Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου
Ψες το βράδι στο απέναντι μπαλκόνι ένα νεαρό ζευγάρι είχε τραπέζι τους φίλους του. Τους κοίταζα και χαιρόμουν για την αγάπη τους. Με τι χαρά έκαναν την προετοιμασία.Στο τέλος άναψαν τα κεριά και κάθισαν γύρω απ΄ το τραπέζι. Ο άντρας έβαλε κρασί στα ποτήρια κι άρχισαν να τρώνε. Δεν έκαναν σταυρό! Δεν είπαν καμιά ευχή!Τι διαφέρει ο άνθρωπος από το ζώο; Δε διαφέρει στο λόγο; Τους έβλεπα να τρώνε και σκεφτόμουν ότι αν τύχαινε να βρεθώ εκεί μαζί τους θα εύρισκαν κάποιο τρόπο να με διώξουν.Δεν ήμουν φίλος τους. Αγαπούσαν τους φίλους τους.Τί διαφέρει ο άνθρωπος από το ζώο; Και τα ζώα δεν αγαπούν τους φίλους τους; Πόσο διαφορετικό θα ήταν αν έκαναν το σταυρό τους με επίγνωση, με τη θύμηση του Θεού, με ευχαριστία για τις μύριες ευεργεσίες Του, με ευγνωμοσύνη. Δεν θα ένιωθα αποξένωση ούτε θά 'κανα τις λυπηρές αυτές σκέψεις, αν έκαναν το σταυρό τους. Η χαρά που ένιωθα μετέχοντας κι εγώ στη χαρά τους έγινε λύπη. Ένιωθα σαν να έβλεπα λιονταρόπουλα που τρώνε όλο χαρά που βρίσκονται μαζί και μοιράζονται το φαγητό τους. Αν βρισκόμουν εκεί δεν θα ένιωθα σαν άνθρωπος ανάμεσα στους ανθρώπους. Θα ήθελα να φύγω. Θα τους χαλούσα τη διάθεση. Μπορεί και να κάνω λάθος. Μπορεί να είχαν καλή διάθεση για τον ξένο. Πώς να το ξέρω;
Αν θυμούνταν το Θεό κι αν τον εγυνωμονούσαν για τη χαρά τους δεν θα ένιωθα ξένος ανάμεσά τους. Η αποξένωση έρχεται στην καρδιά μας κι ο φόβος, γιατί ο άνθρωπος απομακρύνθηκε απ΄ το Θεό.
Υπάρχουν πολλοί τρόποι να κάνεις κάποιον πληγωμένο, αποθαρρυμένο άνθρωπο να νιώσει ότι δεν είναι μόνος στον κόσμο, ότι είναι ένας άνθρωπος ανάμεσα σε ανθρώπους, ότι όλοι οι άνθρωποι είναι αδελφοί του, ότι ο Θεός είναι ο πατέρας όλων των ανθρώπων. Ο πιο πρόσφορος τρόπος είναι απλώς να κάνεις το σταυρό σου και να θυμηθείς το Θεό. Ό,τι υπάρχει είναι σύμβολο που θυμίζει το Θεό κι ότι συμβαίνει είναι παραβολή που θυμίζει το Θεό, αν ο προσανατολισμός σου είναι στο Θεό.
Ειπώθηκε στους αρχαίους να αγαπήσεις τους φίλους σου και να μισήσεις τους εχθρούς σου. Ο Κύριος Ιησούς Χριστός είπε να αγαπήσεις τους εχθρούς σου. Να ευεργετείς αυτούς που σε καταριούνται.
5 σχόλια:
Λατρεμένε μου κύριε Λαγκουβάρδε, πόσο με αναπαύετε!
Σαν φουσκωτό, φιλικό μαξιλάρι, αισθάνομαι τις σκέψεις σας,στο κεφάλι μου.
Θα σας το εξομολογηθώ πολύ ντροπαλά, το σκηνικό:
Κάποτε βρέθηκα στη Βουλγαρία.
Κοντά στην κεντρική πλατεία της Σόφιας.
Άρχισε να με ακολουθεί ένας νέος ζητιάνος, με ικετευτικό ύφος, κάνοντας το σταυρό του και φωνάζοντας συνεχώς:
-Ιησούς Χριστός!
Ιησούς Χριστός, Ιησούς Χριστός!
Με ακολουθούσε και φώναζε αυτή τη φράση και με παρακαλούσε με σπαραχτικό ύφος, για μια βοήθεια.
Και γω που πάντα δίνω- έτσι για να αποκοιμίζω καλύτερα την αναίσθητή μου συνείδηση- εκείνη τη στιγμή, δεν ξέρω γιατί, δ ε ν του έδωσα τίποτα.
Και χάθηκα στη στροφή του επόμενου δρόμου.
Πέρασαν χρόνια.
Με κυνηγάει ακόμη αυτή η ανάμνηση.
Ακούω ακόμα τη φωνή του στ'αυτιά μου.
Το πιστεύετε;
Απερίγραπτη η ανθρώπινη σκληρότητα.
Τα ζώα καμιά φορά δείχνουν μεγαλύτερο έλεος από μας τους αχρείους...
"Τους κοίταζα και χαιρόμουν για την αγάπη τους"
αυτό είναι και το σημαντικό φιλε μου. παρακάτω δεν χρειάζεται να διαβάσω. για μένα έχουν κάνει χίλιους σταυρούς!
τον σταυρο τον βλέπω ως σύμβολο του όλου.
τον βλέπω παντού, μέσα και κοντά στους εξαθλιωμένους τους ταλαιπωρημένους, τους απελπισμένους τους χαρούμενους ακόμα και κοντά σε αυτούς που βρίζουν και προσπαθούν να μην πιστεύουν. εκεί είναι, κοντά τους
Zoro
Είπες ΜΕΓΑΛΗ ΑΛΗΘΕΙΑΑΑΑ!
Έχουν κάνει χίλιους σταυρούς χωρίς να κάνουν κανένα σταυρό.
Μπορεί έτσι να είναι το λογικό. Εγώ νιώθω την ανάγκη οι σκέψεις και τα αισθήματα να συνδέονται με τις υλικές πράξεις, με τη ζωή. Νιώθω την ανάγκη της ιεροτελεστίας. Να μην είναι μόνο σκέψεις και αισθήματα, αλλά να συνδέονται με το σώμα.
Η Θεία Κοινωνία δε γίνεται μόνο με ευχές και με αισθήματα αγάπης, αλλά με ευχές και αισθήματα αγάπης συνδεδεμένα με υλικές πράξεις, με τον άρτο και τον οίνο.
Και η απλή ευχή του ιερέα στο τέλος της Θείας Λειτουργίας δεν είναι ίδια, αν είναι μόνο ευχή, ‘ευλογία και έλεος έλθοι επί σε‘ χωρίς το ψωμί, ακόμα κι αν ο ιερέας έ΄χει τα ίδια αισθήματα είτε σου δίνει μόνο την ευχή, είτε σου δίνει την ευχή συνδεδεμένη με το αντίδωρο.
Ο Γνωστικισμός είναι αίρεση, γιατί δεν δίνει σημασία στη συμμετοχή του σώματος.
Αφού είναι τόσο μεγάλη η διαφορά ανάμεσα στο πνευματικό, στην αγάπη κλπ. και στο σώμα, άρα δεν παίζει ρόλο το σώμα στην πνευματική ζωή, στην αρετή και στην αμαρτία.
Η Ορθοδοξία είναι εμπειρική. Στην αρετή και στην αμαρτία μετέχει και το σώμα του ανθρώπου.
Οι ιεροτελεστίες δεν είναι σύμβολα, ούτε αναπαραστάσεις. Όταν ο ιερέας στη θεία Λειτουργία της Σταύρωσης εκφωνεί σήμερον κρεμάται επί ξύλου, κρεμάται επί ξύλου. Δεν είναι σύμβολα αυτά, αλλά ζωή. Η Ορθοδοξία δεν είναι θρησκεία, ούτε οι ιεροτελεστίες είναι ιερές με την έννοια ότι είναι δημιουργήματα του ανθρώπου, είναι ζωή και η πηγή της ζωής είναι ο Κύριος Ιησούς , δια του Οποίου έγιναν τα πάντα όσα έγιναν.
Έτσι πιστεύω.
Κύριε Λαγκουβάρδεεεε!
Ρεσιτάλλλλλλ!
ΓΙ ΑΥΤΟ ΕΓΩ ΣΕ ΠΑΩΩΩΩΩ!
("που με πάς, μωρή τρελομπετούγια;που θες να με σούρεις το... ώριμο παλικάρι;"
"Όπου θες σε πάω!
Στη Λάρισα, στη Θεσσαλονίκη, όπου θες!
Εγώ για χάρι σου θα φάω μέχρι και μπουγάτσα στο Πανόραμα!
Ερρέτωσαν οι εγκράτειες! ")
ΧΑΧΑΧΑ!
Δημοσίευση σχολίου