Τα αντίδοτα στα δηλητήρια της πολιτικής

 Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου 

Το αντίδοτο της νεοφιλελεύθερης πολιτικής είναι να επαναφέρουμε τις εμπορικές δραστηριότητες εκεί όπου ανήκουν, να ξαναδημιουργήσουμε χώρο γι αυτό που δεν είναι εμπορικό,

Το αντίδοτο στον πραγματισμό της Αριστεράς ( ο πραγματισμός πρεσβεύει, ότι η αλήθεια δεν είναι τα πραγματικά γεγονότα, αλλά η ερμηνεία που δίνουμε σ΄ αυτά) είναι η ενημέρωση των πολιτών και η διάλυση των μύθων και των ψευδαισθήσεων.Η ίδια η πραγματικότητα διαλύει τους μύθους της αέναης υλικής προόδου και των βιομηχανικών επαναστάσεων.

Οι πολίτες ζητούν από το κράτος τιμιότητα, ειρήνη και δικαιοσύνη. Να επανέλθει το ήθος ως βάση της πολιτικής και της κοινωνικής ζωής! Στην πραγματικότητα ζητούν το πνεύμα, που τα κόμματα έβαλαν στο περιθώριο με τον αλαζονικό υλισμό τους.

Δεν ισχύουν πια οι διακρίσεις σε δεξιούς , αριστερούς, σοσιαλιστές, κομμουνιστές. Υπάρχουν χάριν του «διαίρει και βασίλευε». Το πρόβλημα είναι ηθικό. Η Γη μπορεί να θρέψει τους ανθρώπους και μάλιστα χωρίς τη χρήση της επιθετικής τεχνολογίας.

Η μόνη διάκριση που έχει αξία, είναι σε χριστιανούς και μη χριστιανούς. Και η μόνη ορθή στάση είναι αυτή του τελώνη: Αλίμονο, είμαι αμαρτωλός. Η χάρη του Θεού ας είναι μαζί μου. Οι πολίτες αναρωτιούνται με αγωνία: «Σε ποιους εμπιστευόμαστε τα παιδιά μας; »