Μην μελαγχολείς!

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

ΜΗΝ ΜΕΛΑΓΧΟΛΕΙΣ
«Ούτε ο διάβολος μπορεί να κάνει τίποτε σ΄ αυτόν που γελάει»

«Ούτε ο διάβολος μπορεί να κάνει τίποτε σ΄ αυτόν που γελάει». Άρα ούτε οι πολιτικοί είναι τόσο επικίνδυνοι , αφού ο κόσμος γελάει όπως κάνει πάντα με τις δικτατορίες, τους ολοκληρωτισμούς και την πολιτική βία.

Οι πολιτικοί είναι σαν να βγήκαν μέσα από ανέκδοτα με κουφούς ή μέσα από κάποιο έργο των αδελφών Μαρξ, του χοντρού λιγνού ή των δικών μας κωμικών του ελληνικού κινηματογράφου.

Στη λαϊκή μουσική επίσης συναντάμε στις μέρες μας το κωμικό στοιχείο που δείχνει τη διάθεση του ελληνικού λαού να αντισταθεί στην πολιτική βία με το γέλιο. Ένα από τα τελευταία λαϊκά τραγούδια ανήκει στην κατηγορία των παρηγορητικών τραγουδιών είναι αυτό που εκθειάζει τη χρησιμότητα που έχει το μπεγλέρι αυτόν τον δύσκολο καιρό.

Το τραγούδι παρηγορεί τον σημερινό Έλληνα με το μπεγλέρι. Σε κάθε δυσκολία, λέει το τραγουδάκι να μια συμβουλή:

«Το καλύτερο μπεγλέρι
είναι τα κλειδιά στο χέρι.
Τάκα τάκα, τάκα τάκα
κι όλα τα ξεχνάς ατάκα.»


ΠΕΡΙ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑΣ

Οι αρχαίοι γιατροί απέδιδαν τη μελαγχολία στη μέλαινα χολή. Από αυτό βγαίνει το ρήμα "χολιώ" ή "χολοσκάω". Οι μελαγχολικοί είναι διαρκώς χολωμένοι.

Από αυτό συμπεραίνει κανείς ότι η μελαγχολία δεν είναι άσχετη με την υπερηφάνεια, αφού οι υπερήφανοι θυμώνουν με το παραμικρό και μπορεί κανείς να τους προσβάλλει κάθε στιγμή.

Σπανίως ο ταπεινός άνθρωπος να γίνει μελαγχολικός. Η πίστη του είναι πως "δεχόμαστε και τα καλά και τα κακά", αφού σ΄ αυτούς που αγαπούν το Θεό, τα πάντα συντελούν στο καλό.

"Και τα καλά και τα κακά δεχούμενα". "Τί ρίχνει ο ουρανός και τα βουνά δεν το δέχονται".

"Κατά καιρούς έχουν δοθεί διάφοροι ορισμοί στη μελαγχολία, της οποίας τα συμπτώματα ποικίλουν. Κοινός όμως παρονομαστής παραμένει το άγχος, που εκδηλώνεται κυρίως ως φοβία, ως φόβος για το φόβο και ως αναιτιολόγητη λύπη" (Μ.Ζ. Κοπιδάκης).


ΕΠΙΓΡΑΜΜΑ ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΥ ΣΤΟΝ ΗΡΑΚΛΕΙΤΟ

Κλάψε, Ηράκλειτε, το θέλει αυτό η δύσμοιρη εποχή, γιατί παντού είναι θλίψη κι ασκήμια.
Κι εσύ , Δημόκριτε, γέλα όσο θες, γέλα γιατί δε βλέπεις παρά μονάχα πράγματα κενά, ανόητα.
Ο ένας με το δάκρυ, ο άλλος με το γέλιο θ' αλαφρύνει..
Ίδιος καϋμός, ίδιος πόνος και στους δυο.
Τώρα είναι χρεία (η πλάση όλη, αλίμονο, αλλοφρόνησε).
Όχι για έναν Ηράκλειτο και Δημοσθένη , μα για χιλιάδες.
Τώρα είναι ανάγκη ( είναι μεγάλη η τρέλα ) να τρέξει όλος ο κόσμος στην Αντίκυρα, να σπέρνουν μόνον ελέβορο.*

_______________________
Ελέβορος, βότανο που έδιναν στους μανιακούς.


ΑΝ ΔΕΝ ΕΝΙΩΣΕΣ Ο ΙΔΙΟΣ ΤΗ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ

Αν δεν ένιωσες ο ίδιος τη μελαγχολία (τότε μόνο την ξέρει κανείς καλά), μπορώ να σου συστήσω το κλασικό βιβλίο "Ανατομία της μελαγχολίας" του Ρόμπερτ Μπέρτον. Παρόλο που δεν πιστεύω ότι κερδίζει κανείς σε σοφία με το διάβασμα, χωρίς την εμπειρία.

Το βιβλίο του Μπέρτον 625 σελίδων είναι γεμάτο παραθέματα, γύρω στα 13.333! Κινδυνεύεις να μελαγχολήσεις διαβάζοντας το βιβλίο αυτό ποταμός. εκτός αν παραβλέψεις τα μελαγχολικά θέματα και προσέξεις μόνο τα εύθυμα παραθέματα, όπως είναι αυτό το επίγραμμα του γελαστού φιλοσόφου Δημόκριτου προς τον σκοτεινό Ηράκλειτο.


ΚΑΤΕΥΘΥΝΟΜΕΝΗ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ!

Βρισκόμαστε μπροστά σε μια κατευθυνόμενη μελαγχολία! Θα ξέρουμε ποιος την κατευθύνει , αν σκεφτούμε τα κίνητρα και τον σκοπό. Γιατί η μελαγχολία; Τί θέλουν με αυτήν και ποιους ευνοεί;

Ας είναι. Δε χολοσκάμε γι΄ αυτό. Το κακό όταν παραγίνει αυτοκαταστρέφεται.

Γιατί αυτοκαταστρέφεται; Γιατί χτυπάει τελικά αυτούς που του δείχνουν πλήρη εμπιστοσύνη.

Βλέπεις πότε η βιομηχανική κοινωνία πότε τρώει τα παιδιά της; Όταν της δείχνουν πλήρη εμπιστοσύνη, όπως τώρα στην Ελλάδα.