ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ; ΟΧΙ, ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

1. Είμαι εναντίον της τηλεόρασης. Τη θεωρώ ένα δυνατό εργαλείο στα χέρια του Εχθρού.

2. Ο άνθρωπος είναι αυτό που σκέφτεται.

3. Όπως λέει η Αγία Γραφή «εν εικόνι διαπορεύεται πας άνθρωπος», δηλαδή κάθε άνθρωπος σχηματίζει μια εικόνα για τον κόσμο και μέσα σ΄ αυτήν πορεύεται.

4. Σκεφτόμαστε ελεύθερα ή μπαίνουν σκέψεις στο μυαλό μας, που δεν ξέρουμε από πού έρχονται και τι θέλουν;

5. Η χειραγώγηση του ανθρώπου στην εποχή μας είναι επιστήμη. Οι καθοδηγητές  διαμορφώνουν και το χαρακτήρα των θυμάτων.

6. Σχεδόν κανείς από μας δεν προσέχει τις σκέψεις που μπαίνουν στο μυαλό του. Προσέχουμε το σώμα μας, το διαμέρισμά μας , το αυτοκίνητό μας , την εργασία μας , αλλά δεν προσέχουμε  τις σκέψεις που ρυπαίνουν τον εσωτερικό μας άνθρωπο.

7.Να προσέχεις τι σκέφτεσαι.. Αυτό που σκέφτεσαι θα γίνει. Ιδίως αυτό που εύχεσαι ή αυτό που καταριέσαι. Κάποιος φοβόταν ότι θα πέσει στο πηγάδι. Πάλεψε χρόνια για να νικήσει τη σκέψη αυτή, αλλά η σκέψη τον νίκησε κι έπεσε στο πηγάδι.

8. Όπως γίνεται με τα άτομα έτσι γίνεται και με τους λαούς. Όταν ήταν ο Εχθρός να επιβάλει στρατιωτική δικτατορία στην Ελλάδα, όλοι ενθαρρύνονταν να σκέφτονται με τον ίδιο τρόπο: «Δεν θα βρεθεί ένας λοχίας;» Ώσπου ο λοχίας βρέθηκε.


9. Γιατί όχι τηλεόραση; Κυρίως γιατί αναιρεί όλη την Ορθόδοξη Ησυχαστική Παράδοση, αυτό που στην εκκλησιαστική γλώσσα λέγεται «Νηπτική Ζωή» της διαρκούς μνήμης του Θεού και της Καρδιακής Προσευχής του Ιησού.

10. Η τηλεόραση δεν αντιμάχεται το πνεύμα. Μακάρι να το έκανε. Η τηλεόραση κάνει κάτι πολύ χειρότερο: Υποκαθιστά το πνεύμα. Παίρνει τη θέση που ανήκει στο πνεύμα. Είναι οι τραπεζίτες και οι έμποροι που έδιωξε ο Ιησούς απ΄ το ναό του Θεού. Μετατρέπει τον ναό του Θεού εις οίκον εμπορίου.

ΣΗΜΕΙΑ

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Ψες το βράδυ βλέπω στον ύπνο μου αυτό το όνειρο: Βρίσκομα μπροστά σ΄ ένα κτήριο νεοκλασικό που μ΄ αρέσει να το κοιτάζω. Δίπλα μου είναι ένας κήπος, από όπου ακούγονται γυναικείες φωνές. Λένε ότι δεν προσέχω την εμφάνισή μου. Ένας δικηγόρος, ένας συμπαθητικός νέος, μου δείχνει το φθαρμένο μου σακκάκι. Θέλω να το βγάλω και βλέπω μπροστά μου ωραία λευκά πουκάμισα. Το συναίσθημα που νιώθω είναι η δυσαρέσκεια. Δεν μ’ αρέσει να μιλώ παρά μόνο για το Θεό.

ΣΧΟΛΙΟ:
Οι Πατέρες λένε να μην προσέχουμε τα όνειρα. Πράγματι το μόνο που μπορούμε να δούμε σ΄ αυτά είναι τα συναισθήματα που νιώθουμε εξαιτίας τους,. Το πιο πιθανόν είναι ότι αποτελούνται από κομμάτια σκέψεων που κάνουμε την προηγούμενη μέρα.
Με απασχολεί η εδομαδιαία εκπομπή μου στο τοπικό ραδιόφωνο. Μου φαίνεται ότι μιλώ για θέματα που ούτε τα κατέχω, ούτε με ενδιαφέρουν. Δεν μ΄ αρέσει να μιλώ παρά μόνο για το Θεό και για ό,τι έχει σημείον αναφοράς το Θεό.

Στο κομοδίνο είναι ανοιχτό το βιβλίο που διάβαζα χθες. Είναι του οσίου Ιγνατίου Μπριαντσιανίνωφ «Προσευχή και Πλάνη». Ξναδιαβάζω αυτό που είχα υπογραμμίσει χθες το βράδυ:

«Όταν ο λόγος του Θεού αναζωογονεί την ψυχή, έχει σαν αποτέλεσμα να γεννηθεί μια ζωντανή πίστη στο Χριστό. Κι η ζωντανή πίστη κατά κάποιον τρόπο βλέπει το Χριστό. Ο χριστιανισμός αποκαλύπτεται μπροστά στα μάτια της, ενώ εξακολουθεί να παραμένει μυστήριο. Παραμένει άγνωστος, αλλά είναι σαφής και κατανοητός. Δεν καλύπτεται πια από αχλύ, από αδιαπέραστο καταπέτασμα, όπως γίνεται όταν η πίστη είναι νεκρή. Η ζωντανή πίστη είναι λόγος πνευματικός. Δεν έχει ανάγκη από σημεία του Χριστού. Και το μέγιστο από τα σημεία Του, η κορωνίδα των σημείων, είναι ο λόγος Του.» (Οσίου Ιγνατίου Μπριαντσανίνωφ, Προσευχή και Πλάνη, Έκδοση, Μετάφραση, Επιμέλεια Πέτρου Μπότση, Αθήνα 2007)

ΤΟ ΑΡΧΑΙΟ ΤΥΠΙΚΟ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΟΘΥΣΙΩΝ

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Στις γραμμές αυτές κάνουμε μια νύξη για το αρχαίο τυπικό των ανθρωποθυσιών , στο οποίο θα επανέλθουμε για να πούμε περισσότερα.

Τώρα θα πούμε μόνο πως το θύμα, που επιλέγεται για να γίνει ο αποδιοπομπαίος τράγος, παρακινείται από τους ίδιους τους διώκτες του, να διαπράξει αυτά για τα οποία θα το καταδικάσουν και θα το σφαγιάσουν.

Οι διώκτες επιλέγουν το θύμα τους γι΄ αυτόν ακριβώς το σκοπό: για να τραβήξει από αυτούς την εχθρότητα όλων και να τη συγκεντρώσει επάνω του. Έτσι και οι διώκτες ηρεμούν και η κοινότητα ησυχάζει.

Ο Γάλλος φιλόσοφος Ρενέ Ζιράρ στο βιβλίο του "Η αρχαία οδός των ασεβών" αναλύει το τυπικό του "αποδιοπομπαίου τράγου" με τέτοιο τρόπο, ώστε να βλέπει κανείς, όπως μέσα σε καθρέφτη, πώς εφαρμόζεται το αρχαίο αυτό τυπικό και από σύγχρονους λαούς, που δεν είναι ανάγκη βέβαια, να τους κατονομάσει. Το ότι όμως το τυπικό αντισταθμίζει την ενοχή κάποιων λαών δείχνει τους λαούς, που τους βαρύνει η ενοχή απέναντι στους άλλους λαούς.

Ο Ζιράρ φέρνει ένα παράδειγμα από τα χρόνια του κανιβαλισμού στα βορειοανατολικά της Βραζιλίας: " Αν και προοριζόμενοι για θυσία και για ανθρωποφαγικό τσιμπούσι οι αιχμάλωτοι των τελετουργικών πολέμων απολάμβαναν στην αρχή μεγάλου σεβασμού από τους απαγωγείς τους. (Απέβλεπαν στο να αποσπάσουν τη συναίνεσή τους* ) Τους έδιναν γυναίκες και γενικά τους παραχωρούσαν ορισμένα προνόμια. Η κατάσταση αυτή διαρκούσε μερικές φορές χρόνια ολόκληρα, έως την καθορισμένη μέρα που σφαγιάζονταν και καταβροχθίζονταν. Πρόκειται πάντα για το σχήμα της αρχαίας οδού, τέλεια προγραμματισμένο, με την προσθήκη του κανιβσλισμού, που δεν αλλάζει τίποτε ουσιαστικό στην υπόθεση" (ενέ Ζιράρ, Η Οδός των Ασεβών, Εκδόσεις Εξάντας, σελ.134)
____________________
*Σημείωση δική μου

Η ΕΥΘΥΝΗ ΜΑΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΛΟΓΟ

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

 "Ότι ο Θεός ο ειπών εκ σκότους φως λάμψαι, ος έλαμψεν εν ταις καρδίαις ημών προς φωτισμόν της γνώσεως της δόξης του Θεού εν προσώπω Ιησού Χριστού. Έχομεν δε τον θησαυρόν τούτον εν οστρακίνοις σκεύεσιν, ίνα η υπερβολή της δυνάμεως ή του Θεού και μη εξ ημών..." (Β' Κορ., Δ΄, 1-12)

Εδώ που φθάσαμε τώρα είτε από την άγνοιά μας είτε από την πονηρία μας , για να βγούμε από τη σύγχυση και για να βοηθήσουμε κι αυτούς που έρχονται, για να μην στερηθούμε το γραπτό μας λόγο, πρέπει καθένας από εμάς να παίρνει μια λέξη και να εμβαθύνει σ΄ αυτήν, που σημαίνει να την μελετάει για πολύ καιρό.

Με την ταχύτητα που χρησιμοποιούμε τις λέξεις και το λόγο αδικούμε και τον εαυτό μας, και τους άλλους.

Πώς μελετάμε και πώς εμβαθύνουμε στη λέξη; Κατ΄ αρχήν κατανοούμε την ανάγκη της ανανέωσης της κοινωνίας μας. Η συνειδητοποίηση της ανάγκης της ανανέωσης , μας αποκαλύπτει ότι ο μόνος τρόπος για να ανανεωθεί, με τη χάρη του Θεού, η κοινωνία μας και να βγει από τη σύγχυση είναι ο Λόγος.

Οι δυο ληστές που σταυρώθηκαν μαζί με τον Ιησού, ζήτησαν από τον Κύριο, ενώ βρίσκονταν επάνω στο σταυρό να τους σώσει. Κι οι δυο τους ζήτησαν το ίδιο , ο ένας όμως μιλούσε με επίγνωση, ενώ ο άλλος δεν ήξερε ούτε τί έλεγε, ούτε σε Ποιον μιλούσε, ούτε ποιος ήταν ο ίδιος.

Η εμβάθυνση στη λέξη είναι επίγνωση. Δεν είναι απλή γνώση. Είναι γνώση ότι γνωρίζουμε. Δεν είμαστε ερμηνευτικά λεξικά. Είμαστε άνθρωποι, που γνωρίζουμε τον εαυτό μας και γνωρίζουμε αυτά που γνωρίζουμε κι αυτά που αγνοούμε.

Ο Πόντιος Πιλάτος, στην υποκρισία του, ρώτησε τον Ιησού, τί είναι αλήθεια, γιατί ήθελε να μάθει την ερμηνεία της λέξης, ενώ περιφρονούσε την ουσία. Γιατί αν δεν περιφρονούσε την ουσία της Αλήθειας, δεν θα σταύρωνε Αυτόν που είναι η Αλήθεια.

ΑΘΕΙΣΜΟΣ, ΕΝΑΣ ΥΠΗΡΕΤΗΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Σε κάποιο σχολείο ο διευθυντής ζήτησε από τους γονείς να φέρουν γραπτές δηλώσεις ότι επιτρέπουν στα παιδιά τους τον εκκλησιασμό τους.

Με αυτόν τον τρόπο δίδεται η εντύπωση στους γονείς και σα παιδιά τους , ότι ο εκκλησιασμός δεν είναι μέλημα του σχολείου, αλλά των γονέων. Ότι είναι με άλλα λόγια ιδιωτική υπόθεση. Το σχολείο ενδιαφέρεται μάλλον, να απεκδυθεί την ευθύνη για τον εκκλησιασμό των παιδών.

Το μέτρο αυτό του σχολείου για τον εκκλησιασμό των μαθητών εκφράζει τουλάχιστον επιφύλαξη ως προς την καταλληλότητα του εκκλησιασμού για τους μαθητές του σχολείου.

Ένα τέτοιο μέτρο θα ήταν κατανοητό , αν επρόκειτο για την παρακαλούθηση της προβολής κάποιας κινηματογραφικής ταινίας, δια την οποία υπάρχουν βάσιμες αμφιβολίες ως προς το αν είναι κατάλληλη για μαθητές ή όχι.

Ας μην κρυβόμαστε όμως πίσω απ΄ το δάχτυλό μας. Το μέτρο αυτό εκφράζει προς τους γονείς και προς τα παιδιά τους την απαρέσκεια του σχολείου για τον εκκλησιασμό των μαθητών.

Με τέτοια μέτρα οι αθεϊστές νομίζουν ότι θέτουν προσκόμματα στην Εκκλησία και την δυσκολεύουν στην αποστολή της. Το αντίθετο ακριβώς συμβαίνει. Προσφέρουν πολύτιμη υπηρεσία στην Εκκλησία, γιατί καυτηριάζουν τα νεκρά μέλη της και την καθαρίζουν από τους ρύπους της. Η Εκκλησία ευγνωμονεί τον αθεϊσμο και τους αθεϊστές.

Από την άλλη μεριά, αισθάντεται οδύνη γι΄ αυτούς, διότι αλίμονο η στάση τους ενδέχεται να προκαλέσει τον σκανδαλισμό των γονέων και των παιδιών τους.

Και για τον σκανδαλισμό των γονέων, είναι μικρό το κακό. Έχουν άραγε επίγνωση οι δάσκαλοι των συνεπειών από τον σκανδαλισμό των παιδιών ; Συμφέρει, είπε ο Ιησούς, αυτόν που σκανδαλίζει τα παιδιά, να βάλει καλύτερα μια μεγάλη πέτρα γύρω στο λαιμό του , από αυτές που χρησιμοποιούν στους νερομύλους, και να πέσει στο νερό να πνιγεί, παρά να σκανδαλίζει παιδιά.

Ο ΜΠέρτραντ Ράσσελ, και όχι οι ουτοπιστές γράφει: « Καμιά θέρμη, κανένας ηρωισμός, καμιά ένταση σκέψης και αίσθηση δεν μπορούν να διατηρήσουν έναν άνθρωπο πέραν του τάφου.

Όλοι οι αγώνες όλων των εποχών, κάθε αφιέρωση, κάθε έμπνευση, ολόκληρη η λαμπρότητα της ανθρώπινης διάνοιας προορίζονται να εξαφανιστούν με το τέλος του ηλιακού συστήματος και ολοκληρος ο ναός των επιτευγμάτων του ανθρώπου θα ταφεί αναπόφευκτα κάτω από τα χαλάσματα των ερειπίων του σύμπαντος.

Όλα αυτά, αν δεν είναι πέρα από κάθε αμφισβήτηση, είναι σχεδόν βέβαια, ώστε καμιά φιλοσοφία που τα αμφισβητεί δεν έχει ελπίδα να σταθεί. Μόνο μέσα από τις αλήθειες αυτές μπορεί στο εξής να χτιστεί ασφαλώς η διαμονή της ψυχής». (Mysticism an Logic). (΄Μιχαήλ Αζκουλ, αντι-χριστιανισμός, ο Νέος Αθεϊσμός, μετάφραση-επιμέλεια Πέτρου Αθ. Μπότση, Αθήνα 1985).

ΤΟ ΑΙΜΑ

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Πάντοτε ένιωθα μεγάλο θαυμασμό για το αίμα! Για το πως ξεκινάει από το Θεό και φθάνει μέχρι τον κάθε άνθρωπο χωρίς ποτέ να διακοπεί η ροή του!

Το αίμα είναι η καλύτερη μεταφορά για το Άγιο Πνεύμα. Όπως το Άγιο Πνεύμα είναι η ζωή των ανθρώπων, έτσι και το αίμα είναι η ζωή των ανθρώπων και κάθε αισθανόμενου όντος.

Όπως το Άγιο Πνεύμα ζωογονεί και θεραπεύει το ίδιο και το αίμα ζωογονεί και θεραπεύει. Τα μέρη του οργανισμού μας, όπως π.χ. οι κλειδώσεις , λένε ότι αργούν να θεραπευτούν , για το λόγο, ότι δεν πάει εκεί πολύ αίμα για να τις θεραπεύσει.

Όπως το Άγιο Πνεύμα είναι πάντοτε αγνό και καθαρό από κάθε σπίλο ή ρυτίδα, έτσι και το αίμα είναι από τη φύση του καθαρό και πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να διατηρείται καθαρό, για να μας ζωογονεί και να μας θεραπεύει. Η τροφή μας να έχει όλα τα απαραίτητα στοιχεία και η αναπνοή μας να είναι καθαρή.

Αυτοί που δεν προσέχουν την αναπνοή τους, π.χ. οι καπνιστές, δεν ξέρουν τί είναι το αίμα για να το αγαπήσουν και να το σεβαστούν.

Ο ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Ο Ηράκλειτος είχε απογοητευτεί από τους μεγάλους και του άρεσε να παίζει με τα παιδιά ή να φέρεται σαν παιδί. Συχνά έκλαιγε σαν παιδί. Δεν κρυβόταν όταν έκλαιγε. Αν δεν κάνω λάθος, τον έλεγαν "ο φιλόσοφος, που κλαίει". Αντίθετα με τον Δημόκριτο, που γελούσε με το παραμικρό, που τον έλεγαν "ο φιλόσοφος που γελάς". Ο Ηράκλειτος είχε τραγικό τέλος.

'Ισως γιατί τα παιδιά είναι πιο κοντά στις αληθινές ανάγκες παρά οι ενήλικοι. Τα παιδιά έχουν τη ν έμφυτη σοφία να παίζουν με το καθετί. Κάθε πράγμα στα χέρια ενός παιδιού είναι και ένα παιχνίδι.

Τη μέθοδο να μετατρέπεις το καθετί σε παιχνίδι, ακόμα και το ξύλο, το έκανε τέχνη ο ιδιοφυής συγγραφέας, σκηνοθέτης, παραγωγός, μουσικός, ηθοποιός κ.α. Τσάρλυ Τσάπλιν.

Αν ο γέρος δε χρειάζεται παρά μόνο λίγη τροφή με ποιον θα μιλήσει για να τον καταλάβει, εκτός από τα παιδιά. Οι μεγάλοι είναι μπλεγμένοι με χίλια δυο άχρηστα πράγματα, που έχουν στο μυαλό τους, επίτηδες για να μην σκέφτονται τα ουσιαστικά πράγματα και για να αποφασίζουν άλλοι γι΄ αυτούς. Ιδίως οι γυναίκες που νομίζουν πως όλα χρειάζονται, ακόμα και τα πιο άχρηστα πράγματα.

"Αιών παις έστι παίζων, πεσσεύων: παιδός η βασιληίη" έλεγε ο Ηράκλειτος, δηλαδή ο χρόνος είναι παιδί που παίζει με πεσσούς.
και το παιδί είναι βασιλιάς.

ΜΗΝ ΠΑΡΑΔΙΔΕΙΣ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Η Αγία Γραφή επισημαίνει τον κίνδυνο να παραδίνεται η δύναμη στη γυναίκα. "Μη δως γυναικί την ψυχήν σου επιβήναι επί την ισχύν σου". Η Αγία Γραφή εννοεί να μην παραδίδουμε την εξουσία μας στο πάθος για τη γυναίκα. Ο Θεός χάρισε στον άνθρωπο το αξίωμα του βασιλέως, για να βασιλεύει στα πάθη του.

Ποτέ οι άνθρωποι δεν παρέδιδαν την εξουσία στο παιδί. Στην εποχή μας που οοι άνθρωποι με τις ευκολίες των υλικών αγαθών , εγκατέλειψαν την ψυχή και παραδόθηκαν σε όλα τα πάθη.

Ανέτρεψαν ακόμα και την τάξη της φύσεως. Ηρωισμός δεν είναι πια να είσαι κύριος των αλόγων δυνάμεων της ψυχής. Ηρωισμός είναι για τους ψεύτικους ανθρώπους της εποχής αυτής της παρακμής, να αφήνεσαι στο να σε κατακυριεύουν οι άλογες δυνάμεις της ψυχής. Αυτό που ο Κρητικός μαντιναδόρος λέει με τους στίχους του

"Ετσά μας εκατάντησαν οι βουρλισμένοι χρόνοι
οι καπετάνιοι στο κουπί κι οι μούτσοι στο τιμόνι."

Να ένας στίχος του Καβάφη πώς περιγράφει την παρακμή της εποχής;

"Αφέθηκα και πήγα...
... σαν τους ανδρείους της ηδονής."

Είναι ανδρεία να αφεθείς στην ηδονή και δεν είναι παραλυσία. Θέλει δύναμη για να αφεθεί κανείς στα ενστικτά του, τα γενετήσια, της αυτοσυντήρησης κ.α.;

Μην παραδίδεις την εξουσία στα παιδιά. Τα παιδιά στην εξουσία σε γεμίζουν ψεύτικες ανάγκες κι αγνοούν τις πραγματικές. Ασχολούνται με αυτό που φαίνεται και δε βλέπουν αυτό που δε φαίνεται, με την επιφάνεια και όχι με το βάθος των πραγμάτων. Τα παιδιά έλκονται από αυτό που γιαλίζει, από τη συσκευασία, ενώ το περιεχόμενο δεν τους ενδιαφέρει. Ξοδεύουν υπέρογκα ποσά για την δήθεν διακόσμηση και σου προσφέρουν θόρυβο αντί μουσική, δηλητήρια αντί για εδέσματα και ροφήματα στις καφετέριες με τον ψευδορομαντισμό τους.

Τα παιδιά να τα ελέγχεις. Να μάθουν να ξεχωρίζουν το αληθινό από το ψεύτικο, το ουσιαστικό από το επιφανειακό, το πολύτιμο από το ευτελέστερο, την πραγματική ανάγκη από την ψευδοανάγκη. Μην στρέφεις την οργή σου εναντίον σου. Το εμπόριο θέλει να σε ρίξει στην αυτολύπη, για να μην έχεις δύναμη να ελέγχεις τα παιδιά. Βοήθησε τους παγιδευμένους να σπάσουν τις παγίδες τους.

Δείτε τί κάνουν στην πολιτική. Διώκουν την πίστη. Αγνοούν την Ορθόδοξη Παράδοση. Εξευτελίζουν το γάμο και την οικογένεια. Περιφρονούν το γέρο. Αδιαφορούν για την ελάττωση του πληθυσμού. Δεν νοιάζονται για την ανεργία.

Μην παραδίδεις την εξουσία στα παιδιά.

ΟΙ ΒΛΑΒΕΡΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΟΥ ΜΑΡΞΙΣΜΟΥ

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Μαρξισμό έχουμε τώρα στην Ελλάδα. Η προπαγάνδα έστρεψε την προσοχή του κόσμου σε μία και μοναδική αξία: την οικονομική, με την λογιστική της έννοια.

Η οικονομία στην Ορθόδοξη Παράδοση του λαού μας δεν έχει καμία σχέση με τα λογιστικά του μαρξισμού. Οικονομία στην Ορθόδοξη Παράδοση είναι η πρόνοια για τους φτωχούς, τους γέρους, τους ανήμπορους, τις γυναίκες, τα παιδιά...

Τί είδους οικονομία είναι αυτή με την ανεργία των νέων να αυξάνεται ολοένα και περισσότερο, τους νέους να ξενιτεύονται, τον πληθυσμό της Ελλάδος να μειώνεται συνεχώς, τους φτωχούς να γίνονται φτωχότεροι και τους πλούσιους να γίνονται πλουσιότεροι;

Το λάθος του Μαρξ και του μαρξισμού είναι στήριξε τη θεωρία του στην ποσότητα. Ο άνθρωπος στα πειράματα των μαρξιστών δεν λογίζεται ως πνευματική υπόσταση, αλλά ως αντικείμενο, όπως είναι τα άλατα και τα οξέα.

Ο μαρξισμός δεν διακρίνει τα κοινωνικά φαινόμενα από τα φυσικά φαινόμενα. Θεωρεί τη φυσική αιτιοκρατία ότι διέπει και τους ανθρώπους, όπως και τα φυσικά αντικείμενα.

Παραθέτουμε μερικά παραδείγματα από την ιστορία μας, που δείχνουν πως το πνεύμα του ανθρώπου είναι αυτό που προέχει και όχι η ποσότητα και ο ωφελισμός.

Ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν υπέρτερος των αντιπάλων του στο πνεύμα. Από το στρατηγικό του σχέδιο που εφάρμοσε στη μάχη με το Δαρείο φαίνεται η μεγάλη σημασία που έδινε στο ηθικό .

Ο Αλέξανδρος αντιμετώπιζε μαζί με το στρατό του τις κακουχίες της μεγάλης εκστρατείας του, αντίθετα με το Δαρείο, που έστεκε μακριά και παρακολουθούσε το στρατό του εκ του ασφαλούς. Χαρακτηριστική της πνευματικής ανωτερότητας του Αλεξάνδρου είναι και η συμπεριφορά του προς την οικογένεια του νικημένου Δαρείου.

Ο Δαρείος , αντίθετα, σαν τους σημερινούς πολιτικούς, αγνοεί την σπουδαιότητα του ηθικού και στηρίζεται στην αριθμητική υπεροχή του στρατού, στην ποσότητα.

Στην ποσότητα στηρίζεται ο δυτικός κι ο δυτικοποιημένος κόσμος. Δείτε τί γράφει σχετικά ένας διάσημος Γερμανός ποιητής του 18ου αιώνα, ο Νοβάλις (φιλολογικό ψευδώνυμο του Φρειδερίκου φον Χαρντενμπεργκ): "Η γνώμη μου είναι πως η ανθρώπινη κοινωνία βασίζεται, ως φαίνεται, στον ωφελιμισμό και την αυτοσυντήρηση".

ΜΕΘΕΞΗ

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Ένα πρωί, στην Αθήνα, μπήκα σ΄ ένα άδειο ζαχαροπλαστείο, στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας. Κάθισα σε μια άκρη
για να μπορώ να βλέπω το μόνο άτομο που υπήρχε εκείνη την ώρα εκεί, τον σερβιτόρο, που ήταν
απασχολημένος με κάτι, πίσω από τον πάγκο. Ήμουν βέβαιος ότι αυτή η θέση ήταν η καλύτερη,
χωρίς να σκεφτώ για ποιο λόγο ήταν η καλύτερη.

Πιστεύω ότι το ίδιο θα έκανε κάθε άλλος που θα έμπαινε σε ένα άδειο μαγαζί. Θα καθόταν
στην άκρη και με τέτοια κατεύθυνση, ώστε να έχει οπτική επαφή με τους άλλους ή τουλάχιστον, να μην έχει
γυρισμένη την πλάτη, που σημαίνει για μας τους Έλληνες, διακοπή της επικοινωνίας, περιφρόνηση του άλλου.
Αυτό σημαίνει σε μας η έκφραση "μου γύρισε τις πλάτες".

Καθώς περίμενα το σερβιτόρο ήρθε κάποιος ξένος, που μου έδωσε την εντύπωση ότι προέρχεται από κάποια
χώρα του πρώην υπαρκτού σοσιαλισμού ή του πρώην σιδηρού παραπετάσματος και κάθισε μπροστά μου με τις
πλάτες του γυρισμένες προς εμένα. Ευτυχώς ο σερβιτόρος παρόλο που συνέχιζε τη δουλειά του διατηρούσε
συνάμα την οπτική επαφή μαζί μου, γιατί θα ένιωθα εντελώς μόνος.

Στο βιβλίο του Μπερντιάεφ "Πέντε στοχασμοί περί υπάρξεως" γράφει τα εξής για τη μοναξιά:
"Απέναντι σ΄ ένα αντικείμενο παραμένω πάντα
μόνος και χωρίς τη δυνατότητα εξόδου από το "εγώ".
Αντίθετα όταν παρευρίσκεται ένα άλλο "εγώ" που για μένα είναι ένα "εσύ",
βγαίνω από
τη μοναξιά και έρχομαι σε μέθεξη. Η διά της ενόρασης σύλληψη της πνευματικής
ζωής ενός άλλου "εγώ" είναι μέθεξη σε αυτό το εγώ."

Στο ίδιο θέμα, ο Μπερντιάεφ κάνει την εξής παρατήρηση: " Όταν θέλουμε να μετατρέψουμε
το "εγώ" σε αντικείμενο γνώσης, αυτό σπεύδει να
κρυφτεί βαθιά μέσα του."

Αυτό είναι λογικό. Γι΄ αυτό δεν μπορεί να βοηθήσει η ψυχολογία κι η ψυχανάλυση.
Δεν ανοίγεις την καρδιά σου σε κάποιον που τον πληρώνεις
για να σε ακούσει. Δεν είναι η ψυχή αντικείμενο για επιστημονικά πειράματα.

" Αντίθετα" , λέει ο Μπερντιάεφ ," υπάρχει ένας άμεσος τρόπος να συλλάβουμε την ψυχή του άλλου.
αλλά ο τρόπος αυτός είναι το συναίσθημα,
με τη συμπάθεια, με τον έρωτα, δηλαδή ανήκει στην τάξη της αγάπης. Το γεγονός ότι με τον τρόπο
αυτό δεν διαπερνάμε το μυστήριο του "εγώ"
του άλλου που είναι αδιαπέραστο, δεν πρέπει να μας οδηγήσει στο συμπέρασμα, όπως πολλές φορές
κάνουμε άδικα, όσον αφορά την
πραγματικότητα αυτού του μυστηρίου, ότι είναι εντελώς αδύνατο να γνωρίσουμε κάτι από την ψυχή του άλλου."

ΜΟΝΟ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

"Ου γαρ δυνάμεθα τι κατά της αληθείας, αλλ' υπέρ της αληθείας. .... κατά την εξουσίαν ην έδωκέ μοι ο Κύριος εις οικοδομήν και ουκ εις καθαίρεσιν. , Λοιπόν, αδελφοί, χαίρετε, καταρτίζεσθε, παρακαλείσθε, το αυτό φρονείτε, ειρηνεύετε , και ο Θεός της αγάπης και ειρήνης έσται μεθ΄υμών." (Προς Κορινθίους Β΄επιστολή κεφ. ΙΓ΄, 3-13)

Μόνο υπέρ της αλήθειας μπορούμε να είμαστε. Εκείνοι που νομίζουν ότι θα βελτιώσουν την ποιότητα της ζωής τους εναντίον της αλήθειας, ματαιοπονούν και το καταλαβαίνουν αργά ή γρήγορα. Δεν τους δόθηκε η δύναμη από το μηδέν, ούτε έχει αξία η δύναμή τους, χωρίς τους άλλους. Η δύναμη (εξουσία) είναι εκ Θεού, που σημαίνει ότι μόνο καλή χρήση μπορούμε να κάνουμε , όχι κατάχρηση. Αυτό είπε ο Κύριός μας, στον μεγάλο υποκριτή Πόντιο Πιλάτο: "Δεν θα είχες καμιά εξουσία, αν δεν σου είχε δοθεί άνωθεν."

Κανείς δεν μπορεί να κάνει κατάχρηση της εξουσίας του, γιατί η εξουσία του δόθηκε πρωτίστως για την υπηρεσία των άλλων. Ήρθα ως διάκονος, είπε ο Ιησούς, για να μας δώσει το παράδειγμα.

Στην τρικυμία στο πλοίο, οι μαθητές Του φοβήθηκαν: "Δεν σε μέλλει που χανόμαστε", είπαν.

Αξίζει να δούμε ξανά την γεμάτη θεϊκό μεγαλείο σκηνή, όπου ο Κύριος και Θεός επιτιμά τον άνεμο και μιλάει με τη θάλασσα: "Και γίνεται λαίλαψ ανέμου μεγάλη. τα δε κύματα επέβαλλεν εις το πλοίον, ώστε αυτό γεμίζεσθαι. Και ην αυτός επί τη πρύμνη, επί το προσκεφάλαιον καθεύδων. και διεγείρουσιν αυτόν, και λέγουσιν αυτώ. Διδάσκαλε, ου μέλει σε ότι απολλύμεθα. Και διεγερθείς επετίμησε τω ανέμω, και είπε τη θαλάσση. Σιώπα, πεφίμωσο. Και εκόπασεν ο άνεμος, και εγένετο γαλήνη μεγάλη. Και είπεν αυτοίς. Τί δειλοί έστε ούτω; πώς ουκ έχετε πίστιν; Και εφοβήθησαν φόβον μέγαν, και έλεγον προς αλλήλους. Τίς άρα ούτος εστιν, ότι και ο άνεμος και η θάλασσα υπακούουσιν αυτώ;" (Μάρκ.Δ', 35-41).

ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΤΗΣ ΔΙΑΛΥΣΗΣ

Του Μόσχου .Εμμανουήλ .Λαγκουβάρδου

       Εκείνο που θυμάμαι από την ορεινή κωμόπολη, όπου έζησα τα παιδικά μου χρόνια, είναι ο αέρας επάνω στα βουνά, στα Καμβούνια. Τον καιρό της διάλυσης ο αέρας φυσάει χαμηλά στη σάπια βλάστηση. Ο άνθρωπος εργάζεται πάνω στο σάπιο.
       Ο ζωογόνος αέρας που έκανε να κυλούν δάκρυα χαράς στα μάγουλά μου. Ό,τι φύτρωνε στον ευλογημένο τόπο μας ήταν ξερικό, πεντανόστιμο. Τα σταφύλια, οι καρποί, τα λουλούδια, που μοσχομύριζαν, τα χειμωνιάτικα αγριολούλουδα που άνθιζαν στα χιόνια. Ο άνεμος διορθώνει κάθε παρέκκλιση απ΄ το κανονικό στον τόπο μας.
        Αν νιώθεις κι εσύ, αγαπητέ αναγνώστη, την διάλυση που νιώθω, διάβασε αυτά που γράφω εδώ. Πιστεύω δεν θα παραξενευτείς, να δεις ότι για να διορθωθεί το κακό που γίνεται στον τόπο μας, πρέπει να αναζητήσουμε την ουσιαστική αιτία στο μακρινό παρελθόν, εκεί όπου άρχισε η παρέκκλιση απ΄ το κανονικό, η οποία οδήγησε στην παρούσα τραγική κατάσταση. Δεν θα παραξενευτείς , αν γυρίσουμε πίσω , στις πηγές, , να βρούμε το μίτο της Αριάδνης, που θα μας βγάλει από τον λαβύρινθό μας.
       Τον καιρό της διάλυσης, όπως αυτός που επικρατεί στη χώρα μας, οι άνθρωποι βρίσκονται σε σύγχυση και δεν παρακινούνται να διακρίνουν μεταξύ του ουσιαστικού και του μη ουσιαστικού.Η παιδεία δεν μαθαίνει στους νέους τη διάκριση αυτή. Η σύγχρονη επιστήμη, αρνείται την ουσία που μένει. Η επικρατούσα θεωρία του υλισμού  αρνείται την ουσία. Ακόμα και η ιατρική συχνά δεν αναζητά την ουσιαστική αιτία που προκάλεσε την αρρώστια και αρκείται  στο να καταστείλει τα συμπτώματα.
         Στη διάκριση αυτή ανάμεσα στο ουσιώδες και στο επουσιώδες πρέπει να σταθούμε. Αν θέλουμε να μην είμαστε σε διάλυση και σε αποσύνθεση,ως άτομα και ως κοινωνία, πρέπει να μην κάνουμε σύγχυση ως προς την ουσία των πραγμάτων.
         Τα προβλήματα γενικά (πρόβλημα είναι και η διάλυση που νιώθουμε ως άτομα και ως κοινωνία) διακρίνονται σ΄ αυτά που λύνονται, τα λεγόμενα συγκλίνοντα προβλήματα και σ΄ αυτά που δεν λύνονται, τα λεγόμενα αποκλίνοντα προβλήματα. 

        Τα αποκλίνοντα προβλήματα λύνονται μόνον αν είναι εφικτή η διόρθωση της παρέκκλισης απ΄ το κανονικό, η οποία δημιούργησε το αποκλίνον πρόβλημα. Η ανίατη αρρώστια π.χ., αν δεν είναι εφικτή η διόρθωση της παρέκκλισης απ΄ το κανονικό είναι ένα αποκλίνον πρόβλημα, Αν μπορούσε η ιατρική να βρει το σημείο όπου έγινε η παρέκκλιση απ΄ το κανονικό και να το διορθώσει, η ανίατη αρρώστια δεν θα ήταν αποκλίνον (άλυτο) πρόβλημα.
         Το ερώτημα που μας καίει τους Έλληνες τώρα είναι, αν η διάλυση ως άτομα και ως κοινωνία είναι πρόβλημα άλυτο (αποκλίνον) ή είναι πρόβλημα που συγκλίνει προς τη λύση του. Με άλλα λόγια είναι εφικτό να βρεθεί σε ποιο σημείον έγινε η παρέκκλιση απ΄ το κανονικό κι αν είναι εφικτό, μπορούμε να διορθώσουμε την παρέκκλιση αυτή και πώς;
         Το αντίδοτο της διάλυσης  είναι το Άγιο Πνεύμα, που σαν τον αέρα που φυσάει στα βουνά και καθαρίζει τη σάπια βλάστηση, αναζωογονεί το σάπιο στον άνθρωπο και στην κοινωνία.
          Πότε θα βρούμε την ενότητά μας; Τίς ενώσεις τις δημιουργεί το ωραίο. Αγαπάμε το ωραίο, πιο πολύ από όλους τους λαούς του κόσμου. Διακρινόμαστε για την ψυχική μας καλλιέργεια.
" Κάθε έργον, επιτελούμενον έστω από ένα ή δύο ευσεβείς ανθρώπους, γράφει ο Μέγας Βασίλειος,  είμεθα βέβαιοι ότι γίνεται με την συνεργίαν του Πνεύματος. Διότι, όταν δεν υπάρχει προ οφθαλμών κανένας ανθρώπινος υπολογισμός και οι όσιοι αναλαβάνουν τας ενεργείας όχι με σκοπόν την ιδικήν των απόλαυσιν, αλλά με πρόθεσιν να πράξουν ό,τι είναι ευάρεστον εις τον Θεόν, είναι φανερόν ότι εκείνος που κατευθύνει τας καρδίας των είναι ο Κύριος. "
(Απόσπασμα επιστολής Μεγάλου Βασιλείου προς Κληρικούς Νικοπόλεως)

ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΙ ΜΗΧΑΝΕΣ

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Ολοένα και περισσότερο οι άνθρωποι εμπιστεύονται τις μηχανές, σε σημείο να πιστεύουν ότι οι μηχανές μπορούν να ελέγχουν οι ίδιες τον εαυτό τους. Αυτό σημαίνει ότι οι μηχανές γίνονται ολοένα και πιο αυτόνομες κι ο άνθρωπος παραιτείται σταδιακά από τον έλεγχό τους και από κύριος των μηχανών γίνεται δούλος τους.

Οι μηχανές μπορούν ίσως να κάνουν τα πάντα, όσον αφορά τα εξωτερικά πράγματα. Δεν μπορούν μόνο να έχουν συνείδηση και να γνωρίσουν τον εαυτό τους. Οι μηχανές δεν έχουν ήθος, ούτε θα θελήσουν ποτέ να έχουν καθαρή συνείδηση και πνεύμα. Το ίδιο κι οι άνθρωποι που μιμούνται τις μηχανές και θέλουν να ζούν σαν μηχανές.

Μόνον οι άνθρωποι γνωρίζουν τον εαυτό τους . Μόνο για τους ανθρώπους υπάρχουν "δεύτερες σκέψεις κρείσσονες", υπάρχει μετάνοια και αναθεώρηση της ζωής.

Φαντάζεστε την εποχή που οι μηχανές θα είναι εντελώς ανεξέλεγκτες; Ήδη οι μηχανές ξέφυγαν από τον έλεγχο του ανθρώπου και πλησιάζουν στην καταστροφή.

Κανείς δεν μπορεί να τις σταματήσει. Μπορούμε όμως όσο βλέπουμε την καταστροφή, να εμποδίσουμε το μηχανιστικό πνεύμα της εποχής, και να ενημερώσουμε τους καλοπροαίρετους, που ίσως δεν έχουν σκεφτεί ακόμα, που οδηγεί η παραίτηση του ανθρώπου από τον έλεγχο των μηχανών.

Οι πολιτισμοί παρακμάζουν και καταστρέφονται όταν παρεκκλίνουν από την πορεία τους, όπως συμβαίνει τώρα με το δικό μας πολιτισμό που παρεκκλίνει διότι ο άνθρωπος χάνει τον έλεγχο των μηχανών.

Επιβάλλεται για τον καθένα από εμάς να γνωρίζει και να ενεργεί έτσι ώστε να συμβάλλει στο να κατανοήσουμε όλοι ότι η απώλεια του ελέγχουν των μηχανών θα οδηγήσει την ανθρωπότητα στην ολοκληρωτική καταστροφή.

Εκείνοι που ενθουσιάζονται με την ιδέα της αέναης ανάπτυξης πρέπει να εμβαθύνουν στο νόημα της ανάπτυξης και της προόδου.

ΖΕΙΝ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΩΣ

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Σύμφωνα με τον αρχαίο ελληνικό μύθο της Σφίγγας, όταν συναντούσες στο δρόμο σου τη Σφίγγα, έπρεπε, με δική σου ευθύνη να απαντήσεις σωστά στο αίνιγμά της. Αν έκανες λάθος, έχανες τη ζωή σου. Αν την απέφευγες, δεν κινδύνευες τη ζωή σου, αλλά δεν άξιζε να ζεις. Έχανες δηλαδή αυτό που έκανε τη ζωή σου να αξίζει να τη ζεις. Αν επέλεγες να λύσεις το αίνιγμα, έπρεπε να κάνεις αυτό που έκρινες ότι είναι το καλύτερο. Έπρεπε δηλαδή να πεις τη σωστή απάντηση. Αν έκανες λάθος, τόσο το χειρότερο για σένα.
Κατά τον μύθο της Σφίγγας, οι άνθρωποι διακρίνονται σε δύο κατηγορίες, σ' αυτούς που ενδιαφέρονται για τις ανθρώπινες αξίες και σ΄ αυτούς που αδιαφορούν και σαν τον Πόντιο Πιλάτο "νίπτουν τας χείρας τους" Οι πρώτοι όταν συναντούν στο δρόμο τους την Σφίγγα δεν αποφεύγουν να αντιμετωπίσουν τον κίνδυνο, να απαντήσουν στα αίνιγμα που τους θέτει, ενώ οι άλλοι το αντιπαρέρχονται.
Αν επέλεγες να λύσεις το αίνιγμα, έπρεπε να κάνεις αυτό που έκρινες ότι είναι το καλύτερο. Έπρεπε δηλαδή να πεις τη σωστή απάντηση. Αν έκανες λάθος, τόσο το χειρότερο για σένα.
Ο πατέρας του Βούδα επέλεξε ο ίδιος, ήταν μαχαραγιάς, να μεγαλώσει το γιο του, μέσα σε ένα τεχνητό περιβάλλον, για να μη δει τη δυστυχία του κόσμου και λυπηθή. Τον έκλεισε μέσα σε ένα παλάτι και δεν του επέτρεπε να δει τίποτε άσχημο, θλιβερό, άρρωστο, αδύναμο, νεκρό. Τον άφηνε να ζει μέσα σε ένα κόσμο όχι όπως είναι, αλλά όπως ήθελε να είναι.
Το αποτέλεσμα; Όταν ο Βούδας είδε τον κόσμο όπως είναι, δεν μπορούσε πια να ζει σ΄ αυτόν και έφυγε μακριά, για να υποφέρει σε όλη τη ζωή από τον αγιάτρευτο οίκτο για τον κόσμο και για τη ζωή στο κόσμο.
Έτσι έγινε ο ιδρυτής μιας θρησκείας, η οποία στηρίζεται στις τεχνικές της αυτοβελτίωσης, η οποία συνίσταται στη νέκρωση της ζωής, ώστε να μην νιώθεις τον οίκτο για τον εαυτό σου και για τον κόσμο.
Οι πιστοί προσεύχονται να μην ζήσουν ούτε σ΄ αυτή τη ζωή , ούτε σε άλλη ζωή, την οποία δεν πιστεύουν. Προσπαθούν να συναντήσουν το κενό. Προτιμούν ακόμα και να μεταβούν σε άλλες μορφές υπάρξεως, αρκεί να μη ζήσουν αυτή τη ζωή.
Η θρησκεία του Βούδα είναι η θρησκεία της απελπισίας. Οι πιστοί δεν πιστεύουν στην ύπαρξη του Θεού, αλλά στην ανυπαρξία, δηλαδή στο "Μηδέν". στο οποίο επιδιώκουν να φτάσουν με τις διάφορες τεχνικές της αυτοβελτίωσης και της αυτοσωτηρίας. Η προσευχή τους είναι να μην υπάρξουν.
Ένα είδος θρησκείας της απελπισίας είναι και ο σύγχρονος τεχνικός πολιτισμός. Οι θεωρητικοί και οι ιδεολόγοι της απελπισίας δεν στηρίζονται σ΄ αυτό που είναι, αλλά στα οράματά τους, σ΄ αυτά που έχουν στο μυαλό τους. Προβάλουν τον πλούσιο, το νέο, τον ωραίο, τον δυνατό και περιφρονούν το φτωχό, τον γέρο, τον άσχημο, τον αδύνατο. Νομίζουν ότι ξέρουν πώς να ζουν ως πλούσιοι, νέοι, δυνατοί κι ωραίοι, αλλά δεν ξέρουν πώς να ζουν ως φτωχοί, γέροι, άσχημοι, ανήμποροι.
Πού οδηγεί τον κόσμο το πνεύμα αυτό της θρησκείας της απελπισίας, δεν είναι δύσκολο να το δούμε. Δύσκολο είναι να μην μετέχουμε σ΄ αυτό, ώστε να ζούμε με τις αυταπάτες και τις προκαταλήψεις μα

Η Ορθοδοξία και η Ελληνική Γλώσσα είναι η ζωντανή παράδοση των Ελλήνων

a
ΠΗΓΗ: ΠΡΟΣΛΑΛΙΑ
Τρίτη, 13 Μαρτίου 2012

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Η ελληνική γλώσσα δεν περιλαμβάνεται στις γλώσσες που "φτιάχνουν οι λαοί πριν πάνε ακόμα στο σχολείο", όπως ισχυρίζονται οι ανθρωπολόγοι της "βέβηλης επιστήμης". Η ελληνική γλώσσα είναι δημιούργημα των Ελλήνων λογίων, όπως αποδεικνύεται από την δομή της κι από τις έννοιες, που δεν υπήρξαν ποτέ αντικείμενο των αγραμμάτων. Οι γλώσσες που φτιάχνουν οι λαοί πριν πάνε στο σχολείο" εξυπηρετούν τις πρακτικές ανάγκες των ανθρώπων και είναι δημιουργήματα του αγύμναστου νου." Δυστυχία μας! Με τέτοιες πλάνες οι νεοέλληνες υποκατέστησαν την γραπτή γλώσσα με την προφορική, αφού την τραυμάτισαν καταργώντας την συντακτική της δομή.

Η Ορθοδοξία και η Ελληνική Γλώσσα είναι η ζωντανή παράδοση των Ελλήνων. Ούτε η Ορθοδοξία ούτε η Ελληνική Γλώσσα, ως ζωντανή παράδοση, έχουν χάσματα ή κάνουν άλματα. Η ζωή δεν κάνει άλματα. Λόγος αναιρεί άλλον λόγο. Τη ζωή δεν μπορεί να την αναιρέσει κανείς.

Οι σκεπτικιστές και οι άγευστοι της Ελληνικής Παράδοσης, οι οποίοι ζητούν μαρτυρίες για την Ορθοδοξία και για την Ελληνική Γλώσσα ως ζωντανής παράδοσης των Ελλήνων, θα μπορούσαν να τις βρουν μετέχοντας στην ζωντανή παράδοση. Η μόνη απάντηση προς αυτούς, είναι τα λόγια του Κυρίου: "Έρχου και ίδε". Ξέρει καλύτερα τί είναι ζάχαρη αυτός που έβαλε στη γλώσσα του ένα κομματάκι ζάχαρη από αυτόν που διάβασε όλα τα συγγράμματα που γράφτηκαν για τη ζάχαρη, αλλά δεν τη γεύτηκε ποτέ.

Σ’ αυτούς που αμφισβητούν την Ορθοδοξία και την Ελληνική Γλώσσα, ως ζωντανή παράδοση του Γένους των Ελλήνων, θα έλεγα, πείτε μου, πού η Ορθοδοξία και η Ελληνική Γλώσσα, ως ζωντανή παράδοση των Ελλήνων, έχουν χάσματα ή κάνουν άλματα, για να σας πω κι εγώ ποιες είναι οι μαρτυρίες στις οποίες στηρίζω τη γνώμη μου για την Ορθοδοξία και την Ελληνική Γλώσσα ,ως ζωντανή παράδοση του Γένους των Ελλήνων.

Η Ορθοδοξία είναι ο ζωντανός Ελληνισμός των τελευταίων είκοσι αιώνων. Αυτό είναι το βίωμα κάθε πιστού μέλους της Εκκλησίας, είτε διαβάζει το Ευαγγέλιο όπως βιώνεται από τους Προφήτες, τους Αποστόλους, τους Αγίους Πατέρες της Εκκλησίας είτε διαβάζει τον Όμηρο.

Οι ξένοι επιστήμονες αδυνατούν να κατανοήσουν πλήρως την Ορθοδοξία και την Ελληνική Γλώσσα ως ζωντανή παράδοση των Ελλήνων, διότι ούτε έχουν μητρική τους γλώσσα την Ελληνική, ούτε ορθόδοξοι είναι.

Αυτός είναι ο λόγος που στη Δύση η θεία λειτουργία γινόταν στην Ελληνική. Με το σχίσμα ο δυτικός κόσμος αποκόπηκε από τον κορμό της Ελληνικής Γλώσσας και της Ορθοδοξίας και αλλοίωσε την πίστη σε τόσο μεγάλο βαθμό, ώστε σήμερα ο καθολικισμός π.χ. έχει μεγαλύτερη σχέση με τον ισλαμισμό παρά με το χριστιανισμό.

Από τους σημερινούς Έλληνες λίγοι διαβάζουν το Ευαγγέλιο στο πρωτότυπο και σχεδόν κανείς τον Όμηρο. Δυστυχώς ο μόνος λαός που έχει μητρική γλώσσα την Ελληνική, δεν έχει ελληνική επιστήμη της φιλολογίας. Οι Έλληνες φιλόλογοι σπουδάζουν την φιλολογία της Ελληνικής γλώσσας στη Δύση, που ούτε ορθόδοξη είναι ούτε την ελληνική έχει ως μητρική της γλώσσα.

Αν υπήρχε ελληνική επιστήμη της φιλολογίας οι Έλληνες φιλόλογοι μελετώντας τον Όμηρο παράλληλα με την ορθόδοξη λατρεία θα κατανοούσαν γιατί η Ορθοδοξία είναι ο ζωντανός Ελληνισμός των τελευταίων είκοσι αιώνων.

http://moschoblog.blogspot.com/2012/03/blog-post_13.html

"ΒΕΒΗΛΗ ΕΠΙΣΤΗΜΗ"

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

O Ο Αριστοτέλης διέκρινε τις ουσιαστικές ιδιότητες από τις συμπτωματικές ιδιότητες των πραγμάτων. Σαν παράδειγμα συμπτωματικής ιδιότητας έφερνε το χρώμα των μαλλιών των γυναικών. Και βέβαια κανένας σοβαρός άνθρωπος δεν καταδεχόταν να ασχοληθεί με το χρώμα των μαλλιών και με τις συμπτωματικές ιδιότητες των πραγμάτων.

Ιδιαιτέρως εκείνοι που θεωρούσαν ότι δεν αξίζει να ασχολείσαι με τις συμπτωματικές ιδιότητες, αλλά αξίζει να αναζητάς τις αρχικές αιτίες των πραγμάτων όπως εκδηλώνονται στις ουσιαστικές ιδιότητες ήταν οι αρχαίοι φιλόσοφοι.

Οι αρχαίοι φιλόσοφοι, αν ζούσαν σήμερα και έβλεπαν τη σύγχρονη φιλοσοφία και επιστήμη να ασχολείται με τα συμπτώματα και να μην αναζητά τις αρχικές αιτίες των πραγμάτων και με μια λέξη την ουσία τους, δεν θα πίστευαν στα μάτια τους, επειδή όπως είπαμε θεωρούσαν ότι δεν αξίζει να ασχολείσαι με τα επουσιώδη.

Θα μου πείτε και γιατί η σύγχρονη επιστήμη ασχολείται με τα επουσιώδη και όχι με τα ουσιώδη. Ασχολείται με τα επουσιώδη κυρίως για λόγους οικονομικούς και χρησιμοθηρικούς. Έτσι εξηγείται άλλωστε και η συνεργασία επιστήμης, τεχνολογίας και εμπορίου, η οποία οδήγησε στο βιασμό του ανθρώπου και της Φύσης.

Η σύγχρονη επιστήμη δεν ερευνά την ουσία, δηλαδή αυτό διαρκεί, διότι αρνείται την ουσία. Θεωρεί ότι η άρνηση της ουσίας είναι μοντέρνα ιδέα, ενώ είναι ιδέα παμπάλαιη, ανατολικής προέλευσης, από εκεί όπου ευδοκιμούν τα ολοκληρωτικά καθεστώτα και η ασιατική απολυταρχία, ξεπερασμένη από τα αρχαία χρόνια, από τους Έλληνες.

Οι αρχαίοι Έλληνες έβαλαν φραγμό στην εξάπλωση των ολοκληρωτικών ιδεών , οι οποίες στη σύγχρονη εποχή αποτελούν την θεωρητική βάση των ολοκληρωτικών καθεστώτων και των απολογητών τους.

Ο Γάλλος φιλόσοφος Ρενέ Γκενόν *, επάνω στο θέμα αυτό,γράφει στο βιβλίο του "Η Κρίση του Σύγχρονου Κόσμου': Η σύγχρονη επιστήμη οικοδομήθηκε με τη βοήθεια των συντριμμιών των αρχαίων επιστημών, με τα υλικά τα απορριγμένα από αυτές και εγκαταλειμένα στους αγνοούντες και στους "βέβηλους". (...) και γι΄ αυτό έχουμε κάθε δικαίωμα να βεβαιώσουμε ότι οι "παραδοσιακές επιστήμες" της Δύσης έχουν για τους συγχρονους αληθινά χαθεί.

Αλλά δεν μπορούμε να διεξέλθουμε όλες τις επιστήμες τη μια μετά την άλλη, πράγμα που θα ήταν μάλλον ενοχλητικό. πιστεύουμε ότι είπαμε αρκετά, ώστε να κάνουμε κατανοητή τη φύση της αλλαγής στην οποία οφείλουν την προέλευσή τους οι σύγχρονες επιστήμες και που είναι το ακριβώς αντίθετο μιας προόδου, είναι μια αληθινή οπισθοχώρηση της διάνοιας."

____________________
* Μόσχος Λαγκουβάρδος Ο καθολικός Ρενέ Γκενόν περιπλανήθηκε σε διάφορες αναζητήσεις (αποκρυφισμός, θεοσοφία, τεκτονισμός κ.α.) τις οποίες αποκήρυξε για να καταλήξει σεϊχης στην Αίγυπτο. Από τις συναναστροφές του αυτές πολλά χνάρια βρίσκονται σκόρπια μέσα στο έργο του. Είναι ένα δείγμα του ότι ο καθολικισμός είναι πιο κοντά στο Ισλάμ παρά στην Ορθοδοξία.

Η δυστυχία έχει ηθικά αίτια

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Η δυστυχία έχει κυρίως ηθικά αίτια. Η κοινωνία μας δεν κινδυνεύει τόσο από την φτώχεια, όσο από την έλλειψη ενότητας. Πρέπει να καλλιεργήσουμε την ενότητα. Να ενισχύσουμε τις ενώσεις, αφού αποκαθαρθούν από τα κατάλοιπα του κομματισμού.

Την ενότητα τη δημιουργεί το ωραίο, φτάνει οι άνθρωποι να διδάσκονται να αγαπούν το ωραίο. Ο Χριστός διδάσκει να αγαπούμε το ωραίο. Η ουσία του ωραίου είναι η ανιδιοτέλεια. Ο κομματισμός δείχνει την αποτυχία της ενότητας με θεμέλιο το Χριστό.

Η ενότητα που δημιουργεί το ωφέλιμο δεν είναι θεμελιωμένη στο Χριστό κι όπως η οικία που χτίστηκε στην άμμο, δεν έχει αρραγή θεμέλια. Αυτού του είδους είναι η "ενότητα" του κομματισμού.

Γιατί ενότητα; Γιατί αυτή είναι η δύναμη του φτωχού. Στο λιμό αν οι άνθρωποι δεν είναι ενωμένοι να μοιράσουν μεταξύ τους ό,τι έχουν, πεθαίνουν.

Βέβαια ούτε η ενότητα μπορεί να σώσει το φτωχόκοσμο, όταν ο εχθρός είναι το θηρίο. Το θηρίο όπου επικράτησε καταδίκασε σε θάνατο εκατομμύρια αθώα θύματα με τους τεχνητούς λιμούς που επέβαλε.

Τεχνητή είναι και η σημερινή κρίση στην "Ελλάδα. Η ενότητα της οικογένειας μάχεται το θηρίο. Γι' αυτό διώκεται η οικογένεια, για το πνεύμα της ενότητας.

Ο Κλήρος, οι γονείς, οι δάσκαλοι πρέπει να συνειδητοποιήσουν την ανάγκη να διδάξουν στα παιδιά την αγάπη για το ωραίο και την ανιδιοτέλεια. Να γίνουμε μάρτυρες του Χριστού. Τα παιδιά μαθαίνουν με τη μίμηση. Τώρα μιμούνται την υποκουλτούρα της παρακμής της Δύσης.

Η ΙΔΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥ

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Ποιος είναι ο ορθόδοξος χριστιανός;

Η ιδιότητα του χριστιανού, κατά τον Απόστολα Παύλο , είναι η ιδιιότητα του αγωνιστή στον καλόν αγώνα. "Τον αγώνα τον καλόν ηγώνισμαι, τον δρόμον τετέλεκα, την πίστιν τετήρηκα. λοιπόν απάκειταί μοι ο της δικαιοσύνης στέφανος, ον αποδώσει μοι ο Κύριος εν εκείνη τη ημέρα, ο δίκαιος κριτής, ου μόνον δε εμοί, αλλά και πάσι τοις ηγαπηκόσι την επιφάνειαν αυτού." (2Τί. 7-8).

Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς θεωρεί τον άνθρωπο της πτώσεως ευρισκόμενον στο σκοτάδι και προσεύχεται ο Θεός να διαλύσει το σκοτάδι μέσα του.

Ο Άγιος Νείλος, θεωρεί τον άνθρωπο της πτώσεως ως τραυματισμένον που χρειάζεται βοήθεια.

"Η Ορθόδοξος πνευματικότης" κατά τον π. Ιωάννη Ρωμανίδη, "είναι μία θεραπευτική αγωγή, η οποία απευθύνεται προς όλους τους ανθρώπους και είναι σχεδιασμένη να περιλάβη όλους τους ανθρώπους" (π. Ιωάννου Ρωμανίδη, Πατερική Θεολογία, Εκδόσεις Παρακαταθήκη, σελ.246)

Ο Ρώσος Θεολόγος Αλέξανδρος Σμέμαν, στο βιβλίο του "Εξ Ύδατος και Πνεύματος" , εκδόσεις Δόμος, σελ.177, γράφει: "Ενώ η αρχαία Εκκλησία κατανοούσε τον εαυτό της ως "militia Christi", ως το λαό του Θεού που στρατολογήθηκε για να παλαίψει με τον Εχθρό, ο σύγχρονος Χριστιανός προτιμάει να ταυτιστεί όχι μ΄ έναν πολεμιστή που στρατολογήθηκε για έναν πολύχρονο πόλεμο, αλλά μ΄ έναν ασθενή σε κλινική."

Οι διαφορές αυτές ως προς την ιδιότητα του πιστού, νομίζω ότι οφείλονται στο ότι οι Πατέρες όταν μιλούν για το θέμα αυτό, απαντούν σε κάποια διαφορετική κάθε φορά αιρετική άποψη.

Παράδειγμα, η ιδιότητα του χριστιανού ως ασθενούς και η διάκριση των χριστιανών σε ασθενείς και θεραπευμένους, απαντάει στην αιρετικά άποψη, που διαιρεί τον κόσμο σε καλούς και σε κακούς.

"Δεν είναι άνθρωπος εκείνος που δεν έχει συμπόνια"

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Η σύγχρονη παιδαγωγική επιστήμη διδάσκει στους νέους, ότι δεν είναι καλός ο πόνος, η συμπόνια. Η συμπόνια είναι ντροπιαστική. Η ιδέα θυμίζει τον νέο τύπο ανθρώπου των ολοκληρωτικών καθεστώτων! Διδάσκονται οι νέοι να μη ζητούν οι άνθρωποι έλεος από κανένα, ούτε απ΄ το Θεό, πολύ περισσότερο, μια που η παιδαγωγική επιστήμη δεν έχει ξεκάθαρη αντίληψη περί Θεού! Αλλά τί να ζητούν; Να ζητούν δικαίωση, δηλαδή ικανοποίηση των δικαιωμάτων τους, τα οποία καθορίζει η επιστήμη, σε συνεργασία με το εμπόριο και τη βιομηχανία ή και τα καταργεί.

Μα η συμπόνια και το έλεος είναι της ψυχής. Η σύγχρονη παιδαγωγική επιστήμη δυσκολεύεται επίσης με την ψυχή. Ούτε το λέει καθαρά, ότι δεν υπάρχει ψυχή και πνευματικές αξίες, διότι η ψυχή δεν αποδεικνύεται στο επιστημονικό πείραμα, ούτε δεν το λέει.

Η ψυχή, κατά την σύγχρονη παιδαγωγική επιστήμη , είναι λειτουργία του σώματος κι οι πνευματικές αξίες είναι του κοινωνικού συμβολαίου, δηλαδή ισχύουν κατά την άποψη του "φεουδάρχη". Δεν είναι εκ φύσεως , αλλά εκ συμβάσεως και μάλιστα εκ συμβάσεως λεοντίου, δηλαδή συνάπτουν κάθε φορά συμφωνίες τα πρόβατα με τους λύκους.

Ποιες είναι οι πρακτικές συνέπειες από τη διδασκαλία αυτή; Τί θα κάνουν οι νέοι όταν περιέλθει σε κάποιους η εξουσία , για να εφαρμόσουν αυτές τις ιδέες; Αυτό που θα κάνουν είναι να συγχέουν τις ιδέες με την πραγματικότητα. Τί σημαίνει αυτή η σύγχυση; Σημαίνει π.χ. η πολιτική να είναι για τους πολιτικούς ή επιστήμη να είναι για τους επιστήμονες, το εμπόριο να είναι για τους εμπόρους, η βιομηχανία να είναι για τους βιομηχάνους, η γη να είναι για τους ιδιοκτήτες και "τράβα κορδέλα", που λέει ο λαός, ή ζήσε Μαή μου, να φας τριφύλλι.

Ο λαός λέει επίσης "θέλω πόνο, δεν θέλω π. " Εκατομμύρια αθώα θύματα προκάλεσαν οι ιδέες εκείνων που ταύτιζαν τον εαυτό τους με την πραγματικότητα και επιδίωκαν τη δημιουργία ενός νέου τύπου ανθρώπου, όπως την αντιλαμβάνονταν οι ίδιοι.

Αξίζει να δείτε την κινηματογραφική ταινία με το θέμα της συμπόνιας του Ιάπωνα σκηνοθέτη Μιζογκούτσι, "Ο Επιστάτης". Η υπόθεση είναι ότι ο αυτοκράτορας επέβαλε σε μια επαρχία να δώσει το ρύζι, που είχαν οι κάτοικοι για να ζήσουν στο στρατό του. Όπως έγινε στην Ουκρανία και ακολούθησε λιμός, στον οποίο πέθαναν μαρτυρικά εφτά εκατομμύρια αθώα θύματα. Ο επιστάτης του αυτοκράτορα δεν υπάκουσε στην εντολή του και δεν πήρε το ρύζι από τους κατοίκους της περιφέρειάς του, αλλά προτίμησε να υποστεί ο ίδιος την τιμωρία του αυτοκράτορα. Στον αποχωρισμό του από την οικογένεια, αφήνει στο γιο του αυτήν την πνευματική υποθήκη:

"Δεν είναι άνθρωπος, εκείνος που δεν έχει συμπόνια!".

Ας ερωτηθούν οι επιστήμονες, ιδίως εκείνοι που έχουν οικογένειες και παιδιά, τί κάνουν για να μην επανέλθει η βαρβαρότητα του "νέου φεουδάρχη";

Έχουν υπόψη τους , ότι με τη γαλλική επανάσταση και τους Γάλλους διαφωτιστές οι νέοι σε όλο τον κόσμο - οι ιδέες της γαλλικής επανάστασης είναι μοντέλο για όλο τον κόσμο- διδάσκονται ότι δεν είναι θεμέλιο της ζωής το ήθος και οι ηθικές αξίες; Ότι δεν είναι θεμέλιο της ζωής το ήθος, αλλά η βούληση (του φεουδάρχη), κατά τη "φιλοσοφική" θεωρία της "βουλησιαρχίας";
Μου αρέσει! · · Προώθηση · Κοινοποιήστε

ΤΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΤΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΩΝ

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Το καθήκον των επιστημόνων είναι να κατανοήσουν οι ίδιοι και να βοηθήσουν και τους άλλους να κατανοήσουν:

Πρώτον, τί διδάσκονται τα παιδιά μας; Ποιες είναι οι ιδέες και τίνος είναι.

Δεύτερον, ποιες είναι οι πρακτικές συνέπειες των ιδεών αυτών στην εφαρμογή τους στην πράξη και ποια είναι η ιστορία τους όσο και η ιστορία εκείνων που τις εφάρμοσαν στο παρελθόν. Και

Τρίτον, σε τί είδους κόσμο τα παιδιά μας προετοιμάζονται να ζήσουν.

Αν οι ιδέες που διδάσκονται τα παιδιά μας είναι ιδέες δικτατόρων, στις οποίες στηρίχθηκαν τα ολοκληρωτικά καθεστώτα του παρελθόντος, πρέπει να τις αποκαλύψουν στην κοινή γνώμη.

Τα παιδιά πρέπει να προετοιμάζονται να ζήσουν σ΄ένα κόσμο δίκαιο και ειρηνικό για όλους τους ανθρώπους.

Αυτό είναι ευθύνη των επιστημόνων του τόπου.

Η ΕΥΡΩΠΗ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

 Στην κινηματογραφική ταινία "Ιμπραήμ" ο ήρωας τον οποίο υποδύεται ο Ομάρ Σαρίφ, είναι ένας γερο-μπακάλης στο Παρίσι, που περιμαζεύει ένα εγκαταλειμμένο ορφανό Εβραιόπουλο.

Στο αεροπορικό ταξίδι που κάνουν οι δυο τους στην πατρίδα του, το αεροπλάνο περνάει πάνω από διάφορες ευρωπαϊκές χώρες και πάνω απ΄ την Ελλάδα.

Ο Ιμπραήμ ,πάνω από κάθε χώρα που περνάνε, λέει στο Εβραιόπουλο : "Εδώ κάνουν τυριά", "Εδώ κάνουν ρολόγια"... Όταν περνάνε πάνω απ΄ την "Ελλάδα, ο Ιμπραήμ λέει: "Εδώ οι άνθρωποι συζητούν"!

Ο σκηνοθέτης, εννοείται, πως δεν έχει σκοπό να ενημερώσει τον μικρούλη φίλο του για τα προϊόντα που παράγει η κάθε χώρα. Βάζει στην ταινία του το αεροπορικό ταξίδι για να βρει ευκαιρία να πει αυτό το σημαντικό για το δυτικό κόσμο, που έχασε την επαφή του με τον άνθρωπο, ότι στην Ελλάδα ακόμα οι άνθρωποι μιλούν , έχουν ειλικρινή επικοινωνία μεταξύ τους και πιστεύουν ότι η αγάπη είναι εφικτή!

Ο Ιωάννης Ρωμανίδης έλεγε χαρακτηριστικά: " Η Ευρώπη έχει τεχνικό πολιτισμό κι η Ελλάδα ακολουθεί. Η Ελλάδα έχει πνευματικό πολιτισμό, εννοώντας την Ορθοδοξία κι η Ευρώπη ακολουθεί.

ΤΟ "ΠΕΙΡΑΜΑ ΤΟΥ ΣΥΝΕΙΡΜΟΥ"

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

 "Όταν ο άνθρωπος βουβαίνεται στον πόνο του, εμένα μου έδωσε ο Θεός να λέω τί υποφέρω" (Γκαίτε).

Όταν ο εξωτερικός άνθρωπος βουβαίνεται, στρέφει τα μάτια του στον εσωτερικό άνθρωπο, αυτόν που ονομάζουμε "πνεύμα" ή "ψυχή" και προσμένει μια απάντηση. Όπως λέει το τραγούδι της Μαρίας Ντολόρες, της καλής Μαρίας της ψυχής, "στα μάτια πώς με κοιτούσες".

Το ερώτημα που πλανάται τώρα παντού είναι πώς τα βλέπουμε τα πράγματα. Και στο ερώτημα αυτό εγώ βουβαίνομαι. Συνήθως απαντώ με κάποιο αστείο, όπως "να μη βλέπουμε πολύ τηλεόραση" κ.α.

Κι όμως οι απαντήσεις αυτές δεν είναι καθόλου αστείες. Σημαίνουν ότι εκτός από τον επιφανειακό κόσμο, υπάρχει και ο κόσμος της πίστης, του πνεύματος, της ψυχής. Ας ακούσουμε με λαχτάρα τη φωνή της ψυχής.

Στο βιβλίο του "Εισαγωγή στην ψυχανάλυση", ο Φρόϊντ περιγράφει το λεγόμενο "πείραμα του συνειρμού", που επινόησε κάποιος ψυχίατρος (Ο Βουντ). Λες μια λέξη ( ή έναν αριθμό) στην τύχη, όποια σου έρθει στο μυαλό , εκείνη τη στιγμή και σημειώνεις τις σκέψεις σου. Ύστερα ερμηνεύεις τις ασύνδετες σκέψεις σου, όπως ερμηνεύεις ένα όνειρο.

Αν θέλεις να ξέρεις αν είναι καλό το "όνειρο" ή όχι , εξετάζεις τη διάθεσή σου, αυτό που νιώθεις, καλή διάθεση ή κακή. Αυτή είναι και η μεγαλύτερη αξία των ονείρων, ένα μέσον αυτογνωσίας, χωρίς να έχουν προφητική σημασία. Απλώς δείχνουν τη δική σου στάση απέναντι στα πράγματα. Αν στο βάθος είσαι αισιόδοξος ή όχι. Το εκπληκτικό είναι ότι ενώ ο επιφανειακός άνθρωπος δείχνει απελπισμένος, ο βαθύτερος άνθρωπος μπορεί να είναι γεμάτος πίστη και ελπίδα.

 Το πείραμα του συνειρμού στηρίζεται στους νόμους του συνειρμού, δηλαδή την ομοιότητα, την αναλογία, την αντίθεση.

Πώς γίνεται το πείραμα: Λες μια λέξη (ή έναν αριθμό) στην τύχη, και σημειώνεις τις σκέψεις που έρχονται στο μυαλό σου. Κατόπιν ερμηνεύεις τις σκέψεις σου, όπως ένα όνειρο.

Το πείραμα στον εαυτό μου: Μου ήρθε στο μυαλό μου ο αριθμός 15 και σημείωσα αυτές τις ασύνδετες σκέψεις: -Θα πάμε στη Λάρισα- Βροχή- Ωραίος καιρός βροχερός- πορεία μέσα στα χιόνια στο Βλαχογιάννι- χιεμώνας- επιβραβεύτω άνθρωπος- βέβαια θαρθει- κάθε δεκαπέντε και τριανταπέντε.

Ερμηνεία συνοπτική: Το όνειρο σημαίνει πως οι δυσκολίες της μεταβατικής εποχής από την ηλικία της εφηβείας στην μετεφηβική ηλικία ξεπερνιούνται. (15 ετών έφηβος ήρθα κατόπιν στη Λάρισα για να φύγω και να επιστρέψω στα 35, στην ώριμη ηλικία). Ότι οι δυσκολίες επιβραβεύονται στην ωριμότητα (τριάντα πέντε).

Συμπέρασμα, βαθύτερα πιστεύω, ότι η κατάσταση που ζούμε είναι μεταβατική κι οι δυσκολίες θα ξεπεραστούν. Ότι από την πνευματική άποψη ο κόσμος περνάει την εφηβική του ηλικία για να ξαναβρεί την ωριμότητα στην πίστη του στον Ιησού Χριστό.

Ο Ιησούς συμβαδίζει με την αποθάρρυνση και εγκαθιστά βέβαιες ελπίδες!





"

ΓΕΝΙΚΟΑΝΘΡΩΠΟΙ

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

"Βλέπετε εμείς δεν ξέρουμε πού ζει το ζωντανό "τώρα", τί είναι και πώς ονομάζεται.......δεν ξέρουμε πού ν' ακουμπήσουμε, από πού να πιαστούμε, τί ν' αγαπήσουμε και τί να μισήσουμε, τί να εκτιμήσουμε και τί να περιφρονήσουμε! Εμείς ακόμα κι αυτό το ότι είμαστε άνθρωποι το βαρυόμαστε - το ότι είμαστε άνθρωποι με πραγματικό χωριστό κορμί και αίμα. Ντρεπόμαστε γι' αυτό, το θεωρούμε αίσχος και πασχίζουμε να γίνουμε κάτι απίθανοι γενικοάνθρωποι." (Ντοστογιέφσκι, Το Υπόγειο)

Πέρασαν τρεις δεκαετίες και περισσότερο για να καταλάβω τί είναι γενικοάνθρωπος. Τώρα, με την ιστορία μου αυτή, μέσα σε μερικές γραμμές, προσπαθώ να μεταδώσω την εμπειρία μου στον αναγνώστη που τυχόν τον ενδιαφέρει , ώστε να υπερασπιστεί το μοναδικό πρόσωπο που ενδεχομένως είναι ακόμα.

Η ιστορία μου είναι από το γράψιμο, από τον πόθο μου να γράφω. Έγραφα για περισσότερο από τρεις δεκαετίες ως γενικοάνθρωπος. Δεν καταλάβαινα γιατί οι γενικές σκέψεις κι η θεωρητικολογία είχαν μικρότερη αξία, από το να έγραφα π.χ. ότι σήμερα είδα μια γάτα στα κεραμίδια.

Κι όμως μετά τριάντα χρόνια, όταν έψαξα στα εβδομήντα χοντρά τετράδια με γενικές ιδέες, να βρω έστω και μία φράση που να αξίζει, δεν βρήκα ούτε μία, και τα πέταξα όλα στον κάδο των απορριμάτων.

Το ίδιο δεν βρήκα στις τριακόσιες σελίδες με σημειώσεις του μακαρίτη του πατέρα μου, ούτε μία φράση που να αξίζει να μείνει, ως μια μαρτυρία για το πρόσωπο που υπήρξε!

Αν έγραφε π.χ. σήμερα είδα μια ωραία πεταλούδα , με χρώματα σε τόνο σκούρο, αυτόν που μου αρέσει, θα ήξερα ότι ο πατέρας μου αγαπούσε τα νωπά χρώματα, όπως κι εγώ, και θα χαιρόμουν που του μοιάζω.

Σήμερα αντιληφθήκαμε επί τέλους, ότι πρώτα μας αρπάζουν το πνεύμα κι ύστερα το ψωμί. Και είναι αρπαγή το να σε μετατρέπουν σε αντικείμενο, σε ένα κάποιον γενικό άνθρωπο, που τον αντικαθιστούν αμέσως ακόμα και στη μνήμη των αγαπημένων του.

Φθάνει, ας μην αρρωστήσουμε κι άλλο!

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

    Φθάνει , δεν είναι ανάγκη να αρρωστήσουμε κι άλλο. Ας δούμε πώς θα μπορέσουμε να θεραπευτούμε διώκτες και διωκόμενοι, γιατί είμαστε όλοι άρρωστοι και θεραπεία δεν βλέπουμε στο εγγύς μέλλον.
     Και πρώτα από όλα να αναγνωρίσουμε ότι είμαστε άρρωστοι και ότι η κοινωνία μας ολόκληρη νοσεί μαζί μας. Ο κομματισμός διέλυσε την ενότητά μας. Οι σύλλογοι και οι ενώσεις δεν μπορούν να λάβουν καμία απόφαση, εξαιτίας των κομματικών, οι οποίοι νομίζουν ότι προσφέρουν υπηρεσία στα πολιτικά κόμματα, με το διαίρει και βασίλευε.
     Ξέρουμε τα αδύνατα σημεία μας και τα αδύνατα σημεία των διωκτών μας. Θέλουμε να βοηθήσουμε τους διώκτες μας να θεραπευτούν από την κακία τους, όπως θέλουμε να βοηθήσουμε και τον εαυτό μας. Το μίσος δεν βοηθάει ούτε εκείνους , ούτε εμάς. Το μίσος τους οπλίζει ακόμα περισσότερο εναντίον μας.
     Πώς θα βοηθήσουμε τον εαυτό μας να θεραπευθεί από τα πάθη του και πώς θα βοηθήσουμε τους διώκτες να θεραπευτούν από την κακία τους για να μην την στρέφουν εναντίον μας;
     Ποια είναι τα πάθη που μας φθείρουν και μας κρατούν δέσμιους στην κατάσταση ανελευθερίας, που οι διώκτες με περισσή πονηρία μας επέβαλαν εκμεταλλευόμενοι τις αδυναμίες μας ως έθνος, ως λαός και ως άτομα;
     Όταν ο πρόεδρος της Νοτίου ‘Αφρικής βγήκε απ΄ τη φυλακή, ο λαός πανηγύριζε τη νίκη του. Ο Νέλσον Μαντέλα μπήκε στη φυλακή νεαρός δικηγόρος και βγήκε γέρος. Η φυλακή όμως τον έμαθε πολλά για τις καταστάσεις στις οποίες παγιδεύονται οι άνθρωποι, είτε είναι στην πλευρά των διωκομένων είτε στην πλευρά των διωκτών.
     Ο Νέλσον Μαντέλα μιλώντας στο λαό είπε, πως ο αγώνας δεν τελείωσε με το να ελευθερωθούν οι σκλαβωμένοι αδελφοί μας. Ο αγώνας συνεχίζεται για να ελευθερωθούν και οι διώκτες τους από την κακία τους.
      Ο μακαρίτης ο Τζων Κένεντυ, όταν έγινε πρόεδρος των ΗΠ|Α, έλαβε μέτρα για να ανακουφίσει τους πολίτες που ήταν θύματα καταπίεσης. Τα μέτρα ήταν σωστά από την πλευρά των διωκομένων. Η εφαρμογή τους βοηθούσε τους διωκομένους να ελευθερωθούν από την καταπίεση. Δεν έλαβε όμως τα μέτρα που έπρεπε και από την πλευρά των διωκτών. Οι διώκτες ήταν δούλοι της κακίας τους, . Χρειάζονταν να βοηθηθούν για να ελευθερωθούν και εκείνοι από τη δική τους χειρότερη σκλαβιά.
Στην Ορθόδοξη Παράδοση δεν χωρίζεται ο κόσμος σε καλούς και σε κακούς, σε φίλους και εχθρούς, αλλά σε θεραπευμένους και σε αρρώστους. Στη δική μας Παράδοση θεραπεύει μόνο εκείνος που θεραπεύτηκε. Οι αθεράπευτοι δεν θεραπεύουν απλώς αλλάζουν αρρώστια.
Όλοι διώκτες και διωκόμενοι , έχουμε πάθη που μας φθείρουν. Μια λύση είναι να αφήσει κανείς τη φθορά να κάνει τη δουλειά της. Να περιμένει κανείς να φθαρούν από μόνοι τους οι διώκτες μας
Η απληστία τους όμως είναι αθεράπευτη. Οι άνθρωποι αυτοί είναι ουσιαστικά αβοήθητοι. Η τύχη του πάμπλουτου βασιλιά Κροίσου είναι και μια παραβολή. Αν αφεθούν οι διώκτες στην απληστία τους, θα καούν από μόνοι τους σαν τον Κροίσο που κάηκε επάνω στη φωτιά.. Μόνο μια βοήθεια υπάρχει προς αυτούς , να γίνουν συνειδητοί. Να δουν οι ίδιοι τι περιμένουν από τον εαυτό τους.
    Όσο για μας η θεραπεία είναι να δούμε πώς ζούμε. Αν δεν έχουμε θεμέλιο της ζωής μας τον Ιησού Χριστό, να αναθεωρήσουμε τη ζωή μας και να στηριχτούμε στον Χριστό.
Δεν αλλάζει κανείς , αν δεν μετέχει στο πνεύμα του Χριστού. Το πνεύμα του Χριστού θα τον κάνει μέσα απ΄ τον πόνο να ευλογήσει τη ζωή. Πουθενά αλλού δεν μπορούμε να βρούμε τη ειρήνη και την υπομονή που χρειάζεται, να μην συνεργαζόμαστε με τους διώκτες μας, για να σηκωθούν να φύγουν.       Οι διώκτες είναι σαν τον επισκέπτη, που όταν δεν τον περιποιείσαι, φεύγει.
Πώς συνεργαζόμαστε με τους διώκτες μας; Συνεργαζόμαστε γιατί , σύμφωνα με το πνεύμα που επικρατεί , παν ό,τι αποδίδει κέρδος. θεωρείται θεμιτό. Αρκεί λοιπόν να ελπίζουμε ότι θα έχουμε οποιοδήποτε όφελος, για να συνεργαστούμε ακόμα και με τον διάβολο.
    «Θάρθει μια εποχή» είπε ο άγιος Ιωάννης ο Χρυστόστομος. «τόσο γεμάτη θλίψη και βάρος για το πνεύμα, που δε θα ΄θελα να βρεθούν εκεί ούτε τα παπούτσια μου.»

ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

 Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου


ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ
________________________


Ο ΙΕΡΕΥΣ: - "'Ανω σχώμεν τας καρδίας"

Ο ΛΑΟΣ: _"'Εχομεν προς τον Κύριον"

ΙΕΡΕΥΣ: - "Ευχαριστήσωμεν τω Κυρίω"

ΛΑΟΣ: - 'Αξιον και δίκαιον"

_________________________

Τί σημαίνει ότι έχουμε άνω την καρδιά μας; Ότι έχουμε την καρδιά μας στον Κύριον; 

Νομίζω ότι σημαίνει πως το μόνο άξιο και δίκαιο είναι να ζει κανείς για να ευχαριστεί τον Κύριον.

Αλλιώς είμαστε ανισόρροποι, αν όλη η ζωή μας είναι οι σωματικές ανάγκες, απαραίτητες, αλλά δεν είναι αυτές όλη η ζωή μας.

Γιατί πάντα προσφέρουμε υπηρεσία στο Πονηρό;

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Γιατί πάντα προσφέρουμε υπηρεσία στο Πονηρό, είτε το δικαιολογούμε είτε το κατακρίνουμε;

Όταν το δικαιολογούμε, το ενισχύουμε. Κι όταν το κατακρίνουμε, το "νομιμοποιούμε". Η κατάκριση είναι σαν να αναγνωρίζουμε ότι πρέπει να υπάρχει και να συναλάσσεται μαζί μας.

Αν κάποιος σου ζητούσε να συζητήσετε για την ηθική ενός αγαπημένου προσώπου σας, θα μένατε να συζητήσετε μαζί του; Κι αν μένατε, ακόμα κι αν τον αποδοκιμάζατε, δεν θα αναγνωρίζατε μία μη ανεκτή συζήτηση ως ανεκτή;

Αν είναι ανεκτή η συζήτηση με τον πονηρό δε σημαίνει ότι κι ο πονηρός είναι ανεκτός; Αυτό το μήνυμα δέχεται ο ελληνικός λαός και νιώθει την πίκρα του εμπαιγμού από εκείνους που δήθεν υπερασπίζονται το δίκαιό του.

Να μην του βάζουμε ιδέες του παίχτη

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Να μην του βάζουμε ιδέες του παίχτη στο παιχνίδι της τρέλας. Όταν π.χ. του λέμε "εσύ θα μας κλέψεις, θα μας απειλήσεις, θα μας δυσφημήσεις", δεν είναι σαν να τον παρακινούμε να το κάνει; Ο παίχτης θέλει να ξέρει τί περιμένουμε από αυτόν.

Παίχτης: -"Περιμένετε να σας κλέψω, να σας απειλήσω, να σας δυσφημήσω;"
Εμείς: -"Ναι, περιμένουμε".
Παίχτης: - "Χμ. Και αυτό θα γίνει."

Να μην κάνουμε σαν τη νέα στο πρώτο ραντεβού που παρακινεί τον άτολμο νέο να τη φιλήσει λέγοντάς του: "Α, εσύ θα με φιλήσεις κιόλας".

Τί πρέπει να κάνουμε σ΄ αυτόν που παίζει το παιχνίδι της τρέλας, στο οποίο ο παίχτης εμφανίζεται ως ο μόνος δυνατός;

Το αντίδοτο στο παιχνίδι της τρέλας είναι η άρνηση να συμμετάσχουμε στην συμπαιγνία.

Όταν ο παίχτης ρωτάει "τί περιμένετε από εμένα, τον μόνο δυνατό", η απάντηση από αυτούς που δε θέλουν να γίνουν συμπαίχτες στο παιχνίδι του ,είναι: "Δεν περιμένουμε τίποτα. Εσύ τί περιμένεις από τον εαυτό σου;"

_______________________________
Πρβλ. "Το παιχνίδι της τρέλας",Έρικ Μπερν "Τα τρελά...τρελά παιχνίδια που παίζουν οι άνθρωποι", Εκδόσεις Αγκύρας.

ΠΕΡΙ ΑΡΓΟΛΟΓΙΑΣ

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Πρόσεχε, λέει η Γραφή, να μη γεννηθεί μέσα στην καρδιά σου "ρήμα αργόν". Τί είναι "ρήμα αργόν";. Κάθε λόγος είτε είναι ενδιάθετος, είτε είναι γραπτός ή προφορικός, είναι αργός, όταν δεν ωφελεί την ψυχή.

Αναρωτιέμαι αν δεν είναι αργολογία να μιλάει κανείς από το ραδιόφωνο απευθυνόμενος σε αγνώστους, που δεν ξέρεις αν ενδιαφέρονται να ακούσουν αυτά που λες. Είναι δυνατόν να ωφεληθεί μια ψυχή , αν ακούσει από το ραδιόφωνο απαντήσεις για ερωτήματα που δεν έχει; Οι μοναχοί έχουν κανόνα να μην μιλούν, αν δεν ερωτηθούν.

Εξάλλου στο ραδιόφωνο μιλάει κανείς προσέχοντας να ευχαριστήσει τους υποτιθέμενους ακροατές του. Αν το κίνητρο του ομιλητή είναι να αρέσουν τα λόγια του, είναι δυνατόν τα λόγια αυτά να ωφελήσουν μια ψυχή; Δεν είναι δυνατόν. Τα λόγια στο ραδιόφωνο είναι καθαρή αργολογία. Ο Θεός να συγχωρήσει την αδυναμία μας.

Δεν είναι το ίδιο κι όταν γράφεις; Δεν είναι το ίδιο. Το γραπτό κείμενο το επιλέγει κανείς κι αν δεν τον ενδιαφέρει δεν το διαβάζει. Ενώ η ακοή μας είναι απροστάτευτη. Μπορούμε να κλείσουμε αμέσως τα μάτια μας, αλλά δεν μπορούμε να κλείσουμε με την ίδια ταχύτητα τα αυτιά μας.

Ο μηχανικός ήχος της βιομηχανικής εποχής είναι η σύγχρονη μάστιγα. Έχουμε εθιστεί τόσο πολύ, που ενώ μισούμε το θόρυβο των μηχανών, τον ακούμε εκεί που πάμε να πιούμε έναν καφέ και να ξεκουραστούμε, ως δήθεν μουσική. Αν δεν είμαστε σκλάβοι με τη θέλησή μας, επειδή δεν γνωρίζουμε ποια είναι η ελευθερία, τί είμαστε;