Άνθρωποι και δρακόπουλα

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν καταλάβει ότι όσοι βρίσκονται πάνω στη γη δεν είναι όλοι ζωντανοί, αλλά υπάρχουν και νεκροί που κυκλοφορούν ανάμεσά τους. Στη μυθολογία τους γίνεται αναφορά γι΄ αυτούς, όταν αφέθηκαν οι πύλες του Άδου ανοιχτές για ένα διάστημα, νομίζω ΄γιατί ο Ηρακλής σκότωσε τους Κέρβερους που τις φύλαγαν.
Στην εποχή μας αυτό έχει ξεχαστεί και δεν απασχολείται κανείς με τους νεκρούς. Πιο πολύ ενδιαφέρει τους συγχρόνους, αν όλοι όσοι έχουν την ανθρώπινη μορφή είναι άνθρωποι. Κάτι τέτοιο συζητείται εξ αφορμής των περισσοτέρων του ενός εγκεφάλων. Ένας από αυτούς, νομίζω είναι τρεις, είναι ο εγκέφαλος του ερπετού (του δράκοντος). Πράγμα που σημαίνει πως αν δεν αναπτυχθούν οι άλλοι δύο εγκέφαλοι και μείνει ο άνθρωπος με τον ένα τον εγκέφαλο του ερπετου, πιθανόν να μην είναι άνθρωπος. Ίσως αυτό να εννοούν όταν λένε, πως ο αβάπτιστος, δηλαδή αυτός που δεν ανέπτυξε τους πνευματικούς εγκεφάλους ονομάζεται "δρακόπουλο".
Συχνά οι δαιμονισμένοι αποφεύγουν να ζουν κοντά στους ζωντανούς και τους αρέσει να ζουν στα μνήματα, μαζί με τους νεκρούς. Αυτό δεν τους το είπε κανείς. Μόνοι τους διαλέγουν να ζουν με τους νεκρούς.
Η Εκκλησία μας ονομάζει το Πνεύμα "ζωοποιόν", δηλαδή αυτό που δίνει ζωή στον άνθρωπο. Το Πνεύμα αυτό κατοικεί μέσα στον κάθε άνθρωπο. Είναι η "βασιλεία του Θεού" μέσα μας. Αλλά δεν την αντιλαμβανόμαστε όλοι, διότι προϋποθέτει γνωση του εαυτού, η οποία σπανίζει στον συνηθισμένο άνθρωπο.