Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Λέει η Γραφή, αρχή σοφίας φόβος Θεού. Κι ο λαός λέει το ίδιο με το πνεύμα της Εκκλησίας: "Ποιός είδε το Θεό και δε φοβήθηκε". Που σημαίνει ότι εκείνος που δεν είδε το Θεό, δεν γνωρίζει το Τρομερό ούτε την ελευθερία.
Δεν γνωρίζει την ελευθερία από την κόψη του σπαθιού την τρομερή, γιατί δεν αγωνίστηκε για την ελευθερία. Οι αγωνιστές του '21 γνώρισαν με αίμα το Τρομερό. Πίστευαν ότι η εξουσία πρέπει να αναφέρεται στο Θεό. Πολέμησαν για την Πίστη στο Θεό.
ΟΙ τωρινοί στην εξουσία, σε κάθε εξουσία, πολιτική, θρησκευτική, του πλούτου ή οποιαδήποτε άλλη, δεν βλέπουν το Τρομερό. Δεν το έζησαν ποτέ.
Παραθέτω την αρχή από την πρώτη ελεγεία του Ντουίνο του Ρίλκε, σε μετάφραση του Άρη Δικταίου (αν δεν κάνω λάθος)
Στη μνήμη μου την ονόμαζα "ελεγεία του Τρομερού":
Ποιος, εάν κραύγαζα, θα μ’ άκουγε λοιπόν απ’ των Αγγέλων
τα Τάγματα; Και μόνο να υπέθετα πώς ένας τους
μ’ έπαιρνε ξάφνου πάνω στην καρδιά του, θα χανόμουν
απ’ τη δυνατότερή του Ύπαρξη. Γιατί το Ωραίο δεν είναι τίποτε άλλο,
παρά ή μόλις πού αντέχουμε Αρχή του Τρομερού
και το θαυμάζουμε τόσο, γιατί αυτό, ανέμελο, μήτε πού νοιάζεται
να μας συντρίψει. Ο κάθε Αγγελος είναι τρομερός.
Κι έτσι συγκρατιέμαι και με σκοτεινό λυγμό καταπίνω
του καλέσματος μου τη φωνή. «Αχ και σε ποιόν μπορούμε πια
να προσφύγουμε; Μήτε στους Αγγέλους, μήτε στους ανθρώπους."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου