Ανιδιοτελής αγάπη

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

"Η αγάπη ου ζητεί τα εαυτής"
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ

Πώς αγαπάμε ανιδιοτελώς, δηλαδή όχι εξ ανάγκης ή εκ συμφέροντος; Κατ' αρχήν είναι εφικτή η ανιδιοτελής αγάπη; Υπάρχουν άνθρωποι που αγαπούν χωρίς ιδιοτέλεια; Ή θα δεχθούμε πως όποιος αγαπάει το κάνει γιατί θέλει να ικανοποιήσει κάποια ανάγκη ή γιατί αποβλέπει σε κάποιο συμφέρον ;

Υπάρχουν ανιδιοτελείς άνθρωποι ή όλοι κυνηγούν το συμφέρον; Αυτοί ούτε καλημέρα δε σου λένε, αν δεν έχουν να κερδίσουν κάτι. Όταν τους πεις καλημέρα, σκέφτονται, τί έχω να κερδίσω εγώ από αυτόν κι αν δεν έχουν να κερδίσουν τίποτε δεν σε καλημερίζουν και μερικοί αλλάζουν πεζοδρόμιο. Η σκέψη λοιπόν του συμφέροντος δείχνει τον ιδιοτελή άνθρωπο.

Πώς γινόμαστε ανιδιοτελείς; Νομίζω ότι ένας καλός τρόπος είναι να χαρίζουμε τον εαυτό μας στην αγάπη του ΙΗσού. Αυτό σημαίνει ότι δεν περιμένουμε ανταπόδοση από άνθρωπο. Μας φτάνει ότι κάνουμε κάτι για χάρη του Ιησού. Άρα το μέσον για να είμαστε πάντα σε εγρήγορση, ώστε τίποτε να μην κάνουμε χωρίς να το αποδίδουμε στον Ιησού , είναι η νοερά προσευχή, η προσευχή του ονόματος του Ιησού.

Μου είπε κάποτε ο πνευματικός μου, πως στο χωριό του-κατάγεται από κάποιο χωριό της Μακεδονίας, που κατοικείται ως επί το πλείστον από Ποντίους- στα χείλη όλων ήταν το όνομα του Ιησού. Όπως εμείς λέγαμε - μερικοί το λέμε ακόμα- το "Δόξα σοι ο Θεός", εκείνοι έλεγαν "σ΄ όνομά σου Ιησού"!