Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
«Σε όλες σχεδόν τις περιπτώσεις οι άνθρωποι που δεν βρήκαν ένα νόημα ζωής δεν είχαν πια ούτε τη θέληση, ούτε το κουράγιο να ζήσουν και δεν μπόρεσαν να αντέξουν στις ασθένειες. Είχαν κουραστεί ή είχαν βαρεθεί από την ανούσια ζωή τους» (Φράνκλιν- αναφέρεται στους κρατουμένους στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως των ναζί)
Η Αγία Γραφή συνδέει την Εντολή να τιμάει ο άνθρωπος τον πατέρα και τη μητέρα του με την μακροβιότητα: «τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου για να ζήσεις μακρά και ευτυχισμένη ζωή». Μέσα στη λιγόλογη αυτή εντολή η Γραφή αναφέρει ως αιτία μακράς ζωής εκτός από την τιμή στον πατέρα και τον πατέρα και την ευτυχισμένη ζωή. Εμμέσως συνάγεται ότι η δυστυχισμένη ζωή είναι αναπόφευκτα σύντομη.
Αν το συνειδητοποιούσαμε αυτό νωρίς δεν θα ενδίδαμε στην μιζέρια της ζωής μας, που εκτός του ότι αφαιρούν το νόημα της ζωής, επί πλέον συντομεύουν το χρόνο της.
Εκείνοι που ξέρουν πόσο στενή σχέση υπάρχει μεταξύ της ψυχικής διάθεσης του ανθρώπου, του θάρρους, της ελπίδας, της αποθάρρυνσης ή της απόγνωσης από τη μια και της οργανικής του υγείας από την άλλη, αντιλαμβάνονται ότι η ξαφνική απώλεια της ελπίδας και του θάρρους μπορεί να έχει μοιραίες συνέπειες.
«Για την ανθρώπινη υπόσταση αποτελεί κάτι το πολύ ουσιαστικό η επίγνωση, συνειδητή ή ασυνείδητη, της ύπαρξης ενός Θεού μέσα του».
Μόσχος Λαγκουβάρδος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου