Μια μικρή προσέγγιση στη νήψη

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Όταν πήγαν κάποιοι να πειράξουν έναν ασκητή στο κελί του, ο ασκητής τους είπε, "πάμε πρώτα να προσκυνήσουμε τον Δέσποτα Χριστό. Στο άκουσμα του ονόματος του Χριστού οι επισκέπτες εξαφανίστηκαν.

Για νά 'χουμε την ελπίδα μας στο Χριστό πρέπει να 'χουμε το Χριστό μέσα μας. Ή μάλλον, όταν έχουμε την ελπίδα μας στο Χριστό, έχουμε το Χριστό μέσα μας. Για τους ασκητές αυτό είναι το Α και το Ω , γιατί η άσκησή τους είναι εσωτερική, δηλαδή γίνεται μέσα, στα κατάβαθα της ύπαρξής τους. Αυτή είναι η Παράδοση της Ορθοδοξίας, η Νήψη, όπως λεγεται.

Ο "Χριστός μέσα μας, ή μάλλον η ελπίδα του Χριστού μέσα μας σημαίνει ότι δεν υπάρχουν στην "κατοικία" μας στοιχεία που αρνούνται το Χριστό. Οι Γεργεσηνοί αρνήθηκαν το Χριστός και ο Χριστός δεν επισκέφθηκε τη χώρα τους. "Τινάξτε τη σκόνη των υποδημάτων σας, όταν δεν σας δεχθούν" , είπε στους Μαθητές Του. Τί να σημαίνουν άραγε τα λόγια αυτά του Κυρίου. Ίσως να σημαίνουν, να μην πάρουν τίποτε από αυτούς που δεν τους δέχονται, να μην τους μιμηθούν.

Κάθε φορά που έρχεται μια εικόνα πειρασμού στο νου μας, κάθε φορά που δεχόμαστε κάποιον πειρασμό, πρέπει να τον δεχόμαστε ως πειρασμό:
α) να τη δούμε όπως είναι, β)να έχουμε αυτογνωσία, και γ) να διακρίνουμε τον εαυτό μας από τον πειρασμό, Να μην συγχέουμε τον εαυτό μας με τον πειρασμό. Αν θεωρούμε τον πειρασμό εαυτό μας ,είναι δύσκολο να τον πολεμήσουμε. Ο παγιδευμένος στο ποτό π.χ. δεν μπορεί να πει ότι το ποτό πέθανε γι' αυτόν, γιατί θα νομίζει ότι μαζί με το ποτό θα πεθάνει κι ο ίδιος. Έτσι αδυνατεί να πολεμήσει το πάθος του.

Η δικαιοσύνη του Θεού

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Πολλοί, οι περισσότεροι αμφιβάλλουν για τη δικαιοσύνη του Θεού|! Υπάρχει δικαιοσύνη του Θεού; Πού είναι; Δεν την βλέπουμε.Παντού αδικίες βλέπουμε. Το δίκαιο είναι του ισχυροτέρου. Όπου ο φτωχός κι η μοίρα του. Μας χρωστούσαν , μας πήραν και το βόδι. Πού '΄ναι ο Θεός; Πού ειναι η Θεία Πρόνοια; Έτσι σκεφτονται οι περισσότεροι. Και πράγματι με μια ματιά δεν βλέπεις πουθενά δικαιοσύνη. Εκτός απ΄ τη δικαιοσύνη της αγάπης.

Στη δικαιοσύνη της αγάπης πρέπει να 'εχεις τις εμπειρίες της. Αν έχεις τις εμπειρίες της δικαιοσύνης του Θεού στην αγάπη, θα πεις αυτό που έλεγαν απο τα αρχαία χρόνια ακόμα, "Έστι δίκης οφθαλμός, ος τα πανθ' ορά". Δηλαδή υπάρχει ο οφθαλμός της δικαιοσύνης του Θεού, που δεν του ξεφεύγει τίποτε.

Ένας φίλος μου, δεν μπορούσε να το δεχτεί με τίποτε.
-Δεν μπορώ να δεχθώ ότι ο Θεός βαστάει ένα μπακαλο-δεύτερο
και σημειώνει πού κάτι πήγε στραβά.
Πριν βγουν οι υπολογιστές δεν μπορούσαμε να φανταστούμε ότι κάποια συσκευή μπορεί να καταγράφει τον ίδιο τον εαυτό της.
ΜΠορουμε όμως τωρα να ξέρουμε, πώς θα ανοιχτούμε σαν τα βιβλία και θα διαβαστούν οι πράξεις μας, για να λάβει καθένας αντί αυτών που έπραξε.

Στον τομέα της αγάπης είναι φανερή η δικαιοσύνη του Θεού, όπως φαίνεται από τις προσωπικές εμπειρίες του καθενός. Σου στερούν την αγάπη σε ένα μέρος, σου την προσφέρουν αφειδώς σε ένα άλλο.

Δημόσια εξομολόγηση των πρώτων χριστιανών

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Επί δύο αιώνες μετά το Χριστό, οι πρώτοι χριστιανοί εξομολογούνταν δημοσίως. Ουσιαστικά εξομολογούνταν οι οικογένειες, γιατί κι οι οικογένειες όταν αρρώσταιναν πέθαιναν όταν έκρυβαν την αρρώστεια τους. ,

Οι σημερινές οικογένειες, που αρρωσταίνουν και πεθαίνουν κρύβουν την αρρώστεια τους, και φυσικά δεν θεραπεύονται με τίποτε και πεθαίνουν, ΄

Άρρωστες οικογένειες που πεθαίνουν γιατί δε θεραπεύονται , Και δεν θεραπεύονται γιατί κρύβουν το κακό όταν τις χτυπήσειι και τις πληγώσει θανάσιμα. Κρύβουν την αρρώστεια που σαν το κακό σκουλήκι τις τρώει μέσα στα κατάβαθά τους.

Κανένας δεν τολμάει να εξομολογηθεί γι΄ αυτές τις οικογένειες. Αλλά η θεραπεία όπως στον άνθρωπο αρχίζει από τότε που γνωρίζει ότι είναι άρρωστος έτσι κι η θεραπεία των άρρωστων οικογενειών αρχίζει από τότε που γνωρίζουν ότι είναι άρρωστες.

Μπροστά στην άρρωστεια και το θάνατο δεν ισχύει το υποκριτικό ρητό, "τα εν οίκω μη εν δήμω". Γιατί "μη εν δήμω"; Για να είναι διαλυμένος και ο δήμος μαζί με τις νεκρές οικογένειες;

Μη συσχηματίζεσθε

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

 Μη συσχηματίζεσθε τω αιώνι τούτω. Μη συσχηματίζεστε με τον κόσμο αυτόν. Λέει το Ευαγγέλιο. Να ζείτε σ' αυτόν τον κόσμο, αλλά να μην είστε από τα στοιχεία αυτού του κόσμου. Να μην αφήνετε να σας διαμορφώνει αυτός ο κόσμος. Να πάτε πιο πέρα. Για την ακρίβεια, να πάτε πιο ψηλά, στα ανώτερα, στα μη βλεπόμενα, στα πνευματικά.

Μη συσχηματίζεσθε, σημαίνει διακρίνετε τον εαυτό σας, γιατί αλλιώς , αν αφήσετε να σας διαμορφώσουν οι πειρασμοί θα σας καταβάλουν. Π.χ. το κάπνισμα ή το πιοτό: αυτοί που παγιδεύτηκαν στους δύο αυτούς πειρασμούς ταυτίζουν τον εαυτό τους με τα πάθη τους. Ο καπνιστής νομίζει ότι ο εαυτός του είναι το κάπνισμα ή o πότης νομίζει ότι ο εαυτός του είναι το πιοτό. Δεν μπορούν να ξαποστείλουν το κάπνισμα και το πιοτό από κει που ήρθαν, Δεν μπορούν να πουν "εσείς πεθάνατε για μας κι εμείς πεθάναμε για σας. " Νομίζουν πως αν πεθάνουν τα πάθη τους θα πεθάνουν και οι ίδιοι.

Το πάθος της ζήλιας π.χ. Ο ζηλότυπος ταυτίζει τον εαυτό του με το πάθος της ζήλιας. ΝΟμίζει ότι ο εαυτός τουκ είναι η ζήλια. Δεν μπορεί να ξαποστείλει τη ζήλια και να της πει αει πήγαινε από εκεί που ήρθες, ο εαυτός μου δεν είσαι εσύ. Το κακό είναι ότι δεν ξέρει ποιος ειναι ο εαυτός του. Αυτός είναι ο λόγος που τον ταυτίζει με το πάθος του και δεν μπορεί να το διώξει. Είναι σαν να διώχνει τον εαυτό του. Ουδείς την εαυτού σάρκα εμίσησε.

moschoblog.blogspot.com

Να γελάμε και με το ζόρι

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

-Ξέρεις, η στενοχώρια εξασθενεί τον αμυντικό μηχανισμό του σώματος.
-Ποιός το λέει;
-Τί ποιός το λέει; Δεν το καταλαβαίνεις και ο ίδιος , πως όταν η στενοχώρια είναι ένα κακό, για το οποίο οι Αρχαίοι έλεγαν, "ενός κακού, μύρια έπονται".
-Μύρια, αλλά όχι και εξασθένηση του ανοσοποιητικού.
-Πρώτα είναι η στενοχώρια. Μετά η εξασθένηση του ανοσοποιητικού και μετά ακολουθούν τα μύρια κακά.
-Πάψε, δεν το πιστεύω.
-Να το πιστέψεις.
-Και τί θες να κάνουμε;
-Να είμαστε χαρούμενοι.
-Πώς θα είμαστε χαρούμενοι. Πρέπει να υπάρχει κάτι να σου δίνει χαρά, για να είσαι χαρούμενος.
-Να το δημιουργούμε εμείς αυτό το κάτι. Να έχουμε καλή καρδιά.
-Η καρδιά μας είναι καλή έτσι κι αλλιώς, αλλά αυτό δε σε γλιτώνει απ΄ τη στενοχώρια.
-Σε γλιτώνει.
-Πώς;
-Η καλή καρδιά δημιουργεί την προδιάθεση. Κι αν υπάρχει προδιάθεση για τη χαρά, η χαρά θαρθεί. Αυτό ένας ποιοιτής το έλεγε ποιητικά: "Γίνε μέλι κι οι μέλισσες θα έρθουν."
-Ζητάς το δυσκολότερο, τη διάθεση. Η διάθεση είναι αυτόνομη. Όποτε θέλει έρχεται κι όποτε θέλει φεύγει.

2η πράξη
-Χα χα χα χα χα .Ξέρεις χα χα χα γελάω με το παραμικρό, όπως τα παιδιά.
-Μπράβο. Πώς τα κατάφερες.
-Τα κατάφερα. Ό,τι και να δω ό,τι και ν' ακούσω , είτε χαρούμενο είναι είτε λυπημένο, γελάω. Ας πάει στην ευχή, λέω μέσα μου.
-Γελάς χωρίς αιτία;
-Χα χα χα. Γελάω. Κι ύστερα βρίσκω και την αιτία. Στην άρχή γελάω ψεύτικα και μετά το ψεύτικο γέλιο γίνεται αληθινό.
-Άφησε, εγώ είμαι πολύ στενοχωρημένος. Μετατίθεμαι στη Ρόδο.
-Μετατίθεσαι στη Ρόδο; Τόσο μακριά; Χα χα χα χα!

moschoblog.blogspot.com

Άνθρωποι και δρακόπουλα

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν καταλάβει ότι όσοι βρίσκονται πάνω στη γη δεν είναι όλοι ζωντανοί, αλλά υπάρχουν και νεκροί που κυκλοφορούν ανάμεσά τους. Στη μυθολογία τους γίνεται αναφορά γι΄ αυτούς, όταν αφέθηκαν οι πύλες του Άδου ανοιχτές για ένα διάστημα, νομίζω ΄γιατί ο Ηρακλής σκότωσε τους Κέρβερους που τις φύλαγαν.
Στην εποχή μας αυτό έχει ξεχαστεί και δεν απασχολείται κανείς με τους νεκρούς. Πιο πολύ ενδιαφέρει τους συγχρόνους, αν όλοι όσοι έχουν την ανθρώπινη μορφή είναι άνθρωποι. Κάτι τέτοιο συζητείται εξ αφορμής των περισσοτέρων του ενός εγκεφάλων. Ένας από αυτούς, νομίζω είναι τρεις, είναι ο εγκέφαλος του ερπετού (του δράκοντος). Πράγμα που σημαίνει πως αν δεν αναπτυχθούν οι άλλοι δύο εγκέφαλοι και μείνει ο άνθρωπος με τον ένα τον εγκέφαλο του ερπετου, πιθανόν να μην είναι άνθρωπος. Ίσως αυτό να εννοούν όταν λένε, πως ο αβάπτιστος, δηλαδή αυτός που δεν ανέπτυξε τους πνευματικούς εγκεφάλους ονομάζεται "δρακόπουλο".
Συχνά οι δαιμονισμένοι αποφεύγουν να ζουν κοντά στους ζωντανούς και τους αρέσει να ζουν στα μνήματα, μαζί με τους νεκρούς. Αυτό δεν τους το είπε κανείς. Μόνοι τους διαλέγουν να ζουν με τους νεκρούς.
Η Εκκλησία μας ονομάζει το Πνεύμα "ζωοποιόν", δηλαδή αυτό που δίνει ζωή στον άνθρωπο. Το Πνεύμα αυτό κατοικεί μέσα στον κάθε άνθρωπο. Είναι η "βασιλεία του Θεού" μέσα μας. Αλλά δεν την αντιλαμβανόμαστε όλοι, διότι προϋποθέτει γνωση του εαυτού, η οποία σπανίζει στον συνηθισμένο άνθρωπο.

Δύο απόψεις για τον άνθρωπο και τη ζωή του

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Υπάρχουν δύο απόψεις για τον άνθρωπο και τη ζωή του. Η μία άποψη υποστηρίζει ότι ο άνθρωπος , όπως και κάθε εμβιο ον, έρχεται για να ζήσει. Η άλλη άποψη υποστηρίζει ότι ο άνθρωπος έρχεται για να πεθάνει. Κατά την πρώτη άποψη ο εαυτός του ανθρώπου είναι η ηρεμία. Κατά την δεύτερη υποστηρίζει ότι ο εαυτός του είναι η ταραχή. Κατά την πρώτη άποψη όταν βρούμε την ηρεμία και γενικά τη γαλήνη, βρήκαμε τον εαυτό μας και τον προορισμό μας κατά την δεύτερη άποψη βρήκαμε τον εαυτό μας και τον προορισμό μας όταν είμαστε σε ταραχή. Η απλή παρατήρηση ως προς το πώς δουλεύουν τα συστήματα του ανθρώπου και κάθε έμβιου όντος, καλύτερα σε κατάσταση ηρεμίας ή σε κατάσταση ταραχής, δείχνει ότι δουλεύουν καλύτερα όταν είμαστε ήρεμοι παρά όταν είμαστε ταραγμένοι. Όλα τα συστήματα, κυκλοφορικό, αναπνευστικό, πεπτικό κλπ. Η παρατήρηση αυτή αποδεικνύει ότι ο άνθρωπος έρχεται εφοδιασμένος απ΄ τον δημιουργό του με τη δύναμη για να ζήσει.

Γιατί καυχιέσαι για το κακό;

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

"Γιατί καυχιέσαι, για το κακό;"
Κακία μελετά η γλώσσα σου (...)
μάστορας είσαι στην απάτη.
Αντί για το καλό,
το κακό αγάπησες,
αντί για την ευθύτητα το ψέμα.
Όλα τα λόγια της φθοράς τ' αγάπησες,
τη γλώσσα της απάτης.
Για τούτο και θα σε γκρεμίσει
για πάντα ο Θεός,
θα σε τραβήξει
κι έξω θα σε πετάξει απ΄τη σκηνή του.
και θα σε ξερριζώσει από τη χώρα
της ζωής." (Ψαλμός 51)

Αν θέλεις ν' αρρωστήσεις σίγουρα, να απωθείς και να κατακρίνεις, υποστηρίζει κάποιος διάσημος γιατρός και συγγραφέας, στο βιβλίο του 'Εκείνο", Εκδόσεις Πύλη.

Προτιμώ να αποφεύγω την απώθηση και την κατάκριση και να μην αρρωσταίνω, παρά να απωθώ και να κατακρίνω και να αρρωσταίνω.

Και όχι μόνο να μην κατακρίνω, αλλά και να προσεύχομαι υπέρ των θλιβόντων με. Αυτό που προέχει είναι η υγεία.

Ο Θεός για να μας φυλάξει από την απώθηση και την κατάκριση, λέει να μη διψάμε για εκδίκηση, γιατί η εκδίκηση είναι δική Του.

-Είναι εκδικητικός ο Θεός;
-Όχι, δεν είναι.
-Και τότε πως λέει ότι η εκδίκηση είναι δική Του.
-Εννοεί ότι ο ίδιος ο αδικών τιμωρεί τον εαυτό του.
-Πώς τον τιμωρεί;
-Τον αφήνει αφύλακτο στις μεγάλες εκφυλιστικές ασθένειες που καραδοκούν να τον χτυπήσουν, γιατί ο αδικών, λέει η Γραφή μισεί την ίδια του την ψυχή!

Η δυστυχία των Ελλήνων

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Από πότε άρχισε η δυστυχία του ελληνικού λαού και από ποιά αιτία;
Η δυστυχία του ελληνικού λαού άρχισε από τότε που οι λαοί της Ευρώπης επιβάλλουν με τη βία το δικό τους τρόπο ζωής στον ελληνικό λαό, που δεν τον δέχεται με τίποτε. Βέβαια οι πρόθυμοι να τον δεχθούν είναι και τα όργανα με τα οποία επιβάλλεται ο ξένος τρόπος στον τόπο μας.

Καθε τί ξένο οπωσδήποτε δεν είναι απαράδεκτο για τον ελληνικό λαό. Απαράδεκτο είναι μόνο αυτό που δεν είναι ωραίο. Οι ξένοι νομίζουν ότι θα μπορέσουν να βγάλουν από την καρδιά του Έλληνα την αγάπη του για το ωραίο, αλλά ματαιοπονούν γιατί δεν γνωρίζουν το ωραίο ούτε και την νηπτική παράδοση του ελληνικού λαού .

Ειδικότερα η δυστυχία άρχισε από τότε που απονέμονται δημόσια αξιώματα στους πτυχιούχους των πανεπιστημίων. Οι αρχαίοι πρόγονοί μας δεν απένειμαν δημόσια αξιώματα σε αυτούς που δεν αποδείκνυαν με τη ζωή τους και με την προσφορά έργου στην πατρίδα τους , άξιου να λάβουν δημόσια αξιώματα.

Το ίδιο και στους νεώτερους χρόνους, πριν ενσκήψει στην Ελλάδα ο διαφωτισμός , ο οποίος για τους Έλληνες υπήρξε "διασκοτισμός" η αξία και το ήθος ήταν προϋπόθεση για την ανάληψη ευθυνών απέναντι στο κοινωνικό σύνολο.
Δεν παραθέτουμε στο μικρό αυτό σημείωμα επιχειρήματα και αποδείξεις. Απλώς νύξεις κάνουμε σε ένα μέγιστο θέμα.

ΣΤην Ελληνική Γλώσσα είναι αποθησαυρισμένη όλη η σοφία γενικά αλλά και ειδικά στο συγκεκριμένο θέμα.

Οι σκέψεις

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Οι σκέψεις έχουν εκτός από το διανοητικό μεγάλο ή μικρό βάρος, έχουν και υλικό βάρος που γίνεται αισθητό με το σώμα μας. Οι δυσάρεστες σκέψεις έχουν ασήκωτο υλικό βάρος. Κάποτε έκανα μια σωματική άσκηση στην οποία σηκωνόμουνα από το έδαφος ρίχνοντας όλο το βάρος στο ένα πόδι. Χρειαζόταν να κρατώ την αναπνοή μου και να έχω την προσοχή μου συγκεντρωμένη σ’ αυτό που κάνω. Ποτέ δεν θυμάμαι να απέτυχα, εκτός από μία φορά, που τη στιγμή που πήγα να σηκωθώ, ήρθε στο νου μου μια δυσάρεστη σκέψη.
Γι’ αυτό όταν είμαστε άρρωστοι αποφεύγουμε τις σκέψεις και προτιμάμε να βλέπουμε εικόνες. Ο κόσμος που χαζεύει όλη την ώρα στο χαζοκούτι, νιώθει καλύτερα να μη σκέφτεται και να βλέπει τις εικόνες. Η σκέψη θέλει σθένος, που συχνά δεν το έχουμε. Κι οι ευχάριστες παρέες το ίδιο κάνουν. Δεν μας αφήνουν να φορτωνόμαστε το βάρος των σκέψεων.
Όσο είμαστε παιδιά νιώθουμε πως τις σκέψεις τις φορτώνονται οι γονείς μας. Όταν μεγαλώσουμε όμως πρέπει να σηκώσουμε οι ίδιοι το φορτίο των σκέψεων. Ούτε μπορούμε να διαλέγουμε πάντα τις ανάλαφρες σκέψεις. Το μόνο που μπορούμε είναι να έχουμε επίγνωση των δυσάρεστων σκέψεων. Να διακρίνουμε τα εξής: Πρώτον ότι δεν είναι ο εαυτός μας η δυσάρεστη σκέψη και δεύτερον ότι είναι επιπρόσθετη, πρόσκαιρη, παροδική, που φεύγει. Να έχουμε πάντα στο νου ότι δεν είμαστε από τα παροδικά στοιχεία του κόσμου. Ο κόσμος αυτός φεύγει και μαζί και η επιθυμία του. Αν έχουμε την επίγνωση αυτή καμία σκέψη δεν θα είναι για μας δυσβάστακτη.
Ο Κύριος είπε στους Μαθητές Του, θα σας δώσω τη δύναμη να πατάτε επάνω σε σκορπιούς και σε όφεις και σε όλη τη δύναμη του εχθρού και δεν θα σας βλάφτουν. Η νοερά προσευχή του Ονόματος του Ιησού, σύμφωνα με τους νηπτικούς Πατέρες της Εκκλησίας έχει τη δύναμη αυτή να μας φυλάει από τη δύναμη του Εχθρού του ανθρωπίνου γένους, το διάβολο.

Θα γνωρίσετε την αλήθεια κι η αλήθεια θα σας ελευθερώσει.

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Θα γνωρίσετε την αλήθεια, είπε ο Κύριος στους Μαθητές Του κι η αλήθεια θα σας ελευθερώσει.

Δεν εννοούσε οπωσδήποτε την αλήθεια για τον κόσμο και ειδικότερα για το πως θα αποκτήσουμε τα αγαθά του κόσμου τούτου. Γιατί σε άλλο σημείο είπε να ζούμε σ' αυτόν τον κόσμο και να μην είμαστε από τα στοιχεία αυτού του κόσμου και ότι πιο πολύτιμο από τη γνώση των αγαθών είναι η γνώση της ψυχής. Γιατί τι θα ωφεληθεί ο άνθρωπος, αν αποκτήσει τον κόσμο όλο και στερηθεί την ψυχήν αυτού. Άρα η γνώση της ψυχής είναι σπουδαιότερη.

ΟΙ Πατέρες της Εκκλησίας λένε πως η αυτογνωσία είναι Θεογνωσία. Άρα αυτός που θα γνωρίσει τον εαυτό του, θα γνωρίσει το Θεό.
Τί είδους γνώση της αλήθειας άραγε; Όχι τον ορισμό της αλήθειας ούτε τις πληροφορίες για το τί είναι η αλήθεια.

Ο Προφήτης Ιωήλ είπε ο Θεός εκ Σιών κεκράξεται και εξ Ιερουσαλήμ. Κι ο Προφήτης Ιωνάς είπε "εν θλίψει εκέκραξα προς το Θεό και ο Θεός με άκουσε και με ελευθέρωσε από την κοιλιά του άδη.

Στο Μαντείο των Δελφών υπήρχε αυτή η επιγραφή, Γνώθι σ' αυτόν. Πώς γνωρίζουμε τον εαυτό μας; Ποιός είναι ο εαυτός μας; Μπορεί κάποιος που δεν πιστεύει στο Θεό να γνωρίσει τον εαυτό του; Άρα η πίστη στο Θεό προηγείται και κατόπιν ακολουθεί η γνώση του εαυτού με το Πνεύμα του Θεού. |Αυτογνωσία και Θεογνωσία εκτός της Εκκλησίας δεν υπάρχει. Έτσι πιστεύουμε οι χριστιανοί. Αυτοί που προσπαθούν να γνωρίσουν τον εαυτό τους με τη φιλοσοφία ματαιοπονούν.

moschoblog.blogspot.com

Ευτυχία και ελευθερία

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Είναι δυνατή η ευτυχία χωρίς ελευθερία; Οι αρχαίοι συνέδεαν
την ευτυχία με την ελευθερία. Το δε εύδαίμον, το ελεύθερον, το δε ελεύθερον, το εύψυχον. Ευτυχία για τους αρχαίους ήταν η ελευθερία και ελευθερία ήταν η ευψυχία (τόλμη, γενναιότητα).

Στη σύγχρονη εποχή πώς συνδέεται η ευτυχία με την ελευθερία;
Μπορεί να είναι κάποιος ευτυχισμένος και να είναι δούλος στα πάθη του ή στο περιβάλλον; Και μπορεί κανείς να είναι ελεύθερος και να μην είναι τολμηρός, γενναίος, εύψυχος;

Η απάντηση στα ερωτήματα αυτά είναι ότι η ευτυχία έχει τις ιδιότητες της ελευθερίας, δηλαδή είναι πνευματική και δεν έχει να κάνει με τα υλικά πράγματα. Όπως την ελευθερία την αποκτάει κανείς με διαρκή αγώνα έτσι και η ευτυχία προϋποθέτει αγώνα με τον εαυτό μας αλλά και με το περιβάλλον. Ο ευτυχισμένος δεν υποτάσσεται στα ορμέμφυτα (ένστικτα) ούτε προσδένεται στο περιβάλλον.
moschoblog.blogspot.com

Το αντίδοτο στις προκλήσεις της ζωής

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Η μη θεμελιακή πραγματικότητα μας προκαλεί για να ξεχνάμε τον εαυτό μας και την ειδητική περιοχή, όπου κατοικούν οι καθαρές μορφές και δεν υπάρχει το άγχος της επιβίωσης.

Το αντίδοτο σ' αυτές τις προκλήσεις είναι η αυτογνωσία που είναι δυνατή αν αφαιρούμε κάθε φορά τα επιπρόσθετα (παροδικά) στοιχεία και η εποπτεία των καθαρών μορφών.

Η "ειδητική περιοχή", δεν προκαλεί ποτέ. Δε θέλει τη λήθη του εαυτού και της μη θεμελιακής πραγματικότητας αλλά την διαρκή εγρήγορση. "Έχε το νου σου στην κόλαση και μην απελπίζεσαι" λέει ο Άγιος Σιλουανός ο Αγιορείτης.

Η παρουσία του Ιησού


"Ο Χριστός είναι πραγματικά παρών στο σώμα του κάθε πιστού", γράφει ο Ιωάννης Ρωμανίδης στο βιβλίο του "Το προπατορικό αμάρτημα,(σελ. 7, υποσ.) .
Ο Χριστός είναι παρών , βαστάει τας νόσους μας , σταυρώνεται από τις αμαρτίες μας.

Με τη συναίσθηση αυτή κάθε φορά που πέφτουμε σε αμαρτήματα, νιώθουμε τον πόνο της διάψευσης του πόθου μας να είμαστε δίχως αμαρτίες για χάρη του Χριστού. Η διάψευση οπωσδήποτε πονάει. Αν δεν πονάει, αυτό σημαίνει ότι δεν μετανιώνουμε και ακόμα χειρότερα, δεν νιώθουμε τον πόθο, να είμαστε χωρίς αμαρτίες για χάρη του Χριστού.

Χωρίς αμαρτίες ίσως δεν θα είμαστε ποτέ. Αυτό δεν είναι το χειρότερο. Το χειρότερο είναι να μην πονάμε για τις αμαρτίες μας, δηλαδή να μην μετανιώνουμε.

Η αναισθησία μας αυτή μοιάζει με ολοκληρωτική απώλεια. Ο Ιησούς μιλάει για κάποιους που χάθηκαν. Νομίζετε, λέει, πως αυτοί ήταν οι πιο αμαρτωλοί από όλους; Όχι, δεν ήταν οι πιο αμαρτωλοί, αλλά αν δεν μετανοείτε ωσαύτως απολείσθε.

Το πνεύμα κατά την άποψη της φιλοσοφίας

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Κανένας δεν μπορεί να βάλει θεμέλιο άλλο από αυτό που υπάρχει, ο Ιησούς Χριστός. Για να στηριζόμαστε στο θεμέλιο του Ιησού Χριστού δεν απαιτούνται γνώσεις της φιλοσοφίας ούτε καν γνώση των γραμμάτων. Αγράμματοι άνθρωποι στηρίζονται στο θεμέλιο του Ιησού Χριστού, το μόνο θεμέλιο που υπάρχει και διανοούμενοι και φιλόσοφοι παραπαίουν στην προσπάθειά τους να βρουν θεμέλια άλλα για να στηρίξουν τη ζωή τους.
Επειδή δεν πρέπει να αγνοούμε και τις προσπάθειες των φιλοσόφων, ώστε να μπορούμε να μεταδώσουμε την αλήθεια του Κυρίου Ιησού Χριστού κατά το μέτρο που μπορούμε, σ' αυτούς που με τη φιλοσοφία προσπαθούν να ελευθερωθούν από το άγχος τους, προσπαθούμε με αυτό το σημείωμα να προσεγγισουμε τη φιλοσοφική θεωρία του Χουσέρλ περί φαινομενολογίας, στο σημείο που αναφέρεται στο πνεύμα.
Η πραγματικότητα, δηλαδή ο κόσμος γύρω μας αποτελείται από στοιχεία που φθείρονται (συμβάντα) και από στοιχεία που μένουν
Για να μπορούμε να διακρίνουμε τα στοιχεία αυτά, πρέπει να διακρίνουμε τον εαυτό μας, να τον ξεχωρίσουμε από την πραγματικότητα.
Δυστυχώς δεν έχουμε αυτήν την αυτογνωσία και ταυτίζουμε τον εαυτό μας με το περιβάλλον, με αποτέλεσμα να μας διαμορφώνει το περιβάλλον, όπως το αγγείο δίνει τη μορφή του στο υγρό που περιέχει.
Δεν γνωρίζουμε τον εαυτό μας και δεν είμαστε σε θέση να επεξεργαστούμε το υλικό της ζωής μας στην περιοχή όπου κατοικούν οι "καθαρές μορφές", και όπου δεν υπάρχει το άγχος της επιβίωσης.
Τα τρία αυτά βήματα πρέπει να κάνουμε για να απελευθερωθούμε από το άγχος της επιβίωσης: Πρώτον να έχουμε επίγνωση της πραγματικότητας, δεύτερον να γνωρίζουμε τον εαυτό μας, για να τον διακρίνουμε από αυτήν και τρίτον, να δούμε την πραγματικότητα και τον εαυτό μας, ως αντικείμενο (εξαντικειμένιση) για επεξεργασία στην "ειδητική περιοχή", την περιοχή όπου κατοικούν οι "καθαρές μορφές" και δεν υπάρχει το άγχος της επιβίωσης.
"Ειδητική" λέγεται η περιοχή από τον Αριστοτέλη, που ονόμαζε την ουσία των πραγμάτων "είδος".

Η δυσκολία κι η ευκολία να είμαστε άνθρωποι (μια μικρή προσέγγιση στο πνεύμα)

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Είναι δύσκολο ή είναι εύκολο να είναι κανείς άνθρωπος; Πώς γίνεται κανείς άνθρωπος;
Θα μου πείτε γίνεται άνθρωπος κανείς με τη γέννησή του από άνθρωπο. Το παιδί του ανθρώπου είναι άνθρωπος. Τί άλλο μπορεί να είναι;
Κι όμως καθένας που γεννήθηκε από άνθρωπο με τη μορφή του ανθρώπου δε σημαίνει ότι είναι άνθρωπος. Απλώς έχει τη δυνατότητα να είναι άνθρωπος, αλλά μπορεί και να μην είναι.
Ο φιλόσοφος Μαξ Σέλλερ στο βιβλίο του "Η θέση του ανθρώπου στον κόσμο¨, γράφει επί λέξει "εξανθρώπιση είναι η ανύψωση στην κοσμο-ανοικτική δύναμη του πνεύματος". Με άλλα λόγια, άνθρωπος είναι αυτός που κατέχει τη δύναμη του πνεύματος.
Αλλά δε θα καταλάβουμε τή σκέψη του Σέλλερ, αν δεν ξέρουμε τί είναι κατ' αυτόν το πνεύμα . Κατά τον Σέλλερ πνεύμα είναι αυτό που διακρίνει τον άνθρωπο από όλα τα έμβια όντα. Δηλαδή αν κάτι διαθέτει κι ένα ανεπτυγμένο ζώο, αυτό δεν είναι πνεύμα. Π.χ. ένα ανεπτυγμένο ζώο έχει νοημοσύνη. Άρα η νοημοσύνη δεν είναι πνεύμα. Ένα ανεπτυγμένο ζώο έχει συναισθήματα. Άρα τα συναισθήματα δεν είναι πνεύμα. Φαίνεται ότι δεν μπορούμε να δώσουμε έναν ορισμό του πνευματος. Κι ο λόγος που δεν μπορούμε είναι γιατί οι ορισμοί είναι του μυαλού, ενώ το πνεύμα δεν είναι του μυαλού. Δεν μπορούμε να αντιληφθούμε το πνεύμα με το μυαλό μας.
Στους Πατέρες της Εκκλησίας, οι Άγιοι του ΠΝεύματος λέγονται "μυστικοί" όχι γιατί είναι κρυφοί, αλλά γιατί δεν τους καταλαβαίνουμε με το μυαλό. Για να τους καταλάβουμε πρέπει κι εμείς να ειμαιστε "μυστικοί", για να έχουμε τα ίδια βιώματα.