Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Από τα δεκάξη μου χρόνια που δημοσιεύω στις εφημερίδες ποιήματα, διηγήματα κι αργότερα μικρά δοκίμια, τη μέρα της δημοσίευσης ξυπνώ πρωί κι ανυπομονώ να δω τα κείμενά μου δημοσιευμένα. Χρόνια με βασάνιζε και με βασανίζει το ερώτημα , αν είναι από την έμφυτη ανάγκη για επικοινωνία ή είναι για αυτοπροβολή. Στα νεανικά χρόνια, οι νέοι που γράφαμε είχαμε την κρυφή απαντοχή, ότι θα ρίξουμε κάποια ερωτευμένη με την ποίηση κοπέλα. Τώρα τα πράγματα άλλαξαν. Από την εποχή του Καρυωτάκη άρχισε κιόλας η αλλαγή. Ο δυστυχισμένος ποιητής, έγραφε με απογοήτευση για το πνεύμα των γυναικών της εποχής του.Ένας Αμερικάνος ποιητής ο Άρθουρ Λαίην έγραψε αυτό το ποίημα:
ΠΟΙΗΜΑ ΑΓΑΠΗΣ
Ένας από τους φίλους μου
Γράφει ένα επικό ποίημα.
Ένας άλλος γράφει
Ένα μυθιστόρημα.
Κάποιες γυναίκες που ξέρω,
Δεν διαθέτουν παρά μόνον μια μικρή γκάμα προσοχής.
(Μετ.Μ.Λ.)
Σήμερα το πρωί ξύπνησα πάλι νωρίς και πήγα στο περίπτερο, για να δω της στήλη μου της Τρίτης στην Ελευθερία, "Λαρισινά δοκίμια", αλλά δεν υπήρχε. Ζητώ συγνώμην από τους φίλους που διάβασαν την ανακοίνωση. Δεν πειράζει. Πάντοτε προέχουν οι ανάγκες της Εφημερίδας. Απόρησα όμως, γιατί είναι εποχή δύσκολη, ο Αυγουστος, εννοώ ότι η ύλη είναι περιορισμένη, με τις διακοπές.
Αυτό δεν ισχύει για μένα. Δεν κάνω ποτέ διακοπές στο γράψιμο. Αρκεί να σας πω ότι στα Ρεθεμνιώτικα Νέα, έγραφα ένα δοκίμιο την ημέρα, επί εφτά χρόνια, χωρίς να παραλείψω ούτε μια μέρα. Μέχρι που πέθανε ο Εκδότης, ο φίλος μου Γιάννης Χαλκιαδάκης, ο Κύριος να αναπαύει την ψυχή του. Είχαμε συμφωνήσει έναν όρο. Να μην παραλείψω ούτε μια μέρα. Πέθανε όμως και άλλαξε και ο αρχισυντάκτης. .Η καινούρια αρχισυντάκτις με ρώτησε., αν κουράστηκα κι εγώ κατάλαβα, ότι εκείνοι κουράστηκαν από μένα. Καί έτσι έληξε η συνεργασία μας, για την οποία τους είμαι ευγνώμων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου