή στο να απονέμει τον τίτλο του θεολόγου της Εκκλησίας. Ο Άγιος Νείλος ο ασκητής, λέει πως αν προσεύχεσαι σωστά, θεολόγος είσαι. Για να τονίσει την σημασία της σωστής προσευχής. 

Τα σταφύλια της οργής*

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Ο μακαρίτης ο παππούς μου Αγγελάκης, από την Δεσκάτη Γρεβενών, έζησε στην Αμερική. Αν και του ζητούσα επίμονα να μου μιλήσει για την ζωή του στην Αμερική, δεν μου μίλησε ποτέ. Προσπάθησα να βγάλω μόνος μου συμπέρασμα. Για την Αμερική δεν γνωρίζαμε σχεδόν τίποτα στο χωριό. Η μόνη αναφορά στο όνομά της ήταν οι αμερικάνικες ποικιλίες στα σταφύλια. Ήταν η εποχή που κάθε οικογένεια πορευόταν τα κηπευτικά και τα φρούτα της από τους κήπους και τα αμπέλια. Δεν υπήρχε ούτε ένα μανάβικο στην κωμόπολη. Θυμάμαι τα φρούτα στους κήπους και περισσότερο θυμάμαι με νοσταλγία τα αμπέλια με τις αρχαίες ποικιλίες των σταφυλιών. Θυμάμαι τα χρώματα, τα σχέδια, το άρωμα και την γεύση!

Κάποτε άνοιξε ένα μανάβικο στη Δεσκάτη και θυμάμαι το πρώτο πράγμα που μου έκανε εντύπωση ήταν τα σταφύλια που πουλούσε , κάτι χοντρόπετσα, κιτρινοπράσινα, που τά ονόμαζαν «αμερικάνικα». Κανείς δεν φανταζόταν ότι τα σταφύλια αυτά, τα αμερικανικά με την αισθητή διαφορά στην ποιότητα και στην ομορφιά από τα αρχαία σταφύλια της Δεσκάτης, θα εκτόπιζαν τα ντόπια, στην αρχή κι αργότερα θα ξεπάτωναν κάθε ρίζα παλιού αμπελιού. Ώσπου ο κόσμος άφησε τον τόπο , τον ιδανικό τόπο, χέρσο, μέχρι σήμερα. Δεν υπήρχε ούτε για δείγμα σταφύλι από τις αρχαίες ποικιλίες.

Είπαν ότι τα ξέρανε μια αρρώστια των αμπελιών, η «|φυλλοξήρα». Μπορεί να είναι αλήθεια. Είναι όμως αλήθεια, πως το ίδιο πάθανε όλες οι χώρες , στις οποίες πάτησε το πόδι της η αποικιοκρατία. Οι αποικιοκράτες κουβάλησαν μαζί τους όχι μόνο τις συνήθειές τους (αλκοολισμός κ.ά.) αλλά και τις αρρώστιες τις δικές τους και των προϊόντων τους.

*Τίτλος του περίφημου μυθιστορήματος του Αμερικανού συγγραφέα Τζων Στάϊμπεκ

Περί φυλών

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Δεν υπάρχουν φυλές λένε πολλοί από το φόβο να μην χαρακτηριστούν ρατσιστές. (Δεν υπάρχει ελληνική λέξη για να αποδώσει το νόημα του ρατσισμού, γιατί είναι άγνωστος στην Ελλάδα και στους Έλληνες). Δεν μπορούν να ξεχωρίσουν έναν Ιταλό από έναν Γερμανό; Κι όμως στην Ιταλο-γερμανική Κατοχή στην Ελλάδα, μια μάνα μπορούσε να παρακαλέσει να χαριστεί η ζωή στο μονάκριβο παιδί της, αφού της είχαν σκοτώσει τα άλλα δύο παιδιά της. Αν ήταν Ιταλοί, είχε μια ελπίδα να εισακουστεί. Αν ήταν Γερμανοί δεν είχε καμία ελπίδα.

Φυλετισμός δεν είναι να αρνείσαι την ύπαρξη φυλών με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της. Δεν είναι στην τύχη που οι Εβραίοι γίνονται τραπεζίτες και που όλες σχεδόν οι Τράπεζες στον κόσμο, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων είναι των Εβραίων. Ούτε είναι στην τύχη που όλοι οι πόλεμοι γίνονται για το χρήμα.

Το μεγαλύτερο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας είναι ότι δεν εκδίδουν το νόμισμα τα κράτη, αλλά το αγοράζουν από τις Τράπεζες. Η αγορά του νομίσματος της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας από τους εμπόρους της Βενετίας, ήταν η κύρια αιτία της άλωσής της από τους Τούρκους, χίλια χρόνια μετά την κατάλυση του Δυτικού Ρωμαϊκού Κράτους.

Αθεϊα και αντι-χριστιανισμός

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

         Η δήλωση κάποιου ότι είναι άθεος δεν είναι δήλωση άρνησης του Χριστού. Η άρνηση του Χριστού υπονοείται. Ο λαός θα πει : αυτοί αρνήθηκαν το Χριστό και δεν θα αρνηθούν εμάς; Αυτοί δεν αγαπούν το Χριστό και θα αγαπήσουν εμάς; Κανένας, λοιπόν, και μάλιστα «δημόσιο πρόσωπο», που εξαρτά την δύναμή του από την αγάπη και την εμπιστοσύνη του λαού, δεν μπορεί να αρνηθεί φανερά το Χριστό. Άρνηση του Χριστού σημαίνει ότι ο αρνητής δεν αγαπάει τον πλησίον του ούτε την ανθρώπινη κοινότητα, αλλά μισεί τον άνθρωπο και την ανθρώπινη κοινότητα και εργάζεται για το κακό και την καταστροφή τους. Καμιά ανθρώπινη κοινότητα δεν θέλει να έχει στους κόλπους της αυτόν που εργάζεται για την καταστροφή της. Άρα μία τέτοια δήλωση σημαίνει επιθυμία εξόδου από τα όρια της ανθρώπινης ύπαρξης και έκπτωσης σε άλλο είδος υπ-ανθρώπινης υπάρξεως.

        Η δήλωση αθεϊας είναι κρυφή επιθυμία να είναι κανείς αντίθετος με τον Χριστό και γίνεται γι’ αυτούς που διακατέχονται από την ίδια επιθυμία. Η άρνηση του Χριστού σημαίνει άρνηση του βαπτίσματος στο οποίο δηλώσαμε είτε οι ίδιοι αν είμαστε ενήλικες ή διά του αναδόχου μας, ότι αποταχθήκαμε τον σατανά και συνταχθήκαμε με τον Χριστό. ΟΙ βαπτισθέντες στην νηπιακή μας ηλικία αποδεχθήκαμε με την ενηλικίωσή μας την δήλωση του αναδόχου μας. Αυτός που δεν την αποδέχθηκε αρνήθηκε τον Χριστό, επιλέγοντας αντί τον Χριστό, τον υπάνθρωπο. Κανένας δεν μπορεί να πει ότι δεν ήξερε τί έκανε. Διαλέγει ο καθένας και παίρνει.

        Θα μπορούσε κανείς να πει ότι η επιλογή ανάμεσα στον Χριστό και στον σατανά δεν είναι αληθινή, αφού δεν υπάρχει σατανάς, αλλά είναι μια δεισιδαιμονία που δεν ταιριάζει στον πολιτισμένο κόσμο μας και μάλιστα με την σημερινή εξέλιξη της επιστήμης. Αλλά τί δέχεται η σημερινή επιστήμη; Μήπως αρνείται την ύπαρξη του πνευματικού κόσμου και συγκεκριμένα του κόσμου των δαιμόνων; Ή μήπως δεν αρνείται και απλώς αλλάζει το όνομα των δαιμόνων κι αντί δαίμονες τους ονομάζει «ψυχικές και πνευματικές καταστάσεις, οι οποίες δρουν ανεξέλεγκτα και καταργούν την εσωτερική ας ελευθερία»; Με αυτήν την έννοια μπορεί κανείς να αρνηθεί την επίδραση των δυνάμεων του κακού είτε τις ονομάζει δαίμονες είτε τις ονομάζει από τα ενεργήματά τους «ψυχικές και πνευματικές καταστάσεις»;

     Άλλωστε η επιστήμη για την δική της έρευνα, προτιμάει να μελετά τα ενεργήματα , όχι το πρόσωπο που τα ενεργεί, αφού τα ενεργήματα είναι πρόσφορα στις μεθόδους της ανάλυσης και της στατιστικής, τις οποίες χρησιμοποιεί, ενώ τα πρόσωπα ούτε αναλύονται ούτε μπαίνουν στους πίνακες της στατιστικής. Αυτό που είναι στην μεθοδολογία της επιστήμης δεν σημαίνει ότι αυτό είναι και στη ζωή.

     Στην εποχή αυτή, δυστυχώς, η ζωή μοιάζει με τέλμα. Οι κοινωνίες αποτελματώνονται διότι όχι μόνον δεν εμβαθύνουν στην σοφία του παρελθόντος, αλλά και αποκόπτονται από τις ρίζες τους. Αρκεί να δεις τα ριζοσπαστικά κόμματα στην Ελλάδα για να αντιληφθείς, ότι έχουν έχουν επιλέξει μεταξύ των Εγρήγορσης του Χριστού και της αυτό-ύπνωσης της ανατολικής απολυταρχίας, την αυτό-ύπνωση είτε ονομάζεται λατρεία του απολύτου, είτε υπερβατικός διαλογισμός είτε με οποιοδήποτε άλλο όνομα.

moschoblog.blogspot.com

Είναι ελευθερία να κάνουμε ό,τι θέλουμε;

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Οι νέοι, που λόγω της ηλικίας τους δεν έχουν πείρα, νομίζουν πως ελευθερία είναι να μην έχουν υποχρεώσεις σε κανέναν και να εξαρτώνται μόνο απ’ τον εαυτό τους.

Όταν παίρνουμε τη σύνταξη, τόσα χρόνια εξαρτημένοι από τις υποχρεώσεις στην υπηρεσία, τελειώνουν. Τώρα κρεμόμαστε μόνο από το ατομικό μας θέλημα. Πολλοί φοβούνται να βρεθούν αντιμέτωποι με τον εαυτό τους. Νιώθουν την ανάγκη να προετοιμαστούν ψυχολογικά, σαν να πρόκειται να αντιμετωπίσουν το χάος με την παράδοσή τους στο θέλημα του εαυτού τους.

Καποιος όταν πήρε σύνταξη, κρέμασε μια πινακίδα έξω από την πόρτα του, που έγραφε, «Ώρες Γραφείου 10 π.μ. – 1 μ.μ.» και τηρούσε αυστηρά τις ώρες αυτές, μένοντας στο γραφείο του και γράφοντας. Κάποιος άλλος, δεν πίστεψε ποτέ ότι δεν ήταν υποχρεωμένος να πηγαίνει στην υπηρεσία του. Έτσι συνέχισε να πηγαίνει στην καθορισμένη ώρ και να εργάζεται κανονικά. Δεν παρέλειψε ποτέ να τηρεί ποτέ την υποχρέωσή του αυτή προς την υπηρεσία του Μια μέρα σκόνταψε στις σκάλες και σκοτώθηκε έξω από την πόρτα του γραφείου του.

Πλούτος και υπερηφάνεια

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

  Για την φτώχεια οι Ρώσοι λένε δυο φορές όχι. Προφανώς μία για τη φτώχεια σε υλικά αγαθά, και μία για την φτώχεια σε πνευματικά αγαθά, σε αρετές.

Στη Ρωσική γλώσσα ο φτωχός λέγεται ¨μπιεστ νίι». «Μπιες» σημαίνει «χωρίς» και Νίι» , σημαίνει όχι. Δυο φορές όχι λοιπόν στη φτώχεια.

Βεβαια αυτά ως προς το σωματικό επίπεδο. Στο επίπεδο της ψυχής η φτώχεια με την ταπείνωση είναι η στενή οδός, δια της οποίας εισερχόμαστε στον πλούτο των αρετών, στη βασιλεία του Θεού, στο βασίλειο της ειρήνης, της δικαιοσύνης και της πνευματικής χαράς.

Κι ο πλούσιος είναι ευπρόσδεκτος στην βασιλεία των ουρανών, αλλά όταν ο πλούσιος θέλει να μπει στη βασιλεία του Θεού και κυνηγάει τον πλούτο, πατώντας επί πτωμάτων, ενισχύει την υπερηφάνειά του, για να την ...νικήσει.
moschoblog.blogspot.com

Δεν θεοποιούμε τα πράγματα

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Όταν διαβάζω για την αποξένωση στη Δύση στον Ντοστογιέφσκι ή στον Καμύ ή όταν βλέπω ταινίες του Ταρκόφσκι ή του Μπέργκμαν λυπάμαι για τον κόσμο που λάτρεψε τα κτίσματα παρά τον Κτίσαντα. Τα αποκτήματα δεν είναι ο Θεός όπως νομίζουν στη Δύση. Δεν κάνουν από μόνα τους χαρούμενο τον άνθρωπο.

Στην αρχαία Σφίγγα αυτός που απέφευγε την σοφία δεν έχανε την ζωή του, αλλά έχανε κάθετί για το οποίο αξίζει κανείς να ζει.

