Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Αναφέρομαι στον ήρωα του μεξικανικού διηγήματος, που σκοτώνει τον άντρα που τον συλλαμβάνει με την γυναίκα του, αλλά στην γυναίκα του φέρεται σαν να μην συνέβη απολύτως τίποτα. Εξακολουθεί να ζει μαζί της όπως και πρώτα.
Ο Μεξικάνος διηγηματογράφος δεν μιλάει για την ζωή του άντρα ούτε και για την ζωή της γυναίκας, αφήνοντας να εννοηθεί ότι δεν υπάρχει τίποτε ιδιαίτερο σ΄ αυτήν Δεν υπάρχει κάποιο γεγονός που να δικαιολογεί την απιστία της γυναίκας, π.χ. αν ο άντρας της την παραμελούσε και πήγαινε με άλλες. Αν μπεκρόπινε και δεν πήγαινε να δουλέψει ή αν χαρτόπαιζε και ξόδευε όλα τους τα χρήματα στο χαρτοπαίγνιο.
Είναι κι οι δυο βασανισμένοι άνθρωποι που πασχίζουν με νύχια και με δόντια να επιβιώσουν στην αφιλόξενη έρημο του Μεξικού, ανάμεσα στα δηλητηριώδη φίδια και τους σκορπιούς και να μεγαλώσουν τα παιδιά τους.
Ο συνεχής αγώνας για τον επιούσιο, η αβεβαιότητα, αν αύριο θα βρεθεί η λιγοστή τροφή, για να τραφούν αυτοί και τα παιδιά τους, οι αρρώστιες που τις υπομένουν χωρίς γιατρούς και φάρμακα, τους έχει "αργάσει" τις ψυχές , όπως ο αέρας τα κορμιά τους.
Η απιστία μπορεί να ήταν για τους δυο αυτούς ανθρώπους σαν μια αρρώστια, που χτύπησε και τους δυο, καθώς και τα παιδιά τους και φυσικά κανένας δεν διανοήθηκε να τιμωρήσει τον άλλον, γιατί αρρώστησαν, αλλά την υπέφεραν κι οι δυο τους με υπομονή και με αγάπη.
Τα λάθη στην υπομονή και στην αγάπη, δεν διορθώνονται με λιγότερη υπομονή, με λιγότερη αγάπη, αλλά με περισσότερη υπομονή, με περισσότερη αγάπη. (Ρ.Λαξ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου