Ποιος παραμερίζει τους ικανούς;

Λαρισινά
δοκίμια
του Μ.Ε.Λαγκουβάρδου

Ποιος παραμερίζει τους ικανούς;

        Ποιος παραμερίζει τους ικανούς να αναλάβουν  τα δημόσια αξιώματα και τα καταλαμβάνουν αυτοί που δεν τα αξίζουν; Δεν τα αξίζουν ή είναι άξιοι γι΄ αυτά; Η οικτρή κατάσταση στον τόπο μας π.χ. οφείλεται στην αναξιότητα μερικών ανθρώπων ή μήπως δεν είναι λάθος και αποτυχία και είναι επιτυχία των σχεδίων του Εχθρού; Είναι από λάθος οι καταστάσεις που βασανίζουν τους λαούς ή είναι επιτυχία αυτών που σχεδιάζουν εναντίον τους;
       Παράδειγμα, η κατάσταση στην παιδεία.  Τα όργανα εκείνα της εκπαίδευσης που βλάπτουν αντί να ωφελήσουν, βλάπτουν  από άγνοια; Αν η αποστολή της εθνικής παιδείας δεν είναι αυτή που πρέπει να είναι, δεν είναι επόμενο να προσελκύσει τους ανάλογους εκπαιδευτικούς, τουλάχιστον στις υψηλότερες θέσεις; Δεν αναφερόμαστε στους εκπαιδευτικούς που η αγάπη τους για την παιδεία και τους νέους είναι βαρύς σταυρός!
       Στην εποχή μας οι κοινωνίες αποτελματώθηκαν κι ο κόσμος υποφέρει από τη γενική διαφθορά, που κατ΄ευφημισμόν ονομάζεται οικονομική κρίση. Σύμφωνα με την αρχαία σοφία, οι κοινωνίες που βρίσκονται, όπως οι σημερινές, σε τέλμα και δεν μπορούν να βγουν από εκεί, πρέπει να εμβαθύνουν στη σοφία της γλώσσης, και μάλιστα της Ελληνικής Γλώσσης, στην οποία οι Έλληνες λόγιοι και ο Ελληνικός λαός, στην μακραίωνα πορεία του , εκμυστηρεύθηκε τη σοφία του και τον πολιτισμό του.

      Σε ποιους πρέπει να απονέμονται τα δημόσια αξιώματα;  Ο Θουκυδίδης λέει με άλλα λόγια αυτά που ο Ίδιος ο Κύριος είπε, για την επιλογή των αξίων, από τα έργα τους. Θα τους γνωρίσετε  από τις πράξεις  τους. Τί πρόσφεραν στην κοινωνία, αυτοί που καταλαμβάνουν τα δημόσια αξιώματα; 

 .     Η Γραφή προφητεύει πως στους έσχατους καιρούς θα εμφανιστούν λύκοι άρπαγες , εν ενδύμασι προβάτων.. Έσχατα πράγματα είναι οι λέξεις, η γλώσσα, (όλοι ομολογούν ότι στην εποχή μας, το μόνο όπλο που διαθέτουν οι άνθρωποι είναι η σκέψη , δηλαδή η γλώσσα, οι λέξεις, ο λόγος).
       Γιατί εκλείπουν σήμερα οι ανιδιοτελείς; Να ένα θέμα που ζητεί απάντηση από κάθε σκεπτόμενο. Μια απάντηση είναι ότι το σύστημα δεν λειτουργεί με αυτούς και τους αγνοεί. Άλλη απάντηση είναι ότι οι ίδιοι δεν θέλουν να συνεργαστούν μαζί του και γίνονται θεληματικοί ερημίτες (αναχωρούν στην έρημο).
      Μια άλλη απάντηση είναι ότι το σύστημα δυσκολεύεται με τους καλούς ανθρώπους, γιατί από τη μια τους θέλει όλους σκλάβους (άβουλους, κι από την άλλη οι σκλάβοι δεν είναι αποδοτικοί). Στην τέως Σοβιετία και στα άλλα ολοκληρωτικά καθεστώτα, ίσως και σε άλλα που τα ζήσαμε στο "πετσί" μας, διαπιστώνουμε ,πως χωρίς ελευθερία στερεύει κι η  δημιουργία.
      Κάποιος πολιτικός ετοιμαζόταν να μιλήσει στο κοινό της τηλεόρασης. Ο τεχνικός του είπε να σταθεί κάπου κι ύστερα άλλαξε γνώμη και του είπε να σταθεί κάπου αλλού και τρίτη φορά είχε μια καλύτερη ιδέα και έβαλε τον πολιτικό να μιλήσει πίσω από ένα γιαλί, που ήταν στηριγμένο σ΄ ένα ξύλο: Ο πολιτικός υπάκουε κάθε φορά στις επινοήσεις και στις υποδείξεις του τεχνικού.
       Κάθε γεγονός έχει ένα κρυμμένο νόημα για κείνον που στοχάζεται: Ποιο είναι το κρυμμένο νόημα στην προετοιμασία του πολιτικού που ετοιμάζεται να μιλήσει στο κοινό της τηλεόρασης;
Νομίζω ότι το κρυμμένο νόημα είναι " Όσο δεν ορίζεις ούτε τον εαυτό σου, πώς μπορείς ν΄ ασχοληθείς με τη διακυβέρνηση του κόσμου;"
       Ο Θουκυδίδης πίστευε ότι τα δημόσια αξιώματα πρέπει να απονέμονται σ΄ αυτούς που έγιναν επιφανείς με τα έργα τους. "Ανδρών επιφανών έργω γενομένων, έργω και δηλούσθαι τα τιμάς". Δηλαδή σ΄ αυτούς που με τα έργα τους έγιναν επιφανείς, σ΄ αυτούς να απονέμει η κοινωνία τα δημόσια αξιώματα. Έτσι φαίνεται ότι γινόταν κάποτε , την εποχή του Θουκυδίδη, γιατί ο Θουκυδίδης κάπου το είδε και δεν πιστεύω ότι το έβγαλε από το μυαλό του.
       Ρίχνοντας μια γρήγορη ματιά στη θύραθεν σοφία όσον αφορά τα συστήματα διακυβέρνησης, σταχυολογούμε μερικές απαντήσεις από το βιβλίο του μεγαλύτερου μετά τον Κομφούκιο σοφού της Κίνας, τον Τσουάγνκ Τσου: Ένα σύστημα είναι αυτό που λέγεται "Άφησέ τα ήσυχα, όπως είναι".
      Ένα άλλο είναι το σύστημα να κυβερνιέται το κράτος στην τύχη. Πόσο μπορεί να κυβερνηθεί ένα κράτος στην τύχη και να μη χαθεί; Ούτε ένας στις δέκα χιλιάδες μπορεί να κρατήσει ένα κράτος έτσι και οι πιθανότητες να το χάσει είναι περισσότερες από δέκα χιλιάδες στη μία. Κρίμα που οι κάτοχοι της γης δεν γνωρίζουν αυτόν τον κίνδυνο.
    Τα παλιά τα χρόνια, διηγείται ο Κινέζος σοφός,  όταν η αρετή κυβερνούσε τον κόσμο, οι άνθρωποι δούλευαν χωρίς να περιμένουν αμοιβή, πρόσεχαν και σέβονταν χωρίς να φοβούνται τιμωρίες. Στην ερώτηση πώς πρέπει να είναι ένας ηγέτης, απάντησε: "Να σέβεται, να είναι σεμνός και μετρημένος, να δίνει αξιώματα σε  ανθρώπους πιστούς που νοιάζονται για το γενικό καλό και να μην ανέχεται κολακείες και εύνοιες γύρω του. Όταν αναθέτει αξιώματα δεν παραμερίζει τους ικανούς.