ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΛΟΓΙΑ

  Στο Άγιον Όρος πιστεύουν ότι η αγιότητα φαίνεται στις τελευταίες στιγμές του ανθρώπου. Όταν κάποιος μοναχός αποκτήσει τη φήμη αγίου, λένε γι’ αυτόν «να δούμε πώς θα πεθάνει».

Όταν το έμαθα αυτό έκανα συλλογή από τα τελευταία λόγια μεγάλων ανδρών, ποιητών, μουσικών, φιλοσόφων κ.ά. και επίσης τα λόγια των γέρων προς τα παιδιά τους. Οι γέροι συνήθως έχουν την ηρεμία, για να αφήσουν κάποια πνευματική παρακαταθήκη στους νέους.

Τα τελευταία λόγια του Ιησού είναι: «Πάτερ, εις χείρας σου παραδίδω το πνεύμα μου».

Τα τελευταία λόγια του Σωκράτη ήταν προς τον μαθητή του Κρίτωνα, να μην ξεχάσει τον αλέκτορα, που έταξαν στον Ασκληπιό.  

Τα τελευταία λόγια του Γκαίτε, π.χ. , ήταν «Περισσότερον φως».

Τα τελευταία λόγια της γιαγιάς μου Βασιλικής, ήταν «Πού θα πάω;».

Τα τελευταία λόγια του Αμερικανού ποιητή Ρόμπερτ Λαξ, ήταν προς τους γιατρούς του, επειδή οι ιατρικές εξετάσεις ήταν καλές: «Εν τοιαύτη περιπτώσει, γιατί πεθαίνω». Επειδή θέλεις , του είπαν.

Οι πατέρες είναι ευαίσθητοι απέναντι στα παιδιά τους και δε θέλουν να τα λυπήσουν με το θάνατό τους.

Ο πατέρας ενός φίλου, θρακιώτης, της πιο πολεμικής ελληνικής φυλής, όταν πέθαινε, έδειξε προς τον ουρανό. Δεν του είπε ότι πεθαίνει, για να μην τον στενοχωρήσει.

‘Ενας άλλος την ώρα που πέθαινε, βλέποντας το γιο του λυπημένο, του λέει: Μη φοβάσαι! Δεν πεθαίνω. Πολέμησα δύο φορές στη Μικρά Ασία και δεν πέθανα. Οι χαζοί πεθαίνουν.

‘Ενας τρίτος, πατέρας κι αυτός,  νιώθοντας το θάνατο να πλησιάζει, ζήτησε συγνώμην από το γιο του! 

Οι γέροι δε σκέφτονται το χρόνο

Πάντοτε απορούσα με τους γέρους, πως δεν σκέφτονται το θάνατο, αφού ο χρόνος είναι κοντά! Δεν σκέφτονται το χρόνο, ,επειδή ο χρόνος στους γέρους είναι αγάπη χωρίς όρια.

Οι γέροι δεν έχουν την ίδια αντίληψη του χρόνου με τους νέους. Οι γέροι αντιλαμβάνονται το χρόνο ως αγάπη. Αν δεν έχουμε αγάπη δεν έχουμε καθόλου χρόνο. Αν έχουμε αγάπη , όλος ο χρόνος είναι δικός μας.

Ο αγαπών, λέει ο Δαβίδ στον πρώτο ψαλμό του, είναι

ως το ξύλον το πεφυτευμένον επί τας διεξόδους των υδάτων,

ο τον καρπόν αυτού δώσει εν καιρώ αυτού,

και το φύλλον αυτού ουκ απορρυήσεται

και πάντα όσα αν ποιεί κατευδοθήσεται.

ΕΝΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΜΕ ΤΟ ΘΕΟ

Αν και δεν υπάρχει καμία ομοιότητα μεταξύ Του Άκτιστου Θεού και του κτιστού κόσμου, μόνο με παραδείγματα μπορούμε να προσεγγίσουμε την ένωση του ανθρώπου με το Θεό. Η φωτιά π.χ. άλλοτε καίει και άλλοτε μόνο θερμαίνει.

Έτσι , υποθέτουμε πως συμβαίνει με το Θεό. Ο Θεός ως ουσία καίει και ως ενέργεια θερμαίνει. Η Δύση που δε διακρίνει ουσία και ενέργεια στο Θεό, δεν πιστεύει στην ένωση του ανθρώπου με το Θεό και στην πραγματικότητα δεν έχει ελπίδα σωτηρίας. Πώς θα ενωθεί ο άνθρωπος με τον απροσπέλαστο Θεό;

(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)

Ο σκοπός του ανθρώπου είναι να ενωθεί με το Θεό

Ο σκοπός του ανθρώπου, λέει ο Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης, είναι να ενωθεί με το Θεό. Πώς ενώνεται ο άνθρωπος με το Θεό; Τί είναι ένωση με το Θεό; Είναι η τήρηση των Εντολών; Είναι η μετάνοια; Είναι η αγαθή προαίρεση; Ο Θεός κρίνει την αγαθή προαίρεση. Ο Θεός δε ζητεί περισσότερο από αυτό που μπορούμε. Άρα είμαστε ενωμένοι με το Θεό, όταν έχουμε αγαθή προαίρεση. Ο Ιησούς δεν απέφευγε τους αμαρτωλούς. Οι Φαρισαίοι τον κατηγορούσαν ότι δέχεται τους αμαρτωλούς. Πήγε στο σπίτι του Ζακχαίου. Άφησε την πόρνη να του αλείψει τα πόδια του με μύρο.

Ποιές είναι οι πνευματικές εμπειρίες από την ένωση με το Θεό; Μήπως πρέπει να περιμένουμε ότι θα κάνουμε θαύματα ή ότι θα είμαστε ελεύθεροι από την ταλαιπωρία της ζωής; Ούτε ο Κύριος απέφυγε τον κόπο, τον πόνο, τη λύπη από την εγκατάλειψη. Άρα η ένωση με το Θεό δεν είναι ευτυχία ούτε η επιδιωξη να ενωθούμε με το Θεό, είναι το κυνήγι της ευτυχίας.

Τα πτηνά έχουν φωλιές, ο υιός του ανθρώπου δεν έχει πού την κεφαλήν κλίναι. |Δεν έχουμε ώδε μένουσαν πόλιν, την άνω επιζητούμεν.

Τί είδους είναι οι εμπειρίες της ένωσης με το Θεό; Είναι αυτό που η Εκκλησία ονομάζει "χαρμολύπη"; Είναι η θέα του ακτίστου φωτός; Είναι η κατανόηση της ματαιότητας. Είναι ο στίχος "εξέλιπον εν ματαιότητι αι ημέραι ημών; Ο Δαβίδ με τις εμπειρίες του των Ψαλμών είναι ενωμένος με το Θεό; Στην Ορθοδοξία η αρετή της διάκρισης είναι μέγιστη αρετή. Είναι η διάκριση μια πνευματική εμπειρία του θεωμένου ανθρωπου;

Ο άνθρωπος, στενάζει κάτω από την καταπιεση των αναγκών. Είναι η απελευθέρωση από την καταπίεση των αναγκών, πνευματική εμπειρία της ένωσης με το Θεό;

Οι ορθόδοξοι δεν είναι σωματοκτόνοι, αλλά παθοκτόνοι. Είναι η νέκρωση των παθών, εμπειρία της ένωσης με το Θεό. Λένε πως υπάρχουν άγιοι οι οποίοι ζητούν από το Θεό, να άρει την κατάσταση της απάθειας, ώστε να αγωνιζονται να ενωθούν με το Θεό. Είναι ο αγώνας για την ενωση με το Θεό, σαν τον αγώνα για την ελευθερία. Η ελευθερία ειναι ο αγώνας για την ελευθερία. Είναι το ίδιο με τη θέωση; Ο αγώνας για τη θέωση είναι ένωση με το Θεό; Μόνον αυτοί που έχουν πνευματικές εμπειρίες της ένωσης με το Θεό, γνωρίζουν.

 

ΟΙ ΑΞΙΕΣ ΚΑΙ Η ΕΠΙΒΙΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ

 

 Αξίες υπάρχουν ακόμα και στη ζούγκλα των ζώων. Μόνον ηλίθιοι δεν έχουν αξίες, επειδή δεν τους κόβει.

Στη ζούγκλα τα άγρια ζώα φυλάγουν ,με το ένστικτό τους την οικογένεια και η οικογένεια φυλάει τα άγρια ζώα από την εξαφάνιση. Τα άγρια ζώα δεν τρώγονται μεταξύ τους στην οικογένεια.

Ακόμα και οι  εγκληματίες έχουν δικό τους κώδικα αξιών, τις οποίες τηρούν, για να μην φαγωθούν μεταξύ τους.

 Οι ηλίθιοι δεν φυλάγουν την οικογένεια. Όταν έρχονται στην εξουσία δεν φυλάγουν την οικογένεια. Εξευτελίζουν τις αξίες της οικογένειας, την οποία ευλόγησε ο Θεός.  Η ανθρωπότητα με τους ηλίθιους κινδυνεύει με εξαφάνιση, επειδή οι ηλίθιοι δεν γνωρίζουν την αξία της οικογένειας.

Ευτυχώς η ανάγκη φυλάει την οικογένεια. Ο στρατός όπως τον ξέρουμε δεν θα υπάκουε ποτέ να σκοτώσει την οικογένεια.

Γράφω τις γραμμές αυτές μετά την φοβερή είδηση ίδρυσης ιδιωτικών στρατών.

Η ανθρωπότητα βρίσκεται σε επικίνδυνο σημείο, με ηλιθίους ή κοιμισμένους στην εξουσία. Αν ο κόσμος εφησυχάζει , ποιος θα αγωνιστεί για την αφύπνιση της συνείδησης των ανθρώπων; Ο Θεός να βάλει το χέρι Του να φυλάξει την ανθρωπότητα από την αυτοκτονία.

 

 

 

ΣΩΜΑ, ΨΥΧΗ, ΠΝΕΥΜΑ

 

 

 Πολλοί που δεν πιστεύουν στο Θεό και στην Ανάσταση, ταυτίζουν την ύπαρξή τους με το σώμα και τις αισθήσεις του και 'εχουν εμπειρίες σωματικές και ψυχικές, κοινές στον άνθρωπο και στα ζώα.

Οι εμπειρίες του σώματος και της ψυχής διακρίνονται σε αισθησιακές, δηλαδή των αισθήσεων του σώματος και σε συναισθηματικές δηλαδή των συναισθημάτων ή αλλιώς του κατωτέρου ψυχισμού. Πολλοί (φυσιοδίφες) υποστηρίζουν ότι ψυχή δηλαδή κατώτερο ψυχισμό (συναισθήματα) έχουν και τα φυτά.

Οι πιστοί στο Χριστό έχουν πνευματικές εμπειρίες και διαφέρουν από αυτούς που ταυτίζουν τον εαυτό τους με το σώμα και που πιστεύουν ότι πεθαίνοντας εξαφανιζονται μαζί με το σώμα.Οι πιστοί στο Χριστό πιστεύουν ότι μετά το θάνατο αρχίζει η αληθινή ζωή με το αναστημένο σώμα τους

Μεταξύ των δύο αυτών κατηγοριών ανθρώπων υπάρχει χάσμα. Το πνεύμα μεταδίδεται όπου είναι καλόδεχτο, δηλαδή εκεί όπου υπάρχει πνεύμα. Ο πιστεύων στο Χριστό μπορεί να μεταδώσει την πίστη του σε έναν άλλο πιστό στο Χριστό. Η Γραφή λέει, αυτός που έχει πίστη στο Χριστό θα λάβει πίστη στο Χριστό και αυτός που δεν έχει θα χάσει και την πίστη με την οποία ταυτίζει τον εαυτό του με το σώμα.

Ο Κύριος λέει, όποιος δεν είναι με εμένα είναι εναντίον μου και όποιος δε συνάγει μαζί μου , σκορπίζει.

Μόσχος Λαγκουβάρδος

Απάντηση στις αντιρρήσεις για την προσευχή

 

-Γιατί ο Θεός θα σε φυλάει από κάθε κακό ;

-Διότι ελπίζω στη βοήθεια του Θεού και διότι ζητώ τη βοήθεια του Θεού ,ενώ άλλοι, ενδεχομένως, δεν ελπίζουν και δεν τη ζητούν. Αν ήλπιζαν όλοι στη βοήθεια του Θεού και αν όλοι τη ζητούσαν , δεν θα υπήρχε η Εντολή στη Γραφή να ζητάμε τη βοήθεια του Θεού. «Ζητείτε και δοθήσεται υμίν. Κρούετε και ανοιγήσεται υμίν».

-Γιατί εσύ θα έχεις την προσευχή πάντοτε , ενώ άλλοι δεν την έχουν;

-Διότι ζητώ να έχω την προσευχή πάντοτε , ενώ άλλοι ενδεχομένως δεν ζητούν. «Αδιαλείπτως προσεύχεσθε», «Αγρυπνείτε δεόμενοι εν παντί.», «γίνεσθε δεόμενοι», λέει η Γραφή.

Πράγματι συμβαίνει να μην έχουμε την προσευχή τότε ακριβώς που την έχουμε ανάγκη, διότι είμαστε άρρωστοι και γενικά εμπερίστατοι. 

