Μόσχος Εμμ. Λαγκουβάρδος , Αίθουσα Αναμονής Οδοντιατρείου

(Αίθουσα αναμονής Οδοντιατρείου: Πρόσωπα: Ένας άντρας και μια γυναίκα):
ΑΝΤΡΑΣ: ( Κάθεται σε μια άκρη και κοιτάζει προς την είσοδο.)
ΓΥΝΑΙΚΑ ( Μπαίνει στην αίθουσα , παίρνει ένα περιοδικό και κάθεται στην άλλη άκρη κάνοντας πως διαβάζει. Δεν κοιτάζει καθόλου προς το μέρος του άντρα. Δείχνει ότι δεν έχει καν αντιληφθεί ότι υπάρχει κι άλλος άνθρωπος στην αίθουσα. Σκέφτεται: « Έπρεπε να πω «καλημέρα». Ο άνθρωπος με κοίταζε και περίμενε να τον χαιρετίσω. Φέρθηκα με αγένεια. Δεν ήθελα να τον ενοχλήσω. Μπορεί να έδειχνα υπερβολική οικειότητα και να μ’ έπαιρνε για χαζή. Πρέπει να διορθώσω την γκάφα μου. Στρέφεται προς το μέρος του άντρα) : «Ήρθε η οδοντογιατρός;» ρωτάει.
ΑΝΤΡΑΣ: (Σκέφτεται: Όσο δεν με χρειαζόταν αγνοούσε ότι υπάρχω. Τώρα που με χρειάζεται τώρα πήρε είδηση ότι υπάρχω. Όταν ήρθε δεν είπε «καλημέρα». Στο χωριό μου αν έμπαινε κανείς κάπου και ξεχνούσε να χαιρετίσει αυτούς που βρίσκονταν εκεί τον πείραζαν : « Πεινούσες πολύ φαίνεται και την έφαγες την «καλημέρα».
Αυτό συνέβαινε συνήθως στα παιδιά, που δεν χαιρετούσαν, γιατί ντρέπονταν και γιατί φοβούνταν ότι οι μεγάλοι δεν θα τα έδιναν σημασία και μάλλον θα τους ενοχλούσαν , αν τους χαιρετούσαν. Κάποτε δυο άντρες κάθονταν στο καφενείο και έπιναν τον καφέ τους. Στα πόδια του ενός καθόταν ο γιος του, ένας πιτσιρίκος γύρω στα έξη. Είχε βαρεθεί να περιμένει και μιλούσε στον πατέρα του: «Πατέρα. Πατέρα. Πατέρα». Ο πατέρας ούτε γύρισε να τον κοιτάξει. Ο μικρός δέχτηκε τη μοίρα του και περίμενε στωικά τον πατέρα του, καθισμένος καταγής.
ΑΝΤΡΑΣ: (Στρέφεται προς τη γυναίκα): «Μέσα είναι». (Συνεχίζει τις σκέψεις του):Ξέρεις τι είμαι για σένα αυτή τη στιγμή; Είμαι ο Θεός σου. Θα μπορούσες να πεθάνεις και χάρις σε μένα να γλιτώσεις τη ζωή σου. Στην πραγματικότητα σε μένα ή σε κάποιους άλλους χρωστάς τη ζωή σου. Μήπως δεν θυσιάστηκαν άλλοι για σένα;
Αν πάθεις κάτι την ώρα που είσαι εδώ, ποιος θα σε βοηθήσει; Δεν θα σε βοηθήσω εγώ που είμαι τώρα δίπλα σου; Δεν θα τρέξω να φωνάξω ασθενοφόρο, δεν θα σου δώσω κουράγιο για να μη χάσεις το ηθικό σου, δεν θα σου συμπαρασταθώ όσο μπορώ; Ποιος θα σε βοηθήσει εδώ τώρα αυτή τη στιγμή; Οι γονείς σου, τα αδέρφια σου, οι αγαπημένοι σου; Εγώ είμαι τώρα για σένα οι γονείς σου και τα αδέρφια σου και οι αγαπημένοι σου. Τους άλλους πρέπει να τους υπολογίζουμε σαν το Θεό, λέει ο άγιος Ευάγριος. «Πρώτα βλέπουμε το γείτονα κι ύστερα τον αδελφό», λέει η παροιμία.
Ή μήπως έχασες εντελώς την εμπιστοσύνη σου στους ανθρώπους κι αντί να σε παρηγορεί και να σε ενισχύει η παρουσία τους σε προκαλεί φόβο; Μήπως έχασες την πίστη σου και βλέπεις τους άλλους όπως ο Σαρτρ που έλεγε, πως οι άλλοι είναι η Κόλαση; Φαντάσου να έμενες μόνη σ΄ αυτήν την πόλη. Να μην υπήρχε κανείς. Δεν θα σ’ έπιανε πανικός;
Δεν ξέρεις ότι δεν μπορούμε να ζήσουμε ούτε στιγμή εντελώς μόνοι; Αν δεν έχουμε εμπιστοσύνη στους άλλους κι αν φοβούμαστε είναι γιατί δεν έχουμε εμπιστοσύνη και γιατί φοβούμαστε τον ίδιο τον εαυτό μας.