4.11.09

Μόσχος Εμμ. Λαγκουβάρδος , Ένα υπόδειγμα εξομολόγησης

Στην κινηματογραφική ταινία του Γουίλιαμ Γουάϊλερ «Ιστορία ενός ντέτεκτιβ» με τον Κέρκ Ντάγκλας και την Έληνορ Πάρκερ υπάρχει να υπόδειγμα εξομολόγησης.
Η κεντρική ιδέα της ταινίας που βασίζεται στο έργο του Σίδνευ Κίνγκσλευ είναι ότι η συγχώρηση του πατέρα (και της μητέρας) είναι προύπόθεση για μια μακρά και ευτυχισμένη ζωή. Αν δεν συγχωρήσουμε τον πατέρα μας η ζωή μας θα είναι ταραγμένη. Όταν δεν συγχωρούμε συγχέουμε την πνευματική μας ενέργεια με την λογική και τα πάθη μας παραμένουν αδέσποτα. Σε όλη μας τη ζωή είμαστε δέσμιοι των παθών.
Η ωριμότητα του ανθρώπου αρχίζει από τη στιγμή που συγχωρούμε τον πατέρα μας. Ίσως κι εμείς αν είμαστε στη θέση του να κάνουμε τις ίδιες πράξεις που δεν μπορούμε να συγχωρήσουμε. Την μισητή εικόνα του πατέρα την προβάλλουμε σ΄εκείνους με τους οποίους είμαστε σκληροί κι ανάλγητοι.
Ουσιαστικά πρόκειται για την παράβαση της Εντολής «τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα σου για να ζήσεις μακρά και ευτυχισμένη ζωή».
Στο τέλος του έργου, λίγες στιγμές πριν το θάνατό του ο ήρωας αναγνωρίζει το λάθος που έκανε στη ζωή του. Αυτά είναι τα τελευταία λόγια του «Γιατί τα κάνουμε όλα αυτά; Ποιος ξέρει; (Εννοεί γιατί κανείς είναι τόσο σκληρός και δεν μπορεί να συγχωρήσει τους άλλους, ακόμα κι αυτούς που αγαπάει, ακόμα και τον ίδιο τον εαυτό του)."Έχτισα όλη τη ζωή μου πάνω στο μίσος του πατέρα μου. Κι αυτός ήταν πάντοτε μαζί μου και γελούσε. Ίσως νά ’κλαιγε. Ο φουκαράς ίσως κι αυτός να μην μπορούσε να συγκρατηθεί.
(Κάνει το σταυρό του). «Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Θεέ μου, λυπάμαι εκ βάθους καρδίας που σε προσέβαλα. Αποποιούμαι όλες τις αμαρτίες μου, γιατί φοβάμαι την απώλεια του Παραδείσου και τα μαρτύρια της Κόλασης».
Έτσι ο ήρωας αφήνει την τελευταία του πνοή στην αγκαλιά του καλύτερου φίλου του που έχει ζήσει μαζί του την τραγωδία της ζωής του. Ο φίλος του συνεχίζει και ολοκληρώνει την εξομολόγησή του ήρωα με αυτά τα λόγια , που είναι ένα υπόδειγμα εξομολόγησης : « Αλλά περισσότερο, επειδή Σε προσέβαλα, Κύριέ μου, Εσένα που είσαι Πανάγαθος και αξίζεις όλη μου την αγάπη. Δεσμεύομαι με τη Χάρη Σου, να εξομολογηθώ τις αμαρτίες μου, να μετανοήσω και να αλλάξω τη ζωή μου. Αμήν.»

1 σχόλιο:

zoro είπε...

να και κάτι που δεν είχα καν σκεφτεί. έτσι παίρνει νόημα η παροιμία "αμαρτίες γονέων..." που νόμιζα ότι ήταν υπερβολική!
ευχαριστώ