Είναι η αβεβαιότητα ο στόχος;

«Ουαί τοις γράφουσιν πονηρίαν. γράφοντες γαρ πονηρίαν γράφουσιν εκκλίνοντες κρίσιν πτωχών, αρπάζοντες κρίμα πενήτων του λαού μου.» (Αλίμονο σ’ εκείνους που θεσπίζουν νόμους άδικους και σ’ εκείνους που γράφουν αποφάσεις καταπιεστικές, για να στερήσουν τους αδύνατους απ’ το δίκιο τους και ν’ αρπάξουν τα δικαιώματα των φτωχών του λαού μου.) (Ησαϊας, κεφ.10, στ. 1-2) .
Μερικά από τα βασικά ερωτήματα που μας βασανίζουν, τους Έλληνες, αυτόν τον καιρό, όσον αφορά την προσβολή και την επιθετικότητα , που δέχεται η χώρα μας από τα Σκόπια , είναι τα ακόλουθα.
Προτού εκθέσουμε όμως τα ερωτήματα αυτά θα διατυπώσουμε επιγραμματικά την άποψή μας, ως προς το θέμα αυτό: Η φανερή αιτία που δημιούργησε όλο αυτόν τον προβληματισμό είναι η απαίτηση των Σκοπίων από την Ελλάδα να παραιτηθεί απ’ τα δικαιώματά της στα εθνικά της ονόματα, στην εθνική της ιστορία και μελλοντικώς και στην εδαφική της ακεραιότητα!!
Τα ερωτήματα αυτά ,καθώς και το γενικό ερώτημα, ποιος είναι ο απώτερος στόχος όλων αυτών , πρέπει να τα λάβει υπόψη της η κυβέρνηση και τα πολιτικά κόμματα., ώστε να συμβάλλουν με σύνεση, και αποφασιστικότητα στη διατήρηση της ειρήνης στην περιοχή μας:
1. Είναι διαπραγματεύσιμα τα δικαιώματα της Ελλάδας στα εθνικά της ονόματα, στην εθνική της ιστορία , στην εδαφική της ακεραιότητα και στα λοιπά δικαιώματα, που συνιστούν την οντότητά της; Αν δεν είναι γιατί το όνομα της Μακεδονίας ετέθη υπό διαπραγμάτευση; Δεν είναι αμφιβολία η διαπραγμάτευση; Αμφιβάλλει η Ελλάδα για τα δικαιώματά της στα εθνικά της ονόματα, στην εθνική της ιστορία, στην εδαφική της ακεραιότητα και στα λοιπά δικαιώματα που αποτελούν την οντότητά της;
2. Τι σημαίνει η αναγνώριση από την Ελλάδα δικαιώματος σε άλλη χώρα να φέρει το όνομα της Μακεδονίας; Δε σημαίνει «παραχώρηση» και αντίστοιχη «παραίτηση» του δικαιώματος της Ελλάδος στο όνομα της Μακεδονίας ;
3. Είναι νόμιμη η παραχώρηση του ονόματος της Μακεδονίας , όταν αυτή χωρίς αμφιβολία προπαρασκευάζει κινδύνους εις βάρος της εδαφικής ακεραιότητας της Ελλάδος στο μέλλον; Θα συμμετάσχει η Ελλάδα σε προπαρασκευαστικές πράξεις εις βάρος της εδαφικής της ακεραιότητας και της κρατικής της οντότητας;
4. Έχουν ειρηνικά αποτελέσματα διαπραγματεύσεις για εκείνα που δεν είναι για διαπραγμάτευση και συμβιβασμοί για κείνα που δεν επιδέχονται συμβιβασμό;
Η Ελλάδα στις μέχρι τώρα διαπραγματεύσεις της με τα Σκόπια, έδειξε τόση υποχωρητικότητα ,χάριν της ειρήνης στην περιοχή πιστεύουμε εμείς , (εξαιτίας των πιέσεων πιστεύει η αντίθετη πλευρά) , ώστε έδωσε την εντύπωση στους Σκοπιανούς, ότι αρκεί να πιέσει κανείς την Ελλάδα και θα υποχωρεί πάντοτε. Αυτή είναι μια λανθασμένη αντίληψη των Σκοπιανών, που δείχνει ότι δυστυχώς δεν είναι πειστική η Ελλάδα, ως προς την αποφασιστικότητά της. Πράγματι η Ελλάδα αγαπάει την ειρήνη και ουδέποτε θα ενεργούσε με στόχο την αβεβαιότητα και την ανασφάλεια, για να τονωθεί η Αγορά των όπλων. Τόσο αγαπούμε την ειρήνη οι ‘Έλληνες! Άλλωστε είμαστε φτωχή χώρα και τα όπλα είναι για μας περιττή πολυτέλεια! Αν όλες οι κυβερνήσεις στον κόσμο , ακόμα κι οι πιο φιλοπόλεμες, θέλουν να δείχνουν φιλειρηνικές, γιατί φοβούνται μήπως φανούν επικίνδυνοι στους ίδιους τους πολίτες τους , οι Έλληνες είμαστε αληθινά φιλειρηνικοί. Σέβονται το διεθνές δίκαιο και τις διεθνείς συνθήκες κι εφαρμόζουν φιλειρηνική πολιτική.
Οι κυβερνήσεις της Ελλάδας δεν φοβούνται μήπως φανούν επικίνδυνοι στους ίδιους τους πολίτες τους. Αυτό είναι το «αντίπαλον δέος» εκείνων που δεν έχουν «αντίπαλον δέος»
Δεν θα χάσουμε ούτε τον κοινό νου ούτε τη συνείδηση του δικαίου;. Σε ποιον ανήκει το όνομα της Μακεδονίας; Ποιος θα το παραχωρήσει με την υπογραφή του στα Σκόπια; Ανήκει το όνομα της Μακεδονίας αποκλειστικά στη γενιά αυτή και όχι στις γενιές που πέρασαν και σ΄ αυτές που θα ρθουν; Ποιά Ελληνική κυβέρνηση θα κλείσει τα μάτια και θα υποκριθεί ότι αγνοεί τις εδαφικές διεκδικήσεις αυτών με τους οποίους θα υπογράψει την παραχώρηση του δικαιώματός της στο όνομα της Μακεδονίας και την αντίστοιχη παραίτηση της Ελλάδος απ΄ το δικαίωμα αυτό;
Ενώ δεν αμφιβάλλει κανείς για την ιστορική αλήθεια ούτε Έλληνες επιστήμονες ούτε ξένοι, πως η κυβέρνηση διαπραγματεύεται δικαιώματα που δεν επιδέχονται διαπραγμάτευση; Θα διαπραγματεύονταν π.χ. την ηθική τους ακεραιότητα τη δική τους ή των δικών τους οι πολιτικοί και τα πολιτικά κόμματα και δεν θα ένιωθαν ότι η πράξη αυτή αποτελεί την έσχατη ταπείνωση; Φανταστείτε κάποιον υπουργό να κάθεται και να προσπαθεί να βρει μια συμβιβαστική λύση όσον αφορά το σεβασμό της προσωπικότητάς του. Δεν πρέπει να είναι οι αρμόδιοι το ίδιο ευαίσθητοι και για την τιμή και την αξιοπρέπεια της χώρας τους;
Αν η Ελλάδα συνεχίσει να υποχωρεί πάντα , θα συμβάλει με την στάση της αυτή στη δημιουργία μια μόνιμης εστίας αναταραχής στην περιοχή μας , η οποία θα κρατάει σε μια αιώνια αβεβαιότητα ,όχι μόνο αυτή τη γενιά αλλά και τις γενιές που θά ’ρθουν.
Θα μου πείτε, όλος ο κόσμος, εκτός από μας, θα ονομάζει τα Σκόπια , Μακεδονία και τους Σκοπιανούς, Μακεδόνες. Αλλά τί σημασία έχει αυτό; Ποτέ δε θα ’ναι αληθινό για τους Σκοπιανούς το όνομα της Μακεδονίας , ούτε οι ίδιοι θα είναι αληθινοί Μακεδόνες , ούτε κι ο αλυτρωτισμός τους αληθινός, όσο οι Έλληνες δεν απεμπολούν την αλήθεια και δεν παραιτούνται απ΄ τα δικαιώματά τους. Αυτό που ενδιαφέρει τους Σκοπιανούς είναι να υπογράψει η Ελλάδα τη σύμβαση παραχώρησης τους δικαιώματός της και την αντίστοιχη παραίτησή της από αυτό. Έχουμε παράδειγμα απ΄ την Ιστορία, τη σύνοδο της Φεράρρας, που όλοι Καθολικοί και Ορθόδοξοι ,εκτός από έναν επίσκοπο, τον άγιο Μάρκο, τον Ευγενικό, υπέγραψαν την ένωση των Εκκλησιών. Οι Καθολικοί είπαν τότε: «εποιήσαμεν ουδέν»!









>