Διάκρισις διαφερόντων

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Η διάκριση των διαφερόντων γίνεται στη ζωή μας, μπροστά στο Θεό. ("και τούτο προσεύχομαι, ίνα η αγάπη υμών έτι μάλλον και μάλλον περισσεύει εν επιγνώσει και πάση αισθήσει, εις το δοκιμάζειν τα διαφέροντα, ίνα ήτε ειλικρινείς και απρόσκοπτοι εις ημέραν Χριστού, εις δόξαν και έπαινον Θεού."(Φιλιπ.Α',8-14) 'Αρα η Νοερά Προσευχή ,στην οποία ζητάμε το έλεος του Ιησού Χριστού, περιλαμβάνει και αυτούς που μας ενδιαφέρουν και τον σύμπαντα κόσμον.
Ο Θεός γνωρίζει ποιούς έχουμε στην καρδιά μας, χωρίς να το πούμε. Εμείς δεν γνωρίζουμε. Η αγάπη μας δεν περισσεύει από τα άλλα ενδιαφέροντά μας.Δεν είμαστε ειλικρινείς και απρόσκοπτοι ούτε στον ίδιο τον εαυτό μας. Εμείς χριεαζόμαστε μνημόσυνα για να ακούσουμε τα΄ονόματα των αγαπημένων μας, γιατί τα λησμονήσαμε απ΄ την πολλή αγάπη. "Απ΄την "πολλή αγάπη" που σού 'χα, λησμόνησα και τ' όνομά σου."
Το ίδιο και με τα εντάλματα του Θεού. Τα λησμονούμε γιατί δεν θέλουμε να μετανοήσουμε.Δεν γνωρίζουμε ότι τα γνωρίζουμε. Δεν έχουμε επίγνωση, γιατί θέλουμε να μείνουμε στις ανομίες μας. Ο Δαβίδ έχει επίγνωση διαρκή."Τας ανομίας μου εγώ γινώσκω και η αμαρτία μου ενώπιόν μου εστί δια πάντός. Σοι μόνω ήμαρτον και το πονηρόν ενώπιόν σου εποίησα." (Ψαλμός 50ός, ο ψαλμός της μετανοίας, που αρχίζει με το βασικό αίτημα του ελέους."Ελάησόν με ο Θεός, κατά το μέγα έλεός σου και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου, εξάλειψον το ανόμημά μου."
Αυτό δεν θέλουμε: να έχουμε τις ανομίες μας ενώπιόν μας. Γιατί αυτό μας χαλάει τη διάθεση. Γι' αυτό η αναζήτηση της διασκέδασης γίνεται επιστήμη." Όταν η αναζήτηση της διασκέδασης γίνεται επιστήμη, ο άνθρωπος φοβάται να υπάρξει", γράφει ο Πωλ Τίλιχ , στο βιβλίο του Το θάρρος της ύπαρξης.
Θέλει θάρρος να θυμούμαστε πάντα, κάθε στιγμή , ότι ζούμε μπροστά στο΄Θεό.Οι Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας λένε πως "νους σκεδανύμενος επί τα έξω, θηριώδης ή δαιμονιώδης." Νους δηλαδή που δεν έχει μνήμη Θεού είναι ή θηριώδης ή δαιμονισμένος.
Με το σημείον του σταυρού να νικάς. Αυτό σημαίνει το "Εν Τούτω Νίκα".Με την σταύρωση των ατόπων επιθυμιών μας να νικάμε.Δεν τιμωρούμαστε για την αμαρτία, αλλά από την αμαρτία. Ο πανοικτίρμων Κύριος δεν κατακρίνει την αμαρτωλή μοιχαλίδα, αλλά την αμαρτία. Νικώ δια του σταυρού σημαίνει "ζω δια του Θεού, αισθάνομαι δια του Θεού, σκέφτομαι δια του Θεού, θέλω δια του Θεού."Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς.
Είναι τόσα πολλά αυτά που μας ενοχλούν και μας βασανίζουν, ώστε δεν μπορούμε να συγκεντρώσουμε το νου στο συγκεκριμένο εμπόδιο και να ζητήσουμε τη βοήθεια του Θεού. Ο διάβολος χρησιμοποιεί την πολυπλοκότητα, για να μην μπορούμε να ζητήσουμε τη βοήθεια του Θεού, λόγω των περισπασμών. Αυτό σημαίνει ότι δεν δοκιμάζουμε τα διαφέροντα με επίγνωση και με αίσθηση και δεν είμαστε ειλικρινείς και απρόσκοπτοι ενώπιον του Θεού. Οι σκέψεις μας , κατεκβαίνουν στην καρδιά και την μετατρέπουν από οίκο του Θεού σε σπήλαιον ληστών.
ΟΙ περισπασμοί της σύγχρονης πολυδαίδαλης ζωής, μας κάνουν από το φόβο εγωιστές. Δεν είμαστε καθόλου ταπεινοί.
Τώρα η κατάστασή μας έχει φτάσει στο τέλος. Δεν έχει άλλο παρακάτω. Έχουμε ανάγκη της ολιγόλογης προσευχής του Ιησού. Και μόνο η τήρηση της νοεράς προσευχής μας ξεκουράζει γιατί μας κάνει ταπεινούς. Δεν μας προσβάλει το παραμικρό , όπως με την υπερηφάνεια."Αγρυπνείτε δεόμενοι εν παντί", λέγει ο Κϋριος. "Το μόνο αήττητο όπλο κατά του διαβόλου είναι η συγκέντρωση των νοημάτων , καλών και κακών, εις τον εγκέφαλον. Και αυτό επιτυγχάνεται μόνο με ην ταπείνωση. "Πράος είμί και ταπεινός τη καρδία", λέγει ο Κύριος που μας καλεί να μας θεραπεύσει.