Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου
Η Εκκλησιαστική γλώσσα είναι η επίσημη γλώσσα της Εκκλησίας. Η γλώσσα είναι όπως το ένδυμα. Ένδυμα γάμου, επίσημο, και ένδυμα της δουλειάς, καθημερινό. Έτσι είναι και η εκκλησιαστική γλώσσα, επίσημη σε σύγκριση με την λαϊκή γλώσσα, την καθημερινή. Το ίδιο είναι και οι ημέρες. Η Κυριακή και οι γιορτές είναι ημέρες επίσημες, έχουν σημασία διαφορετική από τις καθημερινές. Οι Κυριακές και οι γιορτές έχουν θεραπευτική δύναμη, που δεν γίνεται αντιληπτή με τη νόηση και με τη λογική. Η λογική και η διάνοια είναι για να ξέρουμε τι θα πληρώσουμε στην Εφορία. Ο πιστός πηγαίνει στην Εκκλησία όχι ως άξιος, αλλά ως τετραυματισμένος και δεόμενος ελέους. Πηγαίνει άρρωστος και επιστρέφει υγιής.
Αν οι επίσκοποι επιθυμούν να αντικαταστήσουν την εκκλησιαστική γλώσσα με τη λαϊκή πρέπει να αντικαταστήσουν και τα άμφιά τους με το καθημερινό ένδυμα των λαϊκών. Το ίδιο πρέπει να γίνει και με τα άμφια των αγίων. Στο τέλος η αλλαγή πρέπει να γίνει και στους ναούς, όπως έγινε στα δόγματα που άρχισαν τους νεωτερισμούς και δεν ξέρουν που να σταματήσουν. Όταν χαθεί και ο σεβασμός προς το αξίωμά τους από έλλειψη αυτοσεβασμού, θα είναι αργά.
Η «ημιμάθεια επισκόπου» είναι μια παραδοξότητα! Ο επίσκοπος είναι πνευματικό φως, είναι ο βαθμός του φωτισμένου κληρικού, ενώ η ημιμάθεια είναι σκοτάδι. Ενδέχεται ο επίσκοπος να αφήσει το πνευματικό του φως να γίνει σκοτάδι; Το Ευαγγέλιο λέει, πρόσεχε μήπως το πνευματικό σου φως είναι σκότος. Στις μέρες που ο Πονηρός απειλεί απροκάλυπτα πλέον το φως του πνεύματος θα δούμε ακόμα και επισκόπους, με έλλειμμα στην πίστη τους στην Ορθοδοξία; Θεός φυλάξει!
Στην Ορθοδοξία δεν υπάρχει αντικληρικαλισμός, όπως στη Δύση. Ποτέ δεν υπήρξε ανταγωνισμός ανάμεσα στην Εκκλησία και στον κόσμο, με τον τρόπο που υπαγορεύει ο ανταγωνισμός των κοσμικών ανθρώπων. Από τα αρχαία χρόνια ο ανταγωνισμός είναι στην αρετή και στην αγιότητα. Δεν έχει η Ορθοδοξία και οι επίσκοποι κράτος δικό τους , υπουργεία, τράπεζες, επιχειρήσεις κ.α. για να έχει και ανταγωνιστές.
Τα κίνητρα του ανθρώπου του κόσμου τούτου, δηλαδή η φήμη, το χρήμα, οι τιμές, οι διακρίσεις και γενικά οι υλικές απολαύσεις δεν ενδιαφέρουν την Εκκλησία. Η Εκκλησία δεν έχει κανέναν ανταγωνιστή. Η αποστολή της είναι μοναδική: Η Εκκλησία είναι η μόνη που αγιάζει τον κόσμο.
Εξάλλου ουδέποτε οι επίσκοποι ανταγωνίζονται μεταξύ τους όπως κάνει ο κοσμικός άνθρωπος, σε γνώσεις, σε πτυχία, σε γλώσσες, σε οπαδούς, σε υποστηριχτές, σε ψηφοφόρους και σε άλλες τέτοιες ματαιότητες και μανίες ψευδείς, όπως τις χαρακτηρίζει η Αγία Γραφή.
Ο επίσκοπος είναι ο φωτισμένος και ο φωτισμός του είναι η αγιότητα, η οποία είτε μεγάλη είναι είτε μικρή, δεν οφείλεται στη διανοητική προσπάθεια του Επισκόπου, αλλά σε δώρο του Θεού σε κείνους τους επισκόπους που την ζητούν. Η αγιότητα δίδεται σε όλους, αλλά η αποδοχή της δεν είναι η αυτή από όλους.
Δεν υπάρχουν επίσκοποι που έγιναν για να απολαμβάνουν τις ηδονές του κόσμου (χρήμα, φήμη, περιουσία, υλικές απολαύσεις κ.α.) αντί την αγιότητα. Το είδος αυτό του ημιμαθούς (μισοφωτισμένου) επισκόπου ο οποίος ανταγωνίζεται στην απόλαυση των αγαθών του κόσμου τούτου είναι άγνωστο στον τόπο μας . Είναι εντελώς καινούριο φρούτο. Εμφανίζεται στις μέρες μας ως τάση νεωτερισμού στην Εκκλησία.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίου δεν υπάρχει στην Ορθοδοξία και δεν υπήρξε ποτέ αντικληρικαλισμός. Οι ελάχιστοι εχθρικά διακείμενοι προς τον Κλήρο, αγνοούν την ιστορία του και παπαγαλίζουν τον αντικληρικαλισμό της Δύσης.
Επίσκοποι που με τις ιδιορρυθμίες τους θα σκανδαλίσουν τους πιστούς με αλλαγές και μεταρρυθμίσεις , δεν πιστεύει κανείς ότι θα υπάρξουν, πλην μεμονωμένων εξαιρέσεων ,στην Εκκλησία. Ο σεβασμός στην Παράδοση δεν συνάδει με την προσπάθεια να προσαρμοστεί η Εκκλησία στις απαιτήσεις της κάθε εποχής . Παράγει γαρ το σχήμα του κόσμου και η επιθυμία αυτού. Είναι μάταιη και ανωφελής η μίμηση του κόσμου και της επιθυμίας του. Η Εκκλησία δεν θα φτάσει τον κόσμο ποτέ στον κατήφορο που έχει πάρει. Ματαιοπονούν οι νεωτεριστές επίσκοποι, όποιοι και να είναι αυτοί. Δυστυχώς υπάρχουν!
Οι πιστοί μαθαίνουν στην οικογένεια ότι στην πίστη δεν αλλάζουμε τίποτα. Όπως τα βρήκαμε έτσι θα τα παραδώσουμε σ’ αυτούς που θά ’ρθουν. Δεν νοείται στην Εκκλησία αλλαγή για να συμφωνεί με τις αλλαγές του κόσμου. Να ζείτε στον κόσμο, αλλά να μη είσθε από τα στοιχεία του κόσμου, που φθείρονται και αλλάζουν μορφή.
13 σχόλια:
Σχόλιο ᾿Οδυσσέως: Φαίνεται πώς ἡ γάγγραινα τῶν λειτουργικῶν μεταφράσεων, ὅπως προσφυῶς ἔχει χαρακτηριστεῖ, ἐπεκτείνεται ἐπικινδύνως καί διαφθείρει ἱερατικές συνειδήσεις. Εἶναι αὐτό πού λέει ὁ λαός μας παροιμιωδῶς: "Λέγε, λέγε τό κοπέλι, κάνει τήν κυρά καί θέλει..."
Τώρα, ποῦ θά μᾶς ὁδηγήσει αὐτή ἡ κατάσταση, εἶναι ἄγνωστο. Σίγουρα σέ φοβερή ἀλλοίωση τῶν νοημάτων τῆς Θείας Λειτουργίας, σέ προτεσταντικοῦ τύπου τραγουδάκια καί σέ διασκεδαστικά λειτουργικά ἐφέ, τύπου καθολικῶν, γιά τήν προσέλκυση τοῦ χριστεπωνύμου πληρώματος. Σίγουρα, πάντως, θά μᾶς ὁδηγήσει μακράν τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος αἰῶνες τώρα λατρεύεται μέ τόν καταξιωμένο καί καθιερωμένο λειτουργικό τύπο καί γλῶσσα. ῾Ο Θεός νά βάλει τό χέρι του, γιατί τό παιχνιδάκι μέ τίς μεταφράσεις δέν θά μᾶς βγεῖ σέ καλό...
Πηγή:klision
:
Moschos είπε...
Ίσως πρέπει να δεχθούμε τη διάκριση ανάμεσα σε κείνους που έχουν πείρα της προσευχής και δη της νοεράς προσευχής και σε κείνους που δεν έχουν ώστε να γίνονται παίγνιο του δαίμονα του νεωτερισμού.
Αν και οδυνηρή η διάκριση αυτή είναι ακόμα πιο οδυνηρή η σύγχυση. Ας ξέρουμε τουλάχιστον που είναι ο δαίμων του νεωτερισμού για να τον αποφεύγουμε.
Εκεί φτάνει κανείς όταν ενδίδει στις εκκλησιαστικές μεταρρυθμίσεις. Δεν ξέρει που θα σταματήσει.
Ας είναι. Το μόνο σίγουρο για την ώρα είναι ότι
το παλιό ημερολόγιο μένει αμόλυντο από το δαίμονα της καινοτομίας (και της ματαιοδοξίας).
Ο λόγος είναι ότι οι παπάδες είναι ακόμα απλοί και σέβονται τους πατέρες τους, που έμεναν πιστοί σε αυτά που τους παραδόθηκαν απ΄ τους δικούς του πατέρες. Έτσι τα βρήκαμε. Αυτή είναι η παροιμιώδης φράση που ακούγαμε από τα χείλη των γονέων μας. Ώσπου ο Ενήλικος καταφρονήθηκε και ο γέρος εξευτελίστηκε από τους πτυχιούχους.
Ίσως πρέπει να παραιτηθούμε και από τη Θεία Λειτουργία και να μείνουμε στο θησαυρό μας, την Νοερά Προσευχή. Ποιος θα μας χωρίσει από την αγάπη του Ιησού;
26 Οκτωβρίου 2010 11:24 π.μ.
Τη δύναμη του ονόματος περιγράφει με πολύ παραστατικό τρόπο ο άγιος Διονύσιος ο Αρεπαγίτης στο βιβλίο του "Περί Θείων Ονομάτων". "Όπως ο φυσικός ήλιος " γράφει στο τέταρτο κεφάλαιο " χωρίς σκέψη και προαίρεση αλλά με το ίδιο το είναι του φωτίζει όλα όσα μπορούν να κοινωνούν στο φως που τους αναλογεί, όμοια και το όνομα σκορπά σε όλα τα όντα τη θετική ( ή αρνητική γι' αυτούς που κακώς το χρησιμοποιούν) επιρροή του. Κι όπως η παρουσία του νοητού φωτός είναι δύναμη που συνάγει και ενώνει όσους φωτίζονται, όμοια και η άγνοια προκαλεί τη διαίρεση όσων βρίσκονται στην πλάνη ή χρησιμοποιούν το δόλο και το ψεύδος.
Το ωραίο, συνεχίζει στο ίδιο βιβλίο ο Άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης έχει μέσα του κατά υπεροχή την ωραιότητα κάθε ωραίου και την προβάλλει. Χάρη στο ωραίο υπάρχουν οι συνάψεις όλων και οι φιλίες και οι σχέσεις. Το ωραίο ένωσε τα πάντα. Αυτό είναι το τελικό αίτιο, γιατί όλα γίνονται για χάρη του. "Όλοι αγαπούν το αγαθό" ( Διοτίμα). (Μ.Λ. Η Δύναμη του Ονόματος
26 Οκτωβρίου 2010 11:38 π.μ.
Τη δύναμη των ονομάτων και την τιμωρία αυτών που την αγνοούν πρέπει να προσέξουν επίσης οι νεωτεριστές κληρικοί που μέσα στον οικουμενισμό τους έπεσαν θύματα της εωσφορικής μανίας να καταργήσουν την εκκλησιαστική γλώσσα και να επιβάλουν αντί αυτής τη γλώσσα των λαϊκών στην εκκλησία! Αυτοί οι αδαείς κληρικοί έχουν τεράστια άγνοια ! Δεν αγνοούν μόνον ότι είναι ανάγκη για να μη χαθεί η γλώσσα να υπάρχει προφορική και γραπτή γλώσσα, αγνοούν επίσης ότι είναι ανάγκη να υπάρχει εκκλησιαστική γλώσσα και γλώσσα των λαϊκών. Τα έθνη που έχασαν την γραπτή γλώσσα είναι καθηλωμένα αιωνίως σε χαμηλό πνευματικό, κοινωνικό, πολιτιστικό, ακόμα και οικονομικό επίπεδο. Ούτε πατρίδα έχουν, ούτε αυτοδιάθεση. Η πατρίδα των Ελλήνων είναι η Ελληνική γλώσσα. (Μόσχου Λαγκουβάρδου,Η Δύναμη του Ονόματος)
ΛΕΤΕ ΝΑ ΖΗΤΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΕΥΡΥΧΩΡΟΤΕΡΑ ΡΑΣΑ ΣΕ ΛΙΓΟ;
Με το παλαιό πάτε;
Η Πίστη,η Γλώσσα, η Πατρίδα μας πονούν όλους σαν να είναι η ίδια η ψυχή μας. Γιατί είναι έτσι; Δεν ξέρω.
Μήπως η Πίστη, η Γλώσσα, η Πατρίδα είναι σώμα και αίμα μου;
Νιώθω τους αρχαίους που θυσίαζαν τη ζωή τους ακόμα και τη ζωή των παιδιών τους για την Πατρίδα. "Απάντων τιμιώτερον η Πατρίς".
Από όλα τα αγαθά το πιο πολύτιμο γι΄ αυτούς ήταν η Πατρίδα.
Στον χαώδη κόσμο που ζούμε δεν έχουμε την αρετή της διάκρισης.
Δεν έχουμε τη δυνατότητα να διακρίνουμε το πολυτιμότερο από το ευτελέστερο. Είναι όλα μέσα μας κουρκούτι. Θα δεις την εικόνα του πατριάρχη πλάι στην εικόνα του στρινγκ. Παραβάλλουν το ένα δίπλα στο άλλο, το ουσιώδες δίπλα στο επουσιώδες, το τίμιο, δίπλα στο χυδαίο, για να μην ξέρεις τί σου γίνεται. Ο σκοπός τους είναι να ευτελίσουν τις αξίες και να τις αντικαταστήσουν, το μόνο σταθερό για τους τεχνοκράτες και τους πλουτοκράτες και το μόνο ασταθές για τους φτωχούς. Ποτέ δεν θα είναι σίγουροι ότι δεν θα τους λείψει ακόμα και το ψωμί.
Αν κλείσουν για μια βδομάδα τα πολυκαταστήματα θα πεθάνουμε της πείνας.
Δεν πηγαίνω με το Παλαιό.
Όταν ρώτησαν κάποτε τον Ισπανό ποιητή Λόρκα με ποιο κόμμα είναι είπε:
Δεν είμαι με κανένα κόμμα. Είμαι με τους φτωχούς ανθρώπους.
Δεν θέλω η Εκκλησία να μοιράζεται γιατί είναι ανεπίδεκτη διαίρεσης. Είναι μία και αυτή, όπως ο Ιησούς Χριστός είναι ο αυτός νυν και αεί και εις τους αιώνας.
Θεωρώ τους νεωτερισμούς εκ του πονηρού και τους αποφεύγω όσο μπορώ.
Φοβάμαι ότι ο δαίμων του νεωτερισμού δεν θα αφήσει κανέναν ανόθευτο, ακόμα και το Παλαιό.
Ο Θεός να μας φυλάει. Να είναι το παντοδύναμο χέρι Του επάνω μας, για να μας φυλάει από κάθε κακό.
Αν ζητήσουν φαρδύτερα ράσα;
Το ράσο σε μένα εμπνέει σεβασμό.
Θαρρώ σε όλους τους λαϊκούς που αγαπούν το Θεό συμβαίνει το ίδιο. Το ράσο είναι ένα σύμβολο. Σύμβολο είναι ένα πράγμα που έχει μεγαλύτερη σημασία από την ατομική.
Είναι η σημασία του ιερού που μετατρέπει μια χρησιμοθηρική ομάδα σε κοινωνία.
Όταν χαθεί η πνευματικότητα, δεν απομένει για τους ανθρώπους παρά μόνο η κοινή τροφή. Ότι τρώμε όλοι από το ίδιο παχνί. Γι¨ αυτό κάποιοι επηρεασμένοι από το χρησιμοθηρισμό τους αναρωτιούνται, τί είναι το πνεύμα, τρώγεται;
Δημοσίευση σχολίου