Περί αγάπης

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Ώσπου να ωριμάσουμε πνευματικά, νομίζουμε ότι κόλαση είναι να μην μας αγαπούν. Όσο βρισκόμαστε σ΄ αυτό το στάδιο της ανωριμότητας, δεν γνωρίζουμε ποιά είναι η ανιδιοτελής αγάπη. Αργότερα.με την πνευματική ωρίμανση, έρχεται κι η πληροφορία της ανιδιοτελούς αγάπης. .
Στην κινηματογραφική ταινία του Ακίρα Κουροσάβα, "Ο Καταδικασμένος" , ο σπουδαίος αυτός σκηνοθέτης είτε με επίγνωση είτε χωρίς επίγνωση, δίνει ένα ζωντανό παράδειγμα της ανιδιοτελούς αγάπης.

Ήξερα ότι κόλαση είναι να μην αγαπάς. Το έγραψε κάπου ο Ντοστογιέφσκι. Νομίζω το διάβασα στο βιβλίο Αντι-χριστιανισμός. Αλλά ήταν γνώση της διάνοιας. Όταν ξέρουμε τί είναι η αγάπη, δεν σημαίνει ότι αγαπάμε,όπως κι όταν ξέρουμε τί είναι η πίστη, δεν σημαίνει ότι πιστεύουμε. Πολλοί συγχέουν τις γνώσεις του για το Θεό με την πίστη στο Θεό.

Το παράδειγμα στον Καταδικασμένο του Κουροσάβα είναι αυτό. Ο ήρωας του Κουροσάβα, ώσπου να αντιληφθεί ότι πήρε τη ζωή του λάθος, με το να ζητάει να τον αγαπήσουν, η ζωή του πέρασε και έφτασε στο να γίνει ένας συνταξιούχος με τις μέρες του μετρημένες, γιατί έπασχε από ανίατη ασθένεια, στα τελευταία στάδια.

Η μόνη ελπίδα του ήταν να χαρεί τις τελευταίες μέρες της ζωής του με τα χρήματα του εφάπαξ. Έτσι με την συντροφιά κάποιου νέου προσπάθησε να γεμίσει την άδεια ζωή του με γλέντια και διασκεδάσεις. Όταν έμαθε πως υπάρχει τρόπος να γεμίσει τη ζωή του με νόημα, ακόμα και στις τελευταίες μέρες του, εγκατέλειψε τις διασκεδάσεις που τόν έκαναν να νιώθει μεγαλύτερη μοναξιά από πριν και πρόσφερε τα χρήματα του εφάπαξ να κάνει ένα πάρκο στα φτωχά παιδιά που έπαιζαν στα μολυσμένα νερά μιας αλάνας. Σπάραζε η ψυχή του από τη συμπόνια, που τα έβλεπε να παίζουν χωρίς να γνωρίζουν ότι κινδυνεύει η ζωή τους.

Η ανιδιοτελής αγάπη του για τα παιδιά, του χάρισε τις πιο ευτυχισμένες μέρες της ζωής του. Άξιζε να περάσει μια μίζερη ζωή σαν τη ζωή ενός εργένη δημοτικού υπαλλήλου, που δεν αγάπησε κανέναν και δεν πρόσεξε παρά μόνο τον έρημο τον εαυτό του, για να ζήσει αυτές τις μετρημένες μέρες της ανιδιοτελούς αγάπης.

Ο Καταδικασμένος είναι μια ταινία με βαθύ χριστιανικό νόημα, αν εμβαθύνει κανείς υπό το πνεύμα του Ευαγγελίου. Αγαπάτε αλλήλους, για να θεραπευθείτε, είναι το πνεύμα Του. Αγαπάτε τους εχθρούς σας. Η αγάπη είναι η μεγαλύτερη ευεργεσία προς τον εαυτό μας.

Λαρισινά δοκίμια

Μ.Ε.Λαγκουβάρδου

                                                           Διάλογος σε καζίνο

       Στο καζίνο φαντάζομαι οι παίχτες δεν φοβούνται το χρήμα και την οικονομία. Η οικονομία, λένε, είναι καλή κατά την γνώμη των κληρονόμων.  Αν φοβούνταν το χρήμα οι παίχτες στο καζίνο φόβο δεν θα ήταν γι΄  αυτούς παιχνίδι. Στο καζίνο , νομίζω μπορείς να μάθεις για το χρήμα παίζοντας. Πουθενά αλλού δεν μαθαίνεις για το χρήμα παίζοντας. Συγκεκριμένα θέλεις να μάθεις για την κρίση λόγω έλλειψης ρευστού . Πώς γίνεται η έλλειψη ρευστού ή τί θα γίνει όταν επιστρέψει η χώρα μας στο εθνικό της νόμισμα , στη δραχμή. Δεν είναι ωραίο να φοβάσαι  από άγνοια . Μερικοί χρησιμοποιούν το φόβο, μιλούν για  μια νέα μικρασιατική καταστροφή.
       Τί χρειάζεται κανείς για να λάβει μέρος στο παιχνίδι; Χρειάζονται χρήματα ασφαλώς. Δεν μπορείς να λάβεις μέρος στο παιχνίδι, αν δεν διαθέτεις χρήματα για ν΄ αγοράσεις μάρκες. Αγοράζεις τις μάρκες απ΄ το ταμείο του καζίνου. Χωρίς μάρκες δεν γίνεται; Η έλλειψη στις μάρκες στο καζίνο είναι όπως η «έλλειψη ρευστού». Χωρίς μάρκες υπάρχει έλλειψη ρευστού στο καζίνο. Και ενώ υπάρχουν ένα σωρό παιχνίδια να παίξεις, νεκρώνονται τα πάντα γιατί το καζίνο έχει έλλειψη ρευστού. Κανένα παιχνίδι δεν κινείται. Αν και αυτό δεν γίνεται ποτέ. Οι μάρκες δεν κοστίζουν τίποτα.
       Κάτι παρόμοιο γίνεται με την έλλειψη ρευστού στην αγορά όταν οι ιδιωτικές τράπεζες από όπου αγοράζει τα κράτη το ρευστό, αποφασίζουν να κάνουν έλλειψη ρευστού. Λένε στον κόσμο, δεν υπάρχουν χρήματα, ενώ το χρήμα το εκδίδουν οι ίδιες και δεν τους κοστίζει τίποτα η έκδοσή του. Ο κόσμος είναι γεμάτος αγαθά και πεινάει γιατί δεν υπάρχουν χρήματα. Πώς υπάρχει πληθώρα αγαθών και το αγαθό του χρήματος που το δημιουργούν οι ιδιωτικές τράπεζες εκ του μηδενός,δεν υπάρχει; Μήπως έγινε θεομηνία και κατέστρεψε τα αγαθά της γης;Στην Αμερική το 1930 υπήρχε πληθώρα αγαθών, αλλά ο κόσμος πείνασε γιατί οι τράπεζες  επέβαλαν έλλειψη ρευστού. Για την ειρήνη έλεγαν δεν έχουν λεφτά,  ενώ για τον πόλεμο είχαν.
       Στο καζίνο το ρευστό του το τυπώνει το ίδιο.Είναι οι μάρκες του καζίνου, χάρτινες, πλαστικές, σε διάφορα χρώματα κόκκινο κίτρινα μπλε και σχήματα στρόγγυλες , τετράγωνες τριγωνικές...Στο καζίνο κυκλοφορούν μόνο οι μάρκες που τις εκδίδει το ίδιο και έχουν την συγκεκριμένη αξία της καθεμιάς μόνο στο καζίνο.
       Αν δεν σου το καζίνο τις μάρκες του δεν μπορείς να παίξεις. Δεν μπορείς να δανειστείς; Μπορεί και να τις δανειστείς, αν είσαι φερέγγυος. Ό,τι είναι το χρήμα στην αγορά είναι οι μάρκες στο καζίνο. Δεν είναι το χρήμα όπως η χρυσή λίρα Αγγλίας, που η αξία της είναι όση και η αξία του βάρους της σε χρυσό.
       Κι αν αρνηθούν να σου τις εξαργυρώσουν; Δεν παίρνεις τίποτα. Εκτός αν βρεις κάποιον να τις αγοράσει φυσικά σε τιμή ευκαιρίας. Σαν κελεπούρι. Όπως με τα ομόλογα. Τα παίρνεις σε τιμή ευκαιρίας και τα εισπράττεις στην κανονική τιμή και με τους τόκους. Αυτό το είδος του τζόγου γίνεται στα χρηματιστήρια. Καζίνα και χρηματιστήρια είναι ο κόσμος του τζόγου του εύκολου πλουτισμού.
       Δεν μπορείς να τους πάς στο δικαστήριο αν αρνηθούν να σε πληρώσουν; Δεν μπορείς. Τα δικαστήρια δεν δικάζουν διαφορές στο τζόγο. Ο τζόγος προσκρούει στα χρηστά ήθη.-|Το παιχνίδι στο χρηματιστήριο δεν είναι ανήθικο; Δεν είναι γιατί παίζονται μεγάλα ποσά. Παλιά εκείνους που έπαιζαν στο χρηματιστήριο ή στον ιππόδρομο ο κόσμος δεν τους είχε σε εκτίμηση. Τώρα δεν έχει κύρος μια επιχείρηση αν δεν είναι στο χρηματιστήριο. Τώρα παίζουν και τα κράτη. Είναι τίμιο αυτό; Είναι και τα κράτη άπληστα σαν τους ανθρώπους που υπηρετούν τα πλούτη; Πώς επιτρέπεται ο τζόγος; Ο νόμος ωθεί τον κόσμο στον εύκολο πλουτισμό;
        Το χρήμα είναι όπως οι κάρτες στο καζίνο. Οι κάρτες από καζίνο σε καζίνο διαφέρουν οπωσδήποτε. Το γερμανικό καζίνο π.χ. θέλει χοντρό παιχνίδι και εκδίδει  σκληρές κάρτες. Το ίδιο ευνοεί τη Γερμανία και  τις χώρες με τη βαριά βιομηχανία, το σκληρό νόμισμα.
     Όπως γίνεται στο καζίνο που ορίζει την αξία στις μάρκες το ίδιο  έτσι κι η χώρα που εκδίδει το νόμισμά της ορίζει την αξία του  αναλόγως πώς εξυπηρετείται η οικονομία της .  Αν ο εκδότης είναι το κράτος, την αξία την ορίζει η κυβέρνηση.  Έτσι το κράτος ρυθμίζει επίσης την πολιτική του στους διάφορους τομείς της οικονομία ς για να σταθεί το νόμισμα ανάμεσα στα άλλα.
     Η ισοτιμία  ελέγχεται απ΄ το λαό όταν το εκδοτικό προνόμιο το έχει η κρατική τράπεζα για να προσαρμόζει η κυβέρνηση την οικονομική πολιτική της σύμφωνα με τα συμφέροντα της χώρας και του λαού. Πώς θα γίνει αλλιώς; Η Γερμανία π.χ. θέλει ακριβό νόμισμα με τη βαριά βιομηχανία της. Εμείς με τη γεωργία και τον τουρισμό πώς θα ανταγωνιστούμε τις άλλες γεωργικές και τουριστικές χώρες με γερμανικό νόμισμα; Οι δυο οικονομίες δεν είναι συμβατές κι είναι αδύνατο να συμβαδίσουν στον αιώνα τον άπαντα. Μα θα έχουμε ανάπτυξη.-Όταν αναπτυχθεί η Ελλάδα, θα αναπτυχθεί ακόμα περισσότερο η Γερμανία.
        Ξέρεις κάτι; λέει  ο φίλος μου στο καζίνο. Είναι καλό τελικά που έπεσε η μάσκα κι αποκάλυψε το αληθινό πρόσωπο της δήθεν Ευρώπης των λαών και του πολιτισμού. Πολιτισμός είναι να συγκεντρωθούμε σ΄ ένα μέρος, ,για να επιδιώξουμε το κοινό καλό. Γίνεται τώρα αυτό στην Ευρώπη, που πατάει την Ελλάδα στο λαιμό. Η Ευρώπη θέλει μια Ελλάδα χωρίς Έλληνες. Κανένας δεν τρέφει ψευδαισθήσεις.
        Ο Ιησούς είπε στους μαθητές Του να προσέχουν πάνω από όλα τη ζύμη των Φαρισαίων, που είναι υποκρισία
- -


-

Η ψυχή και τα πάθη

 Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Τί δώσει άνθρωπος αντάλλαγμα της ψυχής αυτού;
Ματθ. 16,26

      Τις προάλλες πήγα στον παθολόγο και του έδειξα κάποιο κοκκίνισμα στο μεγάλο δάχτυλο του ποδιού μου Σύμφωνα με τη δική μου "διάγνωση", προφανώς είχε ανεβεί το ουρικό οξύ. Κοίταξε να μη μου το σωματοποιήσεις, είπε ο γιατρός. Τι θα πει «σωματοποιώ»; Δεν ήξερα παρόλο που από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, αυτό ακριβώς κάνω ,με κάθε τι που φοβάμαι ή επιθυμώ. Σύμφωνα με την Διδασκαλία της Εκκλησίας έτσι μετατρέπουμε την ανιδιοτελή αγάπη σε ιδιοτέλεια, που είναι αρρώστια της ψυχής και που μόνο η Ορθοδοξία, ως ιατρική επιστήμη, μπορεί να την θεραπεύσει.
      Ο γιατρός μου έδωσε ένα φάρμακο σε χάπι και μια αλοιφή για το πόδι και δεν ασχολήθηκε άλλο με την σωματοποίηση. Δεν ξέρω αν το φάρμακο ήταν αυτό που δίνουν στους κατά φαντασίαν ασθενείς, δηλαδή αλεύρι πασπαλισμένη με λίγη ζάχαρη.Ούτε εγώ ασχολήθηκα άλλο με την σωματοποίηση και την σχέση της με την ψυχή, ώσπου κατάλαβα, πώς όταν οι σκέψεις επιθυμίας ή φόβου μπαίνουν απ΄ το μυαλό στην καρδιά, σωματοποιούνται και δρουν χωρίς τον έλεγχό μας.
      Ο λαός,όταν θέλει να μας αποτρέψει από του να σωματοποιούμε τους φόβους και τις επιθυμίες μας, λέει αυτά τα λόγια: Μην βάζεις καρδιά σ΄ αυτό. Παρόμοια έννοια έχει επίσης ο στίχος του δημοτικού τραγουδιού,
                                      από τα μάτια πιάνεται, στα χείλη κατεβαίνει,
                                      κι από τα χείλη στην καρδιά, ριζώνει και δεν βγαίνει.
      Όταν συμβουλεύουμε κάποιον να μη βάζει καρδιά σε κάποια σκέψη φόβου ή πάθους εννοούμε ακριβώς αυτό: να μην αφήνει τις σκέψεις του φόβου και του πάθους, να μπαίνουν στην καρδιά, αλλά να τις αφήνει να είναι μόνο σκέψεις στο μυαλό. Να μην μπαίνουν στην καρδιά. Αυτό σημαίνουν τα λόγια, "μην βάζεις καρδιά σ΄ αυτό το πράγμα".
      Ποιές είναι οι αιτίες που προκαλούν την σωματοποίηση; Ο ποιητής Καβάφης μιλάει σε κάποιο ποίημά του για την «αισθηματοποίηση» που είναι ένα άλλο όνομα για την σωματοποίηση. Βέβαια ο Καβάφης ως ηδονοθηρικός ποιητής μιλάει για την αισθηματοποίηση σ΄αυτό που τον ενδιαφέρει περισσότερο , στην ηδονή του σώματος.
      Γράφει, λοιπόν, κάπου ως προς την σχέση της ψυχής με το πάθος, πως η ηδονή του σώματος αισθηματοποιήθηκε ολόκληρη γι΄ αυτόν. . Ο Καβάφης ονομάζει ανδρείους αυτούς που αφήνονται στο πάθος. "Αφέθηκα και πήγα",λέει το ποίημα, αν και δεν είναι κανείς ανδρείος και ταυτόχρονα δέσμιος του πάθους;
      Ο Θεός, στον Αδάμ και στην Εύα, δίνει μία και μοναδική Εντολή: να μην φάνε από τους καρπούς του δέντρου της γνώσης του καλού και του κακού. Τί σημαίνει η εντολή αυτή; Ο σκοπός της ήταν να φυλάξει το πιο πολύτιμο, την ψυχή τους. Αν δεν φύλαγαν την ψυχή τους όλα τα πράγματα θα μετατρέπονταν σε πάθη, δηλαδή σε μια σειρά ψυχικών και σωματικών ταλαιπωριών, βασάνων, περιπετειών , όπως και έγινε.
       Το αποτέλεσμα, λέει η Γραφή είναι ότι ο άνθρωπος δεν έχει τον προσανατολισμό του προς το Θεό. Γίνεται σαρκικός. Το ζωοποιό πνεύμα του Θεού, τον εγκαταλείπει. (Γένεσις 6,3). Αυτό ακριβώς διορθώνει το βάπτισμα. Το βάπτισμα είναι μια καινούρια γέννηση εκ πνεύματος και ύδατος.. Ότι ο άνθρωπος δέχεται με το βάπτισμα το Άγιο Πνεύμα και προσανατολίζεται πάλι προς το Θεό, όπως ήταν πριν από την πτώση.
      Παλιά, στον όρκο των μαρτύρων στο δικαστήριο φαίνεται ότι θα περιεχόταν ο όρος «ορκίζομαι να είπω την αλήθεια χωρίς φόβο και πάθος.» Αργότερα απαλείφθηκε η φράση «χωρίς φόβο και πάθος» και αντικαταστάθηκε από την φράση «χωρίς να προσθέσω ή να αποκρύψω τι». Έμεινε όμως να λέγεται εθιμικώς. Αν παρίσταται δικηγόρος προστίθεται από αυτόν το χωρίς φόβο και πάθος για να δείξει στο δικαστήριο ότι ο μάρτυράς του καταθέτει με επίγνωση,
      Η φράση χωρίς φόβο και πάθος, σημαίνει ότι ο μάρτυρας καταθέτει την αλήθεια ελεύθερος από το φόβο και το πάθος (επιθυμία), δηλαδή χωρίς αισθηματοποίηση ή σωματοποίηση. Πώς είναι ελεύθερος κανείς από το φόβο και το πάθος, που ζητεί η δικαιοσύνη; Εδώ πρέπει να πούμε εν συντομία, λίγα πράγματα για την ψυχή. Στην φιλοσοφία, αν και δεν φωτίζεται κανείς διαβάζοντας θεωρίες περί ψυχής επικρατούν τρεις απόψεις:.
      Κατά την θεωρία της διαρχίας η ψυχή είναι μία οντότητα, η οποία μετά το θάνατο του σώματος είναι αυθύπαρκτη. Κατά τη θεωρία του μονισμού , η ψυχή είναι ενωμένη με το σώμα, ,με το οποίο αποτελεί μία οντότητα. Ψυχή και σώμα είναι δύο όψεις του ίδιου πράγματος. Και κατά την τρίτη θεωρία του σκεπτικισμού δεν υπάρχει ψυχή, και υπάρχουν μόνο ψυχικά γεγονότα που είναι εκδηλώσεις του σώματος
      Σύμφωνα με την Χριστιανική Διδασκαλία η λέξη ψυχή χρησιμοποιείται για να δηλώσει το πνεύμα αλλά και ολόκληρο τον άνθρωπο ως ενιαία, ζωντανή, υπόσταση.Ο Ιησούς παραδίδει το πνεύμα του, την ώρα που πεθαίνει επάνω στο σταυρό. Στην εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, τον δεκαπενταύγουστο η Εκκλησία μας ψάλλει "Και συ Υιέ και Θεέ μου, παράλαβέ μου το πνεύμα". . .
      Με την προσευχή και την διαρκή μνήμη του Θεού έχουμε μέσα μας το Χριστό και δεν αφήνουμε τις σκέψεις να μπουν στην καρδιά μας. Έτσι δεν σωματοποιούμε τους φόβους και τις επιθυμίες μας. Ίσως μπορούμε να κατανοήσουμε κάπως ,τί είναι το προπατορικό αμάρτημα.
      Το «ζανάξ» δεν σου διώχνει απ την καρδιά σου το φόβο και το πάθος, αν δεν βρεις κάποιον να σ΄αγαπήσει όπως είσαι, για να τολμήσεις κι εσύ να δεις τον εαυτό σου όπως είναι. Κι Αυτός είναι ο Ιησούς Χριστός. Ο Ιησούς είναι για σένα, πριν από σένα, και στο πιο φριχτό πεπρωμένο. Οι φίλοι μας και οι πλησίον είναι μακριά.

Κάντε κλικ εδώ για Απάντηση ή Προώθηση

Το καλύτερο από μας δεν πεθαίνει ποτέ

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Η βασιλεία του Θεού εντός υμών εστί
Λουκάς, ιζ΄,21

Πολλοί πιστεύουν ότι υπάρχουν κατά σύμπτωση, ότι είναι συμπτωματικοί, όπως είναι το χρώμα των μαλλιών των γυναικών, που άλλοτε τα βάφουν μαύρα κι άλλοτε ξανθά. Πολλοί υποστηρίζουν ότι η ζωή τους δεν έχει σκοπό και ότι τους έχει δοθεί κατά τύχη. Ο άνθρωπος δεν είναι γι’ αυτούς ον , δεν έχει δηλαδή κάτι που μένει, αυτό που λέμε «ουσία», αλλά είναι ένα συμβάν όπως είναι οποιοδήποτε άλλο συμβάν. Γι΄ αυτό και δεν μένει τίποτε από τον άνθρωπο. Τίποτα δεν είναι σταθερό κι η μόνη σταθερότητα είναι η διαρκής αλλαγή.

Όμως αυτό που λένε είναι μια αντίφαση, αφού δεν παύει κι η αλλαγή ακόμα να έχει σταθερότητα. Η εικόνα ενός καταρράκτη όπου το νερό πέφτει διαρκώς, ενώ η καμπύλη του μένει σταθερή, αναιρεί τον ισχυρισμό ότι τίποτα δεν μένει. Η πρόταση «τίποτα δεν μένει» είναι ατελής , και θέλει συμπλήρωση. Τίποτα δεν μένει από τα πράγματα που δεν μένουν. Φυσικά τίποτα δεν μένει από τα τυχαία, τα συμπτωματικά, τα επουσιώδη πράγματα, κι αυτό που μένει είναι η ουσία των πραγμάτων.

Αν μένει κάτι σταθερό από σένα ή από μένα, ευγενικέ αναγνώστη, αυτό δεν θα το μάθουμε διαβάζοντας δοκίμια σαν αυτό ή επιστημονικά συγγράμματα.. Αν μένει κάτι σταθερό θα το μάθουμε από τον ίδιο τον εαυτό μας, ,από την «πληροφορία», που θα μας δοθεί στην κατάλληλη στιγμή ή ακόμα καλύτερα, από την γνώση που θα μας αποκαλυφθεί, όταν είμαστε έτοιμοι να την δεχθούμε.
Πότε, άραγε, είμαστε έτοιμοι να δεχθούμε την γνώση για το σκοπό της ζωής μας και πώς θα είμαστε βέβαιοι ότι είναι αληθινή και δεν είναι ψευδαίσθηση ή αυταπάτη; Για τον ήρωα του Πόρφυρα του Σολωμού η γνώση του νοήματος της ζωής έρχεται σαν φως λαμπερό, τη στιγμή που βλέπει μπροστά του το θάνατο: Άστραψε φως και γνώρισε ο νιος τον εαυτό του.

Ο Κώστας Βάρναλης , λόγω του διεθνισμού της εποχής του, δεν εμβαθύνει στον στίχο αυτόν του Σολωμού. Στα Σολωμικά του γράφει κάπως υποτιμητικά για τον ήρωα του ποιήματος που μπροστά στο θάνατο, θέλει να τρέξει να πάρει μια φούχτα χώμα από την πατρίδα του, και να γυρίσει πίσω. Γιατί να γυρίσει; αναρωτιέται ο Βάρναλης. .

Ένας φίλος μου, παιδίατρος, καθησύχαζε τους γονείς των μικρών ασθενών του, που αγωνιούσαν για τα παιδιά τους, λέγοντάς τους, πως τα παιδιά έρχονται στη ζωή προικισμένα με όλα τα εφόδια να ζήσουν με πληρότητα μια μακρά και χαρούμενη ζωή. Ο άνθρωπος, λέει, το βιβλίο της Ουνέσκο, Η Τέχνη κι ο Άνθρωπος, γράφει, πω΄ς κάθε άνθρωπος γεννιέται με όλα τα χαρίσματα, ως προφήτης, ποιητής, εφευρέτης κ.α. Σύμφωνα με την Διδασκαλία της Εκκλησίας ο άνθρωπος προικίζεται απ΄ το Θεό με τα τρία αυτά χαρίσματα, του προφήτη, του ιερέα και του βασιλιά. Προφήτης για να μεταδίδει στους άλλους το λόγο του Θεού, ιερέας για να προσεύχεται για τους άλλους και βασιλιάς για να κυριαρχεί στα πάθη του.

Η ανάγκη να ζούμε με πληρότητα και όχι απλώς να φυτοζωούμε, είναι απόδειξη ότι υπάρχει σκοπός της ζωής ,αφού μόνο ο σκοπός της ζωής περιέχει όλα τα στοιχεία εκείνα για τα οποία αξίζει να τη ζεις. Τίποτα συμπτωματικό, τυχαίο, λειψό, μίζερο, δεν περιέχει όλα εκείνα τα στοιχεία της ζωής, για τα οποία αξίζει να ζεις.

Αξίζει εδώ να αναφέρουμε την παραβολή του Ιησού, που μιλάει ακριβώς γι΄ αυτό ότι υπάρχει σκοπός της ζωής , που αξίζει πάνω από όλα τα πράγματα, για τα οποία ο άνθρωπος που δεν γνωρίζει τον εαυτό του και τον σκοπό της ζωής του κοπιάζει και σπαταλάει τη ζωή του μάταια, ώσπου να πει κάποτε όπως ο Δαβίδ, εξέλιπον εν ματαιότητι αι ημέραι της ζωής ημών

Ο Ιησούς παρομοιάζει το σκοπό της ζωής με άνθρωπο που βρίσκει θησαυρό σ΄ ένα χωράφι και πουλάει τα πάντα κι αγοράζει το χωράφι αυτό. Αυτή είναι και η αναζήτηση του χριστιανού, ο σκοπός της ζωής του, η απόκτηση της βασιλείας του Θεού. Έχουμε το θησαυρό αυτό, τη βασιλεία του Θεού, λέει ο Απόστολος Παύλος, μέσα σε οστράκινα σκεύη. Το νόημα της εικόνας αυτής είναι ότι τα οστράκινα σκεύη φθείρονται και εξαφανίζονται, ενώ η βασιλεία του Θεού μένει. Το καλύτερο από μας, δεν πεθαίνει ποτέ.

Αισιοδοξία είναι η πίστη

Του Μ.Ε.Λαγκουβάρδου

Είμαι αισιόδοξος γιατί πιστεύω στο Χριστό. Οι πιστοί στο Χριστό είναι αισιόδοξοι. Ο Χριστός ανέστη και ελευθέρωσε τον άνθρωπο από τη δουλεία του φόβου του θανάτου.
Η αισιοδοξία μας εξαρτάται από την πνευματική μας κατάσταση, και συγκεκριμένα από τη συνείδησή μας αν είναι καθαρή. Όταν η συνείδησή μας δεν μας κατηγορεί, έχουμε παρρησία και καταφεύγουμε στο Θεό και πατέρα μας, ζητώντας να μας βοηθήσει.
«Ο Θεός ημών καταφυγή και δύναμις, βοηθός εν θλίψεσιν ταις ευρούσαις ημάς σφόδρα. /δια τούτο ου φοβηθησόμεθα εν τω ταράττεσθαι την γην/ και μετατίθεσθαι όρη εν καρδίαις θαλασσών.» (Ψαλμ.45)
( Είν’ ο Θεός για μας καταφύγιο και δύναμη/ στάθηκε στις ανάγκες μας βοήθεια σπουδαία./ Γι’ αυτό και δε φοβούμαστε όταν σαλεύει τη γη/ κι αλλάζουν θέση τα βουνά στου ωκεανού τα βάθη).
Η Πίστη είναι αισιοδοξία. Πιστεύουμε ότι ο Θεός βοηθάει αυτούς που ζητούν τη βοήθειά Του.
Και πάλι η αντίρρηση είναι η ίδια , όπως τα αρχαία χρόνια, με τον Ιώβ. Όχι, δεν είναι ο Ιώβ ευτυχισμένος επειδή πιστεύει, αντέκρουσε ο Διάβολος το Θεό, αλλά επειδή στηρίζεται στα πλούτη του. Τα ίδια ισχυρίζεται και σήμερα ο νέος αντιρρησίας. Δεν είναι αισιόδοξος ο πιστός επειδή πιστεύει στο Χριστό, αλλά επειδή δεν έχει οικονομικά προβλήματα. Αν είχε αξεπέραστα οικονομικά προβλήματα δεν θα ήταν αισιόδοξος.
Πράγματι αυτό είναι μια γενική εντύπωση. Άλλωστε όλος ο σύγχρονος κόσμος έχει στρέψει το ενδιαφέρον του στην υλική ευημερία. Ο σύγχρονος κορυφαίος ψυχολόγος , ο Καρλ Γιουγκ περιγράφει ως εξής την κατάσταση: «Ο μεγάλος κίνδυνος ( εννοεί τον κίνδυνο του ολοκληρωτισμού), έγκειται στο ότι δεν βρισκόμαστε στο επίπεδο του ίδιου μας του πνευματικού προβλήματος. Η τεχνολογία και η «κοινωνική ευημερία» δεν προσφέρουν τίποτα που να μπορεί να υπερνικήσει την πνευματική μας τελμάτωση…παγιδευόμαστε σε νέες , απροσδόκητες , περίπλοκες, πολύπλοκες, ακατανόητες παραλλαγές δυστυχίας, τέτοιες που ποτέ πριν δεν είχαμε ονειρευτεί. Σκεφθείτε τη σχεδόν μυστηριώδη αύξηση των διαζυγίων και των νευρώσεων!» (Κάρλ Γιουγκ. Επιστολαί, Έκδ. Αντινέα, ).
Όσον αφορά εμένα, η αισιοδοξία μου είναι η πίστη μου. Αν είναι αιτιολογημένη από τα πράγματα ή όχι , δεν με ενδιαφέρει. Πιστεύω πως όλα θα πάνε καλά. Περάσαμε και χειρότερες καταστάσεις και δεν μας έβλαψαν αν εξαιρέσουμε την έλλειψη των ανέσεων, ο κόσμος δεν ήξερε τί είναι το άγχος. Μπορώ να πως ότι εμάς τους νέους εκείνο τον καιρό μας ωφέλησαν, γιατί γίναμε πιο υπομονετικοί και γιατί εμβαθύναμε περισσότερο στα πράγματα από ό,τι το πνεύμα του σημερινού κόσμου. Η ζωή μας έχει νόημα. Δεν ζητάμε απ΄ το Θεό, να πάρει τις δυσκολίες, αλλά ζητάμε να μας δίδει τη δύναμη να τις νικάμε.
Η αισιοδοξία μας ξεκινάει από την καθαρότητα της συνείδησης, όπως ορίζει η Εκκλησία μας , με την μετάνοια και την εξομολόγηση. Αν δεν προσέχουμε την συνείδηση να είναι καθαρή, νιώθουμε φόβο, όχι τόσο από τους άλλους όσο από τον ίδιο τον εαυτό μας. Αυτό είναι το εσώτατο, υπαρξιακό άγχος, ο φόβος από τον ίδιο τον εαυτό μας.

Νέα Ήθη

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Τους αξιωματούχους του Κράτους και γενικά αυτούς που κατέχουν υψηλά αξιώματα δεν τους προσφωνούν τώρα όπως πριν ως ¨κυρίους" , αλλά με μόνο το αξίωμά τους,γιατί θεωρούν ότι το υψηλό αξίωμά τους είναι ανώτερο από το αξίωμα του "κυρίου".

Είναι όμως έτσι; Είναι όμως το όνομα του αξιώματος που συνήθως δηλώνει επαγγελματική ιδιότητα,ανώτερο από την έννοια του "κυρίου"; Είναι π.χ. η ιδιότητα του πρωθυπουργού, που σημαίνει ένα από τα ανώτατα εκτελεστικά όργανα της πολιτείας, ανώτερη από την ιδιότητα του "κυρίου"; Η έννοια της προσφώνησης "κύριος" σημαίνει τον άνθρωπο που κυριαρχεί στα πάθη του.

Φαντασθείτε ένα ανώτατο όργανο της πολιτείας να μην κυριαρχεί στα πάθη του, αλλά κυριαρχείται από αυτά και τα υπηρετεί, όπως οι δούλοι υπηρετούν τα αφεντικά τους! Παραδείγματα υπάρχουν πάμπολλα, τόσο στο παρελθόν όσο και στη σύγχρονη εποχή.

Η Γραφή λέει, πως εκείνος που κυριαρχεί στην κοιλιά του είναι ανώτερος από αυτόν που κυριαρχεί σε μια πολιτεία.