Αν σώζεται ακόμα το ελληνικό έθνος

Του Μόσχου Λαγκουβάρδοου

Στρατής Μυριβήλης: Αν σώζεται ακόμα δυνατό το ελληνικό έθνος, το χρωστάμε στον αγράμματο λαό

Αν σώζεται ακόμα το ελληνικό έθνος το οφείλουμε στη Εκκλησία που φώτιζε και φωτίζει τον αγράμματο λαό:

Ανιδιοτελής αγάπη

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

"Η αγάπη ου ζητεί τα εαυτής"
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ

Πώς αγαπάμε ανιδιοτελώς, δηλαδή όχι εξ ανάγκης ή εκ συμφέροντος; Κατ' αρχήν είναι εφικτή η ανιδιοτελής αγάπη; Υπάρχουν άνθρωποι που αγαπούν χωρίς ιδιοτέλεια; Ή θα δεχθούμε πως όποιος αγαπάει το κάνει γιατί θέλει να ικανοποιήσει κάποια ανάγκη ή γιατί αποβλέπει σε κάποιο συμφέρον ;

Υπάρχουν ανιδιοτελείς άνθρωποι ή όλοι κυνηγούν το συμφέρον; Αυτοί ούτε καλημέρα δε σου λένε, αν δεν έχουν να κερδίσουν κάτι. Όταν τους πεις καλημέρα, σκέφτονται, τί έχω να κερδίσω εγώ από αυτόν κι αν δεν έχουν να κερδίσουν τίποτε δεν σε καλημερίζουν και μερικοί αλλάζουν πεζοδρόμιο. Η σκέψη λοιπόν του συμφέροντος δείχνει τον ιδιοτελή άνθρωπο.

Πώς γινόμαστε ανιδιοτελείς; Νομίζω ότι ένας καλός τρόπος είναι να χαρίζουμε τον εαυτό μας στην αγάπη του ΙΗσού. Αυτό σημαίνει ότι δεν περιμένουμε ανταπόδοση από άνθρωπο. Μας φτάνει ότι κάνουμε κάτι για χάρη του Ιησού. Άρα το μέσον για να είμαστε πάντα σε εγρήγορση, ώστε τίποτε να μην κάνουμε χωρίς να το αποδίδουμε στον Ιησού , είναι η νοερά προσευχή, η προσευχή του ονόματος του Ιησού.

Μου είπε κάποτε ο πνευματικός μου, πως στο χωριό του-κατάγεται από κάποιο χωριό της Μακεδονίας, που κατοικείται ως επί το πλείστον από Ποντίους- στα χείλη όλων ήταν το όνομα του Ιησού. Όπως εμείς λέγαμε - μερικοί το λέμε ακόμα- το "Δόξα σοι ο Θεός", εκείνοι έλεγαν "σ΄ όνομά σου Ιησού"!

Οι Έλληνες εκχωρούν το δικαίωμά τους στο όνομα της Μακεδονίας;

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Η ανεκδιήγητη συμφωνία με τα Σκόπια προσκρούει στα Χρηστά Ήθη, διότι αποκρύπτει ότι η Ελλάδα εκχωρεί το δικαίωμά της στο όνομα της Μακεδονίας και δεν δικαιούταν πλέον να το χρησιμοποιεί, καθ' ό μέρος θίγεται το δικαίωμα των Σκοπίων. Δεν πρόκειται για αναγνώριση του δικαιώματος των Σκοπίων επί του ονόματος της Μακεδονίας, διότι ουδέποτε τα Σκόπια είχαν το δικαίωμα αυτό. Στην πραγματικότητα πρόκειται για εκχώρηση του ονόματος της Μακεδονίας στα Σκόπια, πράγμα που δημιουργεί νόμιμη αιτία για την μελλοντική διεκδίκηση εδάφους εις βάρος της Ελλάδος.

Εκχώρηση σημαίνει ότι η Ελλάδα μεταβιβάζει το δικαίωμά της επί του ονόματος της Μακεδονίας εις τα Σκόπια, με αποτέλεσμα να μην έχει πλέον δικαίωμα η Ελλάδα να χρησιμοποιεί το όνομα αυτό.

Αν η συμφωνία αυτή γίνει δεκτή από τον ελληνικό λαό, οι Σκοπιανοί θα δικαιούνται να απαιτήσουν να μην χρησιμοποιούν οι Έλληνες το όνομα της Μακεδονίας, καθ' ό μέρος θίγονται τα δικαιώματα του κυρίου του ονόματος, που είναι τα Σκόπια.

Θα αντιληφθούμε άραγε, ως λαός, την παγίδα της συμφωνίας, που και μόνο για τον λόγο αυτόν είναι άκυρη και ανυπόστατη, διότι προσκρούει στα Χρηστά Ήθη;

> Η ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΜΙΣΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Αυτός που μισεί την κοινωνία μισεί τον εαυτό του και προβάλλει το μίσος του στην κοινωνία, που θεωρεί ότι αποτελείται από όμοιους σαν αυτόν. Δεν ξέρει τον εαυτό του ούτε το μίσος που τρέφει γι' αυτόν τον ίδιο. Η θεραπεία του αρχίζει απ΄ τη στιγμή που γνωρίζει ότι μισεί τον εαυτό του. Όταν μάθει να αγαπάει τον εαυτό του θα αγαπήσει και τους άλλους και την κοινωνία.

(Ψυχολογία από έναν μη ψυχολόγο).

ΔΙΧΩΣ ΙΔΙΟΤΕΛΕΙΑ

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Κάποιος περπατάει έξω στον κάμπο και βλέπει ξαφνικά μπροστά του ένα φίδι. Τρομάζει όπως είναι φυσικό. Κοιτάζοντας καλύτερα διαπιστώνει ότι είναι ενα σχοινί που μοιάζει με φίδι. Το φίδι δεν είναι αληθινό, αλλά ο τρόμος του είναι αληθινός. Ο άνθρωπος εξαπατήθηκε όχι από ένα φίδι, αλλά πό κάτι που έμοιαζε με φίδι, δηλαδή από μια εικόνα, ένα πράγμα του νου.
Πρέπει να εξετάζουμε τα πνεύματα αν είναι καλά ή είναι κακά και να φυλαγόμαστε από τα δεύτερα. ΌΛες οι αρετές είναι των καλών πνευμάτων κι όλες οι κακίες είναι των κακών πνευμάτων.
Ο διάβολος είναι ο πατέρας του ψεύδους. Έφτασε με τα ψέματα να πείσει πολλούς ότι δεν υπάρχει. ΚΙ όμως δεν πρέπει να αμφιβάλει κανείς ότι ο πόλεμος που μας κάνει είναι πνευματικός. Ως πνευματικό ον δεν μπορεί να μας θίξει παρά μόνο στο πνεύμα μας. Κι ο φόβος του θανάτου δικό του δημιούργημα είναι. Η ανιδιοτελής αγάπη (ου ζητεί τα εαυτής) διώχνει το φόβο. Να μπορούσαμε ν' αγαπάμε δίχως ιδιοτέλεια!

Μ.Λ.

Η ΝΟΕΡΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

-Ποιό είναι για μας τους Έλληνες
το πιο σπουδαίο;
-Νομίζω είναι
ο νους κι η φύλαξη του νου.
Αυτή είναι η δική μας

παράδοση, η νηπτική
ή ησυχαστική,
που διεκόπη κι ανα-
γεννάται πάλι:
η νοερά προσευχή..

Αλίμονο στη φτώχεια που της άρπαξαν την ψυχή !

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Μόνο η Εκκλησία μπορεί να δώσει ξανά ψυχή στον κόσμο. Αλίμονο στη φτώχεια δε σημαίνει ότι η φτώχεια είναι αυτή καθεαυτή κακή. Η φτώχεια χωρίς το Χριστό είναι ανυπόφορη. Ο πλούτος στηρίζεται στα υλικά αγαθά, που απολαμβάνει. Ο φτωχός στερείται, αλλά έχει την ελπίδα του στο Χριστό. Αλίμονο, αν δεν έχει το Χριστό!
Η Εκκλησία πρέπει να δυναμώσει πάλι την ελπίδα στο Χριστό και να αποκαλύψει πού οδηγείται ο φτωχός χωρίς το Χριστό. Ο δυτικός κόσμος που απομακρύνθηκε από την Ορθοδοξία, απομακρύνθηκε εις βάρος των φτωχών. Πού είναι το κεντρικό σημείο της απομάκρυνσής του; Είναι στη Θεία Χάρη: θεωρεί τη χάρη «κτιστή», δηλαδή ανθρώπινη. Δήθεν ο Θεός είναι εξοργισμένος με τις αμαρτίες μας και πρέπει με τα έργα να τον εξευμενίσουμε. Κι αυτοί που μπορούν να κάνουν έργα, είναι αυτοί που διαθέτουν τα χρήματα. ΟΙ φτωχοί πρέπει να αποδείξουν ότι αξίζουν να ζουν. Μια που δεν διαθέτουν τον πλούτο, για τα μεγάλα έργα που θα εξευμενίσουν τον οργισμένο Θεό.
Οι ορθόδοξοι πιστεύουμε ότι η χάρη είναι δωρεά όχι μόνο στους πλούσιους που κάνουν έργα αλλά και στους φτωχούς και στους αμαρτωλούς. Αν η Θεία Χάρη είναι επιβράβευση για τα καλά μας έργα και για την αναμαρτησία μας, αυτό σημαίνει ότι το δώρο της ζωής που μας δίνει δωρεάν η χάρη του Θεού, για να το δεχόμαστε, πρέπει να αποδείξουμε ότι το αξίζουμε.
-Ποιοι άραγε θα κρίνουν αν αξίζουμε να ζούμε;
-Θα κρίνουν δικηγόροι, δικαστές, ψυχολόγοι, οικονομολόγοι κ.ά. επιστήμονες.
-Κι αν δεν δυνηθώ να αποδείξω ότι είμαι άξιος να ζώ, τι θα γίνει;
-Θα καταχωρηθείς στην κατηγορία των υποψηφίων θυμάτων κάποιας γενοκτονίας.
Οι αρχαίοι Ρωμαίοι έλεγαν «Quae victis» που σημαίνει «Αλίμονο στους ηττημένους» δηλαδή αλίμονο στους φτωχούς που τους άρπαξαν το Χριστό.
Ο Χριστός κατήργησε τις θυσίες και τους θυματοποιητικούς μηχανισμούς και έγινε αυτός το θύμα, για να μην είναι κανείς πλέον θύμα δήθεν για να εξευμενίσει το Θεό, ως ιερό σφάγιο. Ο Χριστός αποκάλυψε την υποκρισία των θυσιών. Αν όλα τα θύματα είχαν παροργίσει το Θεό, ο Χριστός πώς παρόργισε το Θεό;
Μ.Λ.

Φανταστικό σχέδιο !!

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Στη φαντασία των αρχόντων υπάρχουν πολλά σχέδια. Το πιο τολμηρό ίσως είναι να φέρουν στην Ελλάδα το εξωτερικό στο οποίο πάντοτε διαπρέπουν οι Έλληνες.
Το φανταστικό αυτό σχέδιο, προβλέπει να γίνουν μεγάλες όλες οι χώρες γύρω απ΄ την Ελλάδα με τα δικά μας εδάφη, όπως μεγάλη Αλβανία, μεγάλη Βουλγαρία, μεγάλη Τουρκία κλπ.
Οι Έλληνες θα ξυπνήσουν ένα πρωί και θα δουν ότι ζούν στο εξωτερικό. Μόνον έτσι υπάρχει ελπίδα να χρησιμοποιήσουν όλες τις δυνατότητες που τους χάρισε ο Θεός. Αρκεί να εκλέγουν τους σωστούς άρχοντες, που θα υλοποιήσουν και το σωτήριο αυτό φανταστικό σχέδιό τους!

Λιγοφαγία

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Το λιγότερο φαγητό θα μας σώσει. Το λίγο φαγητό εκτός των άλλων ταιριάζει και στη μινιμαλιστική φιλοσοφία μας, σύμφωνα με την οποία το μικρό είναι όμορφο"! .
Πως όμως θα τρώμε λιγότερο, όταν είμαστε συνηθισμένοι να τρώμε περισσότερο από αυτό που είναι απαραίτητο; Η επιστήμη λέει πως για να φτάσει το σήμα του κορεσμού στον εγκέφαλο, χρειάζεται να περάσει ορισμένος χρόνος, γύρω στα 20 με 25 λεπτά, αν δεν κάνω λάθος.
Πώς λοιπόν ενώ είμαστε συνηθισμένοι να τρώμε συνεχώς κατά το χρονικό αυτό διάστημα, πώς δεν θα φάμε πολύ περισσότερο από το αναγκαίο και το υγιεινό; Πώς δεν θα σκοτώσουμε τον εαυτό μας τρώγοντας απεριόριστες ποσότητες τροφής;
Μια μόνο μέθοδος, αυτή που εφαρμόζω τώρα με μεγάλη αισιοδοξία, είναι η ενδεδειγμένη για την περίπτωσή μας, η μέθοδος της "διακοπτόμενης λιγοφαγίας" . Σύμφωνα με την σοφή αυτή μέθοδο, διακόπτουμε το φαγητό μας δύο τρεις φορές , βρίσκοντας διάφορες προφάσεις, Σηκωνόμαστε απ΄ το τραπέζι γι να ασχοληθούμε με κάτι που μας αρέσει π.χ. αν σας αρέσει να πλένεται πιάτα, πηγαίνετε στην κουζίνα και πλένετε μερικά ή αν σας αρέσει να σκουπίζετε, ασχολείστε λίγα λεπτά με το σκούπισμα και κατόπιν επιστρέφεται στο γεύμα σας. Άλλοι διαβάζουν την εφημερίδα κι άλλοι, γιατί όχι συμληρώνουν κάποιο δελτίο του προ πο. Με τέτοιες διακοπές τη επικίνδυνη ώρα περνάει και ο εγκέφαλο λαμβάνει το σωτήριο μήνυμα του κορεσμού. Με αυτόν τον τρόπο ηττάται ο δαίμων της πολυφαγίας. ΌΠως τα μωρά που τα αλλάζουν θέμα όταν γκρινιάζουν γιατί θέλουν κάτι και δεν τους το δίνει η μαμά τους.
Αυτά είναι τα νέα μας όσον αφορά το μινιλιμαστικό φαγητό μας του αδυνατίσματος δια του περιορισμού της ποσότητος της τροφής στο απολύτως αναγκαίο.

Συνάντησα σήμερα μια γνωστή μου στη διάβαση.

-Τί κάνετε; με ρωτάει.
-Αισιοδοξώ, της λέω.
-Πώς αισιοδοξείτε με όλα αυτά που συμβαίνουν;
- Με το ζόρι, της λέω. Τί λέει το Ευαγγέλιο; Ο Απόστολος Παύλος συγκεκριμένα: "Και οι έχοντες γυναίκες ως μη έχοντες. Και οι κλαίοντες ως μην κλαίοντες."

Διπλά χαμένος αυτός που δεν πιστεύει στο Θεό.

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Αυτός που δεν πιστεύει στο Θεό είναι διπλά χαμένος. Μια φορά είναι χαμένος, αν πράγματι υπάρχει Θεός. Και δεύτερη φορά είναι χαμένος, κι αν ακόμα δεν υπάρχει , γιατί όλο αυτό το χρόνο, ώσπου να αποδειχθεί ότι δεν υπάρχει, δε χαίρεται τα δώρα που χαρίζει η Πίστη.

Περί του ασυνειδήτου

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Για το ασυνείδητο ξέρω αυτά τα δύο πράγματα: το περιστατικό με τη γυναίκα του Λωτ και τον Αρχιμήδη που αναζητούσε να βρει τόπο σταθερό να πατήσει, για να μετακινήσει τα πάντα, (απ'΄ το σκοτάδι στο φως).
Το Ευαγγέλιο σχετικά με αυτά λέει, "θα γνωρίσετε την αλήθεια και η αλήθεια θα σας ελευθερώσει.
Στην καθημερινή ζωή δυο φράσεις πρέπει να έχουμε υπόψη και να τις εφαρμόζουμε για να μην μπλέκουμε με τους δαίμονες του ασυνειδήτου;
1. Περασμένα ξεχασμένα
2. Κανένας δεν μπορεί να βάλει άλλο θεμέλιο στη ζωή του από αυτό που υπάρχει και που είναι ο Χριστός!

ΟΙ ΑΞΙΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΥΠΟ ΔΙΩΓΜΟΝ

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

-Να συνειδητοποιήσουμε για ποιό λόγο ψευτίζουν και γελοιοποιούνται οι αξίες της ζωής; Για ποιό λόγο άραγε;
Πολλοί, νομίζουν για το χρήμα. Δε θέλουν το χρήμα. Το χρήμα είναι δικό τους.
Θέλουν την υποταγή όλων των ανθρώπων. Με την υποταγή θα μειώσουν τον πληθυσμό της Γης.
-Γιατί θέλουν να τον μειώσουν;
-Γιατί το σύνδρομο του πλούτου είναι ο ενδόμυχος, ενστικτώδης , φόβος του υπερπληθυσμού.
-Και πώς θα πετύχουν με την υποταγή τη μείωση του πληθυσμού με άλλους τρόπους,, εκτός απ τους γνωστούς, δηλαδή την πείνα, τη φτώχεια, τους πολέμους, τις αρρώστιες κ.ά.;
-Θα τον πετύχουν γιατί ο υποταγμένος δεν υπερασπίζεται τον εαυτό του ούτε τις αξίες της ζωής , ιδίως όταν έχει πειστεί ότι δεν υπάρχουν ή είναι ψεύτικες;

Πώς προδίδεται η Ελλάς

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Ο δίκαιος πολεμάει στο πνευματικό επίπεδο. Εκεί είναι δυνατός, ενώ ο εχθρός του στο πνευματικό επίπεδο ,είναι εξασθενημένος. Ο άδικος πολεμάει στο υλιστικό επίπεδο, όπου είναι δυνατός, ενώ ο δίκαιος στο υλιστικό επίπεδο αμύνεται σαν ηττημένος.
Παράδειγμα, η Ελλάδα για το Όνομα της Μακεδονίας παραδίδει τα όπλα της , που είναι το πνευματικό επίπεδο, για να σέρνεται στο άδικο , υλιστικό επίπεδο , και να εκλιπαρεί κάποιο συμβιβασμό, σαν ηττημένη δίχως μάχη! Αντί να αποκαλύψει στη διεθνή κοινότητα το καταγέλαστο επιχείρημα των εχθρών της.

Αυτή είναι η προδοσία εις βάρος της Ελλάδος Η Ελλάδα παραδίδεται άαπλη κι ανυπεράσπιστη στον εχθρό.Η ίδια προδοσία εις βάρος της Ελλάδος γίνεται για το χρέος. Αγνοείται το επονείδιστο και ανήθικο του χρέους, δηλαδή το πνευματικό επίπεδο, όπου πρέπει να διεξάγει τους αγώνες του ο δίκαιος, και η Ελλάδα νυχτομαχεί σαν να είναι άδικη και ηττημένη.

Αόρατος πόλεμος

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Παλιά, στα χωριά μας, οι άνθρωποι ρωτούσαν ο ένας τον άλλος, πώς πολεμάνε, γνώριζαν ότι η ζωή ήταν πόλεμος. Πώς απαντούσαν άραγε στην ερώτηση αυτή; Δεν απαντούσαν όλοι το ίδιο. Άλλοι απαντούσαν ως νικητές κι άλλοι απαντούσαν ως ηττημένοι. Και τώρα το ερώτημα αυτό γίνεται χωρίς επίγνωση κι οι απαντήσεις είναι ίδιες απαντήσεις των νικητών κι απαντήσεις των ηττημένων.
Σήμερα με απασχολούσε το ερώτημα, γιατί στην κάθε δυσκολία, δεν καταφεύγω αμέσως στον Ιησού, αλλά προσπαθώ να την αντιμετωπίσω μόνος μου, αν και αμέτρητες φορές έχω νικηθεί; Γιατί δε ζητώ τη βοήθεια του Ιησού; Δεν καταφεύγω στον Ιησού αν και έχω διαβάσει πολλά θρησκευτικά β ιβλία, που εξηγούν τη δύναμη της προσευχής; Αντιθέτως, ο παππούς μου , ο μακαρίτης Αγγελάκης ΚΟτίσας, εκ Δεσκάτης Γρεβενών, με τις γνώσεις των πρώτων τάξεων του δημοτικού σχολείου γνώριζε να κάνει αναγωγή από το υλικό επίπεδο στο πνευματικό. Όταν δεχόταν μια πρόκληση στο υλικό επίπεδο, την αντιμετώπιζε στο πνευματικό επίπεδο, όπου η πρόκληση έχανε την ισχύν της. Μια φορά τον πείραξε κάποιος λέγοντάς του, ότι απέτυχε να γίνει πλούσιος στην Αμερική, όπως έγιναν πολλοί άλλοι. Ο παππούς μου, υπήρξε το πρόσωπο που λάτρεψα γιατί ήταν ήσυχος, ειρηνικός και γλυκύτατος. Δεν τον άκουσα ποτέ να κρίνει κανέναν. Τους αγαπούσε όλους, Ο παππούς μου δεν αντιμετώπισε την πρόκληση στο υλικό επίπεδο, αλλά στο πνευματικό επίπεδο. Είμαι πλούσιος, είπε σ’ αυτόν που τον πείραξε. Φτωχός είναι ο διάβολος.
Διάβασα το Ευαγγέλιο έχοντας στο νου μου την ερώτηση, γιατί δεν επικαλούμαι τον Ιησού στα εμπόδια και στις δυσκολίες που συναντώ στη ζωή μου. Να τι γράφει το Ευαγγέλιο του Λουκά στο πρωτότυπο και μετά σε μετάφραση:
«Είπεν ο Κύριος τοις εαυτού Μαθηταίς: Θέσθε υμείς είς τα ώτα υμών τους λόγους τούτους. Ο γαρ Υιός του ανθρώπου μέλλει παραδίδοσθαι εις χείρας ανθρώπων. ΟΙ δε ηγνόουν το ρήμα τούτο και ην παρακεκαλυμμένον απ΄ αυτών, ίνω μη αίσθωνται αυτό. Και εφοβούντο ερωτήσαι αυτόν περι του ρήματος τούτου. »
(Είπε ο Κύριος στους Μαθητές Του. Ακούστε καλά τα λόγια αυτά: Ο Υιός του Ανθρώπου θα παραδοθεί σε χέρια ανθρώπων. Εκείνοι όμως δεν καταλάβαιναν αυτά τα λόγια. Το νόημά τους ήταν κρυμμένο για να μην το καταλάβουν, και φοβούνταν να τον ρωτήσουν ποια σημασία είχαν τα λόγια του.)
Οι Μαθητές του Ιησού αγνοούσαν ότι ο Λόγος του Θεού ήταν κρυμμένος στο επίπεδο του κόσμου της εποχής τους, δηλαδή στο υλικό επίπεδο. Και το αγνοούσαν, γιατί δεν είχαν δει το πάθος του Ιησού ούτε το θάνατό του και την Ανάστασή Του. Ενώ ο παππούς μου δεν αγνοούσε ότι ο Ιησους είναι μαζί του στον κόσμο, ως νικητής του κόσμου, διότι βίωνε στην Εκκλησία τα Άγια Πάθη του Ιησού και την Ανάσταση. Όταν μας βρίσκουν δυσκολίες και εμπόδια και δεν καταφεύγουμε στον Ιησού, αλλά προσπαθούμε να τα αντιμετωπίσουμε μόνοι και αβοήθητοι είμαστε στη θέση των μαθητών του Ιησού που δεν είχαν δει την Ανάσταση. Δε βλέπουμε κι εμείς την Ανάσαση του Ιησού και την νίκη του κόσμου. Ακούμε στην Εκκλησία του λόγια του Ιησού «θαρσείτε, εγώ νενίκηκα τον κόσμο», ( έχετε θάρρος, εγώ νίκησα τον κόσμο), αλλά δεν έχουμε επίγνωση κάθε στιγμή, ποια είναι η σημασία τους. Έτσι δεν πολεμάμε ως νικητές, αλλά ως ητττημένοι.

Ο αγώνας με το δαίμονα

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Στον αγώνα με το δαίμονα έχουμε να αντιμετωπίσουμε άλλοτε ένα "λιοντάρι" ΄κι άλλοτε ένα μυρμήγκι. Όταν αγωνιζόμαστε με το δαίμονα στο υλιστικό επίπεδο, ο δαίμονας είναι δυνατός σαν λιοντάρι κι όταν αγωνιζόμαστε σε ένα ανώτερο επίπεδο, στο πνευματικό, ο δαίμονας είναι αδύνατος σαν ένα μυρμήγκι.

Η επιλογή είναι δική μας , πού να δώσουμε τον αγώνα μας και η έκβαση είναι πάντα γνωστή. Δεν μπορούμε να αρνηθούμε ότι δεν ξέρουμε τον τόπο στον οποίο πολεμάμε.

Όταν μια φορά πήγε ο δαίμονας να πειράξει τον Άγιο Παϊσιο, ο Άγιος του είπε, εντάξει, αλλά πάμε πρώτα να προσκυνήσουμε τον Ιησού Χριστό κι ο δαίμονας στο άκουσμα του ΟΝόματος του Ιησού, εξαφανίστηκε.

Το άνοιγμα της Τέταρτης Σφραγίδας (Ε)

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

ΠΗΓΗ: ΠΡΟΣΛΑΛΙΑ

Ο Γ’ Παγκόσμιος Πόλεμος μαίνεται, έστω κι αν δεν γίνεται αντιληπτός δια γυμνού οφθαλμού, στην καθημερινότητα της ζωής μας.
(Μαρία-Νεγρεπόντη Δελιβάνη, Στη Δίνη του Γ’ Π.Π.)

Κάποτε, οι Μαθητές του Ιησού, ταξιδεύοντας στην τρικυμισμένη θάλασσα της Γαλιλαίας, είδαν τον Ιησού να περπατάει πάνω στα κύματα και τρόμαξαν. Νόμισαν ότι βλέπουν φάντασμα. «Μη φοβάστε», τους λέει ο Ιησούς, «εγώ είμαι». «Μη φοβάστε»: Αυτά τα λόγια απευθύνει πάντα ο Ιησούς, όταν εμφανίζεται στους Μαθητές Του. Τα ίδια λόγια, νιώθουμε ότι απευθύνει και σε μας, όταν στον φόβο μας, ζητάμε το έλεός Του. Ο Ιησούς συμβαδίζει με την αποθάρρυνση. Είναι μαζί μας κάθε φορά που ο φόβος μας πειράζει. Ο Ιησούς ίδρυσε την Εκκλησία όχι σαν μια θρησκεία, αλλά ως μια Ιατρική Επιστήμη, η οποία θεραπεύει τον φόβο. Ότι η αγάπη διώχνει τον φόβο, είναι ίσως η κεντρική ιδέα της ιατρικής του Ευαγγελίου. Τώρα ο φόβος χρησιμοποιείται ως μέσον πολιτικής χειραγώγησης. Ο φόβος του θανάτου από την πείνα ή από τα όπλα του πολέμου, κυριαρχεί παντού και μπορεί να καταστρέψει τον κόσμο. Ο φόβος αντί να διώχνει τον θάνατο τον προσελκύει. Παράδειγμα η αυτοκτονία ως μια πράξη απελπισίας. Ο πλούτος, πάλι, με τον ενδόμυχο φόβο του υπερπληθυσμού («να μείνουμε λίγοι και καλοί») αντί να φέρνει την ειρήνη, δημιουργεί πολέμους με τα όπλα που κατασκευάζουν και εμπορεύονται τα πλούσια βιομηχανικά κράτη. Ο φόβος του πυρηνικού πολέμου και του θανάτου από την πείνα οδηγεί την ανθρωπότητα στην αυτοκτονία.

Ο Τόμας Στέρνς Έλιοτ, ο βραβευμένος με Νόμπελ Αμερικανός ποιητής, κάνει έκκληση να σταματήσει η αυτοκτονία της ανθρωπότητας. Στην αρχή σκέφτηκα η έκκλησή του απευθύνεται στους ηγέτες των λαών και στην ελίτ του πλούτου. Ότι αυτοί μπορούν να εμποδίσουν την αυτοκτονία της ανθρωπότητας, αλλά αυτοί την επισπεύδουν! Αργότερα κατάλαβα ότι η έκκληση του Έλιοτ απευθύνεται προς όλους. Ο Έλιοτ, ως χριστιανός, γνωρίζει ότι η επιθυμία του πλούτου και ο ενδόμυχος φόβος του για τον υπερπληθυσμό, προκαλεί τους πολέμους. Ο Έλιοτ καλεί όλους τους ανθρώπους να συνειδητοποιήσουν τον ενδόμυχο φόβο τους και να τον θεραπεύσουν. Ο φιλελευθερισμός χρησιμοποιεί τους ανθρώπους ως μέσον για την κυκλοφορία του χρήματος.

Εφτά σφραγίδες σφραγίζουν τις πληγές και τα βάσανα του ανθρώπου στο βιβλίο της Αποκαλύψεως. Ο συγγραφέας του, ο Ευαγγελιστής Ιωάννης περιγράφει τις πληγές και τα βάσανα του ανθρώπου, με ποιητικό τρόπο. Είναι άραγε οι εφτά σφραγίδες της Αποκαλύψεως ένα σύμβολο του Ασυνειδήτου, που κατευθύνει τη ζωή μας; Ασυνείδητο είναι το άγνωστο, το σκοτεινό που υπάρχει μέσα μας και κατευθύνει τη ζωή μας. Δεν ξέρουμε τι κάνουμε και γιατί.

Στο άνοιγμα της Τέταρτης σφραγίδας, αυτής που πιθανόν, απεικονίζει τις πληγές της εποχής μας, η Αποκάλυψη γράφει: «Και ότε ήνοιξε την σφραγίδα την τετάρτην, ήκουσα φωνήν του τετάρτου ζώου λέγοντος, έρχου. Και είδον, και ιδού ίππος χλωρός, και ο καθήμενος επάνω αυτού, όνομα αυτώ ο θάνατος, και ο άδης ηκολούθει μετ’ αυτού. Και εδόθη αυτώ εξουσία επί το τέταρτον της γης, αποκτείναι εν ρομφαία και εν λιμώ και εν θανάτω και υπό των θηρίων της γης.» (Και όταν άνοιξε την τέταρτη σφραγίδα, άκουσα φωνή του τέταρτου ζωντανού όντος και ιδού, ίππος χλωρός και ο αναβάτης ονομάζεται θάνατος και ο Άδης ακολουθούσε κατόπιν του. Και τους δόθηκε εξουσία πάνω στο τέταρτο της γης να φονεύουν με ρομφαία και με πείνα και με θάνατο και με θηρία της γης).

Ο θάνατος επάνω στον χλωρό ίππο, ως μία εικόνα στο βιβλίο της Αποκαλύψεως του Ιωάννη, είναι φανερό ότι συμβολίζει τον πόλεμο. Στους πολέμους θανατώνονται οι νέοι, τα χλωρά βλαστάρια των ανθρώπων. Είναι άραγε η Τέταρτη Σφραγίδα μια προφητεία που επαληθεύεται στην εποχή μας; Θεός φυλάξει! Η Αποκάλυψη μιλάει μεταφορικά. Δεν επιδέχεται ερμηνεία κατά γράμμα. Οι προφητείες δεν είναι μαντείες. Η κύρια αποστολή τους είναι η διδασκαλία. Ο μεταφορικός τρόπος έκφρασης, απαιτεί πνευματική ερμηνεία. Η ποίηση δεν είναι απλή ανάγνωση, αλλά μέθεξη στο πνεύμα του ποιήματος. Μια παροιμία λέει, εκείνος που έχει δυνατό το πνεύμα του, δεν έχει θέση στον θάνατο. Όταν οι άνθρωποι είναι δυνατοί στο πνεύμα υπερασπίζονται την ελευθερία, την ειρήνη, τη δικαιοσύνη. Δεν θα καταντούσε η χώρα μας σε αυτήν την κατάσταση ανελευθερίας, μια αποικία τοκογλύφων, αν η γενιά που αφήνει τα παιδιά της άνεργα ή τα στέλνει στην ξενιτιά, υπερασπιζόταν την ελευθερία.

Γιατί υπάρχει τόση αδικία στον κόσμο; Πολλοί χρησιμοποιούν την αδικία ως επιχείρημα για να αρνούνται την ύπαρξη του Θεού. Σαν να είναι ο Θεός υπεύθυνος για το Κακό, και όχι αυτός που διαπράττει το Κακό. Ο Θεός δεν δημιούργησε την κτίση για τη φθορά ούτε τη ζωή για τον θάνατο. Ξέρουμε καλά, από την εμπειρία μας ότι η κτίση υποτάχθηκε στη φθορά. Η κτίση, λέει ο Απόστολος Παύλος, στενάζει και κραυγάζει από τον πόνο. Ο άνθρωπος προσκολλημένος στα εφήμερα, γίνεται χειρότερος από την άλογη κτίση. Όπως ο άσωτος υιός της Παραβολής, απομακρύνεται από τον ουράνιο Πατέρα του, για να μην τον ελέγχει η συνείδησή του, όταν ξοδεύει τη ζωή του στη ματαιότητα. «Εξέλιπον αι ημέραι ημών εν ματαιότητι». (Ψαλμός).

Αφού όλα επιτρέπονται, λέει ο Σαρτρ, δεν υπάρχει Θεός. Ο Σαρτρ δεν ενδιαφέρεται για την πίστη του στον Θεό, αλλά για την πίστη του, ως κομμουνιστής, στη βιοθεωρία του υλισμού. Ο συλλογισμός του είναι εσφαλμένος. Το αντίθετο ισχύει. Ακριβώς το ότι επιτρέπονται όλα, μαρτυρεί ότι υπάρχει ο Θεός. Ο Σαρτρ δεν στηρίζει τον συλλογισμό του στην πραγματικότητα, αλλά στις ιδέες του περί υλισμού. Διαφορετικά, θα αναρωτιόταν: Αν ο κόσμος είναι έτσι από την αρχή, γιατί πονάω για την αδικία που υπάρχει; Πώς ξέρω ότι υπάρχει δικαιοσύνη; Πώς γνώριζε ο Κάϊν ότι σκότωσε άδικα τον αδελφό του Άβελ και ήθελε να κρύβεται, γιατί όποιος τον συναντούσε θα τον σκότωνε; Ο Θεός του έβαλε ένα σημάδι, για να μην τον σκοτώνει όποιος τον βλέπει. Ποιος φύτεψε μέσα στους πρώτους ανθρώπους το αίσθημα της δικαιοσύνης, αν δεν υπάρχει Θεός και ζωή κοντά στον Θεό ούτε συνείδηση και συνειδητή κατεύθυνση της ζωής;

Αυτά θα σκεφτόταν ο Σαρτρ, αν στήριζε τους συλλογισμούς του στην πραγματικότητα. Ο Θεός υπάρχει και το Πνεύμα Του θλίβεται, όπως θλίβεται το πνεύμα του ανθρώπου από την αδικία που υπάρχει στον κόσμο. Αν όλα τελειώνουν εδώ, με τον θρίαμβο του σκότους του αιώνος τούτου, η δικαιοσύνη και κάθε αρετή δεν έχει λόγο υπάρξεως και δεν υπάρχει. Αν η αδικία ήταν η κανονική εξέλιξη και δεν ήταν παρέκκλιση και φθορά, πώς η αδικία δεν βοηθάει τη ζωή, αλλά την καταστρέφει, προκαλώντας φθορά τόσο στο πνεύμα όσο και στο σώμα;

Ο Καζαντζάκης, επηρεασμένος από τη θεοσοφία και τον κομμουνισμό, λέει, πως δεν πιστεύει και δεν ελπίζει σε τίποτα και είναι ελεύθερος. Αυτός ο τρόπος σκέψης ταιριάζει απόλυτα στη νέα τάξη πραγμάτων, που επιθυμεί τη δύναμη χωρίς ηθικά όρια. Γνωρίζουμε καλά, πως η απελπισία δεσμεύει την ελευθερία του ανθρώπου. Κανείς δεν είναι ελεύθερος στην απελπισία του. Η απελπισία οδηγεί τον άνθρωπο δέσμιο στην αυτοκτονία. Άραγε, αυτόν τον τύπο του απελπισμένου ανθρώπου, έχει σκοπό τον τελευταίο καιρό, να δημιουργήσει η ελίτ του χρήματος που κυβερνάει τον κόσμο; Δική της επιλογή είναι οι άθεοι υπουργοί και πρωθυπουργοί σε μια χριστιανική χώρα, όπως η Ελλάδα;

Να συνειδητοποιήσουμε τις αιτίες του φόβου, για να τις θεραπεύσουμε κοντά στον Ιησού Χριστό. Αυτή είναι η νίκη που νικάει τον κόσμο, η πίστη ότι ο Ιησούς είναι ο Υιός του Θεού. Κανένας δεν μπορεί να βάλει άλλο θεμέλιο εκτός από αυτό που υπάρχει. «Ο μη ων μετ’ εμού κατ’ εμού εστί και ο μη συνάγων μετ’ εμού, σκορπίζει.» (Όποιος δεν είναι με το μέρος μου, είναι εναντίον μου, κι όποιος δεν μαζεύει μαζί μου, σκορπίζει.) (Λουκ.ΙΑ’ 23).