Ο Εκατόνταρχος και ο Σίμων ο Κυρηναίος

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Αυτό που θυμάμαι από τη Σκόπελο, όταν πήγα, πριν πολλά χρόνια, είναι άσχετο με τις πολλές ομορφιές αυτού του νησιού. Περιμένοντας στην υποδοχή του ξενοδοχείου Στάφυλος, είδα μια ωραία εικόνα, βυζαντινής τεχνοτροπίας, αναρτημένη στον τοίχο, πάνω από τη θέση του γραφείου. Εξέφρασα το θαυμασμό μου για την εικόνα αυτή και ο υπάλληλος ευχαριστήθηκε που μου άρεσε.Μου είπε ότι είναι ο Εκατόνταρχος/ 


Το Ευαγγέλιο που αναγιγνώσκεται την τετάρτη Κυριακή του Ματθαίου γράφει: "Ελθόντι του Ιησού είς Καπερναούμ, προσήλθεν αυτώ Εκατόνταρχος, παρακαλών αυτόν και λέγων. Κύριε ο παις μου βέβληται εν τη οικία παραλαυτικός, δεινώς πως βασανιζόμενος. Και λέγει αυτώ ο Ιησούς. Εγώ ελθών θεραπεύσω αυτόν. Και αποκριθείς ο Εκατόνταρχος έφη. Κύριε, ουκ ειμι ικανός, ίνα μου υπό την στέγην εισέλθης. αλλά μόνον ειπέ λόγον, και ιαθήσεται ο παις μου. Και γαρ εγώ άνθρωπος ειμί υπό εξουσίαν, έχων εμαυτόν στρατιώτας, και λέγω τούτω, πορεύθητι και πορεύεται, και άλλω, έρχου και έρχεται. και τω δούλω μου , ποίησον τούτο , και ποιεί. Ακούσας δε ο Ιησούς, εθαύμασε , και είπε τοις ακολουθούσιν. Αμήν λέγω υμίν , ουδέ εν τω Ισραήλ τοσαύτην πίστιν εύρον."(Ματθ. η΄, 5-13)

Θα σας πω μια ευχή, είπε ο υπάλληλος, να τη θυμάστε πάντα: Είναι η ευχή, "Να έχετε πάντα  τον Σίμωνα τον Κηρυναίο σας". Μετά από πολλά χρόνια αναρωτήθηκα, γιατί ο καλός αυτός άνθρωπος συνδύαζε τον Εκατόνταρχο με τον Σίμωνα τον Κυρηναίο, που εβάσταξε τον σταυρόν του Κυρίου. 'Ισως γιατί καθένα από τα δύο αυτά πρόσωπα, σήκωσε στους ώμους του τον σταυρό ενός άλλου. Για να εκτιμήσουμε το μεγαλείο αυτό της ψυχής των προσώπων αυτών, που ο υπάλληλος του ξενοδοχείου ,τους είχε και τους δυο μέσα στην καρδιά του, πρέπει να δούμε σε μας πόσο δύσκολο είναι να σηκώσουμε το δικό μας σταυρό.
moschoblog.blogspot.com

Περί υποχονδρίας

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Είναι βασική αρχή του ποινικού δικαίου των πολιτισμένων χωρών, «Κανένα έγκλημα, καμιά ποινή χωρίς νόμο». Κλεισμένος μέσα όπως όλη η ανθρωπότητα, θυμήθηκα τα λόγια της μακαρίτισσας γιαγιάς μου της Βασιλικής, στη Δεσκάτη Γρεβενών: Παιδί μου βγες έξω. Θ’ αποχοντριαστείς μέσα.» Η γιαγιά μου Βασιλική ονόμαζε υποχονδρία να μένεις μέσα. Φοβόταν, πως αν δεν αρέσει στον άνθρωπο να βγει έξω, και θέλει να μένει κλεισμένος μέσα θα πάθε υποχονδρία, «θ’ αποχοντριαστεί», όπως έλεγε στην ντοπιολαλιά της Δεσκάτης. Αναρωτιέμαι , και τί να κάνουμε κλεισμένοι μέσα και με το νόμο;
Άρχισα να γράφω τις γραμμές αυτές, όταν με ρώτησε κάποιος γνωστός μου, τι σημαίνει η ευχή «Καλή Ανάσταση». Η Ανάσταση του |Χριστού είναι μέσα στην καρδιά μας. Αυτό δε σημαίνει ότι συμμετέχουμε στην Ανάσταση του Χριστού έξω από την Εκκλησία. Δε γίνεται ανάσταση μακριά απ΄ την Εκκλησία. Πηγαίνουμε στους ναούς, να γιορτάσουμε την Ανάσταση, μετά από προετοιμασία της καρδιάς. Πρέπει να ετοιμάσουμε τον εαυτό μας, με νηστεία και με προσευχή, για να κοινωνήσουμε. Τούτο το γένος, είπε ο Κύριος, δε σώζεται, ειμή με προσευχή και με νηστεία.
Πρέπει να είναι έτοιμη η καρδιά μας για την καλή Ανάσταση. Θυμήθηκα τον 107 ψαλμό του Δαβίδ, που αρχίζει με το στίχο «ετοίμη η καρδία μου ο Θεός, ετοίμη η καρδία μου.» Είχα διαβάσει πριν, την παραβολή του Ιησού για το μεγάλο δείπνο, για τους καλεσμένους που δεν πήγαν στο δείπνο προβάλλοντας διάφορες δικαιολογίες για αγορές κτημάτων, βοών κ.ά.
Η επιθυμία της ένωσης με το Θεό είναι έμφυτη στον καθένα που αγαπάει το Θεό. Στην αγάπη του Θεού στηρίζομαι την αισιοδοξία μας. «Σ’ αυτούς που αγαπούν το Θεό, όλα συνεργούν προς το καλό.» Αυτός

ΑΝ ΔΕΝ ΑΓΑΝΑΚΤΟΥΜΕ

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

ΑΝ ΔΕΝ
ΑΓΑΝΑΚΤΟΥΜΕ
ΜΕ ΤΟ ΑΔΙΚΟ


ΜΟΙΑΖΟΥΜΕ
Μ' ΑΥΤΟΝ

ΠΟΥ ΠΕΤΑΞΕ
ΤΗΝ ΠΕΘΕΡΑ ΤΟΥ
ΣΤΟ ΠΟΤΑΜΙ
ΤΗ ΝΥΧΤΑ


ΚΑΙ ΗΣΥΧΑΖΕΙ


ΕΝΩ ΠΕΤΑΞΕ
ΤΗΝ ΜΑΝΑ ΤΟΥ.


ΑΣ ΦΕΞΕΙ,


ΛΕΕΙ Η ΠΑΡΟΙΜΙΑ,


ΚΑΙ ΝΑ ΔΟΥΜΕ,
ΤΙΝΟΣ ΜΑΝΑ
ΚΟΛΥΜΠΑΕΙ

Αχ,το σπιτάκι μας

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Το σπιτάκι μας κι αυτό είχε ψυχή! Κανείς δε λέει την πολυκατοικία «σπίτι» του. Άλλη είναι η αίσθηση του σπιτιού και άλλη της πολυκατοικίας ή του διαμερίσματος. Το σπίτι δεν είναι μόνο το μέρος όπου μένουμε, διαμένουμε ή κατοικούμε. Το σπίτι ,εκτός από απλή διαμονή, είναι ζωντανό αίσθημα , όπως το εκφράζει το τραγούδι του Θεοδωράκη η «Δραπετσώνα», που με εκφραστικά το αποδίδει ο Μπιθικώτσης: Παραθέτουμε ένα απόσπασμα από τους στίχους του:
Με αίμα χτισμένο κάθε πέτρα και καϋμός
Κάθε καρφί του πίκρα και λυγμός.
Μα όταν γυρίζαμε το βράδυ απ΄ τη δουλειά
Εγώ κι εκείνη όνειρα φιλιά.
Το ‘δερνε αέρας κι η βροχή
Μα ήταν λιμάνι κι αγκαλιά
Και γλυκαπαντοχή.
.Μπορεί κανείς να μένει οπουδήποτε σε διαμέρισμα, φυλακή, νοσοκομείο, χώρο της δουλειάς κ.ά. χωρίς αυτό να είναι «σπίτι» του. Το σπίτι συνδέεται με τους γονείς μας και τους άλλους δικούς μας, παππούδες, αδέρφια. με την στέγη, με την αυλή και με άλλα μοναδικά πράγματα ,παιδικά χρόνια, γείτονες κ.ά. Πιο κοντά σ’ αυτό που είναι το σπίτι είναι αυτό που λέμε «στέγη». Η πολυκατοικία ή το διαμέρισμα δεν είναι κάν η στέγη μας. Όπως δεν είναι σπίτι το ξενοδοχείο. Δεν υπάρχει πιο φριχτή αποξένωση απ΄το να ‘χει κανείς για σπίτι, το ξενοδοχείο. Είναι σαν να έχει σπίτι το δρόμο. Hotel my home! Αποξένωση και αλλοτρίωση. Ο Ξένος του Καμύ αρχίζει με τα λόγια «Σήμερα πέθανε η μητέρα μου». Η τελευταία επιθυμία της μακαρίτισσας της γιαγιάς μου ήταν να μην πεθάνει στο νοσοκομείο. «Ανάγκασε» μου έλεγε με την ντοπιολαλιά της Δεσκάτης, που σημαίνει βιάσου. Περίμενε το ταξί, να την μεταφέρουμε στο σπίτι. Ακόμα κι ο θάνατος είναι είναι λιγότερο «ξένος» όταν συμβαίνει στο σπίτι!

Γνωμικά

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Η Ορθοδοξία διώκεται ως μόνη αντίσταση στην θεληματική υποδούλωση.

Οι αιώνες που έρχονται θα είναι χριστιανικοί ή δεν θα υπάρξουν! Λίθος ον απεδοκίμασαν οι οικοδομούντες εγεννήθη εις κεφαλήν γωνίας!

Η ανθρωπότητα καλείται να συνειδητοποιήσει τα ψεύτικα στηρίγματά της. Ουδείς δύναται θείναι θεμέλιον άλλον εκτός από το Χριστό!

Ο κυνικός φιλόσοφος Κράτης, πέταξε το θησαυρό του για να μη φοβάται μην τον κλέψουν και γιατί δεν ήθελε τους ανθρώπους πρόβατα

Ο πλούτος,επιδιώκει να γίνουν όλοι οι άνθρωποι "πρόβατά" ", εκτός από τον ίδιο!

Αν αναρωτηθούμε στο χειρότερο φόβο, αυτόν του θανάτου, τί ακριβώς φοβούμαστε, δεν μπορούμε να το ορίσουμε ακριβώς.

Δεν είναι όλοι φόβοι. Είναι και φοβίες. Οι φόβοι είναι από συγκεκριμένη αιτία. Οι φοβίες δεν ξέρουμε ακριβώς από τί είναι

Ρώτησαν έναν προορατικό γέροντα σε κάποιο μοναστήρι, τί θα κυριαρχεί τον αιώνα αυτόν κι απάντησε: ο φόβος

Αν έχουμε πίστη στο Χριστό ακόμα κι όταν φοβούμαστε μπορούμε να σκεφτούμε ήρεμα!

Η μάνα είναι το μόνο πρόσωπο στη γη που σε κάνει να πιστεύεις ότι ζει μόνο για σένα. Το ίδιο πιστεύεις για τον Ιησού Χριστό

«Δεν θέλω να μ' αγαπάς συμπτωματικά» είπε. «Στην πραγματικότητα δεν μπορούμε να αγαπήσουμε παρά μόνο αυτό που είναι αιώνιο». (Από τον 'Ηλίθιο" του Ντοστογιέφσκι).

Δοξάζω τω Θεώ σημαίνει «ευχαριστώ το Θεό» «ευγνωμονώ το Θεό»… και το σπουδαιότερο «βλέπω το Θεό».

Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους θέλουμε να ζούμε. Ο σπουδαιότερος είναι, για να δοξάζουμε το Θεό!

Ο έχων τον Χριστόν δια της τηρήσεως των Εντολών του (Ρωμανίδης). Δεν έχουμε το Χριστό, αν δεν τηρούμε τις Εντολές του. "Εγγίζει μοι ο λαός ούτοςτω στόματι αυτών και τοις χείλεσί με τιμά, ,η δε καρδία αυτών πόρρω απέχει απ' εμού. μάτην σέβονταί με, διδάσκοντες διδασκαλίας εντάλματα ανθρώπων. (Ματθ.ιε΄, 8-9)

Η τεχνική εξέλιξη αντί να κάνει πιο εύκολη τη ζωή, μάλλον το αντίθετο συμβαίνει, την κάνει ακόμα πιο δύσκολη. Θα επιστρέψει η ανθρωπότητα στο δουλοπαροικιακό τρόπο εργασίας;

Σε ποιούς περιήλθε ως επί το πλείστον η τεχνική εξέλιξη;

Για την πολιτική του επεκτατισμού: πρέπει να φύγουν τα ήμερα για να έρθουν τα άγρια.

Δεν περιμένουμε χαρά από αυτόν που δεν χαίρεται ο ίδιος με αυτό που κάνει ούτε θεραπεία από αυτόν που δεν θεραπεύει τον εαυτό του. Οι Πατέρες της Εκκλησίας λένε να μην γράφουν οι άρρωστοι. Δεν έγραφαν ποτέ κάτι, αν δεν το είχαν βιώσει οι ίδιοι.

Μπορεί να υπάρχουν του κόσμου τα αγαθά κι ο κόσμος να πεθαίνει της πείνας επειδή οι τράπεζες δεν δανείζουν χρήματα. Το εκδοτικό προνόμιο ανήκει στο κράτος

Υπάρχει κάτι χειρότερο από την έλλειψη επαφής με τους άλλους; Όταν δεν έχουμε επαφή με το Θεό και με τον εαυτό μας!

Η χάρη τρέχει και δοξάζεται. Όταν ο διάβολος συγκεντρώνει τους λογισμούς στην καρδιά, η χάρη κολλάει στον εγκέφαλο.

Ανησυχητικό σημάδι, άλλα θέλουμε, άλλα λέμε, άλλα σκεφτόμαστε, άλλοι είμαστε το πρωί, άλλοι το βράδυ, σκέτη σχιζοφρένεια! Ευτυχώς η νέα τάξη πρόβλεψε την τηλεφωνική ψυχολογική υποστήριξη!


Απομόνωση, καχυποψία, μοναξιά, θλίψη, φόβος του θανάτου, απελπισία, όλο το οπλοστάσιο του διαβόλου σ' ένα μονάχα ιό!

Χάρις στο φόβο του ιού που σκεπάζει όλη τη γη, γνωρίζουμε τι σημαίνει άγνοια του εαυτού και απουσία της αγάπης.

"Αγρυπνείτε δεόμενοι εν παντί" ‘η εμετοφαγία του ασυνειδήτου.

Ο Εχθρός δεν ξέρει τί σκεφτόμαστε. Ξέρει μόνο ό,τι του δείχνουμε

Η ελίτ του πλούτου επιδιώκει να μειώσει με διαφόρους τρόπους τον πληθυσμό της Γης. Δήθεν η γη δεν μπορεί δήθεν να θρέψει τον πληθυσμό της. Όχι για την πλεονεξία του πλούτου.

Η ελίτ του πλούτου υποφέρει από τον ενδόμυχο φόβο της του υπερπληθυσμού.

Με τη δύναμη του Θεού, θα φυλάξουμε τη μορφή μας, για την αγάπη που δε ζητεί τα εαυτής!


Ο εν οίκω αναγκαστικός εγκλεισμός ως άσκηση γίνεται εκούσιος και λιγότερο ενοχλητικός, Αν με ρωτήσεις τί κάνω κλεισμένος μέσα όλη τη μέρα, θα σου πω, κάνω άσκηση στην ταπείνωση.

Σκέψεις περί κρίσεων και επιδημιών

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Υπάρχουν άραγε ωφελημένοι από τις κρίσεις και τις επιδημίες; Κι αν όντως υπάρχουν ποιοι είναι «ωφελημένοι» και με ποιο «όφελος», στην περίπτωση που οι κρίσεις κι οι επιδημίες είναι «τεχνητές»;
Αλλά ποιος θα μπορούσε να προκαλέσει τις παγκόσμιες κρίσεις και επιδημίες, αν δεν είχε την απαιτούμενη δύναμη και τα όργανα σε όλα τα μέρη της γης;
Αν οι σκέψεις αυτές δεν είναι υποθέσεις και ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα πρέπει να διαπιστωθεί με στοιχεία, ποιος διαθέτει αυτή τη δύναμη και την οργάνωση να προκαλεί παγκόσμιες κρίσεις και επιδημίες και για ποιο σκοπό τις προκαλεί, ποιο είναι δηλαδή το όφελος.
Εικασίες μπορούν να γίνουν αλλά όχι και απόδειξη. Μια εικασία με βάση το φανερό αποτέλεσμα των κρίσεων και των επιδημιών, είναι τα αιτήματα των λαών από τους άρχοντες. Οι λαοί μετά τις κρίσεις και τις επιδημίες περιορίζονται στην επιβίωση με τα ψίχουλα. Δεν έχουν πια το σθένος να ζητήσουν περισσότερα ή να ζητήσουν από τους άρχοντες να λογοδοτήσουν για τις πράξεις τους και τις παραλείψεις του. Οι λαοί βάζουν νερό στο κρασί τους και συμβιβάζονται, γίνονται ολιγαρκείς και τους φτάνει μια μικρή αίσθηση ασφάλειας, στο εσώτατο άγχος της επιβίωσης.
Ότι ο επιδιωκόμενος σκοπός των τεχνητών κρίσεων και επιδημιών είναι να «χαμηλώσουν τα γράδα των λαών», αυτό φαίνεται απ΄ τη βιασύνη των αρχόντων να αλλάξει ο κόσμος, αντί να αλλάξουν οι ίδιοι, επί το φιλανθρωπέστερο,
Ο κόσμος συνήθως «αλλάζει», μετά τις τεχνητές κρίσεις και επιδημίες! Οι λαοί περιορίζουν τα αιτήματά τους και δέχονται παθητικά το διωγμό του πνεύματος και τον εξευτελισμό των γέρων.
Εμείς όμως έχουμε την ελπίδα στο Χριστό. Ο Θεός που έπλασε τον άνθρωπο να θυμάται, τον έπλασε και να ξεχνάει. Ο λαός μας που ξεχνάει γρήγορα, θα ξεχάσει και το φόβο των κρίσεων και των επιδημιών και θα ζητήσει τη θεία χάρη και την ενεργητικότητα, για να θεραπεύσει τα τραύματά του και να επιδοθεί στα έργα της ειρήνης και της δικαιοσύνης!

Επίκληση του ονόματος του Θεού

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Όταν επικαλούμαστε το όνομα ενός προσώπου ή πράγματος ή καταστάσεως σημαίνει ότι ενεργούμε «εν ονόματί» του, για χάρη του ή με το κύρος του και την εξουσία του. Παράδειγμα τα όργανα του κράτους όταν εκτελούν τις διοικητικές πράξεις, επικαλούνται το νόμο, εν ονόματι του νόμου εκτελείται κάθε διοικητική πράξη ή δικαστική απόφαση.Γενικά η επίκληση σημαίνει ότι τίποτε δε γίνεται χωρίς νόημα, χωρίς κάποιο πνευματικό περιεχόμενο .Όταν επικαλούμαστε το όνομα του Θεού, ομολογούμε ότι τίποτε δε γίνεται χωρίς το Θεό. Στη θλίψη μου θα σε επικαλεστώ, λέει στο Θεό ο Δαβίδ, διότι είσαι πολυέλεος σ’ αυτούς που σε επικαλούνται. Ο Θεός με το στόμα του Δαβίδ λέει γι’ αυτούς που δεν επικαλούνται το Θεό, ότι «πορεύονται εν τοις επιτηδεύμασιν αυτών», δηλαδή παθαίνουν αυτά που μελετούν για τους άλλους. Ο Δαβίδ παρακαλεί το Θεό να του δίνει δύναμη για να τον επικαλείται. «Ου μη αποστώμεν από σου, ζωώσεις υμάς, και το όνομά σου επικαλεσόμεθα, κύριε ο Θεός των δυνάμεων,»

Η αντίφαση του αθεϊσμού

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Η αντίφαση του αθεϊσμού είναι ότι πολεμάει το Θεό ενώ δεν δέχεται ότι υπάρχει. Ο αθεϊσμός αυτό-παγιδεύται σ’ αυτή του την αντίφαση. Στη σύγκρουση των ιδεών επικρατεί η ιδέα που είναι ηθικά ανώτερη. Με την εχθρότητα όμως και τους διωγμούς δεν πείθεται  κανείς, ότι η ιδέα του αθεϊσμού είναι καλύτερη από την ιδέα της πίστης.
Στο βιβλίο «το λυκόφως του αθεϊσμού» του Άλιστερ ΜακΓκράθ, διαβάζουμε τα εξής: «Ο αθεϊσμός αναδύεται κυρίως εκεί που αναπτύσσεται η βαθιά συναίσθηση ότι οι θρησκευτικές ιδέες και αξίες είναι, αν μη τι άλλο, κατώτερες και δυνάμει ασύμπτωτες με τα καλύτερα ηθικά κριτήρια και ιδεώδη του ανθρώπινου πολιτισμού.» Είναι αυτή η βαθιά συναίσθηση αυτών που γνώρισαν τον αθεϊσμό;
Όταν έπαψαν οι διώξεις των πιστών στα κράτη του υπαρκτού σοσιαλισμού, πολύ πιθανόν οι ηγέτες των κομμουνιστικών κρατών να διαπίστωσαν κάποτε, ύστερα από πολλά χρόνια, ότι καταδιώκουν τους καλύτερους πολίτες τους!

Επικίνδυνα πάθη

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Κάποιος βασανιζόταν από τα πάθη του, ξενυχτούσε παίζοντας χαρτιά, σπαταλούσε τα χρήματά του, ο γάμος του εξαιτίας της ακατάστατης ζωής του και του βίαιου χαρακτήρα του, κινδύνευε να διαλυθεί κ.ά. και για πολλά χρόνια και παρά τις προσπάθειές του, δεν μπορούσε να ελευθερωθεί από αυτά και να βάλει μια τάξη στη ζωή του. Ώσπου κάποια στιγμή τα πάθη του τον άφησαν από μόνα τους , δίχως να καταλάβει πως έγινε αυτό και έκτοτε απολάμβανε την ελευθερία του και την ησυχία του.
Πέρασε αρκετός καιρός που ένιωθε σαν να ήταν ένας άλλος άνθρωπος. Άκουγε τους άλλους που δεν μπορούσαν να απελευθερωθούν από τα πάθη τους , και απορούσε. Πρόσεχε, του είπε, ο πνευματικός, όταν πήγε κάποτε να εξομολογηθεί. Τα πάθη επιστρέφουν πάλι.
Ο άνθρωπος δεν ήξερε ότι με το να μη δείχνει κατανόηση για τους άλλους, ακολουθεί επικίνδυνο δρόμο. Ξεχνώντας να ευχαριστήσουμε το Θεό και να είμαστε ευγνώμονες που μας ελευθέρωσε από αυτά που μας βασάνιζαν, κινδυνεύουμε να τα πάθουμε ξανά.

Το σώμα και το πνεύμα

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Πολλοί στο άκουσμα της λέξης «πνεύμα», . δεν αντιλαμβάνονται τι χρειάζεται αυτό το πράγμα στη ζωή τους, εκτός απ΄ το να ξεχωρίζουν μερικοί δήθεν μορφωμένοι , οι λεγόμενοι «πνευματικοί», από τους άλλους. Όταν ακούνε ότι «το σώμα διώκει το πνεύμα» δεν γνωρίζουν πώς γίνεται αυτό και δεν τους ενδιαφέρει. Αν όμως γνώριζαν ότι το πνεύμα είναι «ειρήνη και δικαιοσύνη και πνευματική χαρά» θα είχαν διαφορετική άποψη για το πνεύμα και για το σώμα. Αν άκουγαν τα λόγια του Κυρίου ότι ο άνθρωπος δε ζει μόνο με ψωμί, αλλά και με κάθε λόγο εκπορευόμενο από το στόμα του Θεού και συνειδητοποιούσαν τι σημαίνουν, θα άλλαζαν γνώμη για το πνεύμα. Αν γνώριζαν ότι όταν διώκεται το πνεύμα, ο κόσμος γίνεται ζούγκλα, όπου επικρατεί ο νόμος του ισχυροτέρου.
Σε πολλά σημεία το Ευαγγέλιο διακρίνει τη νοοτροπία του ανθρώπου ο οποίος ταυτίζει τον εαυτό του με το σώμα, από τον αληθινά δίκαιο άνθρωπο. Ενδεικτικά παραθέτουμε τα λόγια του Κυρίου προς τους Φαρισαίους που ήταν φιλάργυροι και τον χλεύαζαν: «υμείς έστε οι δικαιούντες εαυτούς ενώπιον των ανθρώπων. Ο δε Θεός γινώσκει τας καρδίας υμών. Ότι το εν ανθρώποις υψηλόν βδέλυγμα ενώπιον του Θεού.».
Παράδειγμα ισχύος του νόμου του ισχυροτέρου στο επίπεδο των κρατών είναι ο συνεχής εξοπλισμός των πλουσίων με νέα φονικότερα όπλα, ο ανταγωνισμός των πολυεθνικών εταιρειών για την επίτευξη ολοένα και μεγαλυτέρων κερδών και η ανισότητα στην κατανομή των αγαθών .
Στην Αμερική το 30 με την ύφεση, υπήρχε υπερεπάρκεια αγαθών, αλλά ο κόσμος υπέφερε γιατί οι τράπεζες δεν χορηγούσαν δάνεια και δεν υπήρχε χρήμα στην αγορά.
Στην Ελλάδα στην Κατοχή με τα πληθωριστικά χρήματα και την αρπαγή του χρυσού από τον κατακτητή, πέθαινε ο κόσμος, ενώ η Ελλάδα μπορούσε να θρέψει τον πληθυσμό της, με τις θάλασσές της και την αλιεία της..
Το σώμα διώκει το πνεύμα και αυτός είναι ο λόγος που δεν υπάρχει δικαιοσύνη και ειρήνη στον κόσμο. Κρίμα που οι άρχοντες δεν ακούν το λόγο του Θεού και δεν τους ενδιαφέρει να ακούγεται παντού, ιδίως στους νέους. Κρίμα που δεν γνωρίζουν ότι μαζί με την υλική ευημερία που υπόσχονται στους πολίτες πρέπει να ενδιαφέρονται και για την πνευματική ευημερία του λαού!

Το παιχνίδι της φιλίας

΄Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Σκοπός

Τα παιδιά θα συνειδητοποιήσουν με το παιγνίδι, ότι είναι ωραίο να νιώθεις πως ο κόσμος έχει τη διάθεση να είναι φίλος και να ζει ανάμεσα σε φίλους. Πολλοί πιστεύουν πως η φιλία είναι πιο δυνατή κι από τον έρωτα. Αλλά πώς γινόμαστε φίλοι; Στην αρχή βέβαια έχουμε την διάθεση να είμαστε φίλοι. Οι αρχαίοι θεωρούσαν δοκίμιο της φιλίας την πίστη. Αν δεν έχουμε εμπιστοσύνη οι φίλοι ο ένας στον άλλο, δεν έχουμε φιλία.

Όλοι τους πίστευαν σε κάτι μεγαλύτερο από την βιολογική επιβίωση

Αξίζει να διαβάσει κανείς αυτόν τον καιρό τα έργα των συγγραφέων που επέζησαν στις απάνθρωπες συνθήκες του εγκλεισμού τους στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως στα ολοκληρωτικά καθεστώτα. Όλοι τους αποδίδουν το ότι επέζησαν στο ενδιαφέρον τους να κρατήσουν το πνεύμα τους ελεύθερο και στο να πιστεύουν σε κάτι μεγαλύτερο από την βιολογική επιβίωση. Και βέβαια αξίζει να διαβάζει κανείς κάθε μέρα το Ευαγγέλιο. το Ευαγγέλιο εξυμνεί τη φιλία! Ο Κύριος αποκαλούσε τους μαθητές Του φίλους.

(Από το υπό έκδοση βιβλίο μου "Ιδέες για παιδικά θεατρικά παιγνίδια")

"Δύναμις"

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
(Απόσπασμα)
Το πνεύμα υφίσταται στις μέρες μας. φοβερό διωγμό Το αίσθημα ανασφάλειας που νιώθει όλος ο κόσμος, είναι ζωντανή απόδειξη ότι το πνεύμα που μας εμψυχώνει και μας δίνει τη δύναμη να αγωνιζόμαστε για τον εαυτό μας και για τους άλλους , διώκεται. Το πνεύμα δεν είναι ορατό. Δεν καταφεύγει στα βουνά ή στην έρημο. Το πνεύμα είναι μέσα στον άνθρωπο. Νιώθουμε ότι ο εχθρός επιβουλεύεται την ίδια την ύπαρξή μας. Είναι εχθρός που απειλεί να μας εξοντώσει. Η καλύτερη ευχή για τον εαυτό μας και για τους άλλους είναι τώρα, η ευχή για τη δύναμη. Χρειαζόμαστε τη δύναμη όχι μόνο για την φυσική μας αντοχή στις αρρώστιες, αλλά και για την πνευματική μας υπόσταση. Δύναμη στην αγάπη, στην πίστη, στην ελπίδα, στο ωραίο και στο αληθινό. Η κατάσταση μοιάζει με τη ζωή σε καταφύγιο την εποχή του πολέμου.
Ο πανικός πλήττει τα πνευματικά μας θεμέλια και μας οδηγεί στην παραίτηση. Ξαναζούμε το φόβο που ένιωσαν οι πρωτόπλαστοι στην πτώση τους, που κρύφτηκαν απ΄ το Θεό. Το φόβο αυτόν της πτώσης του ανθρώπου νιώθουμε, όταν χάνουμε το ηθικό μας.
Στην πτώση του ο άνθρωπος κρύβεται. Κανείς δεν βγαίνει να καυχηθεί για τις πράξεις του που τον ντροπιάζουν και τον εξευτελίζουν. Κι ο πιο πωρωμένος ψυχικά κρύβεται. Γνωρίζει ότι η ύπαρξή του είναι οντότητα πνευματική. Να περισώσει το πνεύμα του είναι αυτό που μένει όταν όλα χάνονται. Η συναίσθηση του πνεύματος δίνει τη δύναμη να σταθεί ο άνθρωπος ακόμα και μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα χωρίς να λυγίσει. Δύναμη στο πνεύμα μας χρειαζόμαστε τις στιγμές του φόβου.
moschoblog.blogspot.com