Ο αρχαίος φιλόσοφος |Επίκτητος λέει κάτι ωραίο για την προσευχή: Λέει, αν ήμουνα πουλί, θα κελαηδούσα. Είμαι άνθρωπος και προσεύχομαι. Νομίζω θέλει να πει, ότι η προσευχή είναι στη φύση του ανθρώπου. Όπως στη φύση του πουλιού είναι το κελάηδημα. 

Πώς να ζεις και να υπηρετείς

 Πώς να ζεις και να υπηρετείς

Είναι ωραίο να αγαπάμε αυτό που κάνουμε.  Είναι τυχεροί αυτοί που αγαπούν τη δουλειά τους. Δεν δουλεύουν αγγαρεία.

Ο Ρόμπερτ ο ποιητής λέει όλα να τα κάνεις σαν τέχνη. Εννοεί προφανώς να αγαπάς αυτό που κάνεις. Όταν τον ρώτησα τι εννοεί να κάνεις κάτι σαν τέχνη, μου είπε, ότι η τέχνη τα κάνει όλα ανάλαφρα. Τέχνη που δίνει βάρος δεν είναι τέχνη.  Αυτό εννοούν οι αρχαίοι, λέγοντας «ο λόγος σου να είναι άλατι ηρτυμένος», να είναι νόσιτμος, όχι άνοστος.

Η Γραφή λέει, να κάνουμε τα πάντα ως διακονία  για το Θεό. Να είμαστε σε καθετί διάκονοι του Θεού. Ο Απόστολος Παύλος γράφει στους Ρωμαίους, «εγώ τω μεν νοϊ δουλεύω νόμω Θεού, τη δε σαρκί νόμω αμαρτίας». Το ίδιο λέει και το ρητό «το πνεύμα πρόθυμον, η δε σάρξ ασθενής». 

Με αυτό το πνεύμα θα μπούμε στο νόημα των στίχων «Ο κυνηγός βρίζει τον εαυτό του. Δεν ξέρει πώς να ζει και να υπηρετεί.» Οι στίχοι είναι από το τραγούδι της κινηματογραφικής ταινίας του Ακίρα Κουροσάβα, Ουζαλά, που είναι ένας ύμνος της φιλίας

ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ

 -Πώς τα βλέπεις τα πράγματα, με ρωτάει ένας φίλος στο δρόμο.

-Από ποιά άποψη;

-Από την άποψη του κορωνοϊού.

-Μου θυμίζει μια από τις πιο αυστηρές φυλακές στην Αμερική. Νομίζω είναι η φυλακή του Αλκατράζ.

-Δηλαδή; Πώς σε θυμίζει η κατάσταση τη φυλακή του Αλκατράζ.

-Θα σου πω και θα καταλάβεις. Στη φυλακή του Αλκατράζ, ξεθέωναν τους κρατουμένους στα καταναγκαστικά έργα, τόσο πολύ που έχανες το μυαλό σου. Κάποτε ένας κρατούμενος έβαλε τα δυνατά του να είναι εντάξει σε όλα., αλλά δεν τα κατάφερε και υπέβαλε παραίτηση.

-Δηλαδή;

-Παραιτήθηκε από κρατούμενος της φυλακής.

-Και έγινε δεκτή;

-Δεν ξέρω, αλλά νομίζω ότι όπως πάμε, μόνο η παραίτηση μας μένει.

Ένας πειρασμός-εμπόδιο στην προσευχή

 -Γιατί ο Θεός θα φερθεί σε σένα διαφορετικά από τους άλλους που υποφέρουν, για να μην υποφέρεις; Ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης.

-Για δύο λόγους; Πρώτον διότι εγώ ελπίζω ότι θα ακούσει ο Θεός την προσευχή μου, ενώ οι άλλοι μπορεί να μην ελπίζουν και δεύτερον, διότι εγώ το ζητώ, ενώ οι άλλοι αν δεν ελπίζουν δεν το ζητούν.

Ο πρώτος άνθρωπος στην ιστορία της ανθρωπότητας που προσευχήθηκε στο Θεό είναι ο Ενώς, ο υιός του Σήθ, υιού του Αδάμ και της Εύας. Για τον Ενώς γράφει το βιβλίο της Γενέσεως |"ούτος ήλπισεν επικαλείσθαι το όνομα κυρίου του θεού." Με τον Ενώς άρχισε η ανθρωπότητα να προσεύχεται στο Θεό.