Το χρώμα και το άρωμα (Διορθωμένο)

Του Μόσχου Εμμ.Λαγκουβάρδου


Στη μνήμη της μητέρας μου

Τα λόγια τα Σα εκ των Σων, που εκφωνεί ο ιερέας στην Εκκλησία σημαίνουν ότι η ζωή του ανθρώπου και κάθε έμβιου όντος δεν ανήκει στο ίδιο αλλά στο Θεό. Το ίδιο σημαίνουν τα λόγια του Ψαλμού , του Κυρίου η Γη και το πλήρωμα αυτής.
Υπήρχε ένας αμαξάς στη Βέροια που βασάνιζε τα άλογα. Τα άφηνε νηστικά και γρήγορα πέθαιναν το ένα μετά το άλλο. Ήταν γνωστός ως ο άνθρωπος που πεθαίνει τα άλογα. Συχνά θα τον έβλεπες με το κάρο του στον ανηφορικό δρόμο προς την αγορά. Το θέαμα του πεινασμένου αλόγου που αγκομαχάει να σύρει το κάρο στον ανηφορικό δρόμο σου προκαλούσε τη συμπάθεια για το ευγενικό αυτό και περήφανο ζώο και τη μοίρα του. Ο αμαξάς όμως δεν έδινε σημασία στις διαμαρτυρίες αυτών που αγανακτούσαν με την κακομεταχείριση του ζώου. Ήταν μανιακός με τη δουλειά του.
Ο αμαξάς ήταν εργατικός πράγματι, αλλά δεν ήταν μάστορας. Ο κόσμος δεν τον αγαπούσε. Ο μάστορας διακρίνεται όχι μόνο για την εργατικότητά του, αλλά και για τον τρόπο που δουλεύει, με ευγένεια, με καλοσύνη και με αγάπη.
Η προσφορά στη δική μας Ελληνο-ορθόδοξη Παράδοση δεν έχει αξία μόνο ως χρησιμότητα. Το άρωμα και το χρώμα της προσφοράς είναι το πνεύμα με το οποίο γίνεται. Η Εκκλησία μας λέει, άφησε το δώρο σου στην πόρτα και πήγαινε να συμφιλιωθείς πρώτα με τον εχθρό σου κι ύστερα έλα να το προσφέρεις.
Οι Έλληνες είχαν πάντοτε μεγάλο σεβασμό στους μάστορες, στους μέγιστους, στους δασκάλους. Κάθε οικογένεια ανέθετε τη μόρφωση των παιδιών της στον οικογενειακό παιδαγωγό. Παιδί μου μάθε γράμματα παιδί μου μάθε γνώμη. Τα γράμματα είναι στο χαρτί μα ο νους σου πέρα-πέρα. Ο νους είναι δίχως αρχή και τέλος, όταν ενώνεται με το πνεύμα του Θεού. Γι΄ αυτό τα γράμματα κι ο νους είναι του Θεού που ζωοποιεί, τελειοποιεί και ολοκληρώνει τα πάντα. Η μαστορική τέχνη είναι τελειοποίηση και ολοκλήρωση. Η σημερινή Εκπαίδευση έχει ως πρότυπο για τη μόρφωση και την εργασία τον ανάλγητο αμαξά της Βέροιας. Ζωντανό παράδειγμα τα μέτρα της σοσιαλιστικής κυβέρνησης στην Παιδεία και στην Εργασία!
Εκείνο που θυμάμαι απ΄ τους παλιούς μάστορες ήταν τα χέρια τους κι ο τρόπος που άγγιζαν τα πράγματα, με ησυχία, απαλότητα, ευγένεια, αγάπη… Η μαστορική δεν στοχεύει μόνο στο αποτέλεσμα. Δεν είναι μόνο τέχνη, αλλά και ήθος. Μάστορας είναι Ελληνική λέξη και προέρχεται από το επίθετο μέγιστος, μαϊστορας, μάστορας. Για να είσαι μάστορας δεν έφτανε απλώς να είσαι ο καλύτερος σε κάτι, αλλά και ο καλύτερος στον τρόπο που φτιάχνεις κάτι.
Θυμάμαι τη μακαρίτισσα τη μητέρα μου, ο Θεός να αναπαύει την ψυχή της, πόσο πρόσεχε το άρωμα και το χρώμα του γλυκού που έφτιαχνε για τη γιορτή. Το γλυκό ήταν η ψυχή της γιορτής. Δίχως άρωμα και δίχως χρώμα η γιορτή ήταν ανούσια. Για την επιτυχία του γλυκού η μητέρα μου δεν έβαζε μόνο τις γνώσεις της για τη συνταγή και την τεχνική, αλλά σαν ένας μάστορας έβαζε όλη της την αγάπη και την πίστη στο έργο της. Η αγάπη και η πίστη έδινε το χρώμα και το άρωμα στο γλυκό της. Το ίδιο όπως η πίστη στην Ανάσταση του Ιησού Χριστού δίνει το χρώμα και το άρωμα της ζωής των πιστών!
Μα πώς μπορείς να πιστεύεις στην Ανάσταση; Πώς μπορεί να υπάρχει ζωή μετά το θάνατο του σώματος, ρώτησαν τον φιλόσοφο Κάντ, αφού ο εγκέφαλος που δημιουργεί τις σκέψεις καταστρέφεται; Ο Καντ είπε, ότι ο εγκέφαλος είναι ένα αισθητήριο όργανο και δε δημιουργεί αυτός σκέψεις, αλλά πιάνει (δεσμεύει) σκέψεις. Ο Καντ εννοεί πως κολυμπάμε στις σκέψεις όπως τα ψάρια στο νερό. Όταν ο εγκέφαλος καταστρέφεται τότε αρχίζει η αληθινή ζωή. Ο θάνατος του σώματος είναι μια μεταβατική περίοδος, όπως ο χειμώνας είναι μια μεταβατική περίοδος για την άνοιξη. Με αυτήν την έννοια προσβλέπουμε στην Ανάσταση του Χριστού και στη δική μας ανάσταση. Η ιδέα ότι η ζωή μας ανήκει δεν έχει νόημα για τους πιστούς. Είτε ζούμε είτε πεθαίνουμε είμαστε του Κυρίου Ιησού.
Τα είχα χαμένα στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο, όταν ο γιατρός μου είπε ότι η ζωή είναι δική μου. Δεν πίστευα ότι εξαρτάται από μένα αν θα ζήσω ή όχι. Θα ήθελα η ζωή να έχει αξία για όλους, και έχει αξία για όλους. Οι γιατροί κάνουν το παν για να διατηρήσουν τη ζωή. Οι γιατροί δεν είναι απλώς εργαζόμενοι. Δίνουν όλο τον εαυτό τους και νιώθεις θαυμασμό να τους βλέπεις πώς αγωνίζονται να σώσουν μια ζωή. Οι γιατροί για μένα είναι οι άγγελοι του Θεού. Έτσι τους βλέπω και έτσι τους αγαπώ.
Ο Θεός θέλει όλοι οι άνθρωποι να σωθούν. Οι γιατροί βοηθούν το έργο του Θεού.
Κατέχουν περισσότερο από τον καθένα το χρώμα και το άρωμα της ζωής.

Σχόλιο του Ζορό:

πολύ όμορφο το κείμενο. έχει αυτό το χρώμα και το άρωμα ζωής!
αναρωτιέμαι αν η "σωτηρια" έχει να κάνει με την εδώ -ζωή ή γενικότερα με την μετά -ζωή