ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΩΠΩΝ ΚΑΙ ΟΝΟΜΑΤΩΝ

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

       Ο Κύριός μας είπε, "εν τω οίκω του πατρός μου πολλαί μοναί εισίν." Μοναί, κατοικίαι, λένε οι Πατέρες είναι τα σώματά μας. Ο άνθρωπος αποτελείται από πνεύμα και σώμα και δεν είναι ασώματος, όπως οι Άγγελοι. Αν και κατά την ορθόδοξη πίστη μόνος ασώματος είναι μόνο ο Θεός. ΟΙ Άγγελοι λέγονται ασώματοι , μόνο σε σχέση με τον άνθρωπο. Σε σχέση με τον Θεό έχουν και οι Άγγελοι δεν είναι ασώματοι. 

        Όσοι πιστεύουμε ότι υπάρχει ζωή μετά τον σωματικό θάνατο, πιστεύουμε ότι και η μορφή που μας έδωσε ο Θεός, είναι για πάντα. Διαφορετικά πώς θα γνωριζόμαστε στην άλλη ζωή. Αν δεν γνωριζόμαστε στην άλλη ζωή και έχουμε άλλη μορφή, τί έννοια έχει η αγάπη; Αν δεν είναι κι η μορφή μας αιώνια στον πνευματικό κόσμο, πρέπει να δεχθούμε ότι κι η αγάπη δεν είναι αιώνια και θα την αφήσουμε εδώ στη γη, που κάποτε θα καταστραφεί.

       Το ίδιο ισχύει και με τα ονόματα. Πιστεύω ότι και στην άλλη ζωή θα έχουμε το ίδιο όνομα που έχουμε στη γη. Άλλωστε η μορφή και το όνομα είναι τα δύο πρότυπα του ανθρώπου, τα δύο μοντέλα, πράγμα που σημαίνει ότι και στην άλλη ζωή, την πνευματική, θα υπάρχουν.

      Ένα περιστατικό δείχνει ότι η ψυχή διατηρεί την μορφή του σώματος. Λένε πως όταν πεθαίνει ο άνθρωπος , ο άγγελος συνοδεύει την ψυχή στα μέρη που επιθυμεί. Συνήθως σε μια μεγάλη αφιλόξενη πόλη, πού θα πάει η ψυχή, αν όχι στο σπίτι της. Έτσι έγινε και με την ψυχή κάποιου, που πήγε στο διαμέρισμά του και την γνώρισε ο σκύλος του που άρχισε να κλαίει, το γνωστό κλάμα του σκύλου, όταν χάνει τον κύριό του.

     Ο άνθρωπος αυτός κατοικούσε σε μια πόλη με ενάμισυ εκατομμύριο κατοίκους. Πέθανε σε απόσταση πολλών χιλιομέτρων από το διαμέρισμά του., Και εκείνο το βράδυ, δεν θα ήταν ο μόνος, σε μια τόσο μεγάλη πόλη, που πέθανε. Αν πούμε ότι ο σκύλος είχε τέτοια διόραση, να δει την ψυχή του, στο νοσοκομείο, μάλλον φαίνεται απίθανο. Άρα γνώρισε την ψυχή του, όταν ο άνθρωπος μαζί με τον άγγελό του επισκέφθηκε, το διαμέρισμά του.

Η ΑΠΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Ο Πλάτων πίστευε ότι πρέπει να ζητάμε τη βοήθεια του Θεού σε όλα τα πράγματα, ακόμα και στα ελάχιστα. Γιατί άραγε; Μια απάντηση είναι, για να μην γίνεται τίποτα χωρίς το Θεό

Ο φιλόσοφος Νικόλας Κουζάνος ( Γερμανία 1401-Ιταλία 1464) πίστευε ότι η απόλυτη απομάκρυνση του Θεού, είναι συγχρόνως παρουσία Του σε όλα τα πράγματα.

Ο Κουζάνος φαίνεται ότι προχώρησε στη σκέψη του Πλάτωνος. Άλλωστε λέγεται πως η ευρωπαΪκή φιλοσοφία δεν είναι παρά σχόλια στον ΠΛάτωνα και στον Αριστοτέλη.

Προχώρησε τη σκέψη του Πλάτωνα, γιατί αν σε όλα τα πράγματα και στα πιο ελάχιστα θυμούμαστε το Θεό, ο Θεός είναι παρών, όσο μακριά κι αν είναι. Η θύμηση του ονόματος του Θεού είναι παρουσία του Θεού κοντά μας. Το ίδιο συμβαίνει και με τον ΄.ανθρωπο. Όταν αναφέρουμε το όνομά του, ο άνθρωπος είναι παρών. Με αυτό το πνεύμα λέγεται ότι "το όνομα είναι ο άνθρωπος' nomen e homem.

Η μητέρα του Αυτοκράτορος του Βυζαντίου Λέοντος Γ΄του Σοφού, επαναλάμβανε συνεχώς το όνομα του υιού της, για να νιώθει την παρουσία του: Λέων μου, Λέων, Λέων.

Κι όταν είμαστε σωματικά παρόντες κι όταν βρισκόμαστε ένας εδώ κι ο άλλος στην άλλη άκρη του κόσμου , πνευματικά επικοινωνούμε μεταξύ μας. Πνευματικά νιώθουμε ο ένας την παρουσία του άλλου. Για να νιώσουμε την παρουσία του άλλου δεν είναι ανάγκη, να τον κρατάμε διαρκώς στην αγκαλιά μας. Η επιδερμίδα είναι το όριο που χωρίζει τον έναν από τον άλλον.

Μπορεί δύο να κοιμούνται στο ίδιο κρεβάτι και πνευματικά ο ένας να βρίσκεται στην Ελλάδα κι ο άλλος στην Αμερική. Και το αντίθετο δύο ΄άνθρωποι μπορεί να νιώθουν κοντά ο ΄.ενας στον άλλον και σωματικά να βρίσκονται μίλια μακριά.

Το πάν είναι να θυμούμαστε τους ανθρώπους που αγαπάμε. Όχι σαν εκείνη τη γυναίκα που είπε στον άντρα της: "Τόσο που σ' αγαπούσα , άντρα μου, ξέχασα και τ' όνομά σου."!

Δεν θα πω τον εαυτό μου ποτε΄"γέρο ταλαίπωρο", όσο το χέρι μου βαστάει την πένα

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Συνταξείδευα στο τραίνο με δυο γέρους. Θα μου πείτε, ποιοί είναι γέροι σήμερα. Όλοι κρύβονται. Με τέτοιον εξευτελισμό των γέρων από την νέα εποχή , που προβάλλει τα νειάτα και την ομορφιά, που να σταθεί ο γέρος. Γέρους ή σοφούς κάποτε έλεγε ο κόσμος, αυτούς που η αποστολή τους ήταν να δίνουν σοφές συμβουλές στους νέους.

Τώρα που τους αφήρεσαν και το σπουδαιότερο προσόν, τις συμβουλές, γιατί ανέλαβε να τις παρέχει η τηλεόραση, δεν απομένει στους γέρους παρά να κρύβουν όσο μπορούν την ηλικία τους και να ανταγωνίζονται τους νέους ακόμα και στο σεξ.

Ποιοί είναι, λοιπόν οι γέροι; Στην αρχή, που βλέπεις να ασπρίζουν τα μαλλιά σου, λές ότι αρχίζεις να γεράζεις, αλλά βρίσκεις γρήγορα παρηγοριά στους φόβους σου. Όταν ασπρίσουν τα μαλλιά σου, θα παρηγορηθείς, με τη σκέψη ότι γέρος δεν είναι αυτός που έχει άσπρα μαλλιά, αλλά αυτός που έχει άσπρα γένια. Κι όταν ασπρίσουν και τα γένια σου, θα παρηγορηθείς με τη σκέψη ότι γέρος δεν είναι αυτός που ασπρίσαν τα γένια του, αλλά αυτός που ασπρίσαν τα φρύδια του. Και πάει λέγοντας. Ο άνθρωπος έχει μεγάλη γκάμα παρηγοριάς.

Για μένα, που ασπρίσαν και τα φρύδια μου, γέρος δεν είναι αυτός που ασπρίσαν τα φρύδια του. Γέρος είναι αυτός που παθαίνει ακαμψία. Η νειότη στην ευλυγισία φαίνεται. Αν πάθουμε και ακαμψία κάτι άλλο θα βρούμε να παρηγορήσουμε τον εαυτό μας. Στην Κάλυμνο, νέο παιδί, ,έμαθα ότι το σπουδαιότερο δεν είναι ούτε η ομορφιά ούτε η υγεία ούτε τα νειάτα. Το σπουδαιότερο είναι να ζεις και να έχεις μια αποστολή.

Γι' αυτό ένας συγγραφέας ή ένας μουσικός γεράματα θεωρούν να μην μπορούν να πιάσουν το μολύβι στα χέρια τους. Ο Αμερικανός συγγραφέας Μπάλαμοντ, αυτός που έγραψε τα σενάρια των κωμωδιών του Τρίο Μαρξ, έλεγε: "Δεν θα πω τον εαυτό μου ποτέ "γέρο ταλαίπωρο", όσο το χέρι μου βαστάει την πένα."

Η ΧΑΡΗ ΤΗΣ ΦΙΛΙΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Τί σημαίνει "χάρη της φιλίας"; Χάρη της φιλίας σημαίνει ότι η φιλία σηκώνει τα φορτία μας. Γνωρίζω κάποιον που όταν χώρισε με τη γυναίκα του, η φιλία του με το Χριστό βάσταξε όλο το βάρος της λύπης του χωρισμού.Ένιωθα , μου εκμυστηρεύθηκε ο φίλος μου, ότι δεν χώρισα εγώ, αλλά ο Χριστός χώρισε για μένα

Αν αυτό ισχύει, όπως το πιστεύω, για όλα τα γεγονότα της ζωής μας, ακόμα και για τα πιο επώδυνα, όπως μπορεί να είναι μια ανίατη αρρώστια ή και ο θάνατος, γιατί να μην ζητήσουμε από τον Κύριο Ιησού, να σηκώσει το βάρος τους; Η προφητεία του ΗσαΪα, λέει πως ο Ιησούς εβάστασε τις ασθένειές μας.

"Αυτός τας ασθενείας ημών έλαβε και τας νόσους εβάστασεν." ΗΣΑΙΑΣ.

'Εχοντας τέτοιο βοηθό, επειγει να επανορθώσουμε την μέχρι τώρα στάση της αδιαφορίας μας απέναντι στην Πίστη. Τα προβλήματα, τα εμπόδια οι δυσκολίες δεν παραιτούνται από το φθοροποιητικό τους έργο ούτε μας περιμένουν.

Γρήγορα, ας αναθεωρήσουμε τη ζωή μας, ας ακούσουμε το ποίημα του Σεφέρη, Πήραμε τη ζωή μας λάθος κι αλλάξαμε ζωή."

Πιστεύω , Κύριε, βοήθησέ με στην απιστία μου.

Η ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΚΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Ο κόσμος είναι αιώνιος, είπε. Ανέφερε και τη θεωρία του ΑΪνστάϊν, ότι τίποτε δεν χάνεται, τίποτα δεν έγινε από το μηδέν και τίποτα δεν θα καταλήξει στο μηδέν. Η ενέργεια γίνεται ύλη και η ύλη γίνεται ενέργεια. Έτσι το άκουσε στην τηλεόραση, κι αφού του φάνηκε λογικό, το μετέφερε στην παρέα του στο καφενείο.

-Αυτό δεν είναι χριστιανικό, όφειλα να του το πω. Αιώνιος είναι μόνο ο Θεός. Ο κόσμος είναι δημιούργημα του Θεού, κτίσμα, που κάποτε δεν υπήρχε και κάποτε θα καταστραφεί.

Έως εδώ, μπορεί να πει κανείς είναι μια φιλοσοφία , χωρίς πρακτικές συνέπειες στην ζωή του ανθρώπου. Από τη στιγμή όμως που η φιλοσοφία αυτή οδηγεί στην μοιρολατρία και στην παθητικότητα , έχει φοβερές συνέπειες στην ζωή. Ο άνθρωπος αδιαφορεί για τον αγιασμό του. Ο κόσμος τραβάει το δρόμο του και το χορτάρι φυτρώνει μοναχό του. Το κεντρικό σύνθημα των νέων, τον Μάϊο του 1968, στη Γαλλία, ήταν «Αφού δεν έχουμε ελπίδα, ας κάψουμε το καλύβι μας.»

Τώρα όσοι αντιλαμβάνονται πού οδηγεί η αντίληψη αυτή, κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου , να εμποδίσουν την αυτοκτονία της ανθρωπότητας.

JAN

11

Ακίρα Κουροσάβα, "Ο καταδικασμένος" 

Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου

Η κινηματογραφική ταινία του Κουροσάβα «Ο Καταδικασμένος >αφηγείται την ιστορία ενός ανθρώπου, που μαθαίνει ότι πάσχει από σοβαρή ασθένεια, η οποία σε έξι μήνες θα τον οδηγήσει στο θάνατο. Ο ήρωας της ταινίας, ο Βατανάντε, ένας μεσόκοπος ανώτερος δημοτικός υπάλληλος, που ετοιμάζεται να πάρει τη σύνταξη του, ύστερα από τριάντα ετών ανούσια δημοσιοϋπαλληλική ζωή, μαθαίνει ότι σε λίγους μήνες θα πεθάνει. «Ένιωσα πανικό», λέει« όπως ένιωσα όταν, παιδί, θα πνιγόμουν μέσα σε μια χαβούζα. Που δεν είχα από πού να πιαστώ και που όλοι ήταν μακριά μου».
Ίσως όλοι θέτουν αυτό το ερώτημα στον εαυτό τους, τι θα έκαναν αν τους έμεναν μόνο πέντε μήνες ζωής. Και όλοι ίσως να απαντούν ότι θα έκαναν αυτό που δεν έκαναν μέχρι τότε, ώστε να μοιάζει η ζωή τους, σαν να ξοδεύτηκε στα χαμένα. Αυτό προσπάθησε να κάνει κι ο Βατανάντε ακούγοντας τη συμβουλή ενός καλού ανθρώπου, ενός νεαρού συγγραφέα, που γνώρισε στο μπαρ. «Ξέρετε ... έχω εδώ επάνω μου 50.000 γιεν τα οποία θέλω να ξοδέψω μια κι έξω. Και το λυπηρό είναι, ότι δεν ξέρω πώς να το κάνω.»
Ο Βατανάντε, μαζί με το νεαρό συγγραφέα το ρίχνουν για λίγες μέρες στις διασκεδάσεις με γυναίκες στα ξενυχτάδικα και στις χαρτοπαιχτικές λέσχες, ώσπου να συνειδητοποιήσει, ότι δεν ήταν αυτό που του έλειπε στη ζωή του. Αυτό που του έλειπε ήταν η δημιουργικότητα. Είχε καταδικάσει τον εαυτό του στο να μην κάνει τίποτα και τριάντα χρόνια να είναι ένα γρανάζι στη μηχανή μιας απέραντης γραφειοκρατίας. Γι' αυτό όσο του έμενε ακόμα καιρός δόθηκε με ενθουσιασμό στην πραγματοποίηση ενός έργου, συγκεκριμένα στην μετατροπή μιας χαβούζας σε πάρκο, έργο που του γέμισε τη ζωή και δεν τον άφησε να νιώσει την αγωνία του θανάτου.
Το μήνυμα του έργου είναι ότι μπορεί ο άνθρωπος να ξεπεράσει την αγωνία του θανάτου με την πληρότητα της ζωής. Η ολοκληρωμένη ζωή είναι πιο δυνατή κι από το θάνατο, φαίνεται να πιστεύει ο Κουροσάβα, εννοώντας πληρότητα ζωής την ανιδιοτελή αγάπη. Ο ίδιος βάζει στο στόμα του νεαρού συγγραφέα τα παρακάτω λόγια προς τον ήρωα του έργου: «Είναι αλήθεια αυτό που λένε για την ευγένεια της δυστυχίας. Η δυστυχία διδάσκει. Ο καρκίνος σας άνοιξε τα μάτια για να δείτε τη ζωή σας. Ανέμελοι όλοι μας.. Μόνο όταν πλησιάζει ο θάνατος βλέπουμε την ομορφιά της ζωής. Αλλά λίγοι από μας ξέρουν πως θα αντιμετωπίσουν το θάνατο. Είστε υπέροχος. Στην ηλικία σας επαναστατείτε κατά της ζωής σας . Είσαστε σκλάβος της ζωής σας. Τώρα γίνεστε αφέντης της. Καθήκον μας είναι να χαιρόμαστε τη ζωή. Είναι δώρο απ' το Θεό. Να είμαστε άπληστοι για τη ζωή. Δεν είναι αμαρτία αυτό. Αυτή η απληστία είναι αρετή. Πάμε να διεκδικήσετε τη ζωή που χάσατε.»
Βέβαια ο νεαρός συγγραφέας εννοούσε απληστία για τη ζωή τις διασκεδάσεις, ενώ ο ήρωας του έργου κατάλαβε πως αυτό που μας σώζει δεν είναι οι διασκεδάσεις, αλλά η έμπρακτη και ανιδιοτελής αγάπη γι' αυτούς που την έχουν ανάγκη. Είναι ενδεικτική η στιχομυθία που ακολουθεί για την ανούσια ζωή που έκανε ο ήρωας πριν αρρωστήσει. Μιλάει με μια κοπέλα που παραιτήθηκε απ' την υπηρεσία. «Γιατί παραιτείσαι:» «Βαρέθηκα. Κάθε μέρα είναι ακριβώς ίδια με την προηγούμενη. Δεν συμβαίνει τίποτα καινούριο. Ενάμισι χρόνο άντεξα στην Υπηρεσία. Το μόνο καινούριο που συνέβη, ήταν η δική σας απουσία. (Αναφέρεται στη δική του υπηρεσία): «Τριάντα χρόνια σ' αυτό το φοβερό μέρος. Πεθαίνω που το σκέφτομαι.»

"Ο Θεός του Θερισμού", Διανομή, Βιβλιοπωλεία "Παιδεία", Λάρισα

ΕΥΧΕΣ

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Μ' αρέσει να λέω τις ευχές την παραμονή της γιορτής ή μετά την γιορτή. Τη μέρα της γιορτής οι ευχές είναι ανυπόφορα κουραστικές, λόγω του ότι είναι υποχρεωτικές.

Η αγάπη βαστάει όλα τα βάρη. Δεν μας αφήνει να κάνουμε τίποτε "αγγαρεία". Έτρεξα έξι Μαραθωνίους στην κλασική διαδρομή Μαραθώνας-Καλλιμάρματο. Απόσταση όσο από τη Λάρισα μέχρι τα Φάρσαλα.Θα μπορούσα να το κάνω "αγγαρεία"; Ποτέ.

Ακόμα και ωφελιμιστικά να σκεφτείς η αγάπη συμφέρει. Η αγάπη βαστάει ακόμα και τις ασθένειες. Πώς θα ζούν οι γενιές που έρχονται που δεν τους μαθαίνουν να αγαπούν ούτε μια καλή τέχνη. Να αγαπάμε, αρχίζοντας από τον εαυτό μας και τους δικούς μας. Κατόπιν η αγάπη ανοίγει κύκλους και διευρύνεται για να φτάσει να συμπεριλάβει και τους εχθρούς.

Αγαπάτε τους εχθρούς υμών. Καλώς ποιείτε τους καταρωμένους υμάς. ΟΙ δαίμονες σκάζουν από το κακό τους, όταν αγαπάμε. Θα δεχθούμε χλευασμούς, ύβρεις, ακόμα και εμπτυσμούς.

Αν εμένα εδίωξαν, και υμάς διώξωσι, λέει ο Ιησούς, ο γλυκύτατος Κύριος και Θεός μας. Αμήν

Η ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΧΝΗ ΕΙΝΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

      H μεγάλη Τέχνη είναι θρησκευτική.Όλη η μεγάλη ποίηση υμνεί την αγάπη του Χριστού. Στα πρόσωπα όλων αγαπάμε τον Ιησού. Ο Ιησούς είναι το αρχέτυπο του ανθρώπου.

  Θα μου πείτε, πώς η αγάπη ουδέποτε καταστρέφεται; Κι οι αγάπες που ξέπεσαν ή που αντιστράφηκαν κι έγιναν μίσος; Η αγάπη του Ιησού ουδέποτε εκπίπτει (καταστρέφεται). Η αγάπη του Ιησού είναι βαρύς σταυρός,( Παστερνάκ). Για χάρη της αγάπης του Ιησού "θανατούμεθα όλη την ημέρα", γράφει ο Απόστολος Παύλος στους Ρωμαίους.
    Η ευχή του παππού μου, του μακαρίτη Αγγελάκη, από τη Δεσκάτη Γρεβενών, ήταν αυτή "Στο Θεό ν' αρέσει". Αυτό σημαίνει ότι ο παππούς μου , αν έβλεπε ότι κάτι δεν αρέσει στο Θεό, έλεγε στον εαυτό του "Αγγελάκη, εσύ πέθανες γι΄ αυτό κι αυτό πέθανε για σένα.". Μπορούμε να ζούμε έτσι σαν πρόβατα σφαγής, για την αγάπη του Χριστού και να νικάμε με τη δύναμη της αγάπης του Χριστού. . "Ελογίσθημεν ως πρόβατα σφαγής. αλλ' εν τούτοις πάσιν υπερνικωμεν δια του αγαπήσαντος ημάς"
    (Μας μεταχειρίζονται σαν πρόβατα που τα πηγαίνουν στη σφαγή. Εμείς όμως βγαίνουμε νικητές μέσα από όλες αυτές τις δυσκολίες, με τη βοήθεια του Χριστού ο οποίος μας αγάπησε.)
    Πεθαίνουμε κάθε μέρα κι όμως ζούμε μια ζωή πληρότητας, γιατί έχουμε μέσα μας τον αναστημένο Ιησού. Ο Χριστός νίκησε το θάνατο. Η πίστη στο Χριστό είναι πίστη στην Ανάσταση του Χριστού. Ποιός θα μας χωρίσει από την αγάπη του Ιησού. Θλίψις ή στενοχωρία;.
   "Τίς ημάς χωρίσει από της αγάπης του Χριστού; Θλίψις ή στενοχωρία; ή διωγμός ή λιμός ή γυμνότης ή κίνδυνος ή μάχαιρα;
    Ποιός θα  μας χωρίσει από την αγάπη του Χριστού;

moschoblog.blogspot.com

Η ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΕΙΝΑ ΦΤΩΧΕΙΑ

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Η τηλεόραση είναι φτώχεια , ιδίως στο νέο άνθρωπο γιατί του δίνει πληροφορίες που δεν τις ζητάει κι ούτε τις χρειάζεται. Με αυτόν τον τρόπο, ενώ φαίνεται πως τον πλουτίζει, στην πραγματικότητα τον φτωχαίνει.

Πώς γίνεται αυτό; Γίνεται, γιατί όταν μας δίνουν αυτά που δεν τα ζητάμε, αυτά όλα μετατρέπονται σε σκουπίδια του νου. Κι όταν θα τα ζητάμε, θα είναι χαμένα για μας. Δεν ενδιαφέρεται κανείς γι΄ αυτά που απέρριψε ως αχρείαστα κάποτε.

Κάποτε βρέθηκα σε μια παρέα κι άκουγα τους άλλους που μιλούσαν για διάφορα πράγματα. Ένας μόνο δεν μίλησε καθόλου όλη τη βραδιά. Ρώτησα το φίλο μου, ποιος είναι αυτός που δεν μιλάει καθόλου.

-Θα μιλήσει, είπε ο φίλος μου. Περιμένει να στραφεί η συζήτηση στα πετρέλαια και τότε θα θαυμάσεις με τις γνώσεις που κατέχει. Δυστυχώς δεν ξέρει τίποτε άλλο.

-Κι αν η συζήτηση δεν στραφεί ποτέ γύρω από τα πετρέλαια;

-Θα μείνει βουβός μέχρι το τέλος, είπε ο φίλος μου.

ΠΕΡΙ ΝΟΕΡΑΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Θα μου πείτε, γιατί να επαναλαμβάνω την επίκληση του ονόματος του Ιησού;

Πρώτον γιατί ακολουθώ την Ορθόδοξη Διδασκαλία, σύμφωνα με την οποία, όποιος επικαλείται το Όνομα του Κυρίου, θα σωθεί.

Δεύτερον γιατί πρέπει να επιλέξω ανάμεσα στην παθητική φαντασια, η οποία σύμφωνα με τους Πατέρες της Εκκλησίας, είναι η γέφυρα από την οποία εισέρχονται οι δαίμονες στην ψυχή και στη συνείδηση. Και επιλέγω να είμαι συνειδητός.

Όταν ρώτησα τον ποιητή Ρόμπερτ Λαξ, γιατί δεν έγινε βουδιστής ή Ινδουϊστής, μια που ασχολούνταν με τη γιόγκα, μου είπε, "γιατί δεν ήθελα να ζω μισοκοιμισμένος".

Η Ορθοδοξία είναι η Παράδοση της Εγρήγορσης. 'Πάντα ανοιχτά, πάντα άγρυπνα τα μάτια της ψυχής μου".(Διονύσιος Σολωμός). Εγώ κοιμάμαι και η καρδιά μου αγρυπνα (Δαβίδ)

ΝΑ ΧΑΙΡΟΜΑΣΤΕ ΜΕ ΤΟ ΘΕΟ

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Όσοι είχαμε την ευτυχία να γεννηθούμε σε ένα περιβάλλον που εκείνο που προείχε ήταν η αγάπη , νιώσαμε ότι αυτοί που μας αγαπούσαν δεν ήθελαν τίποτε άλλο από εμάς, παρά μόνο να είμαστε χαρούμενοι.

Μαζί με την πίστη που μεταδίδουμε στα παιδιά μας, τους μαθαίνουμε να βλέπουν το ωραίο και να το χαίρονται. Στην νεκρώσιμη ακολουθία τα τελευταία λόγια, που θα ήθελε ο άνθρωπος που διάλεξε ο Θεός να τον πάρει μαζί Του να πει στον κόσμο, είναι αυτά που εκφωνεί ο ιερέας που τελεί την ακολουθία, στο τέλος της που μιλάνε για την ωραιότητα του προσώπου του Θεού, για τον γλυκασμό της ωραιότητας , όπως λέει επί λέξει.

Δεν είναι η Χριστιανική Διδασκαλία, Διδασκαλία του πένθους και της λύπης. Η κορυφαία πράξη είναι η Ανάσταση του Χριστού και τον Αναστημένο Χριστό να έχουμε μέσα μας. Η Αγία Γραφή οκτακόσιες οχτώ φορές μας παροτρύνει να χαιρόμαστε.

ΕΝΑΣ ΚΑΛΟΣ ΛΟΓΟΣ

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Ένας καλός λόγος για τον συγγραφέα τον καλύπτει ψυχολογικά για ένα χρόνο, γράφει ο ψυχίατρος Έρικ Μπερν, στο βιβλίο του, Τα τρελά, τρελά παιχνίδια που παίζουν οι άνθρωποι.

Αν ένας καλός λόγος καλύπτει ψυχολογικά έναν ολόκληρο χρόνο, πόσο χρόνο χρειάζεται να θεραπευτεί μια απόρριψη; Ίσως δεν θεραπεύεται ποτέ.

Δεν θα το ξεχάσω ποτέ, μου έλεγε κάποιος,ούτε και την ώρα που πεθαίνω. Κάποιος τον είχε αδικήσει και δεν μπορούσε να το ξεχάσει.

Κρίμα. Θα μπορούσε να το ξεχάσει αμέσως, συγχωρώντας και προσευχόμενος υπέρ του ανθρώπου που τον αδίκησε.

Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησον τον δούλο σου ...... Όση λύπη μου έδωσε , τόση χαρά να του δώσεις. Αμην

Έτσι κόβουμε τον γόρδιο δεσμό της εχθρότητας.

moschoblog.blogspot.com

Πρεσβύτεροι

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Μετά τα 55 είμαστε είμαστε όλοι πρεσβύτεροι. Όχι βέβαια με την εκκλησιαστική έννοια κατά την οποία πρεσβύτερος είναι ο δεύτερος βαθμός των κληρικών, αλλά πρεσβύτεροι με την κοινωνική έννοια. Πρεσβύτερος σημαίνει ο έχων το δώρο (πρεσβείον) της γνώμης, δηλαδή που έχει το χάρισμα να δίνει σοφές συμβουλές στους νέους. Αν του το αφαιρέσουν το χάρισμα αυτό, ο πρεσβύτερος δεν είναι τίποτα. Είναι βάρος της γης. Τον εξευτελισμό αυτόν επιφυλάσσει η νέα εποχή, καταδιώκοντας τον πρεσβύτερο, για να ακούνε οι νέοι τις "σοφές" συμβουλές της τηλοψίας.

Να τί γράφει ο Απόστολος Παύλος στη δεύτερη προς Τιμόθεο επιστολή του:

"Κήρυξον τον λόγον, επίστηθι, ευκαίρως ακαίρως, έλεγξον, ,επιτίμησον, παρακάλεσον, εν πάση προθυμία και διδαχή. Έσται γαρ καιρός ότε της υγιαινούσης διδασκαλίας ουκ ανέξονται, αλλά κατά τας ιδίας επιθυμίας εαυτοίς επισωρεύσουσι διδασκάλους κνηθόμενοι την ακοήν...."

(Κήρυξε το λόγο του Θεού με επιμονή στον κατάλληλο και στον ακατάλληλο καιρό. Έλεγξε, επίπληξε, συμβούλεψε κι όλα αυτά με όλη την μακροθυμία σου, διδάσκοντας με όλη στου την υπομονή. Θαρθεί καιρός που οι άνθρωποι δεν θα ανέχονται τη σωστή διδασκαλία, αλλά θα συγκεντρώνουν γύρω τους δασκάλους που να ταιριάζουν με τις επιθυμίες τους, για να ακούνε αυτά που τους αρέσουν. Θα κλείνουν τ' αυτιά τους στην αλήθεια και θα στρέφονται στους μύθους.)

Δεσμοί

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Δεσμός είναι κι όταν αγαπάμε, δεσμός είναι κι όταν μισούμε. Με τη διαφορά ότι ο δεσμός όταν αγαπάμε κάποιον, μας κάνει καλό, μας αναζωογονεί, γιατί η αγάπη είναι εκ Θεού, που είναι η πηγή της ζωής, της ομορφιάς, της ειρήνης, της δικαιοσύνης και της πνευματικής χαράς. Ενώ ο δεσμός όταν μισούμε κάποιον μας φθείρει, μας αρρωσταίνει και μας σκοτώνει.

Ο δεσμός του μίσους, μας δηλητηριάζει κάθε χαρά, ακόμα και τις πιο μικρές χαρές, όπως είναι η χαρά να είμαστε με μια καλή συντροφιά να γευόμαστε ένα νόστιμο φαγητό ή να απολαμβάνουμε έναν ήρεμο ύπνο.

Πρέπει να καταστρέψουμε κάθε δεσμό μίσους και εχθρότητας. Μας εμποδίζει ακόμα και να πάμε στην Εκκλησία. .Προτιμούμε να μένουμε μόνοι με το δηλητήριό μας. Αυτό σημαίνει ότι συνεργαζόμαστε με αυτό που μας βλάφτει. Γι' αυτό λένε, πως κανένας δεν μπορεί να μας βλάψει , αν δεν συνεργαστούμε μαζί του. Αυτό το είπε κάποια σοφή γυναίκα που μου διαφεύγει τώρα το όνομά της.

Και πώς διαλύουμε το δεσμό της εχθρότητας; Με τη συγχώρηση και την ευχή υπέρ αυτού που μας έβλαψε. Ευχόμαστε ο Θεός να δώσει κάθε ευλογία σ' αυτόν που μας έβλαψε. Όση λύπη προκάλεσε σε μας τόση χαρά να του δώσει ο Θεός.

Αν το κάνουμε αυτό, λέει ο Απόστολος Παύλος, είναι σαν να βάζουμε επάνω στο κεφάλι του εχθρού που συγχωρούμε, ένα κανίσκι με αναμμένα κάρβουνα. Αντίθετα , όσο διατηρούμε εχθρότητα με τους εχθρούς μας, τόσο τους επιτρέπουμε να συνεχίζουν να μας βλάπτουν.

ΟΛΟΙ ΕΙΝΑΙ ΜΕ ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΜΑΣ

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Όλοι είναι με το μέρος μας, αν κι εμείς είμαστε με το μέρος όλων.

Σήμερα άλλαξα τραπέζι στην καφετέρια. Ήταν όλα κατειλημμένα , εκτός από ένα σχετικά μικρό τραπέζι, βοηθητικό, όταν τα τσίπουρα είναι πολλά και δεν χωράνε. Ήταν στη μέση του μαγαζιού και ήμουν κυκλωμένος από διάφορους Κρανιώτες, Δοξαριώτες (ο Πανάγος με την παρέα του), Καρδιτσιώτες κ.α.

Ευκαιρία να κάνω άσκηση ελεύθερης επαφής. .Μιλούσα όλους γύρω μου σαν να είμαστε γνωστοί.

-Εσείς είστε οπωσδήποτε από την Κρανιά., λέω στους Κρανιώτες. Οι γυναίκες της παρέας πρόθυμες για κουβέντα. Ο μοναδικός άντρας προσπαθούσε να θυμηθή, πού με ξέρει.

Σ΄ αυτό το περιβάλλον , ,παράξενο, ,αλλά ένιωθα εντελώς ασφαλής. Κατάλαβα ότι αυτό οφείλεται στην Ευχή υπέρ του σύμπαντος κόσμου. Πιστεύω ότι η Ευχή υπέρ του σύμπαντος κόσμου είναι ο μοναδικός τρόπος να νιώθεις όλους γύρω σου με το μέρος σου.

 Γιατί να μην νιώθεις ωραία;

ΤΟ ΩΡΑΙΟ ΕΙΝΑΙ ΙΕΡΟ!

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

        Ο κόσμος συγχέει την αγάπη του ωραίου με τις σαρκικές ηδονές και επιθυμίες. Αυτός που συνδέει την αγάπη του ωραίου με τις σαρκικές ηδονές και επιθυμίες σκανδαλίζεται με τον θείο έρωτα. Δεν εννοεί πώς η Εκκλησία περιέλαβε στα βιβλία της Αγίας Γραφής, το Άσμα Ασμάτων, το κατ' εξοχήν ερωτικό αυτό ποίημα.

      Οι αρχαίοι το ωραίο το ονομάζουν «καλό». Και την αγάπη του ωραίου, την ονομάζουν  «φιλοκαλία». Ο Περικλής έλεγε «φιλοκαλούμεν μετ’ ευτελείας και φιλοσοφούμεν άνευ μαλακίας», δηλαδή αγαπάμε το ωραίο, με απλότητα και αναζητούμε την αλήθεια χωρίς να παγιδευόμαστε στις σαρκικές ηδονές και επιθυμίες. Ακριβώς όπως είναι στην Ορθοδοξία , η οποία ονομάζει τον θείο έρωτα «φιλοκαλία», δηλαδή έρωτα χωρίς σαρκικές ηδονές και επιθυμίες.

       Αναζητεί το Θεό και τον αγαπάει με αυτό που είναι το κυρίαρχο αίσθημά του. Αν το κυρίαρχο αίσθημά του είναι το αίσθημα του ωραίου, αγαπάει στο Θεό την ωραιότητα. Δεν τον συγκινεί π.χ. η παντοδυναμία του Θεού ή η πανσοφία Του, όπως εκείνους στους οποίους κυριαρχεί το αίσθημα της δύναμης ή της σοφίας. Η αγάπη του ωραίου είναι στην ουσία της θαυμασμός. Το αίσθημα που νιώθουμε όταν είμαστε θεατές του ωραίου, είναι ο θαυμασμός. Αν δεν θαυμάζουμε το ωραίο, δεν το αγαπάμε.

       Βέβαια υπάρχει και στο ωραίο το αίσθημα του μεγαλείου, οπότε το ωραίο το ονομάζουμε "υπέροχο" ή το αίσθημα της χάρης και ονομάζουμε το ωραίο  "χαριτωμένο" . Όλα αυτά τα στοιχεία και άλλα ακόμη, όπως είναι η αλήθεια και η καλοσύνη υπάρχουν , αλλά αυτό που κυριαρχεί στο ωραίο και προκαλεί την αισθητική συγκίνηση ή αλλιώς «ψυχική ανάταση» , είναι το βίωμα του ωραίου, το οποίο ουσιαστικά δεν διαφέρει από το θρησκευτικό βίωμα.

Στην Ορθοδοξία η  ωραιότητα είναι ιερότητα. Απόδειξη η ομορφιά στους ιερούς ναούς, που σκανδάλιζε από την εποχή του Χριστού ακόμα και σκανδαλίζει και σήμερα, πιο πολύ αυτούς που καταπιέζοντας το αισθητικό βίωμά τους, παγιδεύονται στο δαίμονα της χρησιμοθηρίας, του ωφελιμισμού και της φιλαργυρίας, που πρόδωσε το Χριστό. 

     Η προδοσία του Ιούδα, που υπήρξε μαθητής του Ιησού, κι όμως δεν ένιωσε τίποτα από την ομορφιά του Διδασκάλου, δείχνει έναν άνθρωπο εντελώς ανέραστο, που δεν έχει μέσα του  την παραμικρή αίσθηση του ωραίου. Μια ψυχή νεκρή, χωρίς ικμάδα ζωής. . 

Η ΨΑΛΜΩΔΙΑ ΚΙ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Ψάλτες ήταν καλύτερο επάγγελμα. Αλλά δεν είναι επάγγελμα. Είναι "τζιαμπέ". Και να σκεφθείς ότι η ψαλμωδία σώζει τη γλώσσα και οι ψάλτες φυσικά.

Αν χάσουμε τη γλώσσα, δηλαδή, αν μιλάμε όλοι Γερμανικά ΄.η Τούρκικα δεν θα είναι ο τόπος αυτός Γερμανία ή Τουρκία. Τί θα είναι αφού οι Έλληνες έχασαν την ελληνικόητά τους και την πίστη τους στην Ορθοδοξία, την οποία ελάχιστοι γνωρίζουν;

Ο Κομφούκιος το είπε τρεις χιλιάδες χρόνια πριν. Ετοιμάσου, είπε, να κατακτήσεις έναν λαό, που ξέχασε την ετυμολογία της γλώσσας του. Εδώ τώρα, χάρις στους αριστερούς φίλους του λαού, δεν διδάσκεται η ετυμολογία της ελληνικής στους νέους.

Καταλαβαίνεις τί σημαίνει αυτό; Δίκιο έχουν οι Ινδοί που πιστεύουν ότι η μεγαλύτερη αμαρτία είναι η άγνοια.

Μεξικάνικος γάμος

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Αναφέρομαι στον ήρωα του μεξικανικού διηγήματος, που σκοτώνει τον άντρα που τον συλλαμβάνει με την γυναίκα του, αλλά στην γυναίκα του φέρεται σαν να μην συνέβη απολύτως τίποτα. Εξακολουθεί να ζει μαζί της όπως και πρώτα.

Ο Μεξικάνος διηγηματογράφος δεν μιλάει για την ζωή του άντρα ούτε και για την ζωή της γυναίκας, αφήνοντας να εννοηθεί ότι δεν υπάρχει τίποτε ιδιαίτερο σ΄ αυτήν Δεν υπάρχει κάποιο γεγονός που να δικαιολογεί την απιστία της γυναίκας, π.χ. αν ο άντρας της την παραμελούσε και πήγαινε με άλλες. Αν μπεκρόπινε και δεν πήγαινε να δουλέψει ή αν χαρτόπαιζε και ξόδευε όλα τους τα χρήματα στο χαρτοπαίγνιο.

Είναι κι οι δυο βασανισμένοι άνθρωποι που πασχίζουν με νύχια και με δόντια να επιβιώσουν στην αφιλόξενη έρημο του Μεξικού, ανάμεσα στα δηλητηριώδη φίδια και τους σκορπιούς και να μεγαλώσουν τα παιδιά τους.

Ο συνεχής αγώνας για τον επιούσιο, η αβεβαιότητα, αν αύριο θα βρεθεί η λιγοστή τροφή, για να τραφούν αυτοί και τα παιδιά τους, οι αρρώστιες που τις υπομένουν χωρίς γιατρούς και φάρμακα, τους έχει "αργάσει" τις ψυχές , όπως ο αέρας τα κορμιά τους.

Η απιστία μπορεί να ήταν για τους δυο αυτούς ανθρώπους σαν μια αρρώστια, που χτύπησε και τους δυο, καθώς και τα παιδιά τους και φυσικά κανένας δεν διανοήθηκε να τιμωρήσει τον άλλον, γιατί αρρώστησαν, αλλά την υπέφεραν κι οι δυο τους με υπομονή και με αγάπη.

Τα λάθη στην υπομονή και στην αγάπη,  δεν διορθώνονται με λιγότερη υπομονή, με λιγότερη αγάπη, αλλά με περισσότερη υπομονή, με περισσότερη αγάπη. (Ρ.Λαξ)

Η "Κραυγή" του Αντονιόνι

Η ΘΕΙΑ ΧΑΡΗ (Μια μικρή προσέγγιση)

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Η Θεία Χάρη σύμφωνα με την εμπειρία των Αγίων Πατέρων και γενικά την Ορθόδοξη Χριστιανική Διδασκαλία και Παράδοση είναι φως άκτιστο. Άκτιστο σημαίνει ότι είναι εκ Θεού. Ένας Άγιος λέγει: Είδες άνθρωπο, είδες το Θεό. Δηλαδή είδες άνθρωπο που έχει τη Θεία Χάρη επάνω του, είδες το Θεό. Η Θεία Χάρη φαίνεται με την πνευματική όραση, αλλά και με την φυσική όραση, ανάλογα με την δυνατότητα του πιστού, που φθάνει στο στάδιο του δοξασμού, δηλαδή στο στάδιο της ένωσης με το Θεό (Θέωση). Οι Μαθητές είδαν στο όρος Θαβώρ τη δόξα του Θεού, «καθώς ηδύναντο».

Η Θεία Χάρη, γράφει ο Απόστολος Παύλος τρέχει και δοξάζεται. Τρέχει σημαίνει ότι δεν μπορεί κανείς να την χρησιμοποιήσει ως μέσον για ιδιοτελείς σκοπούς ή με άλλα λόγια δεν μπορεί κανείς να την χρησιμοποιήσει με ιδιοτέλεια και υπερηφάνεια. Η Θεία Χάρη δεν κατοικεί στην ψυχή, που είναι ιδιοτελής και υπερήφανη. Αυτός που θα την χρησιμοποιήσει ως μέσον για ιδιοτελείς σκοπούς θα την χάσει.

Δοξάζεται σημαίνει «βλέπεται, αναγνωρίζεται, θεάται». Αυτός που βλέπει τη Θεία Χάρη στους άλλους, που την έχουν , έχει τη Θεία Χάρη κι ο ίδιος. Τρία είναι τα εξωτερικά γνωρίσματα της Θείας Χάρης σύμφωνα με την εμπειρία των Αγίων: Το φως που δεν είναι από τα στοιχεία αυτού του κόσμου, η απελευθέρωση από τα δεσμά των σαρκικών ηδονών και επιθυμιών και η Νοερά Προσευχή.

Ένα φως στη νύχτα

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Αν εσείς και η κόρη σας είχατε χαθεί τη νύχτα ,γυμνοί και αβοήθητοι, σε μια έρημο,  γεμάτη κροταλίες και σκορπιούς και μπροστά σας υπήρχε ένα φως που έδειχνε ότι κάποιος είναι εκεί, για να ζητήσετε καταφύγιο, ποιος θα ευχόσαστε να είναι;

Θα ευχόσαστε να είναι κάποιος αρχαίος ειδωλολατρικός θεός; ΄Η κάποιος θεός του ινδικού πανθέου με το κάρμα του;  Ή κάποιος βουδιστής ή και ο ίδιος ο Βούδας στη νιρβάνα του; Ή κάποιος νεωτεριστής ορθόδοξος χριστιανός, που επιδιώκει να ενώσει την Πίστη στο Χριστό με την Εξουσία (άρχων του κόσμου τούτου είναι ο Μαμωνάς, ο θεός του χρήματος), για να κάνει την Ορθοδοξία μοντέρνα για να συμβαδίζει με την νέα τάξη πραγμάτων;

Νομίζω θα ευχόσαστε, όποιος κι αν είσθε, να είναι ο Ιησούς Χριστός, ο λυτρωτής του κόσμου. Αυτός τας ασθενείας μας εβάστασε, λέει η Γραφή. Θα ευχοσαστε να είναι ο Κύριος Ιησούς Χριστός. Δεν είναι ο Θεός προσωπολήπτης, είπε. Δεν υπάρχει Ιουδαίος και Έλληνας, άντρας ή γυναίκα, πλούσιος ή φτωχός.

Έτσι εξηγείται πώς ο Εβραίος Ρώσος ποιητής Μπόρις Παστερνάκ αγαπούσε και λάτρευε το Χριστό, ενώ παρέμενε Εβραίος το θρήσκευμα γιατί δεν ήθελε να αρνηθεί την δική του παράδοση. Και πώς ο Ρόμπερτ Λαξ , αν και λάτρευε την Ορθοδοξία δεν έγινε ορθόδοξος. Ήταν εργένης καθηγητής πανεπιστημίου και διάσημος ποιητής και πέθανε σε νοσοκομείο των Καθολικών στην Αμερική.

Όταν προσευχόμαστε για όλο τον κόσμο

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Όταν προσευχόμαστε για όλο τον κόσμο, ακόμα κι αν βρισκόμασε μέσα στο θόρυβο, ο θόρυβος δεν μας ενοχλεί. Αν δεν προσευχόμαστε για όλο τον κόσμο, .μπορεί να μην έχουμε προσωπική εχθρότητα με κάποιον, μπορεί να μην μας κατηγορεί η συνείδησή μας για τίποτε. Εντούτοις κάτι δεν πάει καλά και δεν είμαστε σε ειρήνη με τον εαυτό μας και με τους άλλους.

Όλο και κάτι λείπει από τους άλλους ή από εμάς προς τους άλλους. Ένας παρομοίασε αυτήν την διαρκή έλλειψη, ως σκουλίκι μέσα στο μήλο. Παλιά κάθε μήλο είχε και το σκουλίκι του.

Στο καφενείο οι μεν τρώγονται με τους δε για το ποδόσφαιρο ή για την πολιτική ή για την κατάσταση. Αν προσευχόμαστε για όλον τον κόσμο, λες και ηρεμούν όλα, παρόλο που ο θόρυβος εξακολουθεί. Εμάς δεν μας ενοχλεί.

Ουδείς άξιος

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Εκκλησία μας πιστεύει ότι δεν είναι κανένας άξιος να αγαπήσει αληθινά, αν είναι παγιδευμένος στις σωματικές ηδονές. Κανένας δεν είναι άξιος να προσεγγίσει το μυστήριο, λέει ο ιερέας στη μυστική ευχή, κατά την τέλεση του μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας, και ικετεύει το Θεό , να καθαρίση την ψυχή και την καρδιά του από την πονηρή συνείδηση.

Ουδείς άξιος των συνδεδεμένων με τις σωματικές ηδονές. "Ουδείς άξιος των συνδεδεμένων ταις σαρκικαίς επιθυμίαις και ηδοναίς, προσέρχεσθαι ή προσεγγιζειν ή λειτουργείν σοι, Βασιλεύ της δόξης.... καθάρισόν μου την ψυχήν και την καρδίαν από συνειδησεως πονηράς."

Χρωστάμε ευγνωμοσύνη σ΄ αυτούς που μας εμπνέουν ανιδιοτελή αγάπη, με ψυχή και καρδιά καθαρή από συνείδηση πονηρή.

Από τη στιγμή που θα ικετέψουμε τον Κύριο να μας αξιώσει να νιώσουμε μια τέτοια αγνή αδελφική αγάπη, ένας κόσμος ομορφιάς, καλοσύνης και αγάπης θα ξανοιχτή μπροστά μας.
Θεέ μου, η μόνη δυστυχία είναι να μην έχουμε τον Ιησού Χριστό μέσα μας.

BLACK BLACK BLACK
WHITE WHITE WHITE
BLACK BLACK BLACK  
WHITE WHITE WHITE 
BLACK BLACK BLACK BLACK
WHITE WHITE WHITE 

ΠΡΟΣΕΞΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΣΕΤΕ ΚΑΝΕΝΑΝ

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Κάποιος ρώτησε έναν γέροντα στο Άγιον Όρος, τί να κάνει για να σωθεί κι ο γέρων του ειπε, να μην εξευτελίσεις άνθρωπο.

Το Ευαγγέλιο γράφει, «Ουαί τω κόσμω από των σκανδάλων. Ανάγκη γαρ εστιν ελθείν τα σκάνδαλα. Πλην ουαί τω ανθρώπω εκείνω δι’ ού το σκάνδαλον έρχεται»
(Αλίμονο στον κόσμο για τα σκάνδαλα που έχει να αντιμετωπίσει. Γιατί αναγκαστικά θα έρθουν τα σκάνδαλα. Μα αλίμονο στον άνθρωπο που προκαλεί τα σκάνδαλα.)

Ο Κύριος Ιησούς Χριστός ονομάζει μικρούς αδελφούς του όσους βρίσκονται σε δεινή θέση, τις χήρες, τα ορφανά, τους αδύνατους, αυτούς που βρίσκονται στο περίγελο του κόσμου. Αλίμονο, λέει, τα σκάνδαλα είναι ανάγκη να έρθουν. Αλίμονο όμως σ΄ αυτούς οι οποίοι προκαλούν τα σκάνδαλα.

Προσέξτε λέει, μην περιφρονήσετε κανέναν από αυτούς τους μικρούς.

Η αγάπη του ωραίου

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Δεν αγαπούν όλοι το ωραίο. Κρίμα, γιατί η αγάπη του ωραίου είναι δώρο του Θεού. Αλλά ό,τι μας δίνει ο Θεός, απαιτεί και την δική μας συνέργεια. Θα αγαπούσαν όλοι, το ωραίο, αν υπήρχε αυτή η συνέργεια , που είναι καλλιέργεια της ευαισθησίας στην αγάπη του ωραίου.

Χωρίς αισθητική καλλιέργεια αυτό που αγαπάμε ως ωραίο είναι συνήθως ό,τι ευχαριστεί την όραση ή την ακοή. Αλλά η αγάπη του ωραίου αν και λέγεται αισθητική, δεν είναι των αισθήσεων, αλλά της ψυχής. Γι΄ αυτό λέμε ότι το ωραίο δημιουργεί ψυχική ανάταση.

Το ωραίο είναι μια απόδειξη ότι εκτός από τον φυσικό κόσμο, με τον οποίο ερχόμαστε σε επαφή, υπάρχει επίσης ο κόσμος της ψυχής και του πνεύματος, με τον οποίο ερχόμαστε σε επαφή με τις πνευματικές αισθήσεις μας. Με το ωραίο συνειδητοποιούμε ότι εκτός από τις σωματικές αισθήσεις , έχουμε και ψυχικές αισθήσεις. Η αγάπη και όλες οι αρετές ανήκουν στον πνευματικό κόσμο.

ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΟΧΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

      Το όπλο που μας δόθηκε απ΄ τον Δημιουργό μας για να πολεμάμε τα εμπόδια είναι η Προσοχή και η Προσευχή. Δεν θέλουμε να ζούμε μισοκοιμισμένοι.

      Η ζωή είναι άσκηση και η άσκηση είναι ακριβώς αυτό: Εγρήγορση. Όλα είναι άσκηση, αν όλα τα κάνεις με προσοχή και προσευχή σαν ασκηση. Ακόμα και το να βάζεις τάξη στα πράγματα στο δωμάτιό σου μέχρι και το απλό βάδισμα και ο καφές.

       Να μην είμαστε ούτε στιγμή χωρίς προσοχή και χωρίς προσευχή. Δεν ζούμε στην τύχη. Η ζωή μας είναι μια αποστολή. Όπως όλα στη ζωή έχουν μια αποστολή, έτσι και εμείς έχουμε την δική μας αποστολή.

        Δεν ζητάμε απ΄ το Θεό να αφαιρέσει τα εμπόδια. Δεν θέλουμε να μπούμε σε θερμοκοιτίδα. Ζητάμε απ΄ το Θεό να μας δίνει δύναμη να πολεμάμε τα εμπόδια.

       Η προσευχή είναι το όπλο εναντίον των εμποδίων. Ως προσευχή εννοούμε την προσευχή του πνεύματος ή της καρδιάς, που είναι η επίκληση του Ονόματος του Ιησού: Κύριε Ιησού Χριστέ Υιέ του Θεού ελέησόν με.

        Όταν προσευχόμαστε για τους άλλους, φίλους ή εχθρούς, λέμε μια φορά το όνομά τους και μετά επαναλαμβάνουμε «τον δουλο σου ή την δούλη σου». Π.χ. Κύριε Ιησού Χριστέ Υιέ του Θεού ελέησόν τον δούλον σου.

        Σε μερικούς δεν αρέσει να είναι δούλοι του Θεού. Σκέτη υποκρισία γιατί είναι δούλοι στα πάντα , κυρίως στα διάφορα πάθη τους και δεν θέλουν να είναι δούλοι του Θεού!

Ο Θεός έχει μεγάλη υπομονή

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Μ' άρεσε αυτό που μού 'λεγε ένας φίλος μου, ο Θεός έχει μεγάλη υπομονή. Εμείς είμαστε ανυπόμονοι. Βέβαια ο λόγος των ανθρώπων είναι "ανθρωποπαθής".

Όταν λέμε ο Θεός τιμωρεί, το λέμε γιατί δεν βρίσκουμε άλλο τρόπο να το πούμε. Ο Θεός τιμωρεί; Επιτρέπει να τιμωρηθούμε από τις αμαρτίες μας; Αξίζει στο σημείο αυτό να επισημανθεί, το γεγονός ότι τα λάθη στον τομέα της αγάπης και της υπομονής δεν διορθώνονται με λιγότερη αγάπη και λιγότερη υπομονή, αλλά με μεγαλύτερη αγάπη, με μεγαλύτερη υπομονή.

Όταν με έβλαψε κάποιος που αγαπούσα, έπαψα να τον αγαπώ, αντί να τον αγαπάω περισσότερο. Σημασία στις σχέσεις δεν έχει ποιος έχει δίκιο και ποιος τηρεί τις υποχρεώσεις ή ποιός εκτιμάει ή δεν εκτιμάει την παρουσία μας. Αυτά ισχύουν στις εμπορικές συναλλαγές όχι στις προσωπικές σχέσέις της αγάπης και της υπομονή.ς

Διάβασα σε κάποια ιστοσελίδα τα εξής: Σ' αυτόν που δεν εκτίμησε την παρουσία μας, θα τον κάνουμε να πονέσει διά της απουσίας μας.

Έλεος. Αυτή είναι η σοφία του κάρμα της Ανατολής.

Η πιο μεγάλη δυστυχία του ανθρώπου είναι να μην έχει το Θεό μέσα του.«Για την ανθρώπινη υπόσταση αποτελεί κάτι το πολύ ουσιαστικό η επίγνωση, συνειδητή ή ασυνείδητη, της ύπαρξης ενός Θεού μέσα του». γράφει ο Φράκλιν στο βιβλίο του από την εμπειρία του στο στρατόπεδο συγκεντρώσεως.

Πυρίκαυστη ζωγραφιά

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

      Αν με ρωτήσεις τί είναι αυτό που υπήρξε το κυρίαρχο αίσθημα στη ζωή μου, θα σου πω ότι το κυρίαρχο αίσθημα στη ζωή μου είναι η συμπάθεια. Έζησα δύσκολη ζωή, αλλά ευγνωμονώ το Θεό.

        Επί τέσσερις δεκαετίες γράφω βιβλία, άρθρα στον τύπο, κάνω ομιλίες , όλα δωρεάν και με δικές μου δαπάνες. Σε όλα αυτά το σταθερό κίνητρο είναι η σκέψη πως αφού κάτι βοήθησε εμένα, μπορεί να βοηθήσει και κάποιον άλλον, που βρίσκεται στη δική μου θέση. Και πάντα το κίνητρο είναι η συμπάθεια. Από συμπάθεια τα κάνω όλα αυτά. Αν δεν υπάρχει συμπάθεια, για μένα ο κόσμος γίνεται ανυπόφορα κουραστικός.

        Αν με ρωτήσεις τί είναι αυτό που κινεί το ενδιαφέρον μου σε κάποια πρόσωπα που συμπαθώ. Είναι οπωσδήποτε η ομορφιά τους. Όχι όμως η εξωτερική ομορφιά. Πρόσωπα ωραία υπάρχουν γύρω μας πολλά. Μας αρέσει να τα βλέπουμε. Είμαστε όμορφη φυλή. Αλλά δεν μας ενδιαφέρουν όλα. Σε μένα εκείνο που με ελκύει σε μερικά πρόσωπα είναι η αγνότητα γιατί είναι ειλικρινή στη λύπη τους. Γι΄ αυτά τα πρόσωπα η Γραφή λέει, πως εξαγνίστηκαν γιατί αλατίστηκαν με τη φωτιά. Όλα αυτά τα πρόσωπα είναι σαν μια πυρίκαυστη ζωγραφιά.

Τί σημαίνει το όνομα Αικατερίνη;

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Τί σημαίνει το όνομα Αικατερίνη; Οι Αικατερίνες ας μελετήσουν τί σημαίνει το όνομα της Αγίας Αικατερίνης. Κάθε όνομα έχει ένα νόημα. Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε το νόημα του ονόματός μας. Το όνομα είναι ο άνθρωπος. Είναι το σταθερό πρότυπό του. Όπως κι η μορφή του. Έχουμε δύο πρότυπα το όνομα και την μορφή.

Εμβαθύνοντας κάθε Αικατερίνη στο όνομα της Αγίας Αικατερίνης θα βρεις το νόημα που έχεις, είτε με επίγνωση είτε χωρίς επίγνωση, ως πρότυπό σου. Κατά την δική μου ερμηνεία Αικατερίνη σημαίνει, "Ο Θεός στους ταπεινούς δίδει χάρηι".

Η Αγία Αικατερίνη, , ακούγοντας σε όλη της τη ζωή ότι είναι μια γυναίκα όπως όλες οι άλλες, (εκάτερη, καθεμιά) ενώ είχε μελετήσει όλους τους φιλοσόφους και ξεχώριζε από τις άλλες, ταπείνωνε τον εαυτό της. Έτσι με την ταπείνωσή της, με την μελέτη της και την προσευχή έγινε μια μεγάλη Αγία.

Ο Θεός στους υπερήφανους αντιτάσσεται, στους δε ταπεινούς δίνει χάρη

¨Διάλυε δεσμούς αδικίιας"

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

        Διάλυε δεσμούς αδικίας δεν σημαίνει, μην συμφιλιώνεσαι, με αυτούς που διατηρείς εχθρικό "δεσμό". Το αντίθετο σημαίνει, να μην διατηρείς την εχθρότητα. Να διαλύεις τους "δεσμούς της εχθρότητας" γιατί και εχθρότητα δεσμός είναι.
       Πώς διαλύουμε τους δεσμούς της αδικίας (εχθρότητας); Κανένας δεν μπορεί να μας βλάψει , αν δεν συνεργαστούμε μαζί του. Να μην αφήσουμε, λοιπόν, τους δεσμούς της αδικίας να μας βλάψουν, ούτε να τους συντηρούμε. Η συνεργασία μας μαζί τους, αυτή τους συντηρεί.
      Ο τρόπος που μεταχειρίζεται συνήθως ο κόσμος για να διαλύσει τους δεσμούς της αδικίας, είναι αυτός του Σαμψών, το γνωστό "αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων" . Ο Σαμψών διαλύει τους δεσμούς της αδικίας με τους αλλοφύλους και διαλύεται και ο ίδιος. Σαν τους Κινέζους του φιλμ "Το τέλος της λύπης", που βάζουν τέλος στη λύπη τους, βάζοντας τέλος στη ζωή τους.
      Θα αναφερθούμε με κάθε δυνατή συντομία στο παράδειγμα του Γεωργιανού Θρύλου του Φρουρίου του Σουράμ και εν καιρώ θα αναφερθούμε και σε άλλους τρόπους , πάντοτε με παραδείγματα.
       Τώρα μας αρρωσταίνουν τα παιδιά μας και δεν ξέρουμε πώς να τα φυλάξουμε, ούτε μάθαμε στα ίδια να φυλάνε τον εαυτό τους. Οι Γεωργιανοί , για να φυλάξουν τα παιδιά τους από τις επιδρομές αλλοφύλων, έχτιζαν το φρούριο του Σουράμ, όπως λέει ο θρύλος, αλλά κάθε φορά γκρεμιζόταν.
       Ώσπου ένα νεος δέχθηκε να χτιστεί στο τείχος του φρουρίου και του φρούριο στάθηκε. Η μάνα του νέου είπε στους Γεωργιανούς; Μιμηθείτε την ηρεμία του γιου μου. Οι Γεωργιανοί την ακούν και μονοιασμένοι, ντυμένοι όλοι στα λευκά, καλλιεργούν τους αγρούς.
      Το ερώτημα είναι τί σημαίνει το κτίσιμο του νέου στον τοίχο; Σημαίνει αυτό που είπε ο Ιησούς σ΄ αυτούς που τον ρώτησαν πώς να ζουν. Να ζείτε είπε,σ΄αυτόν τον κόσμο, αλλά να μην είστε από τα στοιχεία αυτού του κόσμου. Ποιό είναι το κυρίαρχο στοιχείο αυτού του κόσμου, που μας επιβλήθηκε το Αγγλο αμερικανικό μοντέλο; Είναι ο ανεξέλεγκτος ανταγωνισμός.
         "Πού ήσουν αητέ με τις γκρίζες φτερούγες", λέει ένα Ρωσικό τραγούδι της ¨Τάϊγκα", της Σιβηρικής στέπας; Ήμουν ψηλά στα βουνά, όπου η ησυχία βασιλεύει."
Ο αετός είναι σύμβολο αναγεννητικό. Ανεβαίνει ψηλά και πέφτει από εκεί στη θάλασσα για να συντρίψει τα παλιά φτερά και να βγάλει καινούρια. Αυτό σημαίνει ο στίχος του Δαβίδ στον ψαλμό της μετανοίας, ,"ανακαινισθήσεται ως αετού η νεότης μου."
Η φράση Διάλυε δεσμούς αδικίας είναι του  Ησαϊα. Στο παρόν σημείωμα θεωρούμε ως δεσμούς αδικίας τις εσωτερικές παγιδεύσεις. Ο σκοπός είναι να αποκτήσει ο άνθρωπος την εσωτερική του ειρήνη. .Την ειρήνη αυτή μας δίδει ο Κϋριος, αν πάμε κοντά Του. Την ειρήνη αυτή εννοεί ο Α"γιος Σεραφείμ του Σαρώφ, λέγοντας,απόκτησε την εσωτερική σου ειρήνη και χίλιοι άνθρωποι γύρω σου θα σωθούν.