Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
Κάθε φορά που οι απλοί άνθρωποι αναγκάζονται
να πάνε στα δικαστήρια αισθάνονται φόβο και ντροπή.
Δεν έχει σημασία για ποιο λόγο πρέπει να πάνε στα
δικαστήρια: για να εξεταστούν ως μάρτυρες ή
για να παραστούν ως διάδικοι σε κάποια υπόθεσή τους.
Κάποιος νέος περιμένοντας να εμφανιστεί στο
δικαστήριο, όσο χρόνο διαρκούσε η αγωνιώδης αυτή
αναμονή του προσπαθούσε να ηρεμήσει τρώγοντας.
Όταν ήρθε η ώρα της δίκης ο υπερευαίσθητος αυτός
νέος είχε γίνει υπέρβαρος!
Γιατί νιώθουν άσχημα με την ανθρώπινη δικαιοσύνη;
Γιατί αισθάνονται την ανάγκη να απολογηθούν
που βρίσκονται στα δικαστήρια; Είναι φανερό ότι
ελέγχονται από τη συνείδησή τους ακόμα κι όταν
δεν κινούν οι ίδιοι τις δίκες κι άλλοι τους σέρνουν
στα δικαστήρια. Η φιλοδικία είναι αμαρτία!
Ο φιλόδικος δεν είναι συμπαθής σε κανέναν. Τον βλέπουν
σαν έναν άνθρωπο σκληρό και ανελέητο.
Γνωρίζω κάποιον δικαστικό που για να μη βλέπει έναν
φιλόδικο άνθρωπο παραιτήθηκε απ΄ τη δουλειά
του!
Η παραβολή του πονηρού δούλου που του χαρίστηκε το χρέος
δείχνει γιατί ο κόσμος αποφεύγει τα δικαστήρια. Σ΄ αυτούς
τους χώρους δε νιώθει κανένας σωστός άνθρωπος καλά.Νιώθουν
καλά μόνο οι φιλόδικοι,οι υποκριτές και οι αχάριστοι.
Τα δικαστικά κτήρια σαν τις φυλακές είναι τα πιο
καταθλιπτικά κτήρια και το επάγγελμα του δικηγόρου ή
του δικαστικού είναι από τα πιο ψυχοφθόρα
επαγγέλματα! Οι απλοί άνθρωποι γνωρίζουν από
το περί δικαίου αίσθημά τους, ότι η ανθρώπινη
δικαιοσύνη ηττάται από τη δικαιοσύνη του Θεού.
Υπάρχει όμως κάτι άλλο πιο σπουδαίο που συγκρατεί
τον κόσμο μακριά από τις πόρτες των δικαστηρίων.
Είναι η αγία γνώση και η γλυκύτητα του Θεού!
Παραθέτουμε το παρακάτω απόσπασμα από τον Ασκητικό
Λόγο του οσίου Διαδόχου Φωτικής σε πρόχειρη απόδοση.
Ο όσιος αναφέρεται στη δικαιοσύνη:
"Αυτός που μετέχει στην αγία γνώση και που έχει γευτεί
τη γλυκύτητα του Θεού ούτε να κρίνει πρέπει,
ούτε άλλους να πηγαίνει στο δικαστήριο, ακόμα
κι αν τους πήρε κάποιος τα ρούχα που φοράει. Διότι
η δικαιοσύνη των αρχόντων του κόσμου τούτου οπωσδήποτε
ηττάται απ΄ τη δικαιοσύνη του Θεού και μάλλον
δεν έχει καμία σχέση με το δίκαιο του Θεού.Τα τέκνα του
Θεού διακρίνονται γιατί πιστεύουν στη θεία
δικαιοσύνη και όχι στο ατελές δίκαιο των ανθρώπων."
"Έτσι λοιπόν ο μεν Κύριος ούτε λοιδωρούμενος επέστρεφε
τις λοιδωρίες, ούτε πάσχων απειλούσε, αλλά
και την αφαίρεση της αισθήτος σιωπών υπέμεινε και υπέρ
της ημών σωτηρίας υπέφερε οδύνες.Και το
ακόμα μεγαλύτερο, υπέρ των κακουργούντων προσευχόταν
προς τον Πατέρα!Αν λοιπόν εγκαταλείποντας την
προσευχή προσέχω τις αγορεύσεις σε δίκες με αυτούς
που θέλουν να με επηρεάζουν, θα αρχίσω να
συχνάζω στα προαύλια των δικαστηρίων, πράγμα που σημαίνει
ότι θα θεωρώ πιο πολύτιμα τα επίδικα πράγματα
από την ίδια μου τη σωτηρία, για να μην πω κι από αυτή
τη σωτήρια Εντολή."
"Πώς λοιπόν, θα ακολουθήσω το ευαγγελικό πρόσταγμα
που με απαγορεύει και από αυτόν που μου πήρε αυτά
που μου ανήκουν να ζητώ, αλλά κατά το αποστολικό λόγιο ,
μετά χαράς να υπομένω την διαρπαγήν των
πραγμάτων μου; Οπότε ούτε αν κάποιος δικαιωθεί
και λάβει όσα ακριβώς του ανήκουν θα ελευθερώσει από
την αμαρτία του τον πλεονέκτη, επειδή τα φθαρτά δικαστήρια
δεν δύνανται να ορίσουν το άφθαρτο δικαστήριο
του Θεού.(...) Η δικαιοσύνη του Θεού θέλει τον πλεονέκτη
να τον ελευθερώσουμε με την μετάνοιά του από
την πλεονεξία και όχι να λάβουμε το πλεονεκτηθέν."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου