Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Ο φόβος του εγκλεισμού (κλειστοφοβία)
1. Νικάμε το φόβο που ξεκινάει από το φόβο του θανάτου, με την αγάπη του Ιησού και την προσευχή. Ζητάμε απ΄τον Ιησού να μας δώσει τη δύναμη να πατάμε επάνω σε σκορπιούς και σε όφεις και σε όλη τη δύναμη του εχθρού, και να μη μας βλάφτει.
2. Φερόμαστε υποθετικά, σαν να μη φοβόμαστε.
3. Δε κοιτάζουμε το φόβο κατάματα, αλλά μέσα από κάποιο είδος καθρέφτη.
4. Συνηθίζουμε αυτό που μας φοβίζει. Το κάνουμε σιγά σιγά οικείο. Γινόμαστε φίλοι μαζί του. Του λέμε, Καλώς ήρθες, σε περίμενα. Στον ανελκυστήρα π.χ. δε βγαίνουμε αμέσως έξω. Καθόμαστε λίγο, σαν να είχαμε κλειστεί για να συνηθίσουμε να παραμένουμε μέσα σαν να είχαμε κλειστεί. Να μεγαλώνουμε σιγά σιγά το χρόνο παραμονής.
Από πρακτική άποψη:
Λέμε στον συντηρητή τεχνίτη, να τοποθετήσει σύστημα απεγκλωβισμού, ώστε να μας κατεβάζει ο ανελκυστήρας στο ισόγειο και να βγαίνουμε έξω.
Επίσης για την περίπτωση εγκλεισμού λόγω διακοπής ρεύματος, να υπάρχει σύστημα φωτισμού, ώστε να μην μένουμε στο σκοτάδι.
Και άλλα θα υπάρχουν κι όταν τα μάθουμε θα τα γνωστοποιήσουμε για χάρη των φιλων μας.
«Φιλοσοφικό λεξικό»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου