Μόσχος Λαγκουβάρδος, Πολιτικός είναι ο πολιτισμένος

Πολιτικός είναι ο πολιτισμένος

Πολιτικός είναι ο πολιτισμένος, αυτός που γνωρίζει και που εφαρμόζει τις αρχές του πολιτισμού. Πολιτικός, κατά λέξη, θα πει αυτός που είναι της πόλης, όπως χωρικός είναι αυτός που είναι του χωριού και θαλασσινός αυτός που είναι της θάλασσας. Αλλά ο πολιτικός με την έννοια αυτού που ασχολείται με τα κοινά, είναι ο πολιτισμένος, για τους λόγους που θα αναπτύξουμε , εν συντομία , στις γραμμές που ακολουθούν.
Είναι βασική αρχή του χριστιανικού πολιτισμού , του ανώτερου από όλους τους πολιτισμούς της γης, ως πολιτισμού της ηπιότητας και της αγάπης και όχι της αγριότητας και του φόβου, οι νόμοι να ψηφίζονται απ΄ τα αρμόδια όργανα και να ερμηνεύονται σύμφωνα με τις αρχές του πολιτισμού. Άρα οι πολιτικοί είναι οι πολιτισμένοι, εκείνοι που γνωρίζουν και εφαρμόζουν τις αρχές του χριστιανικού πολιτισμού. Σύμφωνα με τις αρχές αυτές ο άνθρωπος δεν είναι πράγμα και απολαμβάνει σεβασμού ανεξαρτήτως φυλής, χρώματος, θρησκείας, γλώσσας κλπ.
Δεν νοείται , όχι μόνο στην Ελλάδα ή στην χριστιανική Ευρώπη, αλλά και σε όλο τον κόσμο, πολιτικός που δεν πιστεύει στο Χριστό και δεν γνωρίζει την χριστιανική διδασκαλία. Έτσι θα μπορέσουμε να καταλάβουμε, πώς αλλόθρησκοι , Εβραίοι, Ινδουιστές, βουδιστές, ακόμα και άθεοι, υποστηρίζουν ότι ο κόσμος πρέπει να γίνει χριστιανικός και πως ο εικοστός πρώτος αιώνας, αν δεν είναι χριστιανικός δεν θα υπάρξει καθόλου!
Η σύγκρουση των πολιτισμών για τα μεγάλα πνεύματα, αλλά και για τον κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο είναι σύγκρουση ανάμεσα στην αγριότητα και το φόβο και την ηπιότητα και την αγάπη , που διώχνει το φόβο και τον καταναγκασμό. Ο λόγος που, με τόση αγωνία ,πολλοί διανοούμενοι και πολλοί απλοί άνθρωποι , στηρίζουν τις ελπίδες τους στον χριστιανικό πολιτισμό, είναι ότι η αγριότητα, ο φόβος κι ο καταναγκασμός , με τις σημερινές δυνάμεις της καταστροφής, είναι σε θέση να εξαφανίσει για πάντα. τη ζωή απ΄ τη γη.
‘Ότι ο άνθρωπος πριν το Χριστό ήταν ένα πράγμα έχει χιλιοειπωθεί και είναι περιττό να το επαναλάβουμε εδώ. Ο Χριστός δίδαξε την ανθρωπότητα , με το παράδειγμά του, της θεληματικής σταύρωσής του, της θυσίας του αθώου, πώς να πάψει να δημιουργεί θύματα. Αυτή είναι η διδασκαλία του να αγαπάμε τους άλλους σαν τον εαυτό μας.
Η έμπρακτη διδασκαλία του Χριστού και όχι οι γενικές ιδέες, οι θεωρίες και οι φιλοσοφίες μεταμόρφωσαν την ανθρωπότητα. Έκτοτε οι πολιτισμένοι άνθρωποι αποστρέφονται την αγριότητα, το φόβο και τον καταναγκασμό των παγανιστικών θρησκειών του απολύτου, όπως και του αθεϊστικού μηδενισμού και επιλέγουν την ηπιότητα της χριστιανικής διδασκαλίας.
«Μη με σκοτώσεις», αυτό λένε τα μάτια, ο καθρέφτης της ψυχής κάθε ανθρώπου από την εποχή του Κάϊν και του φόνου του δικαίου αδερφού του Άβελ, μέχρι τη σύγχρονη εποχή των ολοκληρωτικών καθεστώτων και του υλισμού.
Ύστερα από όλα αυτά ελπίζω , ευγενικέ αναγνώστη, ότι συμφωνείς μαζί μου ότι «ο πολιτικός είναι ο πολιτισμένος», γνωρίζει τις αρχές του πολιτισμού και τις εφαρμόζει στην πράξη, αλλιώς ο κόσμος το νιώθει και αποκαλεί τον μη αληθινό πολιτικό, «πολιτικάντη».
Το ερώτημα λοιπόν είναι ποιοι είναι οι νόμοι που ψηφίζουν οι πολιτικοί και ποιοι είναι οι νόμοι που ψηφίζουν οι «πολιτικάντηδες», όπως π.χ. ο νόμος για το κάψιμο των νεκρών. Συμφωνεί ο νόμος αυτός με τις αρχές του Ελληνικού Χριστιανικού Πολιτισμού; Όχι βέβαια. Το κάψιμο των νεκρών εκφράζει τις θρησκείες της Άπω Ανατολής και την αθεϊα, που περιφρονούν το σώμα, γιατί το θεωρούν εμπόδιο και εχθρό, για τις μεγάλες γενικές ιδέες και θεωρίες περί του απολύτου. Τι σχέση έχουμε εμείς με τον απολυταρχισμό της Ανατολής και του αθεϊσμού, στους οποίους η ζωή δεν έχει αξία, ούτε σέβονται το σώμα, ως ναό του πνεύματος, όπως πιστεύουμε στη δική μας Παράδοση;
Η έλλειψη σεβασμού στο ανθρώπινο σώμα, είναι περιφρόνηση στον ίδιο τον άνθρωπο, ως συγκεκριμένη, μοναδική οντότητα. Οι θεωρίες αυτές του υλισμού λατρεύουν μεγάλες γενικές ιδέες και περιφρονούν τον συγκεκριμένο άνθρωπο, εσένα ευγενικέ αναγνώστη και εμένα και τον καθένα, όταν έχει την ατυχία να έχει την ανάγκη τους. Ούτε στοιχειώδη ευγνωμοσύνη στο φίλο και στο σύντροφό μας, που μαζί περάσαμε χαρές και λύπες μιας ολόκληρης ζωής. Στάχτη και σκόνη, και ευχή να μην ξαναυπάρξει , αυτή είναι η στάση του ανθρώπου ο οποίος απομακρύνθηκε απ΄ το Θεό.
Ο κόσμος περιμένει ηγέτες που να αγαπάνε το Χριστό.

"Ρεθεμνιώτικα Νέα"