Τώρα μας παίρνουν τα σπίτια μας, αλλά πριν από αυτά μας πήραν κάτι ακόμα πιο πολύτιμο, την διάθεση να τα χαιρόμαστε. Το σπίτι είναι το καταφύγιο του ανθρώπου, η φωλιά του. Σ’ αυτό είναι ήσυχος να χαρεί την παρουσία των δικών του , να φάει ειρηνικά το φαγητό του και να κοιμηθεί τον ύπνο τους χωρίς άγχος και ανησυχία.

Οι Έλληνες ως λαός έχουμε την εμπειρική σοφία να γνωρίζουμε ότι δεν φτάνει να αποκτήσεις κάτι, αλλά πρέπει να έχεις και την υγεία και την διάθεση και την δυνατότητα να το χαρείς. Δοξάζουμε το Θεό. Όλα είναι του Θεού. Ευγνωμονούμε το Θεό για ό,τι μας δίνει σε κάθε στιγμή. Δεν θεοποιούμε τα πράγματα ή τα ζώα.

;Άνθρωπος και ρομπότ

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Ο άνθρωπος ηττάται στη μάχη του με τον μηχανιστικό τρόπο ζωής που επέβαλε ο υλισμός της Δεξιάς και της Αριστεράς. Ο διαφωτισμός εξευτέλισε την κοινωνία, την οικογένεια, τους οικείους, τον άνθρωπο, τα αισθήματα, τις πνευματικές αξίες και τις αντικατέστησε με το κόμμα με την οργάνωση, με την πολυεθνική εταιρία. Τη θέση του ανθρώπου κατέλαβε ο υπάνθρωπος.

Μπορούμε ακόμα να επιλέξουμε τον άνθρωπο ή τον υπάνθρωπο, το ρομπότ. Καθένας ας διδάξει στα παιδιά του τη γλώσσα, την ιστορία, το ήθος, την πίστη στο Χριστό. Το κράτος δεν είναι σύμμαχος. Αν νομίζει κανείς ότι το κράτος έχει αισθήματα και συγκινείται από τον άνθρωπο απατάται.

Ένας βαρετός κόσμος

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Να έχουμε στραμμένη την προσοχή μας στα ουσιαστικά πράγματα της ζωής  κι η ζωή μας θα πάψει να είναι κενή, ανούσια, βαρετή. 

Βέβαια υπάρχουν κι αυτοί που πιστεύουν πως τίποτα δεν είναι ουσιαστικό στη ζωή. Δεν υπάρχουν πνευματικές αξίες. Ο διαφωτισμός π.χ. με τις διάφορες μορφές του υλισμού.  Αυτοί παρερμηνεύουν τα λόγια του Ηράκλειτου για να στηρίξουν τον μηδενισμό τους. 

Ο Ηράκλειτος όμως είπε πως τίποτα δεν μένει από αυτά που είναι παροδικά και δεν μένουν. Και υπάρχουν πάμπολλα πράγματα παροδικά, ανούσια, επιφανειακά, ψεύτικα  που δεν αξίζει να ασχολείται κανείς με αυτά, ώστε να προσδίδει σ'  αυτά κύρος και αλήθεια ενώ δεν έχουν και πρέπει να τα αφήνει κανείς να καταπέσουν από μόνα τους. Αυτό εννοεί το Ευαγγέλιο με τα λόγια του Κυρίου "μη αντιστήναι τω πονηρώ". 

Γιατί αν ο Ηράκλειτος εννοεί αυτά που πιστεύουν αυτοί που αρνούνται τις αξίες της ζωής, ο Ηράκλειτος αναιρεί τα ίδια του τα λόγια, αφού και τα λόγια του δεν είναι αληθινά και γι΄ αυτό έχουν την ίδια τύχη με τα ανούσια, τα παροδικά, τα ψεύτικα , αυτά που δεν πρέπει κανείς να τα λαμβάνει υπόψη του, πολύ περισσότερο δεν πρέπει να πιστεύει  σ'  αυτά ως αληθινά.

Πώς να μην δυσαρεστείς κανέναν γράφοντας

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Αν κάνουμε εκστρατεία εναντίον κάποιου πράγματος ή συνήθειας, θα γίνουμε αντιπαθείς σ' αυτούς που κερδίζουν από το πράγμα αυτό ή από την συνήθεια αυτή, η οποία είναι όντως βλαβερή.

Αν δεν κάνουμε τίποτα για να μην γίνουμε αντιπαθείς σε κανέναν, θα μας ελέγχει η συνείδηση γιατί δεν κάνουμε τίποτα για τους άλλους, όταν μπορούμε να κάνουμε κάτι.

Ο Αμερικανός συγγραφέας, τραπιστής μοναχός, Τόμας Μέρτον , στο βιβλίο του ¨Το επταόροφο βουνό",γράφει πως αυτό που γράφεις προσέχοντας να μην δυσααρεστήσεις κανέναν, κανένας δεν αξίζει και να το διαβάσει.

Το δίλημμα αυτό το αντιμετωπίζουν συχνά οι συγγραφείς. Οι εκδότες όμως τους  βγάζουν από τον κόπο. Δημοσιεύουν μόνο ό,τι τους εξυπηρετεί. 

Γνωρίζω κάποιον που έστειλε τα χειρόγραφα του βιβλίου του σε πολλούς εκδότες. Όλοι τους  το απέρριψαν εν σιωπή. Ένας μόνο απάντησε πληροφορώντας τον ότι το βιβλίο του δεν θα συμπεριληφθεί στις εκδόσεις τους.   

Με όσους μίλησε, άλλοι, οι μη θρησκευτικοί εκδότες, του είπαν ότι το βιβλίο του είναι θρησκευτικό και να απευθυνθεί στους θρησκευτικούς εκδότες και οι θρησκευτικοί εκδότες του είπαν το βιβλίο του δεν είναι θρησκευτικό και να απευθυνθεί στους μη θρησκευτικούς εκδότες.  

Ο άνθρωπος ως πρόσωπο

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Για τον προτεσταντισμό και τις άλλες αιρέσεις του αρειανισμού ο Χριστός είναι μια τεχνική που σε άλλες περιπτώσεις λειτουργεί και σε άλλες όχι

Το λέω αυτό, γιατί όσους προτεστάντες συγγραφείς γνωρίζω όλοι έχουν την απαίτηση από τον Χριστό, να «προσαρμοστεί» στις ιδιορρυθμίες τους. Δηλαδή κόβουν τον Χριστό στα μέτρα του ο καθένας και παίρνει αυτό που του αρέσει κι αφήνει ό,τι δεν του αρέσει.

Αυτό συμβαίνει γιατί δεν αναζητούν το Χριστό, αλλά το μέρος εκείνο της Διδασκαλίας Του, που ταιριάζει στις απόψεις τους.

Ο άνθρωπος είναι πρόσωπο σημαίνει ότι είναι το ον που κανείς δεν μπορεί να το χρησιμοποιήσει ως μέσον για τους σκοπούς του. Το πρότυπο του αληθινού ανθρώπου είναι ο Χριστός. Ο Χριστός είναι πρόσωπο. Πάντοτε ο Αυτός. Μελίζεται, αλλά δεν διαιρείται.

Θα γνωρίσετε την αλήθεια και η αλήθεια θα σας ελευθερώσει. Ο Χριστός είναι η αλήθεια και η Οδός και η ζωή. Θα βάλεις στην καρδιά σου το Χριστό και θα σε ελευθερώσει από την υστεροβουλία και την ιδιοτέλεια. Σ’ αυτόν που σου ζητεί τον χιτώνα, δώσε του και το ιμάτιον. Άφησε το παράθυρο ανοιχτό για την χωρίς ιδιοτέλεια ζωή σου. Ο Χριστός είναι η ζωή σου. Θεληματική πτωχεία, ΟΧΙ ιδιοτέλεια , όχι Βαβυλωνία των παθών.

Αν λέμε θα σκοτωθούν το ένα τρίτο και μετά θα βασιλέψει ο Χριστός, αυτό δεν είναι πίστη στο Χριστό ως πρόσωπο. Ο Χριστός είναι πρόσωπο, δεν είναι τεχνική, δεν έχει στεγανά μέσα του, δεν έχει «τώρα εφαρμόζεται αυτό και τώρα εφαρμόζεται το άλλο». Ευτυχία για τους ορθοδόξους είναι να ζεις με την καρδιά, να σκέφτεσαι και να πράττεις με την καρδιά, να έχεις μέσα σου το Χριστό. Αυτή είναι η «νηπτική ζωή» και «η νοερά προσευχή». «Σέρτσιε» είναι η καρδιά στους Ρώσους και «Σιάστσε» είναι η ευτυχία.

Έχουν οι σημερινοί νέοι ψυχή;

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου 

Ο Τομας Έλιοτ είπε κάποτε μιλώντας για την σημερινή εποχή: αρπάζουν την ψυχή με υλικά ανταλλάγματα. Αν πράγματι είναι δυνατή η αρπαγή της ψυχής, σημαίνει ότι υπάρχουν άνθρωποι που ζουν χωρίς ψυχή. Αυτό για τις παλιότερες γενιές ήταν ακατανόητο, πλην σε ορισμένες περιπτώσεις, επί φοβερών εγκληματιών, που η πωρωμένη ψυχή τους ισοδυναμεί με την ανυπαρξία της ψυχής. Πρόκειται για τις λεγόμενες «νεκρές ψυχές». 

Στη βιογραφία του Γάλλου σκηνοθέτη Φρανσουά Τρυφώ, αναφέρεται το εξής περιστατικό. Μια φορά ο Τρυφώ πήγε με την κόρη του στον κινηματογράφο. Στο δρόμο, ο Τρυφώ είπε στην κόρη του «σ΄ αγαπώ». Αλλά εκείνη δεν είπε τίποτα. Λίγον καιρό αργότερα ο Τρυφώ πέθανε. Η κόρη του  βέβαια ένιωθε τύψεις μετά, γιατί δεν είπε στον πατέρα της ότι και εκείνη τον αγαπούσε. Στην περίπτωση της αυτή δεν πρόκειται οπωσδήποτε για νεκρή ψυχή. Δείχνει όμως το πνεύμα της εποχής. Ότι οι νέοι δεν ανοίγουν την ψυχή τους στον πατέρα τους. Είναι το πνεύμα του εξευτελισμού του πατέρα και γενικά του ενηλίκου.  Ο πατέρας είναι απλώς ένας γεννήτωρ, χωρίς καμία σχέση πνευματική με τα παιδιά του. Αυτό το πνεύμα τείνει να επιβληθεί σε όλη τη γη. Σε μερικά κράτη κατήργησαν ακόμα και το όνομα του πατέρα και τον ονομάζουν απλώς «γονέα». Στη Σουηδία, έσβησαν το όνομα ακόμα και από τα λεξικά.

Τι σημαίνει όμως όταν οι νέοι δεν μιλούν ή μιλούν με το ζόρι, με τον πατέρα; Δεν είναι ο πατέρας που δημιουργεί την συνέχεια, δηλαδή την ψυχή του ανθρώπου; Αν ο άνθρωπος δεν πάρει το πνεύμα από τον πατέρα του, από ποιόν θα το πάρει, ώστε να συνδέεται με το παρελθόν του; Νέοι και ανανέωση των κοινωνιών σημαίνει εμβάθυνση στη σοφία του παρελθόντος. Εμβαθύνουν οι σημερινοί νέοι στο παρελθόν  όταν δεν έχουν επικοινωνία με τον πατέρα και ανανεώνονται οι κοινωνίες, όταν οι νέοι κόβουν τις γέφυρες που δημιουργούν την ψυχή τους;

Τί επιδιώκει η νέα εποχή με το πνεύμα του ανθρώπου χωρίς ρίζες; Είναι φανερό ότι θυσιάζονται τα πάντα χάριν του υλικού κέρδους, που όμως δεν υπάρχει κανείς να το χαρεί, με το εσώτατο, υπαρξιακό άγχος, που δημιουργεί η απουσία της ψυχής; Οι σημερινοί άνθρωποι είναι ανίκανοι να χαρούν τα όσα υλικά αγαθά διαθέτουν. Η εποχή αυτή μαθαίνει στους νέους και γενικά σε όλους τους ανθρώπους να κάνουν ανόητα πράγματα με έξυπνο τρόπο, αυτό που λαός μας λέει σκωπτικά, «μια τρύπα στο νερό». 

Βοήθεια που μπλοκάρει την ανάπτυξη

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Δεν θέλουμε την βοήθεια που μπλοκάρει την ανάπτυξη, είπε ο Τόμας Σάνκαρα, Πρόεδρος της Μπουργκίνα Φάσσο, μιλώντας , πριν 30 χρόνια στην Γενική Συνέλευση των Αφρικανικών Κρατών.

Είμαστε οι Έλληνες σε χειρότερη μοίρα από την Μπουργκίνα Φάσσο, που ζει υπό αποικιοκρατικό καθεστώς και είναι η φτωχότερη χώρα του κόσμου; Οι Μπουργκινέζοι γνώριζαν πριν 30 χρόνια αυτό που εμείς δεν γνωρίζουμε ακόμα ότι υπάρχει βοήθεια που μπλοκάρει την ανάπτυξη; Ίσως. Γιατί στην Ελλάδα υπάρχουν πρόθυμοι να περάσουν την προπαγάνδα στον κόσμο.

Μπουργκίνα Φάσσο σημαίνει Χώρα των Έντιμων Ανθρώπων και έλαβε το όνομα αυτό από τον Πρόεδρό της Τόμας Σάνκαρα, ενώ λεγόταν «Χώρα του Άνω ΔέλτỨ, όπως την ονόμασε η αποικιοκρατία.

Η ΠΙΣΤΗ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ

Απ' το βιβλίο του Μ.Λαγκουβάρδου
'ΠΝευματικός καθρέφτης".

Η μέθη της παντοδυναμίας

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Ένας φίλος ζωγράφος ο Στέργιος Χατζούλης έλεγε κάποτε,  πως ο σύγχρονος άνθρωπος είναι ένας "παντοκράτωρ από την ανάποδη». Αργότερα κατάλαβα τι εννοούσε με τα λόγια αυτά. Ότι ο σύγχρονος άνθρωπος ζει στην μέθη του τεχνικού πολιτισμού, που του δημιουργεί την αίσθηση ότι μπορεί τα πάντα, φτάνει να έχει την υλική δύναμη, δηλαδή χρήματα. Ο σύγχρονος άνθρωπος αγνοεί στην μέθη του, ότι όλα τα προβλήματα είναι άλυτα και ότι όλοι μας χωρίς εξαίρεση περνάμε από καταστάσεις στις οποίες δεν υπάρχει καμία ανθρώπινη βοήθεια.

Η πλήρης μέθη του αλκοόλ όπως και κάθε άλλη πλήρης μέθη, δημιουργεί την αίσθηση της παντοδυναμίας στον ευρισκόμενο σε πλήρη μέθη. Ο μεθυσμένος νιώθει ότι μπορεί τα πάντα. Την ίδια βεβαιότητα προκαλεί επίσης η μέθη της εξουσίας, όπως φαίνεται από αυτούς που με την αίσθηση της παντοδυναμίας τους, ζουν σαν να είναι αιώνιοι και δεν θα πεθάνουν ποτέ. Δεν γνωρίζουν, ποιοι είναι, πού βρίσκονται και τι κάνουν.

Πλήρη μέθη και αίσθηση παντοδυναμίας προκαλεί επίσης ο τεχνικός πολιτισμός γι΄ αυτό και είναι επικίνδυνος για την ειρήνη, τη δικαιοσύνη αλλά και για την ίδια την επιβίωσης. Όλα αυτά τα άτομα είναι ανεύθυνα, δεν τιμωρούνται για τις πράξεις τους, διότι δεν έχουν την ικανότητα του καταλογισμού και απαλλάσσονται της ενοχής είτε λόγω μέθης είτε λόγω ανοησίας.

Η αφύπνιση στην πραγματικότητα δηλαδή η γνώση ότι υπάρχουν περιπτώσεις στις οποίες μπορεί να βρεθεί ο καθένας, και στις οποίες δεν υπάρχει καμία ανθρώπινη βοήθεια είναι καταλυτική ΄γι’ αυτούς είτε πρόκειται για μεμονωμένα άτομα είτε για ανθρώπινα σύνολα. Ο Μέγας Αλέξανδρος υπήρξε επίσης μέγας ως προς την ξαφνική ομαδική αφύπνιση στην πραγματικότητα, την οποία μπορούσε να προκαλέσει στο στρατόπεδο του εχθρού και να το τρέψει σε άτακτη φυγή!

Ετικέτες
Ο Μέγας Αλέξανδρος
Η αίσθηση της παντοδυναμίας
Η μέθη της εξουσίας
Η αφύπνιση

Σαλβατόρες ντέϊ (Σωτήριοι θεοί)

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Με αυτό που πιστεύουμε ότι ζούμε, με αυτό πεθαίνουμε. Οι Λατίνοι ονόμαζαν αυτά που θεωρούσαν ότι είναι η ζωή τους «salvatores dei» (σωτήριους θεούς).

Όταν έφυγε ο πατέρας μου, είπε κάποιος, ένιωσα σαν να έφυγε το έδαφος κάτω από τα πόδια μου. Όταν χάνουμε αυτό που πιστεύουμε ότι είναι η ζωή μας, νιώθουμε σαν να χάνεται το έδαφος κάτω από τα πόδια μας.

Να μην πιστεύουμε σε κάθε πνεύμα, λέει η Αγία Γραφή. Τα λόγια της Αγίας Γραφής «Ζει Κύριος ο Θεός» , σημαίνουν ότι ο Κύριος Ιησούς Χριστός είναι η αληθινή ζωή μας. Κανείς δεν μπορεί να βάλει άλλο θεμέλιο, από αυτό που υπάρχει , ο Ιησούς Χριστός. Ο μένων εν εμοί καγώ εν αυτώ, είπε ο Κύριος.

moschoblog.blogspot.com

Οι Δυτικοί πρέπει να επιστρέψουν στην Ορθοδοξία

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Οι Δυτικοί και οι Ρώσοι ανέπτυξαν σπουδαίο τεχνικό πολιτισμό και πρέπει εμείς οι άλλοι να τους έχουμε οδηγούς στον τομέα αυτόν.

Αλλά οι Δυτικοί δεν γνωρίζουν πώς να τον χρησιμοποιήσουν για την ειρήνη και την δικαιοσύνη και πρέπει να επιστρέψουν στην Ορθοδοξία, για να μάθουν.

Οι Δυτικοί κάνουν το ίδιο λάθος, όπως όλοι οι αιρετικοί. Στην Αμερική, μου είπε μια μέρα ο Αμερικανός ποιητής και φιλόσοφς Ρόμπερτ Λαξ, με τον χαρακτηριστικό τρόπου που μιλούσε:" Εμείς στην Αμερική, ακόμα και οι εβδομηντάρηδες λύνουμε τις διαφορές μας με το.... μποξ."

Για πολλοστή φορά θα επαναλάβω αυτό που δήλωσε ο Γάλλος φιλόσοφος του παραλόγου Αλμπέρ Καμύ, όταν ήρθε στην Αθήνα το 1957, αν δεν κάνω λάθος, ¨οτι οι Έλληνες πρέπει να μάθουν τους λαούς της Δύσης πώς να ζουν.

Το ίδιο πίστευε και ο μεγάλος Έλληνας Καθηγητής της Δογματικής π.Ιωάννης Ρωμανίδης, ο οποίος έλεγε ότι εμείς πρέπει να έχουμε τους Δυτικούς ως οδηγούς στον τεχνικό πολιτισμό και οι Δυτικοί πρέπει να έχουν οδηγό την Ορθοδοξία για να μάθουν να ζουν με το Πνεύμα.

moschoblog.blogspot.com

Η σκληρότητα του γέλιου

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου 

Όταν σκοντάφτει κάποιος στο δρόμο, εκείνοι που τον βλέπουν γελάνε. Αν ένας σκοντάψει και δέκα τον βλέπουν, οι δέκα γελάνε. Αν σκοντάψουν δέκα κι ένας τους βλέπει, δεν γελάει. Γιατί;  Γιατί το γέλιο είναι πάντα από θέση ισχύος και εις βάρος του αδυνάτου. Το γέλιο εις βάρος του άλλου είναι ένδειξη σκληρότητας. Οι Άγιοι της Εκκλησίας μας δεν γελούν. Η όψη τους αναδίδει μια γλυκιά σοβαρότητα, αυτό που λέγεται στην εκκλησιαστική γλώσσα, «χαρμολύπη» ή «ιλαρόν πένθος».

Δεν είναι «παλληκαριά» να γελάμε με αυτόν που βρίσκεται, όπως νομίζουμε, σε μειονεκτική θέση απέναντί μας. Μειώνουμε κάποιον για να βρεθούμε σε πλεονεκτικότερη θέση απέναντί του. 

Αν γίνει ένα ατύχημα στην κεντρική πλατεία της Λάρισας, η μισή πλατεία  θα σπεύσει να δει για να  βρεθεί για λίγο σε πλεονεκτική θέση, απέναντι στο θύμα. Θεέ μου, πόσο εσωτερικά εκμηδενισμένος είναι ο άνθρωπος, που δεν έχει το Χριστό μέσα του, που δεν είναι ο Χριστός ο εαυτός του και η ζωή του! Πόσο με συγκινεί η αγία Εικόνα της Ανάστασης, στην οποία ο  Ιησούς  κρατάει από το χέρι τον Αδάμ και την Εύα και τους σηκώνει από τον τάφο. 

Ο Λιβανέζος διάσημος συγγραφέας Χαλίμ Χιμπράν, περιγράφει την συνάντηση μιας όμορφης νέας με έναν Άγιο. Η νέα και όμορφη γυναίκα τον προκαλεί, αλλά ο Άγιος της απαντάει ότι δεν ήρθε η ώρα γι’  αυτούς τους δυο.

 Ο Άγιος δεν σπεύδει να βρεθεί μαζί με τους νέους, τους ωραίους , τους δυνατούς, τους πλούσιους, τους άρχοντες, τους ηγεμόνες , τους βασιλείς...

Όταν ύστερα από χρόνια, όταν η νέα αυτή αποφεύγει τον κόσμο, γιατί είναι άρρωστη, ο Άγιος την πλησιάζει και της λέει, «Έλα , κόρη μου, τώρα είναι η ώρα για μας τους δυο.»