Η σημασία του ονόματος στην πνευματική ζωή

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Ποια είναι η σημασία του ονόματος στην πνευματική ζωή; Από την εμπειρία μπορείς να αντιληφθείς ποια είναι η σημασία του ονόματος στην πνευματική ζωή. Κατ΄ αρχήν πρέπει να αντιληφθείς γιατί τα ολοκληρωτικά καθεστώτα φοβούνται  τα ονόματα και τα αντικαθιστούν με αριθμούς. Γιατί δίχως ονόματα δεν υπάρχει πνευματική ζωή. Ο άνθρωπος δίχως ονόματα δεν έχει αντίληψη του εσωτερικού κόσμου, αυτού που ο Απόστολος Παύλος ονομάζει « τα μη βλεπόμενα,τα  ανώτερα, τα πνευματικά».

Στην εποχή μας δρέπουμε τους πικρούς καρπούς του διαφωτισμού. Ο διαφωτισμός συγχέοντας τις γνώσεις με τη Γνώση δεν κατανοεί τις πνευματικές αξίες, τις οποίες θεωρεί ως ανύπαρκτες, επειδή δεν αποδεικνύονται στο επιστημονικό πείραμα..

Η  Πίστη, η Ελπίδα, η Αγάπη είναι ο μυστικός κόσμος του ανθρώπου, όχι γιατί είναι κρυφός, αλλά γιατί μεταβιβάζεται με την εμπειρία. Αν δεν έχει κανείς εμπειρία του ονόματος δεν μπορεί να κατανοήσει τη διαφορά ανάμεσα στα αισθητά πράγματα και στα πνευματικά. Δεν μαθαίνει κανείς την Πίστη, την Ελπίδα, την Αγάπη ανοίγοντας κάποιο λεξικό. Ο άνθρωπος είναι ον που μαθαίνει με την μετοχή. Μετέχουμε στην Πίστη , στην Ελπίδα, στην Αγάπη και κατανοούμε τι είναι. Η Αγάπη είναι η υπέρτατη κατανόηση!

Ποια είναι, λοιπόν, η σημασία του ονόματος στην πνευματική ζωή; Το όνομα είναι σημαντικό στην πνευματική ζωή.Το όνομα δεν είναι απλά το νόημα, το οποίο συλλαμβάνει ο νους και η καρδιά με σταθερότητα, διάρκεια, καθαρότητα, σαφήνεια και ακρίβεια.Το νόημα είναι η παρουσία του ανθρώπου. Περισσότερο από ό,τι είναι η εικόνα. Στην προσευχή π.χ. για ένα αγαπημένο μας πρόσωπο, το όνομα είναι πιο ουσιαστικό από ό,τι είναι η μορφή του. Με τη μνημόνευση του ονόματος νιώθουμε ότι το πρόσωπό μας ζει μέσα στην καρδιά μας.Η εικόνα δεν μπορεί να δημιουργήσει την παρουσία.


  Ο Θεός χάρισε στον άνθρωπο το λόγο.Ο λόγος του ανθρώπου δεν είναι απλώς ένα εργαλείο για τις πρακτικές ανάγκες του, όπως είναι π.χ. η εικόνα για τα ζώα. Μια αγελάδα βαδίζει μέσα στην εικόνα που έχει σχηματίσει για το δρόμο από το λιβάδι μέχρι στο στάβλο. Το ίδιο βαδίζει μέσα στην ονειρική του εικόνα ένας υπνοβάτης ή κάποιος που δεν ξεχωρίζει την πραγματικότητα από την εικόνα που έχει σχηματίσει για την πραγματικότητα.


Γι΄ αυτό το είδος του ανθρώπου  μιλάει η Αγία Γραφή όταν λέγει, ότι ο άνθρωπος σχηματίζει μια εικόνα για τον κόσμο και μέσα σ΄ αυτήν πορεύεται.Με εικόνες μας χειραγωγούν επίσης τα ΜΜΕ. Στην πραγματικότητα μας οδηγούν κοιμισμένους όπου θέλουν. Συμπέρασμα: Για να μην μας πιάνουν στον ύπνο, λιγότερη τηλεόραση, αν δεν μπορείς να απαλλαγείς εντελώς από αυτήν και να την πετάξεις στα σκουπίδια. 

Ο λόγος διαφέρει από την εικόνα (αίσθηση, φαντασία) στην επίγνωση. Ο λόγος έχει επίγνωση, αυτό που λέγεται στην εκκλησιαστική γλώσσα "κυκλική κίνηση του νου", δηλαδή ο νους βλέπει τον εαυτό του, ενώ όταν σκέφτεται με εικόνες δεν έχει επίγνωση. Η εικόνα υποβάλλει, δηλαδή πάει κατ΄ ευθείαν στην ψυχή, παρακάμπτοντας το νου, όπως στο όνειρο. Ο νους είναι νυσταγμένος ή κοιμισμένος και δεν προσέχει τί κατεβαίνει στην καρδιά.

Δίχως επίγνωση δεν υπάρχει ούτε πνεύμα ούτε πνευματική ζωή. Δεν μπορείς να κατανοήσεις το Ευαγγέλιο δίχως την επίγνωση. Επίγνωση μπορεί να έχει μια αγράμματη γριά και να μην έχει ένας πτυχιούχος του πανεπιστημίου. Γι΄ αυτό οι αγράμματοι που αγρυπνούν και προσεύχονται στην εκκλησία κατανοούν το Ευαγγέλιο, ενώ πολλοί γραμματισμένοι δεν  μπορούν γιατί δεν κάνουν νηπτική ζωή. 

Σχόλιο στο άρθρο του Παναγιώτη Γ. Γεωργόπουλου, ταξιάρχου Πολεμικής Αεροπορίας ε.α.

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

       "να καταλάβουν οι κυβερνώντες ότι υπάρχει αντίδραση, ότι δεν ανεχόμαστε άλλο αυτή τη συμπεριφορά τους..."

     Δεν θα καταλάβουν οι κυβερνώντες γιατί δεν υπάρχει εκείνος που θα τους το πει και εκείνος που θα τους το πει είναι ο λαός οργανωμένος.

      Ο κομματισμός διέλυσε την ενότητα του λαού, ο κομματισμός παντού.

      Ή δύναμη είναι η ενότητα και ενότητα δεν υπάρχει γι΄ αυτό και δεν υπάρχει δύναμη.
Διαλυμένους όχι μόνο δεν υπολογίζουν, αλλά μπορούν να μας κάνουν να αλληλοφαγωθούμε.
Η μόνη ενωτική δύναμη είναι η εκκλησία, αλλά η διοίκηση της εκκλησίας δεν θέλει να αρθρώσει λόγο, ο οποίος να γίνει ακουστός και να ληφθεί σοβαρά υπόψη.
Το συμπέρασμα είναι ότι η διοίκηση της εκκλησίας αν παραμείνει στην παθητικότητά της , σημαίνει δεν θα είναι άμοιρη των ευθυνών οι οποίες βαρύνουν τους πολιτικούς. 

        Οι δικηγορικοί σύλλογοι της χώρας, αν δεν ήταν διαλυμένοι απ΄ τον κομματισμό είναι εις θέσιν να αρθρώσουν λόγο με κύρος και με εξουσία και να ελέγξουν για τις παράνομες πράξεις τους αυτούς που παρανομούν. Αυτοί μπορούν να εμποδίσουν τους πολιτικούς στον κατήφορο που έχουν πάρει, ζητώντας τη δίωξη των υπευθύνων για απόπειρα τελέσεως κακουργημάτων ή και για απλές προπαρασκευαστικές πράξεις.
Η Ελλάδα τώρα μοιάζει σαν σπίτι, που οι Έλληνες περιμένουν να τους το κάψουν, για να ζητήσουν κατόπιν την τιμωρία των υπευθύνων, αν βρεθεί κάποιος υπεύθυνος, έτσι που διαμοιράζεται η ευθύνη σε πλήθος πολιτικών κ.α.

Κυριακή, 29 Ιανουαρίου 2012

ΕΝΑΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ;;

Γράφει ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Γ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ

ΤΑΞΙΑΡΧΟΣ ΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑΣ ε.α.

Ακούμε πάλι σήμερα, τις απειλές των υπάλληλων της τρόικα, των «υψηλόβαθμων» όπως λένε. Η θα κάνετε αυτά λένε, αλλιώς τέλος τα δανεικά, δε θα πάρετε ούτε ευρώ από δω και πέρα μας λένε. Μέτρα, που ούτε ο εμπνευστής του εναγκαλισμού μας με την τρόικα (πρωθυπουργός-ταξιδευτής των πέντε ηπείρων) δεν είχε φανταστεί.

Οι κυβερνώντες πάλι πανικόβλητοι, κάναμε ότι μας ζήτησαν, δηλώνει ο τελευταίος στη λίστα των Financial Times, Υπουργός Οικονομικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Ευάγγελος Βενιζέλος, οι συζητήσεις για το PSI (και όχι PSA!!) πάνε καλά. Οι κυβερνώντες για άλλη μια φορά μας τρομοκρατούν. Τα μέτρα που ζητά η τρόικα είναι φοβερά, ζητούν αίμα από τον Ελληνικό λαό, ο περιορισμός της εθνικής κυριαρχίας τώρα φαίνεται ξεκάθαρα,

ζητούν ακόμα την μείωση του αριθμού του προσωπικού των Ενόπλων Δυνάμεων, και να διοικηθεί η Ελλάδα από ευρωπαίο επίτροπο ο οποίος θα ελέγχει τα πάντα και θα έχει λόγο πάνω σ’ αυτά, η κυβέρνηση καταργείται. Να μην αναφερθούμε τις περικοπές μισθών, συντάξεων (κύριων και επικουρικών) κλπ

Καμία αντίσταση, καμία αντίδραση, όπως πάντα, οι δικοί μας κάθονται και τους ακούν πάνε στις συζητήσεις με άγραφα χαρτιά, καμία πρόταση, καμία διεκδίκηση καμία απαίτηση από μέρους μας, υπακούμε στα πάντα αισθανόμαστε σαν κακοί μαθητές, που μας αξίζει η τιμωρία και πρέπει να τιμωρηθούμε. Η Ελλάδα δε μπόρεσε να κατακτηθεί από τους γερμανικά όπλα και θα την κατακτήσουν τώρα αφού μας έφτασαν στο κατώτατο σημείο της εξαθλίωσης, με τα χρήματα τους (που είναι όμως και δικά μας).

Δε μιλώ πάλι γι’ αυτόν τον εγκάθετο, που μας έβαλαν για πρωθυπουργό (οικονομολόγος με πτυχίο φυσικής), τα έχω πει, αλλά για όλους τους άλλους που κλαίγονται τόσες μέρες (δε διάβασα, δεν πρόλαβα, δεν είχα καιρό, είχα άλλες δουλειές κλπ) οι οποίοι διεκδικούν και θέσεις στο πολιτικό σκηνικό της επόμενης μέρας. Εδώ κύριοι σας δίνεται η ευκαιρία να αντιδράσετε, να διορθώσετε το λάθος σας.

Πείτε ένα όχι, ζητείστε επιτέλους τις γερμανικές αποζημιώσεις, δείξτε ότι υπάρχει ακόμα Ελλάδα εδώ ο Γερμανός καθηγητής Ιστορίας-Οικονομίας Albrecht Ritschl μίλησε στο Spiegel για το ελληνικό χρέος με σκληρή γλώσσα για τη Γερμανία. Είπε μεταξύ των άλλων «Την σημερινή οικονομική ανεξαρτησία της και το ρόλο του «Δασκάλου της Ευρώπης» η Γερμανία τα χρωστάει… στις ΗΠΑ, οι οποίες μετά τον Α΄ αλλά και τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο παραιτήθηκαν από το δικαίωμά τους για τεράστια χρηματικά ποσά. Αυτό το ξεχνούν όλοι». Και συνεχίζει «Οι Έλληνες γνωρίζουν πολύ καλά την εχθρική στάση των γερμανικών ΜΜΕ. Αν η διάθεση των Ελλήνων γίνει πιο επιθετική, μπορεί να αναβιώσουν οι παλιές διεκδικήσεις! Αν αρχίσει η Ελλάδα και αν ποτέ αναγκαστεί η Γερμανία να πληρώσει, τότε θα μας τα πάρουν όλα».

Φανταστείτε Γερμανός δίνει στην Ελλάδα, οδηγίες συμπεριφοράς απέναντι στην Γερμανία, η Γερμανία ζει και υπάρχει χάρη στη μεγαλοθυμία των ΗΠΑ και μείς αντί να ζητήσουμε αυτά που μας χρωστάει δε μιλάμε καθόλου. Αλλά ποιος να τα πει όλα αυτά, ποιος θα τα χρησιμοποιήσει; ο «πρωθυπουργός», οι «ηγέτες» των κόμματων της συγκυβέρνησης, ποιος; Εδώ οι κάτοικοι του Δίστομου προσέφυγαν στο Δικαστήριο της Χάγης και το Ελληνικό Κράτος ήταν απών.

Τι κάνουν όμως οι τρεις της συγκυβέρνησης; (μάλλον δυο, γιατί ο ένας σκόπιμα έχει βγει από το κάδρο), ο ένας προσπαθεί να στήσει παγίδα στον άλλο (δε ψηφίζω εγώ αν δε ψηφίσει ο άλλος κλπ), προκειμένου να έχουν, τις μικρότερες το δυνατόν επιπτώσεις στα κόμματα τους και να χρεωθούν το μικρότερο πολιτικό κόστος, ενώ η Ελλάδα χάνεται. Εθνική συνείδηση δεν υπάρχει πλέον; Δεν καταλαβαίνετε ότι αν υπογράψετε τώρα όλα τα αιματηρά μέτρα που μας ζητιάνε, οι εκλογές (όποτε και αν γίνουν) θα έχουν καθαρά τυπικό χαρακτήρα, χωρίς να έχει η νέα κυβέρνηση καμία δυνατότητα διαπραγμάτευσης;

Αλλά δεν αλλάζει τίποτα οι πολιτικοί μας στον κόσμο τους, διαβάσατε τις δηλώσεις Βενιζέλου για την τοποθέτηση ευρωπαίου επιτρόπου στην Ελλάδα; Διακόσιες πενήντα έξι λέξεις και δεν καταλαβαίνεις, αν συμφώνησε η όχι. Αφήνει να έχει διπλή ανάγνωση οι Ευρωπαίοι να το ερμηνεύουν ως ναι και οι Έλληνες ως όχι. Πάλι ψέματα, πάλι στο δούλεμα ο Ελληνικός λαός, ούτε αυτή την υστάτη ώρα δε μπορεί ένας πολιτικός να μας κοιτάξει στα μάτια και να μας πει την αλήθεια. Τίποτα.

Ενώ ο «πρωθυπουργός» μετά τη σύσκεψη με τους πολιτικούς αρχηγούς είπε «Όλοι μαζί δίνουμε μια σκληρή μάχη ώστε να διασφαλίσουμε τη θέση της χώρας στην Ευρώπη, στο ευρώ και στην κοινότητα των αναπτυγμένων χωρών. Ενωμένοι μπορούμε να πετύχουμε». Αφού συμφώνησαν λοιπόν όλοι στα νέα μέτρα, θα βγαίνει ο καθένας από τους τρεις ξεχωριστά και θα μιλά για κόκκινες γραμμές που έβαλε τάχα, για την προστασία των εισοδημάτων, του λαού. Περιμένετε να τα ακούσετε.

Τουλάχιστον, από όσα γνωρίζω σαν απλός πολίτης στη Σύνοδο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου τη Δευτέρα, στην οποία θα συμμετάσχει ο «πρωθυπουργός» δεν θα γίνουν διαπραγματεύσεις, αποφασίζονται πράγματα τα οποία έχουν συμφωνηθεί από πριν, ή γίνονται μικρορυθμίσεις που δεν αλλάζουν όμως την ουσία των συμφωνημένων. Και εκτός των άλλων δε μπορώ να φανταστώ τον «πρωθυπουργό» να λέει όχι στους φίλους του για τίποτα.

Μιλήστε κύριοι, αντιδράστε, δώστε μας μια νότα αισιοδοξίας για το μέλλον. Είστε Έλληνες; Κάντε κάτι, συζητήστε δείτε επιτέλους τα λάθη σας και διορθώστε τα, δε μπορεί να μην υπάρχει άλλη λύση. Συνέχεια ακούω τον κ. Καρατζαφέρη να λέει «έχει κανένας άλλη λύση»; Εγώ θα βρω τη λύση κ. Καρατζαφέρη εσείς και οι υπόλοιποι τι στο διάολο κάνετε εκεί που βρίσκεστε; Δε σκέπτεται κανένας εθνικά;

Το άσχημο είναι ότι και εμείς ως λαός κοιμόμαστε Τους ανεχόμαστε, νομίζουμε ότι είναι ένα κακό όνειρο και θα περάσει. Δεν είναι όνειρο είναι πραγματικότητα αυτοί οι πολιτικοί μας οδηγούν στον όλεθρο. Μας έχουν προδώσει, είναι δοσίλογοι, μας παραδίδουν δεμένους χειροπόδαρα στον εχθρό. Μήπως είναι καιρός να ξυπνήσουμε και να πάρουμε γενναίες αποφάσεις;

Μακάρι να είχα τη δύναμη να βγάλω τον κόσμο στον δρόμο, να καταλάβουν οι κυβερνώντες ότι υπάρχει αντίδραση, ότι δεν ανεχόμαστε άλλο αυτή τη συμπεριφορά τους, να κουνηθούμε από τη σιγουριά (μέχρι πότε άραγε;) του σπιτιού μας, ότι υπογράψουν τώρα θα μας υποθηκεύσει για πολλά πολλά χρόνια, μετά απλά οι πολιτικοί μας θα εφευρίσκουν δικαιολογίες για δείχνουν ότι αγωνίστηκαν για μας. Ας ξεσηκωθούμε να προλάβουμε, τα δύσκολα χρόνια είναι μπροστά μας

Πηγαίνοντας στην εκκλησία

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

       "Τω καιρώ εκείνω, έστη ο Ιησούς επί τόπου πεδινού, και όχλος μαθητών αυτού, και πλήθος πολύ του λαού από πάσης της Ιουδαίας και Ιερουσαλήμ και της παραλίου Τύρου και Σιδώνος, οι ήλθον ακούσαι αυτού, και ιαθήναι από των νόσων αυτών, και οι οχλούμενοι από πνευμάτων ακαθάρτων, και εθεραπεύοντο. και πας ο όχλος εζήτει άπτεσθαι αυτού, ότι δύναμις παρ΄αυτού εξήρχετο, και ιάτο πάντας." (Λουκάς ς΄, 17'19)
      (Ο Ιησούς στάθηκε σε μια πεδιάδα και όχλος μαθητών και πλήθος πολύ λαού από όλη την Ιουδαία και την Ιερουσαλήμ και τις παραλιακές πόλεις της Τύρου και της Σιδώνος είχαν πάει εκεί για να τον ακούσουν  και για να θεραπευθούν  από τις αρρώστιες τους καθώς και αυτοί που υπέφεραν από ακάθαρτα πνεύματα και όλοι θεραπεύονταν. Όλος ο όχλος  προσπαθούσε να τον αγγίξει γιατί μια δύναμη έβγαινε από πάνω του και θεράπευε τους πάντες.)
      Πηγαίνοντας στην εκκλησία στηρίζουμε την πίστη τη δική μας και των άλλων. Θα μου πείτε, στην εκκλησία πηγαίνουν γέροι και μόνον λίγοι νέοι. Ναι. Στην εκκλησία πηγαίνουν ενήλικοι, που έχουν φτάσει σε κάποιο επίπεδο πνευματικής ωριμότητας. Για τους νέους είναι δύσκολο να ξέρουν τί είδους άνθρωποι δίνουν το ρυθμό της σημερινής ζωής.  Όταν συνειδητοποιήσουν το ποιόν αυτών των ανθρώπων πηγαίνουν στην εκκλησία αναζητώντας τον μόνο αληθινό άνθρωπο που ζει, τον Ιησού Χριστό!
     Πόσο κακό κάνουν οι ιθύνοντες της Εκπαίδευσης και οι νεωτεριστές οπαδοί τους θεολόγοι οι οποίοι κάνουν ό,τι μπορούν να εμποδίσουν τους μαθητές να προσεύχονται, να εκκλησιάζονται και να πιστεύουν στον Ιησού Χριστό! Αντί να επιστρέψουν οι ίδιοι στην Εκκλησία και να σωθούν, εμποδίζουν τους μαθητές από την προσευχή και τον εκκλησιασμό. Ενδεικτικό είναι ότι στα καινούρια θρησκευτικά δεν αναφέρεται ούτε μια φορά το όνομα της Υπεραγίας Θεοτόκου! Τόσο τους ενοχλεί η πίστη!
   Αν ερχόταν ο ίδιος ο  Ιησούς, όπως τον καιρό των Αποστόλων,  θα πήγαιναν να τον ακούσουν; Θα προσπαθούσαν τον πλησιάσουν  και να τον αγγίξουν για να θεραπευθούν; Πρέπει να πούμε σ΄ αυτούς που  με οποιοδήποτε τρόπο αποτρέπουν  τους νέους από τον εκκλησιασμό ότι είναι άρρωστοι.
   Πηγαίνοντας στην εκκλησία στηρίζουμε τη δική μας πίστη και την πίστη των άλλων. Πηγαίνουμε στην εκκλησία όπως πηγαίνουμε στο γιατρό γιατί γνωρίζουμε ότι είμαστε άρρωστοι και θέλουμε να θεραπευθούμε. Το ίδιο συμβαίνει με την ελευθερία. Αγωνιζόμαστε να την αποκτήσουμε όταν ξέρουμε ότι την έχουμε χάσει. Δεν αγωνίζεται κανείς για την ελευθερία τη δική του και των άλλων, όταν  δεν νιώθει ότι την στερείται.
    Κάποιος συγγραφέας υποστήριξε ότι ο μελλοντικός δικτάτορας θα είναι αιώνιος όχι γιατί η δύναμή του θα είναι ανεξάντλητη, αλλά γιατί κανείς δεν θα ξέρει ότι στερείται την ελευθερία του. Αντιθέτως θα θεωρεί την κατάσταση ανελευθερίας του ως κοινωνική κατάκτηση, όπως προσπαθούν τα ΜΜΕ να επιβάλουν στον κόσμο την ιδέα ότι η κάρτα του πολίτη δεν είναι ηλεκτρονικό φακέλλωμα των πολιτών  αλλά κοινωνική κατάκτηση!
    Πηγαίνοντας στην εκκλησία στηρίζουμε την πίστη μας και την πίστη των άλλων.
    

"Έκαστος δε βλεπέτω πώς εποικοδομεί" (Καθένας ας βλέπει επάνω σε ποιο θεμέλιο οικοδομεί)

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

      "Έκαστος δε βλεπέτω πώς εποικοδομεί. Θεμέλιον άλλον ουδείς δύναται θείναι παρά τον κείμενον, ός  έστιν Ιησούς Χριστός" (Κορινθίους Α΄, 3,10). (Έκαστος ας βλέπει πώς εποικοδομεί. Θεμέλιο άλλο  από αυτό που υπάρχει, και  που είναι ο Ιησούς Χριστός ,κανείς δεν μπορεί να βάλει).
     Κάποιος αγάπησε μια γυναίκα με αγάπη που ταιριάζει μόνο στο Θεό. Έκανε τη γυναίκα του θεό. Άλλοι κάνουν θεό τα χρήματα ή την εξουσία ή τη φήμη! Παράδειγμα η πλειονότητα των πολιτικών στην Ελλάδα. Οι άνθρωποι  αυτοί χάνουν την επαφή τους με την πραγματικότητα. Ζουν στον κόσμο τους.
     Ο άνθρωπος που αγαπούσε τη γυναίκα του πάνω από όλα ζούσε στο Αφγανιστάν ή στη Συρία ή στο Κογκό ή στην Ελλάδα. Γινόταν πόλεμος, αλλά αυτός δεν τον έβλεπε. Γύρω του ο κόσμος υπέφερε από την καταπίεση, την οικονομική τρομοκρατία , την οικονομική φρίκη, αλλά αυτός δεν έπαιρνε είδηση. Αυτό σημαίνει ο στίχος " η τίγρης απαλή σαν χιόνι".
      Με ρώτησε  κάποτε μια φοιτήτρια της νομικής: "Εσείς πώς νιώθατε με τις σπουδές σας στη νομική σχολή; " Πώς ένιωθα με τις σπουδές μου στη νομική; Όπως νιώθει κανείς όταν ταξιδεύει με πλοίο στη φουρτουνιασμένη θάλασσα, είπα στην καλή φοιτήτρια. Ένιωθα μια διαρκή ναυτία, που δεν έπαψε να με βασανίζει όλο το χρονικό διάστημα των σπουδών μου καθώς και τα πρώτα χρόνια της δικαστικής υπηρεσίας μου.
     Η δική μου γενιά είναι η γενιά που ξεκίνησε μετά   τον πόλεμο. Αν και δεν ήταν τόσο οι τραυματικές εμπειρίες του πολέμου σε πολλούς από εμάς που νιώθαμε έτσι. Ήταν κάτι βαθύτερο. Ήταν ότι δεν είχαμε πνευματικό θεμέλιο.
    Κάποτε με ρώτησε ένα πνευματικός φίλος μου, αν ερχόταν ο άγγελος του Θεού και με ρωτούσε τί ήθελα να μου δώσει ο Θεός, του απάντησα, πως ήθελα σοφία, πιστεύοντας πως αν είχα τη σοφία , θα με βασάνιζαν λιγότερο η σύγχυση και τα αδιέξοδα της ζωής μου. Στην πραγματικότητα δεν ήθελα μια αόριστη σοφία που μαθαίνεις από τα βιβλία ή από τις φιλοσοφικές σχολές. Στην πραγματικότητα ήθελα ένα ζωντανό πνευματικό οδηγό. Ένα ζωντανό πρότυπο.
    Αργότερα συνειδητοποίησα  πως χωρίς ζωντανό πνευματικό οδηγό η ζωή μου ήταν μια ατέλειωτη πορεία στην έρημο της απουσίας του Θεού. Έχοντας παρόμοια εμπειρία ο Δαβίδ έγραψε  το στίχο, "προωρώμην τον Κύριόν μου, ότι εκ δεξιών μου εστί , ίνα μη σαλευθώ", (έβλεπα τον Κύριόν μου να προπορεύεται στα δεξιά μου για να με κρατήσει να μην πέσω).
     Η ζωή δίχως θεμέλιο τον Ιησού Χριστό είναι όπως λέει ο ποιητής μια κατοικία από τραπουλόχαρτα.Μετά την εμπειρία αυτή όταν έρθει η ευλογημένη ώρα να βάλεις στη ζωή σου θεμέλιο τον Ιησού, νιώθεις πως η ζωή είναι μια ζωντανή μεταφορά ένα καινούριο τραγούδι. Αυτό είναι το νόημα του στίχου του ψαλμού "Άσατε τω Κυρίω άσμα καινόν", (κάντε ένα καινούριο τραγούδι για τον Κύριον).
     Είναι πρωί και ετοιμάζομαι να πάω στην κηδεία ενός εξαδέρφου μου που πέθανε χθες. Όλη τη νύχτα ένιωθα λυπημένος για το θάνατό του. Σήμερα το πρωί καθισμένος μπροστά στον υπολογιστή για να γράφω αυτές τις γραμμές νιώθω χαρούμενος. Ο εξάδερφός μου άφησε τη γήινη κατοικία του και ελεύθερος τρέχει στις πηγές με τους κορέτσιαντους, τα ευώδη άνθη, στα Καμβούνια όρη, στην ιδιαίτερη πατρίδα του, τη Δεσκάτη Γρεβενών.
     Με παρέσυρε ο λόγος μακριά από την ερώτηση της καλής φοιτήτριας. Πιστεύω πως θα ήθελε να ξέρει τί θα έκανα αν ήμουν τώρα φοιτητής της νομικής με την πείρα που απέκτησα από τη δικαστική μου υπηρεσία. Νομίζω θα εμβάθυνα στην προσευχή του Πάτερ ημών και ιδίως στο στίχο "και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσσαι ημάς από του πονηρού". Ο στίχος αυτός για μένα σημαίνει να παρακαλούμε το Θεό, να μην αφήνει να  μαθαίνουμε με χτυπήματα. Μπορούμε να έχουμε γνώση του κακού χωρίς να έχουμε εμπειρία του κακού. Δεν γεννηθήκαμε για τη λύπη και για το πένθος, αλλά για τη χαρά!
     

Ο τόκος και η κλοπή

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

     

        Στην Αγία Γραφή υπάρχουν καμιά δεκαριά αναφορές στους τόκους, στις οποίες ο τόκος συνδέεται πάντοτε με  το δόλο, το ψεύδος, την κλοπή, την απληστία., τη συμπεριφορά που δεν ταιριάζει μεταξύ συνανθρώπων. Σε καμιά περίπτωση δεν θεωρείται ο τόκος θεμιτός.

        Η Αγία Γραφή θεωρεί τον τόκο κλοπή,  το ίδιο όπως και όταν εισπράττει κανείς περισσότερα από όσα δικαιούται. Αυτοί που δανείζουν με τόκους είναι κλέφτες, γιατί εισπράττουν πάντοτε περισσότερα από αυτά που δικαιούνται. Τους δανειστές με τόκο δεν πρέπει να τους εμπιστεύεται κανείς όπως και εκείνους  που συνεργάζονται μαζί τους γιατί  είναι  δόλιοι και κλέφτες.

     Ο Θεός μιλάει με το στόμα του προφήτη Ιερεμία ότι αυτοί που έβαζαν τόκο στον τόκο και δόλο στο δόλο δεν ήθελαν να  ξέρουν το Θεό, τον κύριό τους." "Τόκος στον τόκο και δόλος στον δόλο, δεν ήθελαν να με ξέρουν" , γράφει επί λέξει ο Προφήτης Ιερεμίας.

     Παραθέτουμε το  σχετικό  απόσπασμα από το έννατο κεφάλαιο της προφητείας του Ιερεμία που μιλάει  για το που καταντάει η κοινωνία των ανθρώπων με τους τόκους και με τη δολιότητα εκείνων που    δεν θέλουν να γνωρίσουν το Θεό και να ακολουθήσουν τις Εντολές Του.

    "Ψεύδος και ου πίστις ενίσχυσεν επί γης , ότι εκ κακών εις κακά εξήλθοσαν και εμέ ουκ έγνωσαν, φησί Κύριος."
   
     (Ψεύδος και όχι αλήθεια και αξιοπιστία επικράτησε στη χώρα τους, διότι εξετρέποντο από το ένα κακό στο άλλο. Έφυγαν από το δρόμο μου και δεν εγνώρισαν εμέ τον Κύριόν τους, λέγει ο Κύριος).

      "Έκαστος από του πλησίον αυτού φυλάξασθε και επ΄ αδελφοίς αυτών μη πεποίθατε, ότι πας αδελφός πτέρνη πτερνιεί, και πας φίλος δολίως πορεύσεται."
 
      (Εις την αμαρτωλήν αυτήν κοινωνίαν ο καθένας ας προφυλάσσεται από τον πλησίον του. και εις αυτούς ακόμα τους αδελφούς σας μη έχετε εμπιστοσύνην, διότι κάθε αδελφός προσπαθεί να υποσκελίση τον αδελφόν του, και κάθε φίλος φέρεται με δολιότητα απέναντι του φίλου του.)

      "Έκαστος κατά του φίλου αυτού καταπαίξεται, αλήθειαν ου μη λαλήσωσι. μεμάθηκεν η γλώσσα αυτών λαλείν ψεύδη, ηδίκησαν και ου διέλιπον του επιστρέψαι. τόκος επί τόκω και δόλος επί δόλω. ουκ ήθελον ειδέναι με, φησί Κύριος."
 
      ( Κάθε φίλος εμπαίζει τον φίλον του,  δεν λέγουν αλήθεια μεταξύ των, η γλώσσα τους έχει μάθει και συνηθίσει να λέγει ψευδολογίας. Διέπραξαν αδικίας, δεν εσταμάτησαν, ώστε να επιστρέψουν εις εμέ εν μετανοία. Ζητούν και εισπράττουν τόκους επάνω εις τόκους,  διαπράττουν δόλους επάνω εις δόλους. Δεν θέλουν να με αναγνωρίσουν ως Θεό των, λέγει ο Κύριος."

    "Διά τούτο τάδε λέγει Κύριος. Ιδού εγώ πυρώσω αυτούς και δοκιμώ αυτούς."
 
     (Διά τας παρανομίας των αυτάς, αυτά λέγει ο Κύριος. Ιδού εγώ θα τους θέσω επάνω εις την φωτιάν. Θα τους βάλω μεγάλη δοκιμασία."

   "Τάδε λέγει Κύριος. μη καυχάσθω ο σοφός εν τη σοφία αυτού και μη καυχάσθω ο ισχυρός εν τη ισχύι αυτού, και μη καυχάσθω ο πλούσιος εν τω πλούτω αυτού. αλλ΄ η έν τούτω καυχάσθω ο καυχώμενος, συνίειν και γινώσκειν ότι εγώ ειμί Κύριος ο ποιών έλεος και κρίμα και δικαιοσύνην επί της γης, ότι εν τούτοις το θέλημά μου, λέγει Κύριος."

   (Εν όψει αυτών των συμφορών αυτά λέγει ο Κύριος. Ας μην καυχάται ο σοφός δια την σοφίαν του, ας μην καυχάται ο ισχυρός διά την δύναμίν του και ας μην καυχάται ο πλούσιος διά τον πλούτον του. Αλλά εις τούτο ας καυχάται κάθε καυχώμενος: εις το ότι κατανοεί και γνωρίζει και αναγνωρίζει, ότι εγώ είμαι ο Κύριος, που ευσπλαχνίζομαι, που κρίνω δικαίως, που αποδίδω και αποκαθιστώ δικαιοσύνην επάνω εις την γην. Διότι εις αυτά έγκειται το θέλημά μου, εις αυτά ευαρεστούμαι, λέγει ο Κύριος.).

   Αυτά που κάνουν στην Ελλάδα οι Γαλλο-Γερμανοί σε συνεργασία με τα εδώ όργανά τους μου θυμίζουν την ιστορία με τους τόκους στην Αγία Γραφή. Μου θυμίζουν  επίσης μια άλλη ιστορία από την Αγία Γραφή την οποία παραθέτω εδώ εν συντομία. Είναι η ιστορία του Νεεμάν, του αρχιστρατήγου του συριακού στρατού από το  βιβλίον Δ΄Βασιλειών ε΄.

   Ο Νεεμάν ήταν λεπρός. Όταν έμαθε ότι ο προφήτης Ελισαίε μπορεί με θαύμα να τον θεραπεύση από τη λέπρα του πήρε μαζί του χρυσάφι και άλλα δώρα και πήγε στον προφήτη και τον παρακάλεσε να τον θεραπεύσει. Ο προφήτης του είπε ότι δεν θέλει χρυσάφι και δώρα και ότι μπορεί να πάει να λουστεί εφτά φορές στον Ιορδάνη ποταμώ για να θεραπευθεί. Ο Νεεμάν θύμωσε. Είπε πως δεν ήταν ανάγκη ναρθεί να λουστεί στον Ιορδάνη, αφού στην Συρία υπάρχουν ποταμοί με άφθονα νερά για να λουστεί και ετοιμάστηκε να φύγει.

    Οι δούλοι του είπαν να υπακούσει στην  εντολή του προφήτη και να πάει να λουστεί. Ο Νεεμάν πήγε, λούστηκε εφτά φορές και έγινε το δέρμα του καθαρό σαν μικρού παιδιού. Ο Ελισαίε όπως είπαμε δεν δέχτηκε το χρυσάφι και τα δώρα και ο Νεεμάν τα πήρε μαζί του και έφυγε.

    Ο Ελισαίε είχε έναν υπηρέτη, τον Γιεζί, που σκέφτηκε ότι θα μπορούσε κάτι να πάρει από τα δώρα του Νεεμάν και έτρεξε και τον σταμάτησε στο δρόμο. Ο Νεεμάν μόλις τον είδε πήγε προς το μέρος του και όταν συναντήθηκαν ο Γιεζί του είπε, πως ήρθαν τα δυο παιδιά ενός προφήτη στον Ελισαίε, και πως αν ήθελε ας έδινε ένα τάλαντο χρυστό και δυο χρυσοποίκιλτες στολές για τα παιδιά αυτά των προφητών. Ο Νεεμάν δέχτηκε και έδωσε το χρυσάφι και τις στολές στον Νιεζί, που τις πήρε και τις έκρυψε στο σπίτι του.

    Όταν γύρισε στον Ελισαίε ο προφήτης τον ρώτησε που ήταν. Ο Γιεζί απάντησε πως δεν πήγε πουθενά. Ο Ελισαίε του είπε πως τον είδε νοερά που συνάντησε τον Νεεμάν και που πήρε τα δυο τάλαντα χρυσού και τις στολές. Τώρα, είπε ο προφήτης, η λέπρα του Νεεμάν έρχεται επάνω σου.
Πράγματι η λέπρα σκέπασε το σώμα του Γιεζί σαν χιόνι.

Απόδοση: Ιωάννου Θ. Κολιτσάρα
 

 



 
       

       

Οι γυναίκες αγαπούν τις ανάλαφρες ιστορίες

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου




         Μια γυναίκα μπαίνει στο δωμάτιο και κάθεται δίπλα στο σύζυγό της που διαβάζει ένα χοντρό βιβλίο. Είναι η ώρα που βλέπει έργα στην τηλεόραση, αλλά σήμερα η τηλεόραση είναι κλειστή, λόγω τεχνικής βλάβης.

      Ο σύζυγος κλείνει το βιβλίο του και ρωτάει τη σύζυγό του:

                      -Τον ξέρεις τον Νεεμάν;
                      -΄Οχι, δεν τον ξέρω, απαντάει η σύζυγος. Ποιος είναι αυτός;
                      - Ο Νεεμάν ήταν αρχιστράτηγος του Συριακού στρατού, λέει ο σύζυγος και ξανανοίγει το βιβλίο του για να της διαβάσει για τον Νεεμάν.

 Η γυναίκα σηκώνεται και βγαίνει απ΄ το δωμάτιο.

"Ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού"

  Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

        Άραγε ζητούμε πρώτον την βασιλεία του Θεού ή η βασιλεία του Θεού βρίσκεται ξεχασμένη κάπου ανάμεσα στις προσδοκίες μας; Είναι η βασιλεία του Θεού  το πρωταρχικό αίτημα, το αίτημα που βρίσκεται πάνω από όλα, αυτό που προέχει, που προηγείται σε όλα, που δεν έρχεται ποτέ και για τίποτε δεύτερο; 

    Θα μου πείτε, ίσως, τί πειράζει αν η βασιλεία του Θεού είναι μία από τις προσδοκίες μου, όχι απαραιτήτως η πρώτη, η πιο σημαντική για μένα; Δεν αρκεί που είναι μέσα στις προσδοκίες μου; Πρέπει να είναι η πρώτη, η πιο σπουδαία, αυτή που αν λείπει δεν έχουν αξία και οι άλλες; 

     Είναι έτσι ακριβώς. Είναι σαν να έχεις όλα τα φαγητά, αλλά δεν έχεις όρεξη. Έτσι είναι όταν πραγματοποιούνται οι άλλες προσδοκίες μας, αλλά η πιο σπουδαία, αυτή που είναι η πρωταρχική, η προσδοκία της βασιλείας του Θεού, δεν πραγματοποιείται. 

    Είναι η αναζήτηση της βασιλείας του Θεού γενική συνείδηση ή πολλοί δεν έχουν ιδέα γι΄ αυτήν;

Είναι άγνωστη ακόμα και μεταξύ των πιστών; Ακόμα και μαθητές του Ιησού αγνοούν τί ζητούν; Θυμάσαι το περιστατικό εκείνο που ο κόσμος έφυγε ενώ μιλούσε ο Ιησούς, που ο Ιησούς είπε στους μαθητές Του, μήπως και εκείνοι θέλουν να φύγουν; Ο Πέτρος απάντησε, που να πάμε, λόγους ζωής έχεις. 

     Φαντάζομαι ότι όλοι οι μαθητές του Ιησού θα έλεγαν το ίδιο, ότι όλοι αυτό σκέφτονταν. Ο Πέτρος διερμηνεύοντας και τις σκέψεις των άλλων μαθητών, γνώριζε αυτό που ο κόσμος που έφυγε αγνοούσε. Γνώριζε ότι ο άνθρωπος δε ζει μόνο με ψωμί, ότι έχει ανάγκη από λόγους ζωής. 

    Ο Κύριος παρομοίασε τη βασιλεία του Θεού με κρυμμένο θησαυρό σ΄ένα χωράφι, που κάποιος πουλάει την περιουσία του και αγοράζει το χωράφι αυτό, γιατί ξέρει ότι ο θησαυρός αξίζει τα πάντα. 


     Μια φορά πήγε κάποιος προσκυνητής στο Άγιον Όρος και όταν συνάντησε κάποιους μοναχούς τους ρώτησε να μάθει για τη ζωή τους, τί κάνουν εκεί. Οι μοναχοί απάντησαν πως απλώς δεν κάνουν κατάχρηση του κόσμου. Πόσο δύσκολο είναι να καταλάβουμε τους μοναχούς, που ενώ δεν έχουν τίποτε, νιώθουν τέτοια πληρότητα στη ζωή τους, σαν να έχουν τα πάντα! 

   Η ακτημοσύνη του μοναχού είναι αυτό ακριβώς, ότι  ποτέ δεν ζητούν τίποτε, από κανέναν! Δεν έχουν ιδιοκτησία. Ο μοναχός είναι ο μόνος άνθρωπος που κληρονομείται εν ζωή.Αυτό θαύμασα σε μια όμορφη, ευγενική φυλή νομάδων που ζει στους πρόποδες των Ιμαλαϊων, στο Νεπάλ, στους νομάδες Ρατζί, που το όνομά τους σημαίνει "απόγονοι του βασιλέως". 

     Η ευγενική αυτή φυλή δεν έχει ιδιοκτησία, δεν έχει καμιά φυλετική, γλωσσική, πολιτιστική συγγένεια με τις γύρω φυλές. Αυτό που την ξεχωρίζει από τις άλλες είναι η ευγένεια, η ομορφιά και το ότι ποτέ δεν ζήτησαν τίποτε από κανέναν. Ζει με το κυνήγι της βασιλικής μέλισσας, της πιο μεγάλης μέλισσας του κόσμου, της Άπις Λαμποριόσας και με το ψάρεμα. Ένα άλλο σπουδαίο χαρακτηριστικό είναι ότι δεν χρησιμοποιούν μηχανήματα. Θαύμασα τη φυλή αυτή, που έτσι όπως τους είδα στο ντοκυμανταίρ, μου θύμισαν αρχαίους Έλληνες, με το κεφαλομάντυλό τους πλεγμένο επιδέξια, για να μοιάζει σαν αρχαία περικεφαλαία.

    Οι μηχανές σήμερα έχουν ξεπεράσει την αντοχή του ανθρώπου. Ο άνθρωπος με τις μηχανές χάνει την ανθρωπιά του.Είναι περιττό να ρωτήσουμε  μεταξύ των μηχανών και της εσωτερικής ειρήνης του, ποιος έχει το προβάδισμα. Είναι πικρή η διαπίστωση ότι η μηχανή έχει το προβάδισμα, απόδειξη ότι σχεδόν κανείς δεν μπορεί να πετάξει την τηλεόραση στα σκουπίδια, παρόλον ότι ξέρει ότι με την τηλεόραση   η φρικτή οικονομική, πνευματική, πολιτιστική κρίση ασκεί την προπαγάνδα της και χειραγωγεί τον κόσμο με το μέσο του φόβου και του τρόμου! 

Η βοήθεια του Θεού!

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου  

         "Μη ουκ ισχύει η χείρ Κυρίου του σώσαι; ή εβάρυνε το ους αυτού του μη εισακούσαι;αλλά τα αμαρτήματα υμών διήστησαν αναμέσον υμών και αναμέσον του Θεού και δια τας αμαρτίας υμών απέστρεψε το πρόσωπον αυτού αφ΄ υμών του μη ελεήσαι. αι γαρ χείρες υμών μεμολυσμέναι αίματι, και οι δάκτυλοι υμών εν αμαρτίαις, τα δε χείλη υμών ελάλησεν ανομίαν και η γλώσσα υμών αδικίαν μελετά." ΗΣΑΪΑΣ


            (Μήπως δεν έχει πλέον την δύναμιν η παντοδύναμος δεξιά του Κυρίου, δια να σώζη; Μήπως εβάρυνεν η ακοή του, ώστε να μην ακούη πλέον; Αλλά τα αμαρτήματά σας δημιουργούν χωρισμόν  και εμπόδιον ανάμεσα εις σάς και εις τον Θεόν και δια τας αμαρτίας σας απέστρεψεν ο Κύριος το πρόσωπόν του από σας, δια να μη σας ελεήση. Διότι τα χέρια σας είναι μολυσμένα από αίμα, τα δάκτυλά σας βυθισμένα εις τα αμαρτίας, τα χείλη σας ελάλησαν και λαλούν παρανομίας και η γλώσσα σας μελετά και λέγει αδικίας.) (Απόδοση Ι.Θ.Κολιτσάρα)


              Οι πιστοί τις δύσκολες αυτές ημέρες  ζητάμε τη βοήθεια του Θεού για τον καθένα από μας και για όλο τον κόσμο. Έχουμε την προσοχή μας στραμμένη να ακούσουμε λόγο Θεού από εκεί που ελπίζουμε ότι υπάρχει, από τους Μοναχούς κατά πρώτο λόγο και από εκείνους από τους Κληρικούς, που με την οσιότητα του  βίου τους  δίνουν την καλή μαρτυρία τους στον κόσμο. 


            Χθες το βράδυ άκουσα τα λόγια ενός αγιορείτη γέροντα της Μονής Τιμίου Προδρόμου. Συγκράτησα από τα λόγια του τα δύο από τα πιο απαραίτητα που πρέπει να κάνει ο πιστός αυτόν τον καιρό της δοκιμασίας. Πρώτον Εξομολόγηση,  να εξαγνίσει την ψυχή του με την Εξομολόγηση και δεύτερον αποστροφή από την κάρτα του πολίτη, να αποφύγει την κάρτα του πολίτη και να μην ξοδεύει τις  πνευματικές του δυνάμεις του στην πολλή μέριμνα. Δεν είναι το τέλος του κόσμου, είπε. 


          Ο Γέροντας μιλούσε από την εμπειρία του και καθώς άκουγα τα λόγια του νόμιζα ότι διαβάζω τον Ησαϊα. Γι΄  αυτό λένε πως και αν ακόμα χαθούν όλα τα βιβλία της Ορθοδοξίας, ένας ορθόδοξος μοναχός μπορεί να τα ξαναγράψει. 


           Μέχρι αργά το βράδυ που έπεσα να κοιμηθώ σκεφτόμουν τα λόγια του γέροντα και έβλεπα την αγία μορφή του. Στον ύπνο μου επηρεασμένος από τα λόγια του γέροντα  που άγγιξαν απαλά την ψυχή μου "ωσεί υετός επ΄ άγρωστιν και ωσεί νιφετός επί πόκον", είδα αυτό το όνειρο: Ένα μαύρο φίδι έρχεται εναντίον μου κι εγώ για να το αποφύγω στρέφω το σώμα μου αριστερά. Το φίδι περνάει δίπλα μου και εξαφανίζεται." 


          Η μητέρα μου όταν έβλεπε φίδι στον ύπνο της έλεγε πως το φίδι είναι εχθρός. Το ίδιο όπως η Ορθόδοξη Παράδοση που θεωρεί τον αρχέκακο όφι ως σύμβολο του Εχθρού. Όταν το όνειρο είναι καθαρό, όπως αυτό που είδα χθες, θέλοντας και μή, παρόλο που η Εκκλησία μας λέει να μη δίνουμε προσοχή στα όνειρα, έρχεται στο νου μας κάτι από το κρυμμένο νόημά τους. Παράδειγμα ,η ονειρική εικόνα της στροφής  του σώματος  προς τα αριστερά,  μου έφερε στο νου την αλήθεια της πίστεώς μας  ότι με την ταπείνωση μπορούμε να αποφύγουμε την προσβολή του Εχθρού. "Έλθετε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι καγώ αναπαύσω υμάς. Πράος ειμί και ταπεινός τη καρδία. Ο γάρ ζυγός μου χρηστός και το φορτίον μου ελαφρύ" (τοις προαίρουμένοις). 


      Το πρωί διάβασα τα εξής: Το Ευαγγέλιο της Παρασκευής της ΙΔ εβδομάδος που αρχίζει με τα λόγια "είπεν ο Κύριος τοις εαυτού μαθηταίς, πως δύσκολον εστι τοις πεποιθόταις επί τοις χρήμασιν εις την βασιλείαν του Θεού εισελθείν."  Τον Απόστολο της ίδιας μέρας, που αρχίζει με τα λόγια, "Αδελφοί, από των δοκούντων είναι τι...". Και από την Παλαιά Διαθήκη τα κεφάλαια ΝΘ και Ξ΄ του Ησαϊα που αρχίζουν με τα λόγια: "Μη ουκ ισχύει η χείρ του Κυρίου του σώσαι....".


     Όλα αυτά τα Αναγνώσματα θαρρώ ότι μια λέξη μπορεί να τα ανακεφαλαιώσει η λέξη Εξομολόγηση, εξάγνιση της ψυχής με την Εξομολόγηση , για να φύγει το μεσότοιχο των αμαρτιών μας που μας χωρίζει από τον Κύριον, ώστε να έλθει η χάρη Του και να μας σώσει, Αμήν!
              


         

Τί θα πει να μην ανταποδίδεις τη βία και να μην αντιστέκεσαι στο κακό;

 Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου



      Να μην ανταποδίδεις τη βία  σημαίνει  να μην διαιωνίζεις τη βία, αλλά  να προσπαθείς  να θεραπεύσεις την αιτία που την προκαλεί.  Παράδειγμα: Αντί η Αμερική μετά το διπλό χτύπημα των τρομοκρατών να ισοπεδώσει το Αφγανιστάν, να βοηθήσει να εξαλειφθεί η φτώχεια και η αδικία που γεννάει την τρομοκρατία στον κόσμο. Αυτό θα πεί "να στρέφεις και την άλλη παρειά"! 


     Τί ωραία θα ήταν αν κάθε άνθρωπος όταν ένιωθε ότι πλησιάζει το τέλος του να μας άφηνε  μόνο ένα στίχο, ως το συμπέρασμα που έβγαλε από όλη του τη ζωή. Κάποτε έκανα συλλογή από τα σημειώματα που αφήνουν οι αυτόχειρες επειδή είναι σαν ένα συμπέρασμα που αποκόμισαν από τη ζωή τους και το καταθέτουν σαν μαρτυρία λίγο πριν το θάνατό τους


   ΄Οπως είναι επόμενο όλα τα σημειώματα αυτά μιλούν για την απελπισία. Ενδεικτικώς αναφέρω ένα σημείωμα ενός Γάλλου μαθητή, του Ζακ Ζερεβέν, που το διάβασα πριν πολλά χρόνια στην εφημερίδα κι ακόμα το θυμούμαι καθώς και το όνομα του αυτόχειρος.


     Ο Ζακ Ζερεβέν , δέκα επτά ετών μαθητής του γυμνασίου,  είχε πάρει το αυτοκίνητο του πατέρα του για να κάνει μια βόλτα, αλλά έμεινε στο δρόμο λόγω μηχανικής βλάβης. Στάθηκε στην άκρη του δρόμου και έκανε νεύματα στους περαστικούς οδηγούς για να τον πάρουν. Αυτό κράτησε απ΄ το πρωί έως το βράδυ. Αλλά δεν σταμάτησε κανείς. Ο δύστυχος μαθητής περιλούστηκε με βενζίνη και αυτοπυρπολήθηκε, αφού άφησε ένα σημείωμα στον πατέρα του, στο οποίο έγραφε. "Πατέρα, σου ζητώ συγνώμην , αλλά δεν θέλω να ζω σ΄ αυτόν τον κόσμο!"


     Η Εκκλησία μας στη νεκρώσιμη ακολουθία ψάλλει έναν ύμνο που είναι το συμπέρασμα όλης της ζωής του ανθρώπου. Ο ύμνος μιλάει για την οδό της μετανοίας. "Των Αγίων ο  χορός εύρε πηγήν της ζωής και θύραν Παραδείσου. εύρω καγώ την οδόν δια της μετανοίας, το απολωλός πρόβατον εγώ ειμί, ανακάλεσαί με, Σωτήρ, και σώσον με."


     Ο Άγιος  Ιγνατίος Μπριαντσανίνωφ  στο βιβλίο του Τα πνεύματα, μετάφραση Πέτρου Μπότση , γράφει τα εξής για την μετάνοια και για την ανταπόδοση: "Όποιος θέλει να παραμένει διαρκώς στην κατάσταση της μετάνοιας και της πνευματικής θεωρίας, πρέπει να προσέξει να μην απομακρυνθεί από την κατάσταση της ταπείνωσης. Πρέπει ν΄  απορρίψει κάθε αυτοδικαίωση και κατάκριση των άλλων και ν΄ ασπαστεί την ταπεινοφροσύνη με αυτομεμψία κι επίγνωση της αμαρτωλότητας ενώπιον Θεού και ανθρώπων."


     ".Όταν διακόπτεται η μετάνοια , παύει η κοινωνία με την Καινή Διαθήκη και ξεκινάει η κοινωνία με την Παλαιά Διαθήκη. Αντί να επικρατεί στην ψυχή η ταπείνωση κι η πραότητα, που δεν αντιστέκονται στο κακό (βλ. Ματθ.ε΄, 39) , παίρνει τη θέση της η δικαιοσύνη, που έχει ως έμβλημα το "οφθαλμόν αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος" (Ματθ.ε΄ 28)."


     
   

  

Η διδασκαλία της απελπισίας!

 Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

        Σε τι πιστεύει ένας κόσμος που δεν πιστεύει; Τα τελευταία χρόνια πενταπλασιάστηκαν οι απόπειρες αυτοκτονίας των νέων στη Δύση!  Ένας κόσμος που δεν πιστεύει δεν μπορεί να δώσει ελπίδα στους νέους.

    Τα χρόνια αυτά στον τόπο μας  διώκεται  η Χριστιανική Διδασκαλία.. Το υπουργείο είναι απρόθυμο για την προσευχή στα σχολεία, αν δεν την εμποδίζει.

      Η Εκπαίδευση διδάσκει τη  διδασκαλία της απελπισίας;  Μαθαίνουν τους νέους  να μην πιστεύουν και να μην ελπίζουν; Οι γονείς στέλνουν τα παιδιά τους στο σχολείο για να χάσουν την πίστη και την ελπίδα;  

          Δυσκολεύεσαι να δεχθείς ότι  υπάρχει διδασκαλία της απελπισίας,  ότι επιστήμη, φιλοσοφία  ακόμα και θρησκείες  προωθούν την απιστία και την απελπισία.     

          Το Ευαγγέλιο  ονομάζει τη διδασκαλία της απελπισίας "ζύμη των Φαρισαίων" και "ζύμη του Ηρώδου". Να φυλάγεστε, λέγει ο Ιησούς ,  από τη διδασκαλία των Φαρισαίων και του Ηρώδη. Η διδασκαλία τους  δεν συντελεί στην ηθική μόρφωση και στην ψυχική σωτηρία αυτών που τη δέχονται.

         Στην προπολεμική Ιαπωνία  όπου η αυτοκτονία είναι μέρος της παράδοσης ,  η ελευθερία της σκέψης θεωρούνταν έγκλημα. Οι λόγιοι διώκονταν. Μετά τον πόλεμο δύο διάσημοι γιαπωνέζοι  συγγραφείς , ο Γιασουνάρι Καβαμπάτα, κάτοχος του βραβείου Νόμπελ της λογοτεχνίας  και ο Γιούκιο Μισίμα, μετά την εκστρατεία τους  κατά της αυτοκτονίας …αυτοκτόνησαν και οι δύο.

         Κατά τη διδασκαλία της απελπισίας ζωή είναι  επιβίωση. Όταν δεν μπορεί κανείς να επιβιώσει αντί να τον βοηθούν να ζήσει τον ωθούν στο θάνατο. Στην  αρχαία Κίνα τους γέρους τους μετέφερε η οικογένειά τους   στην έρημο και τους εγκατέλειπε εκεί. Στην αρχαία Ελλάδα έριχναν τους γέρους στους γκρεμνούς και στα ποτάμια. Σώζονται ακόμα τοπωνύμια σαν αυτά: Γεροπόταμος, Γεροντόβραχος κ.α Στην εποχή μας οι γέροι εγκαταλείπονται στα γηροκομεία όπου πεθαίνουν ηθικά  πριν το σωματικό τους θάνατο.    

         Η διδασκαλία της απελπισίας δεν αποδέχεται το Ευαγγέλιο. Απαγορεύει την προσευχή! Ποιο είναι το πρακτικό αποτέλεσμα της απουσίας του Θεού από την καρδιά του ανθρώπου; Ο υλισμός ετοιμάζει μια νέα Βαβέλ.

        Η γιαπωνέζικη κινηματογραφική ταινία  “Το τέλος της θλίψης” , έχει ως θέμα της τη λύπη που οδηγεί στην απελπισία και στην αυτοκτονία. Δυο απελπισμένοι άνθρωποι χάνονται στο δάσος, ένας άντρας που έχασε τη γυναίκα του και μια νέα γυναίκα που έχασε το παιδί της.  Αντί να ελπίζουν σε κάποια βοήθεια, περιμένουν από το θάνατο να τους δώσει τη χαρά βάζοντας τέλος στη θλίψη τους. 

       Στην Ορθοδοξία η λύπη δεν οδηγεί τους πιστούς στην απελπισία..

Στην αποθάρρυνση συμβαδίζει ο Ιησούς και καθιστά βέβαιες τις προσδοκίες μας, οι οποίες θα εκπληρωθούν στο τέλος. Ακόμα και στο πιο τραγικό πεπρωμένο ο Ιησούς βρίσκεται εκεί για μας. 

       Θυμάμαι τη μέρα που επισκέφθηκα ένα γέρο θείο μου  σε κάποιο νοσοκομείο των Αθηνών. Του είχαν κόψει και τα δυο πόδια. Περίμενα να δω έναν άνθρωπο απελπισμένο, αποθαρρυμένο. Ο θείος μου  ζούσε στην Αθήνα. Ήταν ένας μποέμ, ένας χαροκόπος. Ξόδεψε όλη τη ζωή του, όπως έλεγε, επισκεπτόμενος φίλους. Τώρα με κομμένα και τα δυο του πόδια  χρειαζόταν κάποιον δικό του να τον φροντίζει και ο μόνος δικός του ήταν η κόρη του που ήταν παντρεμένη στην Ναύπακτο. Ήταν αναγκασμένος να αφήσει την πόλη του,  τους φίλους του, τους γνωστούς του…

             – Τι κάνεις, θείε, τον ρώτησα.

              - Δόξα σοι ο Θεός, ζούμε, είπε.   

        Ο θείος μου  με εκμυστηρεύθηκε πως σκόπευε να πάει  στη Ναύπακτο. Θα ζούσε εκεί και θά  ΄κανε καινούριους φίλους! 

Μνήμη του Αγίου Μαξίμου του Ομολογητού

Από τη Φιλοκαλία:

           "Αυτός που καταξιώθηκε το χάρισμα της γνώσεως και έχει λύπη ή μνησικακία ή μίσος προς άνθρωπον, μοιάζει με αυτόν που κατακεντάει τα μάτια του με αγκάθια και τριβόλια. Η γνώση του ,λοιπόν, για να τον ωφελήσει χρειάζεται την αγάπη." (ξβ΄)

           "Να μην σε απασχολεί διαρκώς η φροντίδα για το σώμα, αλλά να το ασκείς με μέτρο, ώστε να έχεις όλο το νου σου στον εσωτερικό άνθρωπο. Η σωματική γυμνασία δηλαδή είναι προς ολίγο ωφέλιμη, ενώ η ευσέβεια είναι ωφέλιμη πάντα." (ξδ΄)

           "Αυτός που ασχολείται διαρκώς με τον εσωτερικό άνθρωπο έχει σωφροσύνη, μακροθυμία, χρηστότητα, ταπεινοφροσύνη και όχι μόνον αυτά, αλλά και διαρκή μνήμη του Θεού και θεολογεί, (δηλαδή έχει φθάσει στη θέωση) και  προσεύχεται και τούτο είναι που λέγει ο Απόστολος με τα λόγια: "πνεύματι περιπατείτε". (ξς΄)

          "Αυτός που δε γνωρίζει καλά να ακολουθεί την πνευματική οδό δεν προσέχει να αποφεύγει τα εμπαθή νοήματα , αλλά απασχολείται ολοένα με τα σαρκικά πράγματα και ή  γαστριμαργεί ή λυπάται και οργίζεται και μνησικακεί και εξαιτίας αυτού σκοτίζει τον νου ή επιδίδεται σε υπερβολική άσκηση η οποία θολώνει την διάνοια." (ξε')

           " Η Γραφή δεν αναιρεί τίποτε από αυτά που μας έδωσε ο Θεός να τα χρησιμοποιούμε, αλλά την αμμετρία κολάζει και αλογιστία διορθώνει. δηλαδή δεν εμποδίζει να τρώμε ή να κάνουμε παιδιά, ούτε να έχουμε χρήματα και να διοικούμε ορθά. Μας εμποδίζει να είμαστε γαστρίμαργοι, να πορνεύουμε και τα εξής. αλλά ούτε το να τα εννοούμε αυτά μας εμποδίζει, γι΄ αυτό και έγιναν. αλλά εμποδίζει το να τα εννοούμε με πάθος." (ξς΄)

            " Εάν ο Χριστός κατοικεί στις καρδιές μας δια της πίστεως, κατά τον θείον Απόστολον, όλοι οι θησαυροί της σοφίας και της γνώσεως είναι κρυμμένοι σ΄Αυτόν. άρα όλοι οι θησαυροί της σοφίας και της γνώσεως είναι μέσα στις καρδιές μας κρυμμένοι, οι οποίοι  φανερώνονται στην καρδιά ανάλογα με την κάθαρση που γίνεται με τις εντολές." (o΄)

            Απόδοση: Μ.Ε.Λ. 

       

Θεμέλιο του χριστιανού είναι ο Ιησούς Χριστός

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου




      



       Η Γραφή λέει πως το θεμέλιο του χριστιανού είναι ο Κύριος Ιησούς Χριστός. Λέει επίσης ότι ως   μαθητές του Κυρίου έχουμε αγάπη μεταξύ μας και αμοιβαία εμπιστοσύνη. Εκείνοι που αγαπούν ο ένας τον άλλο εν Χριστώ  έχουν θεμέλιο και σημείο αναφοράς τον  Ιησού Χριστό  και έχουν αμοιβαία εμπιστοσύνη μεταξύ τους. Το ίδιο συμβαίνει και με την αγάπη στην πατρίδα. Εκείνοι που αγαπούν την πατρίδα τους έχουν αμοιβαία εμπιστοσύνη μεταξύ τους.
      Στη σημερινή κατάσταση ανελευθερίας και φόβου δεν έχουμε θεμέλιο και σημείο αναφοράς τον Κύριο Ιησού Χριστό, ούτε έχουμε αγάπη μεταξύ τους, ούτε αμοιβαία εμπιστοσύνη. Το αντίθετο εγκαταλείψαμε σαν παρωχημένες  τις πατροπαράδοτες αξίες και δεχθήκαμε τον ξένο τρόπο ζωής στον οποίο η επικοινωνία των μελών της κοινωνίας είναι ψευδής (τυπική), η αγάπη ανέφικτη και το θεμέλιο της κοινωνίας σε εισαγωγικά το λεγόμενο κοινωνικό συμβόλαιο.
    Στην πράξη αυτό που έκαναν οι νεοέλληνες μοιάζει με αυτόν που πριονίζει το κλαδί στο οποί στηρίζεται. Το αποτέλεσμα είναι ο θάνατος της κοινωνίας με τον τρόπο που πεθαίνουν τα μυρμήγκια που βγάζουν φτερά. Τραβάει καθένα το δρόμο του και δεν υπάρχει καμιά ενωτική δύναμη μεταξύ τους. Έχουν χάσει τον κώδικα που επικοινωνούσαν πριν και που τα ένωνε μεταξύ τους σε μια κοινότητα.
Δεν έχουν κανένα κοινό σημείο αναφοράς. Στους ανθρώπους αυτό εμφανίζεται ως έλλειψη καλής πίστης, εμπιστοσύνης, επιείκειας κλπ.
    Τρεις μόνο ληστές είναι σε θέση να ακινητοποιήσουν πλήθος ανθρώπων που δεν έχουν μεταξύ τους κανένα κοινό σημείο επαφής , ούτε εμπιστεύεται ο ένας τον άλλον. . Καθένας από τους τρεις  ληστές είναι βέβαιος ότι οι άλλοι δύο θα τον συνδράμουν στην κατάλληλη στιγμή ενώ κανένας από το πλήθος των ανθρώπων δεν είναι βέβαιος για τον άλλον, αν όταν χρειαστεί θα διακινδυνεύσει γι΄ αυτόν. Είμαστε οι Έλληνες πλήθος, αντί κοινωνία με αρχές και με αξίες, και με πολιτισμό; Ποια είναι η ενωτική δύναμη του ελληνικού λαού; Είναι για τον καθένα από εμάς τους χριστιανούς θεμέλιο ο Χριστός, όπως λέει η Γραφή; " Έκαστος δε βλεπέτω πώς εποικοδομεί. θεμέλιον γαρ άλλον ουδείς δύναται θείναι παρά τον κείμενον, ος έστιν Ιησούς Χριστός."    A΄ Κορινθίους 3.10).
   
      

Αγίου Μαξίμου Ομολογητού, Πρόλογος περί αγάπης, προς Ελπίδιον πρεσβύτερον

 


      Ιδού έχω στείλει προς την οσιότητά σου μαζί με τον λόγο περί ασκητικού βίου και τον  περί αγάπης λόγον, πάτερ Ελπίδιε, σε ισάριθμες με τα τέσσερα Ευαγγέλια εκατοντάδες κεφαλαίων. Ίσως τίποτε από αυτά δεν είναι άξιο της προσδοκίας σου, αλλά έπραξα κατά δύναμιν.
     Πλην ας γνωρίζει η αγιοσύνη σου ότι ούτε αυτά είναι καρποί της διάνοιάς μου.Αλλά αφού διεξήλθα τους λόγους των  Αγίων Πατέρων  καταβάλλοντας την ανάλογη με την υπόθεση νοητική προσπάθεια συνέπτυξα πολλά ουσιωδέστερα κεφάλαια για να είναι ευσύνοπτα και να τα συγκρατεί η μνήμη  και τα απέστειλα στην οσιότητά σου.  Παρακαλώντας να τα αναγιγνώσκεις ευγνωμόνως και  μόνο να θηρεύεις  την ωφέλεια που υπάρχει σ΄ αυτά, το δε ακαλλές των λέξεων να παραβλέπεις  και να εύχεσαι για την μετριότητά μου και για την στέρησή μου από κάθε πνευματική ωφέλεια.
     Παρακαλώ δε και  τούτο, να μη θεωρηθούν τα γραφόμενα ενοχλητικά, γιατί κατ΄ επιταγήν γράφτηκαν. Λέγω δε τούτο επειδή οι ενοχλούντες με το λόγο πολλοί είμαστε σήμερον, οι δε στην πράξη εκπαιδεύοντες και εκπαιδευόμενοι πολύ λίγοι, μάλλον να βασανίζεις το κάθε κεφάλαιο. Δεν είναι όλα, νομίζω, εύληπτα, αλλά στους πολλούς πολλά χρειάζονται συνεξέταση, αν φαίνεται ότι  πρέπει να ειπωθούν με απλούστερο τρόπο.  Γιατί ίσως αν κάτι ήθελε φανεί χρήσιμο στην ψυχή να ανακαλυφθή, θα φανεί οπωσδήποτε, με τη χάρη του Θεού, σ΄ αυτόν που με απερίεργο νου  και μετά φόβου Θεού και αγάπης αναγιγνώσκει.

      Σ΄  αυτόν δε που τα περιεργάζεται  χωρίς να προσδοκά πνευματική ωφέλεια, ή από αυτό το πόνημα ή από οποιοδήποτε άλλο, και θηρεύει λέξεις για να κακίσει αυτόν που το συνέγραψε, και να παραστήσει, ως οιηματίας, σοφότερον δήθεν τον εαυτό του από εκείνον, τίποτε ωφέλιμο από πουθενά δεν θα αναφανεί ποτέ. (Β,3)

Απόδοση: Μ.Ε.Λ.  

Οι Σπαρτιάτες περίμεναν δέκα χρόνια για να τιμωρήσουν τον Εφιάλτη!

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Τιμή στον κύριο Δημήτριο Αντωνίου!

Οι Σπαρτιάτες περίμεναν δέκα χρόνια για να τιμωρήσουν τον προδότη Εφιάλτη.
Επί δέκα ολόκληρα χρόνια υπηρετούσαν Σπαρτιάτες στρατιώτες στα βουνά, σε όλες τις διόδους από όπου μπορούσε να περάσει ο προδότης.

Τελικά μετά δέκα χρόνια ο προδότης συνελήφθη από τη φρουρά των Σπαρτιατών στρατιωτών για να λογοδοτήσει για το έγκλημά του και να υποστεί την ποινή που ταιριάζει στους προδότες της πατρίδος τους.

Ας σημειωθεί ότι η στρατιωτική θητεία των Σπαρτιατών διαρκούσε μέχρι το 65ον έτος.Το να περιμένουν δέκα χρόνια για τον προδότη δεν ήταν τίποτε γι΄ αυτούς!

Στη σύγχρονη προδομένη Ελλάδα γι' αυτούς που τους βαρύνουν οι ενοχές, η μνήμη για τα Εθνικά Θέματα δεν διαρκεί πάνω από δέκα χρόνια. Σε δέκα χρόνια θα τα έχουμε ξεχάσει όλα, λένε. Όσο νωρίτερα τόσο καλύτερα γι΄ αυτούς. Το κακό βιάζεται να περάσει.Οι λαοί όμως βαδίζουν αργά.

ΚΥΡΙΕ                                ΚΥΡΙΕ
ΙΗΣΟΥ                               ΙΗΣΟΥ
ΧΡΙΣΤΕ                             ΧΡΙΣΤΕ


ΕΛΕΗΣΟΝ                        ΕΛΕΗΣΟΝ
ΜΕ                                     ΜΕ




ΚΥΡΙΕ                               ΚΥΡΙΕ
ΙΗΣΟΥ                              ΙΗΣΟΥ
ΧΡΙΣΤΕ                            ΧΡΙΣΤΕ


ΕΛΕΗΣΟΝ                       ΕΛΕΗΣΟΝ
ΜΕ                                    ΜΕ




ΚΥΡΙΕ                             ΚΥΡΙΕ
ΙΗΣΟΥ                            ΙΗΣΟΥ
ΧΡΙΣΤΕ                          ΧΡΙΣΤΕ


ΕΛΕΗΣΟΝ                     ΕΛΕΗΣΟΝ
ΜΕ                                  ΜΕ

Το Ωραίο δημιουργεί την ενότητα των Ελλήνων!

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου




       Ο άγιος Διονύσιος ο αρεοπαγίτης γράφει πως τις ενώσεις τις δημιουργεί το Ωραίο. Άρα τη διάλυση την προκαλεί το Άσχημο. Παράδειγμα αυτό που κάνουν οι πολιτικοί σήμερα στην Ελλάδα! Κανένας συνετός άνθρωπος δεν θεωρεί ωραίο αυτό που γίνεται με τους πολιτικούς σήμερα στην Ελλάδα. Το Άσχημο στην πολιτική ζωή διαλύει την ενότητα των Ελλήνων.
      Με το ζωντανό τους αίσθημα οι Έλληνες γνωρίζουν ότι η ενότητα είναι η δύναμη του μικρού.  Όταν οι Έλληνες ήταν ενωμένοι νίκησαν τον αριθμητικά υπέρτερο εχθρό. Οι Έλληνες αποδοκιμάζουν τους πολιτικούς για τη διάλυση που προκαλούν. Δεν είναι ωραίο πράγμα η οικονομική τρομοκρατία που κάνουν μαζί με τα ΜΜΕ. Σε κανέναν δεν αρέσει να του δηλητηριάζουν τη ζωή με το φόβο και την αβεβαιότητα.
      Οι Έλληνες μπορούν να υπομένουν πολλά, ακόμα και την αδικία και την καταστροφή της οικονομίας τους, αλλά δεν μπορούν να υποφέρουν αυτό που δεν είναι ωραίο. Και δεν είναι ωραίο αυτό που γίνεται σήμερα στην Ελλάδα με τη συνεργασία των πολιτικών, των ΜΜΕ και των ξένων συμφερόντων. Το ζωντανό τους αίσθημα τους ειδοποιεί ότι η επίθεση κατά των Ελλήνων είναι πνευματική. Πλήττουν αυτό που προέχει και που οι Έλληνες φυλάττουν ως κόρην οφθαλμού, το ωραίο που δημιουργεί την ενότητά τους.Δεν είναι οι Έλληνες γένος που αποφεύγει να δει το Τραγικό.
Μέσα απ΄ το τραγικό ευλογούν τη ζωή.
      Το ωραίο δημιουργεί την ενότητα των Ελλήνων. Αυτό που δεν είναι ωραίο προκαλεί τη διάλυση. Ποιο είναι ωραίο και ποιο είναι άσχημο δεν είναι ανάγκη να είσαι επιστήμων ή φιλόσοφος για να το ξέρεις. Δεν θα σου το πει ούτε η επιστήμη ούτε η φιλοσοφία, αλλά η συνείδησή σου, το ζωντανό αίσθημα, αυτή η φωνή που σου λέει ποιο είναι δίκαιο και ποιο είναι άδικο και που εξεγείρεται όταν βλέπει το άδικο.
      Κατά τη Χριστιανική Διδασκαλία οι αρετές αποτελούν αλυσίδα, έτσι που όταν και μία από αυτές παραλειφθεί όλες οι αρετές παραλείπονται. Αυτό σημαίνει πως όλοι οι Άγγελοι του Θεού είναι μαζί. Αντιθέτως οι δαίμονες είναι διαλυμένοι, όπως διάλυση είναι και ο στόχος τους,  διαλυμένα είναι  τα πάθη, διαλυμένοι είναι  και αυτοί που τα δουλεύουν.
    Ότι το Άσχημο προκαλεί τη διάλυση μαρτυρεί  η προσωπική εμπειρία του καθενός από εμάς. Κάθε ψοφίμι μαρτυρεί ότι η διάλυση  της θαυμαστής ενότητας του σώματος είναι άσχημη. Δείτε τι προκαλεί το Άσχημο, κατά την ελληνική παράδοση. Παράδειγμα η παράδοση της Μονοβύζας της Ηπείρου: "Ό,τι μεγάλο κακό έχει γίνη ΄ς τον τόπο μας, τό καμε η Μονοβύζα. χώραις εξωλόθρεψε, βουνά εβούλλιαξε, βράχους εκγρέμισε αλλού, και πολλά ποτάμια τους άλλαξε το ρέμα. Γι΄ αυτό ακόμα λεν  "Από τον καιρό της Μονοβύζας", για κάθε παλαιό πράμα και για κάθε μεγάλο κακό που έγινε."
    "Αυτή η Μονοβύζα ήταν βασίλισσα κι είχε ένα μονάχα βυζί, γι΄ αυτό την παρωνόμασαν έτσι. Ο γιος της ήρθε με φουσάτα να πατήση το Δέλβινο και να πάρη τη Φοινίκη, που ήταν η πρώτη και μεγαλύτερη πολιτεία ΄ς το Δέλβινο.μα οι Δελβινιώταις πολέμησαν καλά και τον σκότωσαν. Σαν τό μαθε η Μονοβύζα ελύσσαξε. Αρματώθηκε σαν άντρας, εμάζεψε πολλά φουσάτα και ήρθε καταπάνω ΄ς το Δέλβινο. Κανείς δεν μπόρεσε να της βγει μπροστά. όλοι επροσκυνούσαν , εκείνη όμως εθυμώταν το σκοτωμό του παιδιού της , και δε λυπώταν κανένα. όλους τους επέρασε από το μαχαίρι, και ανθρώπους και κάθε ζωντανό."
    "Μονάχα το μοναστήρι του Άη Νικόλα  ΄ς το Διπόταμο τη σταμάτησε. Ήταν τότε το μοναστήρι εκείνο κάστρο δυνατό, κ΄ είχε μέσα τριακόσιους καλογέρους εκλεχτούς, που είχε ο καθένας τους τρεις αρμάταις και τρία άλογα με διαφορετικό χρώμα, άσπρο, κόκκινο και μαύρο. Οι καλογέροι για να τη γελάσουν τη Μονοβύζα πως ήσαν τάχα πολλοί, έφερναν γύρα τρεις φοραίς την ημέρα το κάστρο, με άλλη αρμάτα και άλλο άλογο κάθε φορά. Το πρωί με άσπρη αρμάτα και καβάλλα  ΄ς άσπρα άλογα, το μεσημέρι κόκκινα και το βράδυ μαύρα. Η Μονοβύζα γελάστηκε ΄ς τάληθινά, και αφού είδε και πώς δεν μπορεί τίποτα να κάμη,ετοιμαζώνταν να φύγη. Τότε ένας δούλος του μοναστηριού από το Κρά,  που είχε άχτι του ηγούμενου γιατί τον έδειρε, πήγε και της επρόδωκε το μυστικό. Κ΄ έτσι πάρθηκε το μοναστήρι." (Ν.Γ.Πολίτου, Παραδόσεις, Εκδ. Ιστορική Έρευνα).
      Στην Ορθόδοξη Ελλάδα το Ωραίο είναι το Άγιο. Η ωραιότητα είναι η αγιότητα. Δείτε τις εκκλησίες και τα εκκλησάκια κατεσπαρμένες σε όλη την Ελλάδα, τις εικόνες, τη βυζαντινή μουσική, τους ύμνους, τις ιερές γραφές, τον Ίδιο τον Κύριο και την Μητέρα Του την βασίλισσα των Αγγέλων, την Παναγία! Πώς η ωραιότητα είναι αξεχώριστη από την αγιότητα!

     Αν δεν είχαμε την ελπίδα μας στον Κύριο, στην Παναγία, στους Αγίους, στην Ορθοδοξία, θα δειλιάζαμε ύστερα από όσα συμβαίνουν τώρα στον τόπο μας. Αυτό σημαίνει ότι από την Εκκλησία περιμένει και πάλι το Γένος μας να πρωτοστατήσει για να ενωθεί και να αντιμετωπίσει την ξένη επιβουλία!