Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
1. Όλα τα έμβια όντα έχουν ανάγκη να αναπνέουν και να τρέφονται , οι άνθρωποι επί πλέον έχουν ανάγκες πνευματικές. Δεν ζούνε μόνο με τροφή. «Ουκ επ΄ άρτω μόνον ζήσεται άνθρωπος».
2.Αυτές είναι οι ανάγκες για τις οποίες το αρχαίο ρητό «ανάγκα και θεοί πείθονται» , λέει πως στην ανάγκη πείθονται όλα τα πλάσματα, ακόμα κι οι θεοί, που ήταν πλάσματα της φαντασίας των αρχαίων.
3.Σε μας τους χριστιανούς αποκαλύφθηκε μέσω των προφητών και του Ιδίου του Ιησού Χριστού του Υιού του Θεού του ζώντος, ότι ο Θεός είναι ο Δημιουργός του κόσμου, το μόνο Ον, που βρίσκεται υπεράνω των αναγκών.
4.Εμείς πρέπει να αγωνιζόμαστε να ικανοποιούμε τις πραγματικές ανάγκες της ψυχής και του σώματος και τις μη πραγματικές , τις τεχνητές ανάγκες που δημιουργούνται για το κέρδος, την εκμετάλλευση και την καταπίεση των ανθρώπων.
5.Οι ανάγκες του ανθρώπου είναι ,όπως είπαμε, πνευματικές, ψυχικές και σωματικές κι οι ασθένειες επίσης είναι ασθένειες πνευματικές, ψυχικές και σωματικές. Εννοείται ότι η αρρώστια στο πνεύμα και στην ψυχή δεν έχει την ίδια έννοια με την σωματική αρρώστια. Ως αρρώστια στο πνεύμα και στην ψυχή, εννοούμε καταστάσεις πνευματικές και ψυχικές που παρεμποδίζουν την ελευθερία μας και έχουν ανάγκη θεραπείας.
6. Η ανθρώπινη φύση πλάστηκε από το Θεό να είναι ελεύθερη από τον καταναγκασμό των αναγκών και από τις ασθένειες. Με την ανυπακοή και την πτώση των πρωτοπλάστων αρρώστησε η ρίζα του δέντρου της ανθρωπότητας και η αρρώστια της ανυπακοής και της πτώσης μεταβιβάστηκε σε όλο το δέντρο, σε ολόκληρο τον Αδάμ, όπως ονομάζεται η ανθρωπότητα. Από τότε ο άνθρωπος μπήκε κάτω από το ζυγό των αναγκών.
7. Ο Θεός είπε προς τους πρωτοπλάστους ότι θα ζουν με τον ιδρώτα του προσώπου τους. Οι συνέπειες αυτές της πτώσης του ανθρώπου μεταβιβάστηκαν σε όλη τη δημιουργία , η οποία υπάρχει χάριν του ανθρώπου.
8. Μετά την πτώση του ανθρώπου, η έμφυτη ελευθερία από τις ανάγκες, είναι πλέον κατορθωτή μόνον με τη χάρη του Θεού. Με τη χάρη του Θεού γίνεται και ο άνθρωπος αυτό που είναι μόνον ο Θεός, υπεράνω των αναγκών.
9. Πότε ανυψώνεται η ανθρώπινη φύση επάνω από τις πνευματικές, ψυχικές και σωματικές ανάγκες της; Πώς γίνεται η θεραπεία αυτή; Η μακαρίτισσα η μητέρα μου έλεγε «πηγαίνω στην Εκκλησία άρρωστη και γυρίζω υγιής.» Ο δε παππούς μου έλεγε πάντα την ευχή «στο Θεό ν’ αρέσει». Ήξερε πως η καλύτερη ζωή γι΄ αυτόν, η ζωή που ήθελε να ζει, είναι η ζωή που αρέσει στο Θεό και το ίδιο συμβούλευε κι εμένα να ζω. .
10. Πού θα βρούμε τη ζωή που αρέσει στο Θεό; Ποιος έχει το πρότυπο του ανθρώπου ο οποίος ζει όπως αρέσει στο Θεό; Εμείς γνωρίζουμε ότι το πρότυπο της ζωής που αρέσει στο Θεό είναι ο Χριστός, καθώς ο Ίδιος είπε «Εγώ είμαι η Οδός και η Αλήθεια και η Ζωή, Ουδείς μετέβη προς τον Πατέρα ειμή δι΄ εμού. Πηγαίνουμε λοιπόν στην Εκκλησία για να μετέχουμε στη ζωή του Θεού και για να είμαστε κι εμείς με τη χάρη του Θεού, θεοί, δηλαδή ελεύθεροι από την καταπίεση των αναγκών.
12. Ενωμένοι με το Θεό είμαστε ελεύθεροι. Αυτός είναι ο σκοπός της ζωής μας η ένωση με το Θεό, η «Θέωση», όπως ονομάζεται στη γλώσσα της Εκκλησίας. Γι’ αυτό πηγαίνουμε στην Εκκλησία, για να νιώσουμε ελεύθεροι από την καταπίεση των αναγκών. Δεν ισχύουν στην Εκκλησία διακρίσεις πλούτου, μόρφωσης, ομορφιάς ή δύναμης. .Όλοι, πλούσιοι, φτωχοί, επιστήμονες, χειρώνακτες, γραμματισμένοι, ολιγογράμματοι, άντρες γυναίκες, παιδιά, νέοι , γέροι έχουμε ανάγκη από το έλεος του Θεού για να είμαστε ελεύθεροι από τις πνευματικές, τις ψυχικές , τις σωματικές ασθένειες. Και από την αντίστοιχη πνευματική ψυχική και σωματική καταπίεση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου