24.3.16

Οι απάτριδες Σίσυφοι

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

-Πατρίδα είναι όπου περνάς καλά. Αν περνάς καλύτερα στην Γερμανία παρά στην Ελλάδα, πατρίδα σου είναι η Γερμανία.
-Κι όταν περνάς καλύτερα αλλού παρά στην Γερμανία;
-Θα πας αλλού όπου περνάς καλύτερα παρά στην Γερμανία
-Και δεν θα έχεις κανένα δεσμό με την Ελλάδα ή με την Γερμανία ή με το αλλού; Θα ανεβοκατεβαίνεις αιώνια ξένος παντού; Ένας Σίσυφος του ορθολογιστικού παραλογισμού;

Ξένος δεν είσαι γιατί δεν γνωρίζεις τον τόπο, αλλά γιατί ο τόπος δεν σε γνωρίζει. Μόνος ο ανέραστος που δεν αγάπησε τίποτα και δεν έχει εμπειρία της αγάπης, γίνεται ένας Σίσυφος. Δεν αγάπησε ούτε την μάνα του. Ο Ξένος του Καμύ τουλάχιστον αγάπησε την μάνα του. Αρχίζει με τα λόγια: "Σήμερα πέθανε η μητέρα μου".

Το αιώνιο μαρτύριο του Σισύφου  δεν είναι παρά  η πίκρα της αποξένωσης.  Και γιατί έγινε Σίσυφος; Γιατί υποτίμησε την πατρίδα του. Χωρίς πατρίδα ούτε οικογένεια έχεις ούτε φίλους αληθινούς.

Η τιμωρία του Σισύφου είναι ότι σκοτώνει ο ίδιος την άμεση επαφή με το  παιδί του, με τον αδερφό του, και με τον φίλο του.

Έλεος πού θα περνάς καλά, αν δεν έχεις επικοινωνία, ανόητε  Σίσυφε;

Η τραγωδία της ανθρωπότητας είναι όσοι δεν είχαν ποτέ εμπειρία της αγάπης. Τα χρήματα  έγιναν  για επικοινωνούν οι άνθρωποι . Οι ανέραστοι αντιστρέφουν  τον κόσμο και οι άνθρωποι γίνονται για να κυκλοφορούν τα χρήματα.

Ετικέτες
Υποκρισία, Σίσυφος, αποξένωση, πατρίδα, επικοινωνία

2 σχόλια:

Α. Παπαγιάννης είπε...

Πολύ ταιριαστό το παράδειγμα του Σισύφου. Θα πρόσθετα μια υποσημείωση: η πατρίδα (και οι θεσμοί της) να φέρεται ως μάνα και όχι ως μητριά προς τα παιδιά της. Αλλά βέβαια την πατρίδα δεν την αποτελούν (μόνο) οι θεσμοί και οι άρχοντες, κάτι που συχνά λησμονούμε.
Χρόνια πολλά και καλά για τη σημερινή διπλή γιορτή!

Μόσχος Λαγκουβάρδος είπε...

Επίσης Χρόνια Πολλά! Ευχαριστώ για το σχόλιό σας. "Πατρίδα σαν τον ήλιο σου, ήλιος αλλού δεν λάμπει". Η στάση μας απέναντι στην πατρίδα έχει αλλάξει. Γίναμε μονοφυσίτες. Προσέχουμε περισσότερο τα δικαιώματα και τους νόμους και όχι τον τόπο αυτόν, που κινδυνεύουμε να τον χάσουμε. Όπως όταν χάνει κανείς το σπίτι και μένει με τα συμβόλαια στα χέρια. Αυτός ο δεσμός, δεν έχει να κάνει με την ιδέα της Πατρίδας, ως μητέρας, που οπωσδήποτε πρέπει να υπάρχει. Αλλά τώρα τα πράγματα είναι χειρότερα. Κινδυνεύουμε να γίνουμε περιπλανώμενοι ανέστιοι και πλάνητες. Δεν τον πονάμε τον τόπο. Ο διαφωτισμός και ο ορθολογισμός ανέβασε τον άνθρωπο στον εγκέφαλο. Επικρατεί η αίρεση του Γνωστικισμού, αν δεν κάνω λάθος. Ο αγώνας τους πνευματικού ανθρώπου είναι να διαλύσει το ζόφο της σύγχυσης για να αποκτήσουν πάλι τα πράγματα την έννοιά τους.